Wesołe kumoszki z Windsoru - William Shakespeare (Szekspir) (książki dostępne online TXT) 📖
XV-wieczna Anglia. Sir John Falstaff poszukuje miłosnych wrażeń. Jego ofiarami padają dwie mężatki, pani Page i Pani Ford, które postanawia uwieść.
Nie wie jednak, że panie przyjaźnią się i bardzo szybko odkryją jego niecne zamiary. Kobiety decydują, że dokonają zemsty na Falstaffie. Uwodziciela spotykają niemiłe — choć dla przyjaciółek i dla czytelnika bardzo zabawne — sytuacje. Przy okazji miłosne rozterki związane z zazdrością i wielością adoratorów przeżywają bliscy wesołych kumoszek.
Wesołe kumoszki z Windsoru to jedyny dramat autorstwa Szekspira, którego akcja rozgrywa się we współczesnej mu rzeczywistości. Poza wartością rozrywkową i kunsztem artystycznym posiada również walor poznawczy — jest doskonałym obrazem obyczajowości epoki. Pierwsza publikacja tej komedii przypada na 1602 rok, ale wystawiana była zapewne już wcześniej. Była inspiracją dla innych artystów, m.in. dla twórców oper, np. Giuseppe Verdiego.
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Wesołe kumoszki z Windsoru - William Shakespeare (Szekspir) (książki dostępne online TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
tłum. Leon Ulrich
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.
ISBN 978-83-288-3986-1
Wesołe kumoszki z Windsoru Strona tytułowa Spis treści Początek utworu AKT PIERWSZY SCENA I SCENA II SCENA III SCENA IV AKT DRUGI SCENA I SCENA II SCENA III AKT TRZECI SCENA I SCENA II SCENA III SCENA IV SCENA V AKT CZWARTY SCENA I SCENA II SCENA III SCENA IV SCENA V SCENA VI AKT PIĄTY SCENA I SCENA II SCENA III SCENA IV SCENA V Posłowie Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjnaDostojny księże Hugonie, skończ przekładania, sprawa pójdzie pod sąd Izby gwiaździstej, a sir Robert Płytek, koniuszy, nie zlęknie się dwudziestu takich Falstaffów.
CHUDZIAKW hrabstwie Gloucester sędzia pokoju i Coram2.
PŁYTEKTak jest, kuzynie Chudziaku, i custalorum3.
CHUDZIAKA do tego Rotolorum4 i rodowity szlachcic, mości plebanie, który się pisze armigero5 na wszystkich aktach, upoważnieniach, kwitach i obligach; armigero.
PŁYTEKTak się piszę i tak zawsze się pisałem od lat trzechset.
CHUDZIAKI tak się pisali wszyscy jego sukcesorowie, którzy go poprzedzili, i tak się pisać będą mieli prawo wszyscy przodkowie, co się po nim urodzą. Wszyscy mogą się pieczętować dwunastu białymi szczypami6.
PŁYTEKHerb to stary.
EVANSTwanaście szczyp przystoi staremu herpowi. Szczypa stary to ludzki przyjaciel, a znaczy ogień i ciepło.
PŁYTEKSzczyp jest to biała ryba, a, żeby herb był stary, musi być ryba solona.
CHUDZIAKCzy mam prawo herb mój ćwiartkować, kuzynie?
PŁYTEKBędziesz miał prawo, zawierając stadło7.
EVANSTo prawta, że musi ćwiartkować, kto chce mieć stadło!8.
PŁYTEKBynajmniej.
EVANSMusi ćwiartkować, powtarzam, po jeśli weźmie jedno
Uwagi (0)