Wesołe kumoszki z Windsoru - William Shakespeare (Szekspir) (książki dostępne online TXT) 📖
XV-wieczna Anglia. Sir John Falstaff poszukuje miłosnych wrażeń. Jego ofiarami padają dwie mężatki, pani Page i Pani Ford, które postanawia uwieść.
Nie wie jednak, że panie przyjaźnią się i bardzo szybko odkryją jego niecne zamiary. Kobiety decydują, że dokonają zemsty na Falstaffie. Uwodziciela spotykają niemiłe — choć dla przyjaciółek i dla czytelnika bardzo zabawne — sytuacje. Przy okazji miłosne rozterki związane z zazdrością i wielością adoratorów przeżywają bliscy wesołych kumoszek.
Wesołe kumoszki z Windsoru to jedyny dramat autorstwa Szekspira, którego akcja rozgrywa się we współczesnej mu rzeczywistości. Poza wartością rozrywkową i kunsztem artystycznym posiada również walor poznawczy — jest doskonałym obrazem obyczajowości epoki. Pierwsza publikacja tej komedii przypada na 1602 rok, ale wystawiana była zapewne już wcześniej. Była inspiracją dla innych artystów, m.in. dla twórców oper, np. Giuseppe Verdiego.
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Wesołe kumoszki z Windsoru - William Shakespeare (Szekspir) (książki dostępne online TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
Nic do ust nie wezmę; dziękuję.
PAGETerefere! Nie ma tu wyboru, musisz iść z nami.
CHUDZIAKWięc proszę, pokaż mi drogę.
PAGEIdźmy!
CHUDZIAKPanno Anno! Tobie się należy pierwszeństwo.
ANNAO nie, nie, panie, bądź naszym przewodnikiem.
CHUDZIAKNa uczciwość, nie wejdę pierwszy, na uczciwość, nie, nie wejdę. Nie chcę ci robić tej krzywdy, panno Anno!
ANNAAle proszę.
CHUDZIAKWolę być niegrzecznym, niż nudnym. Sama się krzywdzisz, panno Anno! I na tym koniec, tak.
Ruszaj, a pytaj o trogę to tomu toktora Kajusza. Mieszka tam niejaka pani Żwawińska, która jest nipy jego mamką, alpo jego niańką, alpo jego kucharką, alpo jego praczką, alpo jego szwaczką.
GŁUPTASDobrze, panie.
EVANSSłuchaj tylko, a powiem ci coś lepszego. Ottaj jej ten list, po to jest kopieta serteczna przyjaciołka panny Anny, a list ten ją prosi, żepy poparła intencje twojego pana do panny Anny Page. Więc proszę, śpiesz się, a ja tymczasem idę skończyć mój opiat, po przyjtą jeszcze pórsztówki i ser.
Panie gospodarzu Podwiązki!
GOSPODARZCo mówi dzielny mój zuchter20? Wytłumacz się uczenie a mądrze.
FALSTAFFNaprawdę, panie gospodarzu! Muszę odprawić część moich ludzi.
GOSPODARZOdgoń, junaku, Herkulesie, degraduj! Niech idą w świat, der, der!
FALSTAFFSiedzę tu gospodą za dziesięć funtów na tydzień.
GOSPODARZDrugi z ciebie cesarz, Cezar, Kajzer i Fizar21. Biorę na mój rachunek Bardolfa; będzie mi beczki odszpuntowywał i ściągał butelki. Czy zgoda junaku, Herkulesie?
FALSTAFFZrób tak, dobry panie gospodarzu!
GOSPODARZPowiedziałem; niech idzie za mną. Zobaczę, czy będziesz w stanie zarobić na kawałek chleba, szumując. Słowny ze mnie człowiek. Idź za mną. (Wychodzi)
FALSTAFFIdź za nim, Bardolfie. Piwniczy! Dobre to rzemiosło. Ze starego płaszcza można wykroić nową kurtkę, a z wywiędłego sługi świeżego piwniczego. Idź za nim i bądź zdrów!
