Dobre obyczaje we dwoje - 2. My i reszta świata - Peter Post (gdzie mozna poczytac ksiazki online txt) 📖
- Autor: Peter Post
Czytasz książkę online - «Dobre obyczaje we dwoje - 2. My i reszta świata - Peter Post (gdzie mozna poczytac ksiazki online txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peter Post
Najważniejsze to pamiętać, że Ty i Twoja Druga Połowa – i Wasz związek – mają pierwszeństwo. „Próbujemy być szczerzy z naszymi rodzinami. Mówimy rodzicom, w rzeczowy sposób, co chcemy robić na święta, mając na względzie to, czego każda para rodziców oczekuje od nas”. (Ta para rozumie, jak ważne jest szanowanie swoich własnych życzeń, ale również uwzględnianie pragnień ich rodziców i innych członków rodziny. Jednak to oni podejmują ostateczną decyzję, a nie inni.)
Bądźcie elastyczni. „Nasze rodziny mieszkają w różnych stanach, więc zawsze czeka nas podróż na święta. Oboje pochodzimy z dużych rodzin, ale konieczność podróżowania nigdy nie stanowiła problemu. Jedne święta mają większe znaczenie dla nas, a inne dla naszych rodzin. Zawsze jedziemy tam, gdzie czujemy, że powinniśmy być, a odkąd pojawiły się dzieci, nasza rodzina jest dla nas priorytetem”. (Ta para rozumie, że okoliczności zmieniają się, zarówno dla niej, jak i dla innych. W swoich planach bierze pod uwagę obecną sytuację i stawia swoją rodzinę na pierwszym miejscu, co jest przedmiotem pierwszej reguły.)
Nie obiecuj. „Mamy szczęście, że spędzanie świąt nigdy nie było dla nas problemem. Po prostu wszystko się samo ułożyło. Teraz, kiedy jesteśmy małżeństwem, nie obiecujemy, jak będzie to wyglądać w następnym roku. Jestem pewna, że samo się ułoży”. (Zmiany to jedyna pewna rzecz i musicie sobie zdawać sprawę, że okoliczności a tym samym i Wasze decyzje będą się zmieniać.)
Pamiętaj, co jest ważne dla każdej ze stron:
„Spędzamy Święto Dziękczynienia z jego rodziną co drugi rok. Wigilię spędzamy u mojej rodziny, a pierwszy dzień świąt u jego rodziny”. (Wielu respondentów przyznało, że tak właśnie wymieniają się świętami. Branie pod uwagę preferencji każdej strony jest sposobem na uniknięcie spięć, ale pamiętaj, jak może wpłynąć to na Ciebie i Twoją Drugą Połowę. Jedna osoba napisała, „Tak, odwiedzamy obie rodziny w święta i w końcu jesteśmy strasznie tym zmęczeni po świętach”.)
„Święto Dziękczynienia jest ważniejszą sprawą w jego rodzinie niż w mojej, więc to jego rodzina ma rezerwację na to święto. Z kolei w mojej rodzinie Wigilia jest ważniejszym świętem, więc to do niej należy ten dzień. Sylwester to święto tylko dla nas. (Ta para wie, że chęć dzielenia się, zrozumienie i zaangażowanie w swój związek pomagają rozwiązać kwestię świąt.)
Święta u siebie
Wiele par znajduje bardzo proste rozwiązanie – święta u siebie. Rezygnacja z odwiedzania rodziny i spędzanie świąt we własnym domu odnosi się najczęściej do Gwiazdki, zwłaszcza kiedy pojawiają się dzieci. „Na początku naszego małżeństwa co drugi rok jeździliśmy do New Jersey, żeby spędzić święta z rodziną mojej żony. Jednak kiedy pojawiły się dzieci, jej mama powiedziała, że nie wymaga od nas, żebyśmy odwiedzali ich na święta. »Dzieci powinny cieszyć się Gwiazdką we własnym domu i budować własne tradycje, tak jak Ty, kiedy byłaś mała«, wyjaśniła bezinteresownie jej mama. Właśnie takie tradycje mają znaczenie dla naszych córek. Oczywiście odwiedzaliśmy rodzinę żony w inne święta. W Święto Dziękczynienia zazwyczaj moi teściowie przyjeżdżają do nas, do Vermont, a na Wielkanoc my jedziemy do New Jersey”.
