Darmowe ebooki » Komedia » Świętoszek - Molière (Molier) (internetowa biblioteka medyczna txt) 📖

Czytasz książkę online - «Świętoszek - Molière (Molier) (internetowa biblioteka medyczna txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Molière (Molier)



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Idź do strony:
class="verse">Komu? Mnie? 
  ORGON
Tak jest, tobie. Wnet się rzecz pokaże, 
Mów zatem. 
  MARIANNA
Ja to powiem, co mi ojciec każe. 
  SCENA II
Orgon, Marianna, Doryna
Doryna wchodzi po cichu i staje niepostrzeżona za Orgonem. ORGON
To rozumna odpowiedź. A więc mów w ten sposób, 
Że nie znasz przyjemniejszych i uczciwszych osób 
Nad niego, że w twym sercu nosisz jego postać 
I chciałabyś z mej woli żoną jego zostać. 
Cóż? 
  MARIANNA
Co? 
  ORGON
Hę? 
  MARIANNA
Jak? 
  ORGON
No przecie. 
  MARIANNA
Chyba słuch mnie myli? 
  ORGON
Jak to? 
  MARIANNA
Ja mam powiedzieć, — ojciec chciał w tej chwili, 
Że czyją w sercu moim mam wyrytą postać, 
I czyją to ja żoną pragnęłabym zostać? 
  ORGON
Tartuffe’a. 
  MARIANNA
Nie, w ten sposób ja mówić nie zacznę, 
Na cóż kłamstwa powtarzać i takie dziwaczne! 
  ORGON
Owszem powinnaś mówić prawdę, prawdę całą, 
Bo ja chcę, by to prawdą dla ciebie się stało. 
  MARIANNA
Jak to, ty myślisz ojcze... 
  ORGON
Tak jest, córko, myślę 
Tartuffe’a z naszym domem złączyć przez to ściśle, 
Więc małżeństwo, gdybyś go za męża przyjęła, 
Czego pragnę... gdyż ja chcę... 
 
