Po męsku. Obyczaje silnej płci - 1. Mężczyzna na co dzień - Peter Post (biblioteka .TXT) 📖
- Autor: Peter Post
Czytasz książkę online - «Po męsku. Obyczaje silnej płci - 1. Mężczyzna na co dzień - Peter Post (biblioteka .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peter Post
Nasz układ funkcjonuje na zasadzie, że programy dzielimy na „jej”, „moje” i „nasze”. Jeśli w najbliższym czasie wyjadę albo będę na meczu hokeja, wówczas ona może obejrzeć sobie Monsunowe Wesele. To samo dotyczy mnie – zostawię sobie Fort Apaczy na porę, kiedy żony nie będzie w domu albo nie będzie miała ochoty na oglądanie telewizji. Nawet jeśli nie dysponujecie kablówką lub telewizją satelitarną, w której co jakiś czas powtarzane są te same programy, najważniejsze to przyjąć, iż dom i salon są wspólne i że trzeba iść na kompromis, gdy oglądamy telewizję.
Kolejną drażliwą kwestią jest władza nad pilotem. Jeden z moich przyjaciół dosłownie przywiązał go do swojego fotela w salonie. Ma to najwyraźniej służyć niegubieniu się tego urządzenia, a jednocześnie sprawić, że będzie przez cały czas znajdowało się w zasięgu ręki.
Uważam, iż moja żona zastanawia się czasem, czy przypadkiem nie korzystam z pilota tylko po to, by sprawdzić, jak szybko potrafię zmieniać kanały. Jak wiadomo każdemu, kto jest uzależniony od tego urządzenia, kanały można zmieniać tak szybko, że w rzeczywistości możliwe jest oglądanie dwóch lub trzech programów jednocześnie. To, co czuje nasza partnerka, patrząc na migający ekran, to już całkiem inna sprawa.
Ostatnio nauczyłem się przełączać programy wolniej, a nawet (o zgrozo!) pozwalam żonie, aby od czasu do czasu sama zmieniła kanał.
„Kochanie, może coś znajdziesz” – mówię słodkim tonem.
„Nie, nie” – odpowiada zawsze, odsuwając pilota od siebie.
Przyznaję, że jest to bardzo ryzykowna strategia, gdyż trzeba być przygotowanym, iż druga osoba będzie chciała skorzystać z propozycji. Plusem jest to, że w ten sposób kładziemy kres wszelkim kłótniom o pilota.
Wniosek jest następujący – oglądanie telewizji powinno stanowić relaks dla wszystkich. Aby nie stało się powodem do awantury, pomyśl, zanim włączysz telewizor i weź pod uwagę potrzeby wszystkich.
Nie można bez niego żyć, ale i czasami nie da się z niego spokojnie korzystać, przynajmniej jeśli wierzyć odpowiedziom osób biorących udział w naszych badaniach. Według nich, niewłaściwe korzystanie z telefonu można podzielić na trzy kategorie: nieodbieranie telefonu, nieużywanie go oraz nieodbieranie wiadomości.
Nieodbieranie telefonu
Przywołajmy scenariusz z seriali telewizyjnych. Oto scena – bohater leży na kanapie i ogląda telewizję, gdy nagle rozlega się dźwięk telefonu. Aparat znajduje się około trzech metrów od niego.
„Kochanie, możesz odebrać?” – krzyczy mężczyzna.
Żona idzie właśnie po schodach prowadzących do piwnicy, niesie w ręku kosz z praniem. Ciężko dysząc, podnosi słuchawkę. „Bądź cicho, dobrze?” – wrzeszczy jej mąż. „Usiłuję obejrzeć mecz”.
Niestety, seriale telewizyjne często naśladują prawdziwe życie.
Wniosek – kiedy dzwoni telefon, po prostu go odbierz.
Nieużywanie telefonu
Zazwyczaj problemy związane z korzystaniem z telefonu polegają na niewłaściwym jego używaniu. Mężczyźni jednak do perfekcji wyrobili sobie inny zły nawyk z tej dziedziny – nieużywanie telefonu wówczas, gdy jest to potrzebne.
„Zadzwoń, gdybyś miał się spóźnić” – prosi moja żona, kiedy zmierzam do drzwi, wychodząc do pracy. Stara się, aby przygotować obiad na czas, kiedy wrócę do domu. Ma przecież swoje zajęcia, pracę, opiekuje się dziećmi i musi to wszystko pogodzić; a może po prostu martwi się, czy nie przydarzyło mi się coś złego, gdy nie wracam o ustalonej porze.
Wydaje się, że to sensowne wytłumaczenie. Problem w tym, iż tysiące razy nie wykonałem takiego telefonu. W końcu, kiedy nadeszła epoka telefonów komórkowych, nauczyłem się dzwonić i mówić, o której wrócę.
Nieodbieranie wiadomości
Częste odbieranie wiadomości może być denerwujące. Powiedzmy, że jestem zasypany trocinami, gdyż pracuję nad jakimś projektem w warsztacie. Żony nie ma w domu. Dzieci nie ma w domu. Dzwoni telefon. Nie lubię zdawać się na automatyczną sekretarkę, więc muszę iść odebrać.