Święta osobno
Odpowiedzi na różne pytania naszego sondażu, prawie zawsze, nie były zależne od wieku ani stanu cywilnego respondentów. W jednym tylko przypadku stan cywilny miał znaczenie – sposób spędzania świąt – a dokładniej decyzja, czy spędzić święta razem czy osobno. Tylko jedno małżeństwo przyznało, że obchodzi święta z dala od siebie. Tymczasem jedna na sześć par, jeszcze nie po ślubie, ale w poważnym związku, stwierdziła, że każdy spędza święta gdzie indziej. Oto kilka komentarzy na ten temat:
Wycieczka świąteczna
Niektóre pary unikają problemu wyboru miejsca, gdzie spędzić święta, i jadą na wycieczkę na ostatnie dni roku. „Zawsze jedziemy w ciepłe miejsce i nigdy z nikim z rodziny” – napisała jedna para. „I tak widzimy ich wystarczająco często w ciągu roku, więc nie musimy im poświęcać świąt. To jest czas dla nas, zawsze gdzieś wyjeżdżamy”.
Mimo że wyjazd na wakacje świąteczne jest dla Was idealnym planem na święta, dzięki któremu pozbywacie się dylematu, kogo odwiedzić, pamiętajcie, że mogą na tym ucierpieć tradycje rodzinne. Kiedy dorastałem, moja rodzina zawsze jeździła na wakacje zimowe do kurortu narciarskiego, ale dopiero po świętach. Jednego roku, kiedy mój brat z żoną byli w Liberii w ramach Korpusu Pokoju, moi rodzice postanowili ich odwiedzić na Boże Narodzenie i zabrali ze sobą mnie, moją siostrę i przyjaciela mojego brata. Skończyło się na tym, że spędziliśmy Gwiazdkę w kiepskiej kwaterze w Liberii, i choć sama podróż była niezapomniana, to jednak ominęły mnie prawdziwe święta, choinka i inne tradycje oraz spotkanie z bliskimi. Od tamtej pory nie wyjeżdżam nigdzie na święta.
Są i takie pary, które decydują się w ogóle nie obchodzić świąt. Kiedy byłem ostatnio gościem programu radiowego, jedna z dzwoniących osób zaczęła swoje pytanie do mnie od stwierdzenia: „Postanowiłem nie obchodzić świąt”. Ja bym się nie zdecydował na taki krok – ale jeśli jemu to pasuje....
„Jadę do swojej rodziny, a on dołącza lub nie, i jest OK”. (Wiek: obie osoby po pięćdziesiątce. Sytuacja: poważny związek.)
„Zazwyczaj spędzam jedne święta w roku z moją rodziną, a Boże Narodzenie z jego rodziną. On zawsze spędza święta ze swoją rodziną, a nie moją”. (Wiek: obie osoby pod trzydziestkę. Sytuacja: mieszkają razem.)
„Zazwyczaj kończy się na tym, że spędzamy święta osobno, ponieważ żadne nie chce ich spędzić z dala od swojej rodziny”. (Wiek: niewiele ponad 20 lat. Sytuacja: poważny związek.)
Równowaga rodzinnych tradycji
Oprócz wyboru miejsca, gdzie spędzimy święta, trzeba jeszcze pamiętać o różnych zwyczajach świątecznych wyniesionych z domu rodzinnego. Przed związaniem się z Drugą Połową każdy spędza święta według tradycji. Jako para musicie zdecydować, które obyczaje będziecie kontynuować, a które zarzucicie, ponieważ kolidują z tradycjami drugiej osoby. Na przykład, rodzice mojej żony ubierali choinkę dopiero, gdy dzieci poszły spać w Wigilię. Ilekroć teraz o tym myślę, zastanawia mnie, jak znajdowali czas na dekorowanie choinki, zwłaszcza że musieli jeszcze zapakować prezenty dla siódemki swoich dzieci, powiesić skarpety na prezenty i posprzątać dom. Jakoś jednak dawali sobie z tym wszystkim radę i każdego ranka w Boże Narodzenie, kiedy ich dzieci schodziły na dół, widziały, że wszystko zmieniło się przez jedną noc.