spostrzegając Dorynę
Skądeś35 się tu wzięła? 
To dopiero musisz być stworzeniem ciekawem, 
By aż tu podsłuchiwać, no, i jakim prawem? 
  DORYNA
Doprawdy nie wiem jeszcze skąd się to zaczyna, 
Lecz to o tym zamiarze nie pierwsza nowina, 
Już mi ktoś o tym wspomniał, nie pamiętam właśnie 
Kto; ale uważałam to za prostą baśnię36. 
  ORGON
Cóż to, wieść niemożliwa? 
  DORYNA
I próżno się szerzy, 
Chociaż pan sam to mówisz, nikt ci nie uwierzy. 
  ORGON
Uwierzą mi; jest środek na to dość utarty. 
  DORYNA
Tak, tak, my wiemy, że pan mówisz to na żarty. 
  ORGON
Żadnych żartów w tym nie ma, to nie jest udanie37. 
  DORYNA
Strachy! 
  ORGON
Tak, moja córko, to się wkrótce stanie. 
  DORYNA
Niech panienka nic ojcu nie wierzy w tej chwili, 
Żartuje. 
  ORGON
Ależ mówię... 
  DORYNA
Próżno się pan sili, 
Nikt panu nie uwierzy. 
  ORGON
Bo cię mój gniew strwoży38... 
  DORYNA
Dobrze, już ci wierzymy, ale to tym gorzéj 
Dla pana. Jak to, pan chcesz by za pańską zgodą 
Takie rzeczy się działy? człowiek z siwą brodą, 
Taki jak pan, że się tak powiedzieć ośmielę... 
  ORGON
Słuchaj–no, ty tu sobie pozwalasz za wiele, 
Wiedz o tym, że ja takiej śmiałości nie znoszę. 
  DORYNA
Mówmy bez gniewu, panie, o cierpliwość proszę, 
Czy pan sobie kpisz z ludzi, nawet myśleć o tem, 
Pańska córka ma złączyć się z takim bigotem39! 
On ma inne zajęcia, pobożne rzemiosło, 
A potem to małżeństwo cóżby ci przyniosło? 
Jeśli nawet majątek od pana otrzyma, 
Toć brać zięcia gołego... 
  ORGON
Milcz! jeśli nic nie ma, 
Stąd zasługi dla niego i szacunku żniwo, 
Bo jego nędza, pewno jest nędzą uczciwą 
I każda wielkość na nią chętnie się zamienia. 
Jeśli pozwolił obrać się ze swego mienia, 
To dlatego że nie chciał doczesnych dóbr świata, 
A myśl jego w wieczności przestworzach ulata. 
Lecz moja pomoc wkrótce tak rzeczy rozstrzygnie, 
Że wróci do majątku, z kłopotów się dźwignie. 
Jego dobra są znane w stronach skąd pochodzi, 
A on sam, jak go widzisz, ze szlachty się rodzi. 
  DORYNA
Tak, on to utrzymuje; może prawda, ale 
Ta próżność z pobożnością nie zgadza się wcale. 
Kto staraniom o niebo oddaje się cały, 
Ten z urodzenia swego nie pożąda chwały, 
Nazwiskiem się nie szczyci w nierozsądnej dumie, 
Bo ambicja z pokorą złączyć się nie umie. 
Na co ta pycha?... Widzę, że już się pan złości, 
Więc o samym już będę mówić jegomości. 
Pan wyrzuty sumienia miałby nieustanne, 
Za takiego niezdarę wydać taką pannę. 
A potem pomyśl–że pan, że w czas bardzo krótki, 
Z tego małżeństwa jakie wynikłyby skutki? 
Wiedz pan, że się kobiety cnotę tym naraża, 
Gdy przeciwko swej woli idzie do ołtarza 
I kiedy się jej skłonność gwałtem przezwycięża. 
Cnota żony zależy od przymiotów męża, 
A wyśmiani, których świat wytyka palcami, 
Żony swoje tym czym są, uczynili sami 
I niewierność w tym razie wcale nie jest zdrożna, 
Gdy męża w żaden sposób pokochać nie można. 
A kto córkę chce gwałtem przymusić w tej mierze, 
Ten rachunek przed Bogiem za jej błędy bierze. 
Pomyśl pan jaki ciężar uczujesz w tym względzie. 
  ORGON
A toć ona rozumu mnie dziś uczyć będzie! 
  DORYNA
Lepiej byś pan tu rządził idąc za mym zdaniem. 
  ORGON
Zostaw ją, moja córko, z jej głupim gadaniem. 
Co dla dziecka potrzeba ojciec wie najlepiéj, 
Ten Walery niechaj się od ciebie odczepi; 
Dałem mu wprawdzie słowo, ale jego wina, 
Że jest graczem i mają go za libertyna. 
Nie modli się, w kościele widują go mało. 
  DORYNA
Chcesz pan, by nabożeństwa godzinę miał stałą. 
Po to, by go widziano, ma bywać w kościele? 
  ORGON
Proszę cię przestań i tak gadałaś za wiele. 
Tamtemu niebo sprzyja i łaski ma boże, 
Jakież bogactwo ziemskie z tym zrównać się może? 
Wasz związek, gdy otrzymasz miano jego żony, 
Przyjemnością, słodyczą będzie przepełniony, 
Życie wam jakby w raju na modlitwie zleci, 
Jak turkawki40 będziecie żyć, jak małe dzieci; 
Nigdy zajść między wami, nigdy kłótni plama, 
Na koniec zrobisz z niego to, co zechcesz sama. 
  DORYNA
Ona to zrobi z niego, że kozłem zostanie. 
  ORGON
Oj, to gada! 
  DORYNA
Wygląda na to powołanie. 
Mimo cnoty panienki, ja najmocniej wierzę, 
Że przeznaczenie jego spełni się w tej mierze. 
  ORGON
Przestań–że mi przerywać i przez miłość nieba, 
Nie sadzaj tam języka, gdzie go nie potrzeba. 
  DORYNA
Jeżeli przez życzliwość pańskiej sprawy bronią... 
  ORGON
Za wiele życzliwości, nie proszę cię o nią. 
  DORYNA
Z przywiązania... 
  ORGON
Ja nie chcę. Gdy ktoś nie pozwoli... 
  DORYNA
A ja chcę pana kochać mimo pańskiej woli. 
  ORGON
Ach! 
  DORYNA
Tak czci pańskiej bronię jakby własnej głowy, 
Nie chcę byś siebie rzucał na pastwę obmowy. 
  ORGON
Przestaniesz ty mi gadać? 
  DORYNA
To jest obowiązek, 
Bronić panu, byś córce doradzał ten związek. 
  ORGON
Będziesz milczeć ty wężu? bo zuchwalstwa znaki... 
  DORYNA
Ach! pan jesteś pobożny i w gniew wpadasz taki. 
  ORGON
Bo już mnie w wściekłość wprawia ta historia cała; 
Każę ci najsurowiej, ażebyś milczała. 
  DORYNA
Dobrze, lecz będę myśleć; to pana nie złości? 
  ORGON
Myśl sobie, kiedy tak chcesz, ale myśl w cichości. 
 