BARDOLFJest to rzemiosło, za którym od dawna wzdychałem. Urosnę! (Wychodzi)
PISTOLPlugawe cygańskie plemię! I ty chcesz czopem obracać?
NYMPo pijanemu był poczęty; czy koncept niedobry? Nie ma w jego duszy nic heroicznego, i na tym koniec.
FALSTAFFRad jestem, żem się na koniec żagwi22 tej pozbył. Kradzieże jego zbyt były jawne; jego wędzenie było jak śpiewak niećwiczony — nie trzymało miary.
NYMTo mi talent — kraść w krótkich pauzach.
PISTOLMądrzy ludzie nazywają to subtylizowaniem. Kraść! Fe, figa za takie wyrażenie!
FALSTAFFNie chcę dłużej taić wam prawdy, panowie: już prawie świecę piętami.
PISTOLPrzygotuj się więc na odmrożenie.
FALSTAFFNie ma lekarstwa; czas zacząć tumanić, muszę kierować się przemysłem.
PISTOLMłode kurczęta muszą mieć strawę.
FALSTAFFCzy zna który z was Forda, tutejszego mieszczanina?
PISTOLZnam tego jegomościa, pięknej to człowiek substancji23.
FALSTAFFUczciwe moje chłopaki, powiem wam teraz, co u mnie za pasem —
PISTOLDwa sążnie obwodu i coś w przysypku.
FALSTAFFSchowaj żarty na później, Pistolecie! Prawda, że mam w pasie coś około dwóch sążni; lecz nie o pasie teraz myślę, ale o zapasie. Krótko węzłowato, zamierzam stroić koperczaki24 do żony Forda. Czuję nosem zwierzynę. Jej słowa, jej uśmiechy, jej zalotne spojrzenia, wszystko daje mi zachętę. Mogę jasno tłumaczyć całe znaczenie poufałego jej stylu, a najsurowsze słowo jej postępowania znaczy dobrą angielszczyzną: jestem sir Johna Falstaffa.
PISTOLStuderował, widzę, jej chęci i przetłumaczył je z języka uczciwości na angielski.
NYMGłęboko zarzucił kotwicę. Jak wam się zdaje ten humor?
FALSTAFFOtóż, jak powiadają ludzie, rozrządza ona po swojej woli workiem swojego męża, a w tym worku siedzą pułki aniołów.
PISTOLPrzywołaj więc na pomoc równą liczbę diabłów i ruszaj do szturmu, to moja rada.
NYMHumor rośnie; doskonale; shumoruj mi tych aniołów.
FALSTAFFNapisałem tu sobie list do niej, a ten list drugi do żony pana Page, która także strzelała do mnie oczyma, chwila temu, i doświadczonym wzrokiem badała moje doskonałości. Promień jej źrenicy to ślizgał się po moich nogach, to krążył po moim majestatycznym brzuchu.
PISTOLTo więc słońce świeciło na kupie gnoju.
NYMDziękuję ci za ten humor.
FALSTAFFO, błąkała się po mojej osobie tak łakomym spojrzeniem, że chętka jej oka zdawała mi się dopiekać jak szkło palące. Oto jest drugi list, do niej wystosowany. I ona też nosi sakiewkę; to druga Gujana — samo złoto i dostatek. Będę obu zwodnikiem, a one obie będą mi płatnikiem, moimi Wschodnimi i Zachodnimi Indiami25, będę z obydwiema handlował. Idź więc i ponieś ten list do pani Page, a ty ponieś ten do pani Ford. Odrosną nam pióra, chłopaki, odrosną nam pióra!
PISTOLZ szablą przy boku mam twym być Pandarem26? Nigdy! Niech wprzódy diabli wszystko wezmą!
NYMNie chcę być winnym podłego humoru; trzymaj sobie twój list humorystyczny, bo ja chcę żyć, jak szlachcicowi przystoi.
FALSTAFFChcesz się zemścić?
NYMNa niebo i gwiazdy!
PISTOLSprytem czy stalą?
NYMObydwoma humorami: uwiadomię Forda o humorze tej miłości.