To do mojej żony. „Powiem, że dzwoniłaś” – obiecuję, odkładam słuchawkę i pędzę z powrotem do warsztatu, aby zaznaczyć na desce miejsce do kolejnego cięcia piłą. Dwa razy wymierzę, raz utnę. Jestem całkowicie skoncentrowany na projekcie. Jasne, że będę pamiętał, aby przekazać żonie, iż był do niej telefon (podobnie jak to, że w lipcu w Vermont niekiedy pada śnieg).
W świetle spraw wysokiej rangi, takich jak pokój na świecie, problemy głodu lub przeludnienia, odbieranie wiadomości nie wydaje się wcale takie istotne. Jednak dobre obyczaje nie dotyczą pojedynczego działania. Mają ułatwić życie tobie i innym.
Dlatego właśnie odbieranie i przekazywanie wiadomości staje się takie ważne. Możemy w ten sposób pomóc innej osobie. Tak więc mimo zdenerwowania, że telefon przerwał moje zajęcie, chwytam kartkę papieru i notuję, kto dzwonił, kiedy, spod jakiego numeru oraz zapisuję wiadomość, jaką zostawił.
Być może myślisz sobie: „Jak dotąd żadna z tych porad mnie nie dotyczy!”.
Załóżmy więc, że jesteś osobą bardzo porządną, która zawsze myje po sobie umywalkę czy składa brudne ubrania (jesteś właściwie zbyt pedantyczny), a to ktoś inny sprawia problemy. W takim wypadku masz dwa wyjścia.
Rozwiązanie numer jeden
Nie rób nic, zwłaszcza jeśli tą osobą jest twoja żona lub partnerka życiowa. Przykład – od trzydziestu lat moja żona rzuca stertę swoich ubrań na fotel w naszej sypialni. Jest on pod nimi tak doskonale ukryty, że nie pamiętam, jakiego koloru ma obicie. Wyjaśniam od razu, iż nie jestem przesadnym „wielbicielem” porządku. Każdy, kto choć raz odwiedził mój gabinet, wie, że to prawda. Jednak w jakiś cudowny sposób, wyrobiłem w sobie nawyk odkładania co rano zużytych ubrań do kosza na brudną bielizną i chowania pozostałych do szafy lub komody. W zasadzie robię to, dbając o własne interesy. Podzieliliśmy z żoną obowiązki – ona robi pranie, więc ja muszę pamiętać, aby kłaść brudne rzeczy tam, gdzie ich miejsce. W ten sposób mam pewność, że będą czyste.
Tak czy inaczej, nigdy nie wspominam żonie o tej stercie ubrań na fotelu i nie chodzi tylko o to, że dbam o nasze dobre układy. Obicie fotela wytrzymało wiele lat niewątpliwie po części dzięki temu, że materiał nie miał szans, by wypłowieć pod wpływem światła. Tym lepiej, niech przetrwa kolejne trzydzieści lat!
Rozwiązanie numer dwa
Postaraj się zmienić złe nawyki współlokatora. Delikatnie mówiąc, jest to trudne zadanie. Za każdym razem, kiedy usiłujemy porozmawiać z kimś o jego wadach, osoba ta bardzo szybko zajmuje pozycję obronną. Zanim zdecydujesz się na to rozwiązanie, pomyśl o zastosowaniu wyjścia numer jeden. Zapytaj sam siebie, czy jest to problem, o który warto kruszyć kopie.
Jeśli zdecydujesz się zmienić nawyki towarzyszki, pamiętaj, że twoim celem powinno być zbudowane lepszej relacji między wami, a nie po prostu zwyczajne krytykowanie danej osoby.
Jak postrzegają nas inni
MÓJ TYPOWY SOBOTNI PORANEK wygląda mniej więcej tak: świeci słońce, trzeba przyciąć trawnik, wypadałoby wymienić olej w samochodzie, a oprócz tego mam jakieś dziesięć innych, dość pilnych zadań. W takim wypadku często nie golę się ani nie biorę prysznica. Zakładam koszulkę oraz dżinsy i jestem gotów do pracy.
Chcę powiedzieć, że możemy pozwolić sobie na odrobinę niechlujności w sobotni poranek, ale pod warunkiem, iż jesteśmy sami lub mamy do wykonania jakieś zadanie w sklepie z narzędziami czy spożywczym. Wszystko jednak ma swoje granice, na przykład kiedy zadzwoni telefon i przyjaciel spyta, czy może wpaść na lunch, wiem, że powinienem wziąć prysznic, ogolić się i założyć na siebie jakieś czyste ubranie. To samo dotyczy sytuacji, gdy żona mówi: „Chodźmy później do kina” lub jeśli zbliża się pora obiadu, a ja nadal jestem zapracowany. Nie ulega wątpliwości, że zanim wyjdziemy z domu albo usiądziemy przy stole, powinienem być ogolony, umyty, uczesany i przyzwoicie ubrany oraz przyjemnie pachnieć. Kiedy przebywam w czyimś towarzystwie, chcę być dla tej osoby atrakcyjny, a nie odpychający. Dotyczy to zarówno żony, ale także sytuacji, gdy idę na mszę, mam spotkanie towarzyskie ze znajomymi lub służbowe z kolegami z pracy.
Każdy jest odpowiedzialny za to, jak postrzegają go inni. Poważne podejście do tej kwestii to wyraźny znak naszego szacunku wobec pozostałych osób. Jeśli zdecydujesz się pójść na randkę i nie umyjesz się wcześniej, to ty będziesz odpowiedzialny za to, że partnerka nie zechce się więcej z tobą spotykać. Odrobina niechlujstwa lub pewna niedbałość może umknąć uwadze, jeżeli jesteś w gronie znajomych. Mogą ci wybaczyć jedną wpadkę, ale jeśli uczynisz z niej nawyk, szybko może okazać się, iż nie masz już tak wielu przyjaciół.
Nieprzypadkowo podałem powyższe przykłady. Respondentki naszych badań, zapytane kiedy najczęściej mężczyźni mają problemy z właściwym wyglądem lub zachowaniem, wymieniły brak higieny osobistej, puszczanie wiatrów i wulgarny język jako trzy najważniejsze, obok palenia, żucia gumy i plucia.
Z badań wynika więc, że bardzo wielu mężczyzn zachowuje się często zbyt swobodnie przez cały tydzień. Aby upewnić się, że nie należysz do tej grupy, przyjrzyj się poniższym istotnym spostrzeżeniom.
Przyjaciele, wrogowie i bejsbolówka
W średniowieczu tak zwani „rycerze w lśniącej zbroi” spotykali się od stóp do głów okuci w żelazo. Często trudno było określić, czy pod przyłbicą krył się przyjaciel czy wróg. Podnosili je więc, aby pokazać, kim są. Bywalcy średniowiecznych przyjęć zdejmowali nakrycia głowy w geście uniżenia w stosunku do gospodarzy. Ten właśnie zwyczaj przetrwał do naszych czasów i jest on wyrazem szacunku.
Kiedy wchodzimy do czyjegoś domu i zdejmujemy z głowy kapelusz lub czapkę, okazujemy szacunek gospodarzom. Podobnie gdy wchodzimy do restauracji. Gest ten jest stosowny wobec osób, które nam towarzyszą oraz w stosunku do pozostałych gości lokalu. Nakrycie głowy także zdejmujemy obowiązkowo, odwiedzając miejsca kultu religijnego. Natomiast kiedy jesteśmy w sklepie lub w innym miejscu publicznym, możemy zostawić czapkę na głowie.
Najlepszym sposobem na zachowanie właściwej higieny jest codzienna kąpiel oraz poranne i wieczorne mycie zębów. Tak samo postępuj przed randką lub ważnym spotkaniem. Jeśli podejrzewasz, że stan twojej higieny może nie być zadowalający, zacznij działać!
Niektórzy mężczyźni podchodzą do sprawy czystości selektywnie – będąc w domu, czasami nie myją się i chodzą z brudnymi zębami, ale nie pozwolą sobie na to, kiedy gdzieś wychodzą. W końcu nie istnieje zasada, która mówi, że w domu nie można zachowywać się zgodnie z własnymi przyzwyczajeniami.
A teraz trudniejsza część. W jaki sposób możemy stwierdzić, iż wydzielamy niemiły zapach, brzydko pachnie nam z ust, zbyt mocno spryskaliśmy się wodą kolońską albo nasz dezodorant jest wyjątkowo... oryginalny? Nie jesteśmy w stanie ocenić tego sami, ponieważ przywykliśmy już do własnego zapachu. Problem polega na tym, że jeśli rzeczywiście jest on daleki od doskonałości, większość osób będzie krępowała się podejmować rozmowę na ten temat.
BADANIA MÓWIĄ
Co kobiety naprawdę myślą o mężczyznach i higienie
„Czyste włosy i paznokcie to konieczność; zadbany mężczyzna jest bardzo seksowny!”
„Mężczyźni nie dbają o higienę osobistą, dotyczy to zwłaszcza włosów w uszach i w nosie!”
„Mydło i woda są na tyle tanie, że każdy może być czysty”.
„W jaki sposób mężczyźni wytrzymują wiele dni bez golenia?”
„Wystarczy piętnaście sekund by spojrzeć w lustro i ocenić swój wygląd”.
„Zapach starego tytoniu na ubraniach i w oddechu”.
„Złe nawyki higieniczne – nie biorą zbyt często prysznica”.
„Zęby i włosy są bardzo ważne; jeśli nie umiesz o nie zadbać, nie wyobrażam sobie, jak mógłbyś troszczyć się o cokolwiek innego”.
Szkoda, ponieważ tak naprawdę chcemy dowiedzieć się prawdy. Na seminariach zawsze pytam: „Ilu z was chciałoby, aby przyjaciel powiedział wam, iż macie niemiły zapach lub że nieprzyjemnie pachnie wam z ust?”. Za każdym razem,
Uwagi (0)