do córki
I nie mów ani słowa. Ja wszystko w tej mierze 
Obmyślałem rozważnie. 
  DORYNA
A to wściekłość bierze, 
Nie móc mówić. 
  ORGON
Z urody choć się nie przechwala, 
Tartuffe jest jednak wcale... 
  DORYNA
Tak jest piękna lala. 
  ORGON
Przystojny i sympatię obudzić jest w stanie, 
Jego cnoty... 
  DORYNA
Ślicznego mężulka dostanie. 
 
Orgon obraca się do Doryny i z rękami założonymi wpatruje się w nią.
Gdyby ze mną mężczyzna spełnił taką zbrodnię, 
Po ślubie karę za gwałt miałby niezawodnie, 
I zaraz po weselu doszedłby sekretu, 
Że kobieta ma zawsze pole do odwetu. 
  ORGON
do Doryny
Więc moja wola za nic tu jest uważana. 
  DORYNA
Czego pan chcesz, wszakże ja nie mówię do pana. 
  ORGON
A cóż teraz robiłaś? 
  DORYNA
Do pana nic a nic, 
Ja do siebie mówiłam. 
  ORGON
Zuchwalstwo bez granic, 
Lecz wnet je tęgim razem skrócę w sposób znany. 
 
przygotowywa się do dania policzka Dorynie i za każdym wyrazem, który wymawia, obraca się do Doryny, która stoi nic nie mówiąc
Moja córko, powinnaś potwierdzić te plany, 
I jeśli wybór męża dla ciebie się zmienia, 
 