PISTOLMój humor nie ostygnie. Podbudzę Forda, żeby się wziął do trucizny; nabawię go żółtaczki, bo gniew mój niebezpieczny: to mój prawdziwy humor.
PISTOLCzysty z ciebie Mars malkontentów: rachuj na moją pomoc, marsz!
Słuchaj, Janku Rugby, proszę cię, idź, wyjrzyj oknem i zobacz, czy nie ujrzysz wracającego mego pana, pana doktora Kajusza, bo na uczciwość, gdyby wrócił, a znalazł kogo w domu, narobiłby harmideru i na straszną wystawił próbę bożą cierpliwość i królewską angielszczyznę.
RUGBYStanę na czatach wychodzi.
ŻWAWIŃSKAIdź więc, Janku, a za to dziś wieczór napijemy się krupniku, kiedy ogień ziemnego węgla zacznie gasnąć. Uczciwy to i pełny dobrych chęci pachołek, sługa, jakiego życzę każdemu domowi, a do tego, możesz mi wierzyć, nie plotka i nie hałaburda28. To najgorsza jego wada, że za długo odmawia modlitwy; to jego słaba strona; ale cóż robić, każdy ma swoje wady; dajmy temu pokój. Więc, jak powiadasz, imię twoje Piotr Głuptas?
GŁUPTASW braku lepszego.
ŻWAWIŃSKAA pan Chudziak twoim jest panem?
GŁUPTASWyznaję.
ŻWAWIŃSKACzy nie nosi on wielkiej, okrągłej brody, jak rękawicznika nożyce?
GŁUPTASNie, na uczciwość; on ma malutką twarzyczkę, z małą żółtą bródką, bródką kainowego koloru.
ŻWAWIŃSKAŁagodnego charakteru człowiek, czy nieprawda?
GŁUPTASO, co to, to prawda. Ale mimo tego ma on pięść tak twardą, jak ktokolwiek, co by mu śmiał spojrzeć w oczy; bił się niedawno z gajowym.
ŻWAWIŃSKACo powiadasz? O, przypominam sobie teraz doskonale. Czy nie trzyma głowy do góry, że tak powiem, a chodząc, czy się nie puszy?
GŁUPTASI bardzo.
ŻWAWIŃSKANiechże niebo gorszej nie spuści fortuny na pannę Annę! Powiedz księdzu plebanowi, że zrobię, co będzie można dla twojego pana. Anusia dobra to dziewczyna i pragnę — wchodzi Rugby
RUGBYUmykaj! Pan mój idzie.
ŻWAWIŃSKAToż da się nam wszystkim we znaki! Dalej! Co żywo, młodzieniaszku, schowaj się do tej komory. Zamyka Głuptasa w komorze Nie długo tu zabawi. — Hej tam, Janku Rugby! Janku! Czy słyszysz? Ruszaj, Janku, wywiedz się o twoim panu; boję się, żeby mu się co nie przytrafiło, że dotąd nie wrócił jeszcze do domu śpiewa. Tra, la, la! Wchodzi doktor Kajusz
KAJUSZCo to szpiewalem za trele? Ja nie lubial takie rozpusty. Proszę, poszukaj w moja komora un boitier vert29, pudelko, zielony pudelko. Czy rozumial, co ja mówil? zielony pudelko.
ŻWAWIŃSKARozumiem bardzo dobrze; zaraz je przyniosę. Na stronie Dzięki Bogu, że sam szukać go nie poszedł, bo gdyby tam znalazł młodego pachołka, wściekłby się od złości. Wychodzi
KAJUSZFe, fe, fe, fe! Ma foi, il fait fort chaud. Je m’en vais à la cour, la grande affaire30.
ŻWAWIŃSKA(Wraca z pudełkiem) Czy to, panie?
KAJUSZOui, mette le au mon31 kieszonka; dépêche32, żwawo! A gdzie ten hultaj Rugby?
ŻWAWIŃSKAHej, Janku Rugby! Janku!
RUGBYJestem, panie.
KAJUSZTy, Janek Rugby, lub Gawel Rugby, ruszaj, weź twego miecza i maszerowal za mój pięta na zamek.
RUGBYSzabla moja czeka gotowa w sieni.
KAJUSZNa honor, za dlugo bawię. Tam do kata! Qu’ ai-je oublié?33 Są tam pewne ziółka w mój komora, którychbym nie chcial zapomnial za cały globus ziemski.
ŻWAWIŃSKAO, Boże! Znajdzie tam młodego pachołka i wścieknie się.
KAJUSZO, diable, diable! Co tam siedzi w mój komora? Rozbój! Larron!34 Wyciąga z komory Głuptasa Rugby, mój szpada!
ŻWAWIŃSKAUspokój się, dobry panie.
KAJUSZNa co mam uspokój się?
ŻWAWIŃSKATo młody, uczciwy pachołek.
KAJUSZCo mial do roboty uczciwy pacholek w mój komora? Uczciwy pacholek nie wlazilbym w mój komora.
ŻWAWIŃSKAProszę cię, panie, nie bądź tak flegmatyczny; powiem ci szczerą prawdę; pachołek ten przyszedł do mnie w posły od księdza plebana Hugona.
KAJUSZBon35.
GŁUPTASTo prawda, panie, z prośbą —
ŻWAWIŃSKACicho! Proszę cię, cicho!
KAJUSZCicho z twego języka! A ty opowiadaj twój historia.
GŁUPTASZ prośbą do tej uczciwej szlachcianki, a twojej, panie, gospodyni, żeby powiedziała dobre słowo pannie Annie Page za moim panem w interesie małżeństwa.
ŻWAWIŃSKAI na tym koniec, Bóg świadkiem, no! Ale nie wścibię palca w ogień, gdzie nie potrzeba.
KAJUSZKsiądz pleban Hugo cię poslalem? Rugby, baillez moi36 papieru. Zaczekaj tu kwilka (pisze).
ŻWAWIŃSKACieszę się, że tak jest spokojny, bo gdyby się wedle zwyczaju w gniewie zaciekł, tożbyś się nasłuchał krzyków i melancholii! Mimo tego jednak, człowieku, zrobię, co będę mogła, w interesie twojego pana; ale żeby ci wszystko powiedzieć, ten francuski pan mój — mogę go nazywać moim panem, bo widzisz, jestem jego gospodynią, piorę, prasuję, warzę, piekę, szoruję, przyrządzam jadło i napitek, ścielę łóżka, a wszystko sama.
GŁUPTASWielki to ciężar na dwie ręce.
ŻWAWIŃSKAPoznałeś się na tym? Przyznać musisz, że wielki to ciężar być wcześnie na nogach, a kłaść się późno. Mimo tego jednak, powiem ci pod sekretem, bo nie chciałabym, żeby o tym ludzie paplali, pan mój jest sam zakochany w pannie Annie; mimo tego jednak, znam myśli Anusi, nie będzie z tej mąki chleba.
KAJUSZTy dureń, oddalem list ten ksiądz Hugo. Morbleu37, to kartel. Zakole go w parku. Nauczyłem tego parszywy kleka mieszać się w nie swoje sprawy. Marsz! Nie zdrowy dla ciebie dlużej tu kwaterować. Parbleu38, utnę mu wszystkie jego dwa uszy, że będzie szelma.
Ach, dobry panie, on się tylko wstawia za przyjacielem.
KAJUSZTo nic nie znaczylo: czy nie powiedzialeś, że dostałem pannę Annę dla siebie? Na honor, zakolę tego Gawel kleka; już nominowalem gospodarza de la Jarretière39, żeby nasze szpada wymierzyl. Na honor, kcialem sam wziąć pannę Annę Page.
ŻWAWIŃSKADziewczyna szaleje za tobą, dobry panie, i wszystko pójdzie jak po mydle40. Trudno przeszkodzić ludziom, żeby nie paplali; tak zawsze bywało i tak będzie.
KAJUSZRugby, marsz za mną do dwora. Morbleu, jak nie mam Anusia Page, to twój glowa przez okno wyrzucę. Marsz za moja pięta, Rugby.
Uwagi (0)