Dobrze dla tradycji, źle dla rodziców. Razem z żoną zrezygnowaliśmy ze zwyczaju jej rodziców i dekorujemy choinkę przed Wigilią.
W mojej rodzinie dzieciaki budziły się rano i znajdowały skarpety na prezenty w nogach łóżek. Oczywiście każdy natychmiast je sam otwierał. W rodzinie mojej żony, z kolei, dzieci znajdowały skarpety przyczepione do kominka i otwierały je razem. Postanowiliśmy w naszym domu, że skarpety będą wisiały na kominku i że razem z dziećmi będziemy je otwierali w bożonarodzeniowy poranek.
W obu przypadkach kluczem do dokonania wyboru był szacunek dla tradycji wyniesionych z domu rodzinnego. Każde z nas miało swoje zwyczaje, które były dla nas ważne, tak więc postanowiliśmy połączyć je i stworzyć tradycje jako rodzina – tradycje, które, mam nadzieję, będą kontynuowane przez nasze córki w ich rodzinach.
Limity, limity, limity
Moi rodzice przyjeżdżają z wizytą?!
lub
Jedziemy do Twoich rodziców na weekend?!
W przypadku tych wizyt stosuje się dwie zasady. Pierwsza zasada: nawet jeśli pomyślisz o spotkaniu z rodziną, to porozmawiaj o swoich planach z Drugą Połową.
Druga zasada: zawsze ustalaj dokładne daty rozpoczęcia i zakończenia odwiedzin w momencie zapraszania rodziny. Żadnych wizyt na czas nieokreślony. Powtarzam: żadnych wizyt na czas nieokreślony. Nie ma od tego żadnych wyjątków i żadnych wymówek – zawsze ustalaj limity czasowe.
(zobacz „Wizyty z noclegiem”).
PRACA – TA INNA DRUGA POŁOWA
KAŻDEGO DNIA JOE WSTAJE O 5.30, WCHODZI CICHUTKO DO ŁAZIENKI, bierze prysznic, goli się a następnie ubiera. Zawsze stara się nie robić hałasu, aby nie obudzić Nancy i dziecka. I znika.
Joe zwykle wraca do domu o szóstej wieczorem. Zazwyczaj jest trochę zmęczony, ale widok malutkiego synka zawsze go ożywia. Podczas gdy Nancy przygotowuje kolację, Joe bawi się z małym Joe, kąpie go i szykuje do spania. O 7.30 Joe i Nancy siadają razem do kolacji. Rozmawiają o dziecku, domu, o planach na weekend. W zasadzie rozmawiają o wszystkim – z wyjątkiem pracy Joego.
Nancy wie, że jej mąż jest inżynierem w firmie budowlanej, jednak nigdy nie była w jego biurze, gdzie zazwyczaj pracuje, ani na żadnym z placów budowy. Zanim pojawiło się dziecko, i ona również pracowała, żadne z nich nigdy nie miało okazji odwiedzić miejsca pracy drugiej osoby. Teraz, kiedy jest już dziecko, a Nancy pracuje na pół etatu, nadal nie ma pojęcia, jak wygląda życie jej męża w pracy.
To tajemnica i Joe naprawdę nie chce o tym rozmawiać, „Kiedy jestem w domu, nie chcę myśleć o pracy ani o niej rozmawiać”, wyjaśnia Nancy. „Chcę być z Tobą i małym Joe”.
Jednym za największych niebezpieczeństw dla związku jest twórcza wyobraźnia. Zazdrość polega na zmaganiu się z nieznanym i na poleganiu na wyobraźni, aby wypełnić luki. Od zastanawiania się, co Joe robi w pracy, już krótka droga do bycia zazdrosną o czas, jaki spędza w pracy. Nie mam tu na myśli zazdrości o to, z kim może spędzać czas w pracy lub co robi po pracy, ale o zazdrość, której obiektem jest sama praca.
Wielu ludzi nigdy nie widziało miejsca pracy swojej Drugiej Połowy, więc nie mają pojęcia o tym, na czym polega jej praca i jakim problemom musi stawić czoło, kiedy pracuje. Najlepszym sposobem na zrozumienie tego owianego tajemnicą miejsca (gdzie spędzasz więcej czasu niż ze swoją Drugą Połową) jest rozmowa o nim:
Opisz ludzi, z którymi pracujesz.
Daj upust swoim frustracjom związanym z pracą.
Pochwal się swoimi sukcesami.
Zwierz się swojej Drugiej Połowie ze swoich nadziei na awans, premię lub więcej obowiązków.
Zaproponuj swojej Drugiej Połowie wizytę u siebie w pracy, tak aby mogła wyobrazić sobie, co robisz w ciągu dnia.
Krótko mówiąc, nie rób tajemnicy ze swojej pracy i pozwól, aby ten świat stał się bardziej realny dla drugiej osoby.
Praca razem
Pierwszego grudnia 1984 roku otwarłem drzwi do mojej nowej agencji reklamowej mieszczącej się w budynku Maltex Building, który kiedyś mieścił starą fabrykę, a teraz został zmieniony na miejsce, gdzie rozwijają się małe firmy. Miałem do swojej dyspozycji około 135 m2 otwartej przestrzeni, ogromne okna w cudownym widokiem na jezioro Champlain, piękne drewniane podłogi, na których stało mnóstwo pudełek, które przyszły pocztą tego ranka, i maszynę do składania tekstu.
Do początku lutego w biurze była już recepcja, która znajdowała się pomiędzy ścianami sięgającymi do pasa, a wypełniona była coraz większą stertą listów, ponieważ byłem zajęty wykonywaniem swojej pracy. Wtedy po raz pierwszy odwiedziła mnie moja żona. Zobaczyła stos korespondencji – rachunków, czeków i nie wiadomo czego jeszcze i powiedziała: „Znam Cię dobrze. Nigdy nie nadążysz z tym wszystkim”.
Oczywiście, że dobrze mnie znała – w końcu jesteśmy małżeństwem. Wiedziała też, jak wygląda moje biurko w domu. Zaczęła przeglądać pocztę, segregować rachunki, deponować czeki i generalnie przywracać ład i porządek. I tak po prostu znalazła nową pracę. Od tamtej pory pracujemy razem, teraz w Instytucie Emily Post.
Mam podwójne szczęście w tym względzie. Po pierwsze, spędzam czas z moją żoną w ciągu dnia. Po drugie, jakoś udało nam się pracować razem i się nie pozabijać. Nie macie pojęcia, ile osób mówiło mi, że nie byłyby w stanie pracować ze swoimi partnerami. Rozumiem je, ale i trochę mi ich żal. Wspólna praca w naszym przypadku przyniosła bardzo dobre efekty, a w trakcie nauczyliśmy się kilku prawideł ułatwiających rozdzielanie pracy od naszego związku.
Kiedy jesteście w pracy, oboje macie konkretne role, musicie dobrze się w nich czuć i akceptować je nawzajem. W naszej agencji reklamowej byłem głównym projektantem i sprzedawcą, a moja żona główną księgową. Dla dobra naszej firmy i pracowników funkcje te przyjmowaliśmy, kiedy przychodziliśmy do pracy – nie byliśmy mężem i żoną.
Po opuszczeniu biura wracacie do swoich ról jako partnerzy w związku, bez względu na to, jakie funkcje macie w pracy. Musicie nauczyć się sprawnie przechodzić z ról, które odgrywacie w pracy, do ról jako partnerów w życiu i musicie umieć to zrobić zaraz po otwarciu drzwi do miejsca Waszej pracy.
Kiedy kończycie pracę, zostawcie ją za sobą. To dobrze brzmi w teorii, staramy się trzymać tego w praktyce, ale prawda jest taka, że i tak rozmawiamy o pracy domu. Pożytek jest z tego taki, że udaje nam się wówczas rozwiązać pewne problemy i następnego dnia w pracy możemy iść dalej z planem. Niebezpieczeństwo polega na tym, że praca może łatwo wkroczyć w Wasz związek i zawładnąć Waszym wspólnym życiem. Jeśli razem prowadzicie interes, odrobina pracy w domu nie zaszkodzi, ale nie pozwólcie, aby zdominowała ona Wasze życie poza biurem.
Praca i dom: ciągła walka
I oto dochodzimy do sedna sprawy. Prawda jest
Uwagi (0)