do Doryny
Mów–że co! 
  DORYNA
Nie mam sobie nic do powiedzenia. 
  ORGON
Tylko słóweczko. 
  DORYNA
Ja chcę milczeć. 
  ORGON
To nie sztuka, 
Czekałem tylko słówka. 
  DORYNA
Niech pan głupiej szuka. 
  ORGON
do córki
Na koniec ojca wolę będziesz mieć na względzie, 
I sądzę, że małżeństwo wkrótce się odbędzie. 
  DORYNA
uciekając
Ja za niego nie poszłabym za nic na świecie. 
  ORGON
po daremnej próbie dania policzka Dorynie
Ty zarazę przy sobie trzymasz moje dziecię; 
Bez grzechu nie mógłbym tu wytrzymać z nią dłużéj, 
Tak mnie strasznie zmęczyła. Kłótnia umysł nuży, 
Pali mnie głowa, czuję, mówiłbym od rzeczy, 
Pójdę — wolne powietrze może mnie uleczy. 
  SCENA III
Marianna, Doryna DORYNA
Cóż znaczył ten w milczeniu upór nieustanny? 
Czyż to mnie wypadało przyjąć rolę panny? 
Ścierpieć by pannie związek radzono szalony, 
Bez żadnego oporu, bez słówka z twej strony. 
  MARIANNA
Przeciwko woli ojca cóż począć w potrzebie? 
  DORYNA
Po prostu, taką groźbę odwrócić od siebie. 
  MARIANNA
Jak? 
  DORYNA
Mówić, że w wyborze gusta same biegą, 
Więc że dla siebie za mąż chcesz iść, nie dla niego; 
Ponieważ to dla ciebie ten związek się składa, 
Więc tobie, a nie ojcu wybierać wypada. 
Gdy dla niego jest Tartuffe przystojny i młody, 
To może się z nim żenić bez żadnej przeszkody. 
  MARIANNA
Przyznaję, władza ojca przejmuje mnie trwogą, 
Słowa oporu z ust mych wyrwać się nie mogą. 
  DORYNA
Rezonujmy41: Walery kocha ciebie szczerze, 
A panienka go kocha? cóż? 
  MARIANNA
Rozpacz mnie bierze! 
Nawet i ty Doryno i ty jesteś w stanie 
Zrobić w sposób poważny, tak dziwne pytanie? 
Czy żem ci ze sto razy o tym nie mówiła, 
Że go kocham i jaka jest mych uczuć siła? 
  DORYNA
Alboż ja wiem, czy serce mówiło przez usta? 
Czy to miłość prawdziwa, czy zabawa pusta? 
  MARIANNA
Krzywdzisz mnie, kiedy wątpisz o tym choć na chwilę, 
Ja ukrywać tę miłość nawet się nie silę. 
  DORYNA
Więc panna myśli o nim? 
  MARIANNA
Stale, nieustannie. 
  DORYNA
Jak się zdaje, on również zakochany w pannie. 
  MARIANNA
Tak sądzę. 
  DORYNA
Więc rzecz łatwa jest do przewidzenia, 
Że chcecie się połączyć. 
  MARIANNA
O tak, bez wątpienia. 
  DORYNA
A z tym drugim co będzie, by skończyć ambaras? 
  MARIANNA
Jak mi gwałt zrobić zechcą, zabiję się zaraz. 
  DORYNA
Ślicznie! żeśmy też dotąd o tym nie myślały! 
Zabije się panienka — środek doskonały, 
Lekarstwo przecudowne. Człowiek w wściekłość wpada, 
Gdy usłyszy, jak mu kto takie rzeczy gada. 
  MARIANNA
Mój Boże! czym się w tobie współczucie obudzi, 
Kiedy nie masz litości nad nieszczęściem ludzi. 
  DORYNA
Nie mam współczucia, gdy ktoś słowa składa zgrabnie, 
A jak przyjdzie do rzeczy, to jak panna słabnie. 
  MARIANNA
Jestem nadto trwożliwa. 
  DORYNA
I to mnie też złości, 
Bo miłość w sercu wielkiej wymaga stałości. 
  MARIANNA
Tak, a dla Walerego cóż się pozostanie; 
Otrzymać mnie od ojca, to jego zadanie. 
  DORYNA
Jeżeli ojciec panny jest dzikim człowiekiem, 
Nabiwszy sobie głowę Tartuffem jak ćwiekiem, 
Chce teraz cofać słowo i kręcić zaczyna, 
To na kochanka panny stąd ma spadać wina? 
  MARIANNA
Jeśli tamtym zbyt głośno wzgardzić się ośmielę, 
Dowiodę, że mam w sercu miłości za wiele 
Dla Walerego, że on jeden tam
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Idź do strony:

Darmowe książki «Świętoszek - Molière (Molier) (internetowa biblioteka medyczna txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz