Darmowe ebooki » Dramat antyczny » Żołnierz samochwał - Plaut (czytac .TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Żołnierz samochwał - Plaut (czytac .TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Plaut



1 ... 11 12 13 14 15 16 17 18 19 ... 21
Idź do strony:
style="margin-left: 12em">O — to tak wzajemnie. 
  PALESTRIO
zatyka mu usta
Cicho, cicho, bo usłyszy! 
  MILFIDIPPA
do Akroteleutium, która robi wniebowziętą minę
Cóż stoisz jak głupia? 
Cóż nie pukasz? 
  AKROTELEUTIUM
mówi tonem podniosłym
Tam go nie ma — tego, co go szukam. 
  MILFIDIPPA
Skąd to wiesz? 
  AKROTELEUTIUM
jak wyżej, zamyka oczy i nos wznosi wysoko
Skąd? Wiem po węchu.306 Bo gdyby był w domu, 
Nos mój czułby po zapachu. 
  PYRGOPOLINICES
do Palestriona
Ona jest w natchnieniu! 
Bo mnie kocha, toteż Wenus daje jej dar wieszczy. 
  AKROTELEUTIUM
jak wyżej
Nie wiem, czy on tu jest blisko, co go pragną ujrzeć,  
Lecz nos wietrzy go po prostu. 
  PYRGOPOLINICES
Patrz, ona swym nosem 
Więcej widzi niżli wzrokiem! 
  PALESTRIO
Bo ślepa z miłości. 
  AKROTELEUTIUM
do Milfidippy, słaniając się
Ach, ach, trzymaj mnie! 
  MILFIDIPPA
A po co? 
  AKROTELEUTIUM
Bo padnę! 
  MILFIDIPPA
A czemu? 
  AKROTELEUTIUM
Stać nie mogę — tak mi dusza przez oczy ucieka! 
  MILFIDIPPA
trzymając Akroteleutium w ramionach
Pewnieś jego tu dojrzała? 
  AKROTELEUTIUM
Tak. 
  MILFIDIPPA
Lecz ja nie widzę — 
Gdzież on jest? 
  AKROTELEUTIUM
Widziałabyś go — gdybyś go kochała! 
  MILFIDIPPA
Pewnie więcej go ode mnie — moja ty — nie kochasz,  
Jeśli mi to wolno mówić. 
  PALESTRIO
do Pyrgopolinicesa
Patrz, wszystkie kobiety, 
Jeżeli cię która ujrzy, zaraz cię kochają! 
  PYRGOPOLINICES
Nie wiem, czym ci to już mówił: wnuk jestem Wenery. 
  AKROTELEUTIUM
Błagam, moja Milfidippo, podejdźże i przystąp! 
  PYRGOPOLINICES
Ależ ona mnie się boi! 
 
Milfidippa zbliża się do Pyrgopolinicesa i Palestriona. PALESTRIO
O — ta idzie ku nam. 
  MILFIDIPPA
kłaniając się głęboko
Ja was szukam. 
  PYRGOPOLINICES
A my ciebie. 
  MILFIDIPPA
Tak jak rozkazałeś, 
Wiodę tu mą panią. 
  PYRGOPOLINICES
Widzę. 
  MILFIDIPPA
A więc każ się zbliżyć. 
  PYRGOPOLINICES
z dostojeństwem
Więc — — raczyłem postanowić, by jej nie odpychać, 
Tak jak inne, skoro prosisz. 
  MILFIDIPPA
popycha Akroteleutium, ale ta, drżąc ze strachu, milczy
Lecz ona doprawdy 
Ani słówka nie jest w stanie, tu w twojej bliskości;  
Oczy, gdy na ciebie patrzy, język jej podcięły. 
  PYRGOPOLINICES
Trzeba, widzę, tej kobiecie pomóc w jej chorobie. 
  MILFIDIPPA
Jak drży! Tak się przeraziła, gdy ciebie ujrzała. 
  PYRGOPOLINICES
Ba — tak samo drżą mężowie w pełnym uzbrojeniu,  
Więc cóż dziwić się kobiecie! Więc co chce ode mnie? 
  MILFIDIPPA
Ażebyś się przeniósł do niej: ona chce żyć z tobą, 
Z tobą swoje życie pędzić. 
  PYRGOPOLINICES
Lecz jakże ja do niej, 
Przecież ona jest zamężna? Mąż by mnie przyłapał. 
  MILFIDIPPA
Ależ ona z twej przyczyny męża wypędziła! 
  PYRGOPOLINICES
Co? Lecz jak to mogła zrobić? 
  MILFIDIPPA
Ten dom to jej posag. 
  PYRGOPOLINICES
Co? Naprawdę? 
  MILFIDIPPA
Tak, doprawdy. 
  PYRGOPOLINICES
Każ jej iść do domu. 
Ja tam zaraz do niej przyjdę. 
  MILFIDIPPA
Lecz, proszę, nie zwlekaj, 
By kobiety nie zadręczać. 
  PYRGOPOLINICES
Nie, nie będę zwlekał. 
Idźcie już! 
  MILFIDIPPA
Już odchodzimy. 
 
Wchodzą do domu Periplektomenusa. PYRGOPOLINICES
Lecz coż to ja widzę? 
  PALESTRIO
Co takiego? 
  PYRGOPOLINICES
Ktoś tu idzie — w żeglarskim ubraniu — 
  PALESTRIO
Do nas. Pewnie coś do ciebie. Toż to jest ten retman! 
  PYRGOPOLINICES
On już pewnie po nią idzie. 
  PALESTRIO
I ja też tak myślę. 
 

 

Pleusikles, Palestrio, Pyrgopolinices. PLEUSIKLES
wchodzi od strony portu w ubraniu opisanym wyżej w. 1342 i nast., z lewym okiem zawiązanym, i mówi do widzów:
Gdybym o tym nie wiedział, że ludzie z miłości307 
Moc łajdactw narobili, każdy w inny sposób,  
To więcej bym się wzdragał z powodu miłości  
Przyjść tutaj w tym ubraniu. Ale że słyszałem,  
Iż wielu dokonało z powodu miłości 
Wielu rzeczy i niecnych, i całkiem niegodnych, 
Już pominę Achilla308, co na to pozwolił, 
By współobywatele ginęli — — Lecz oto 
Spostrzegam Palestriona, o, stoi z żołnierzem. 
Muszę teraz mą mowę inaczej odwrócić. 
Doprawdy, że kobietę chyba urodziła  
Zwłoka w własnej osobie309. Jakakolwiek zwłoka,  
Co się zwłoką nazywa, mniejszą się wydaje  
Od tej zwłoki, co zwykle bywa przez kobietę; 
To już z przyzwyczajenia, myślę, tak się dzieje. 
Bo ja tutaj przychodzę po Filokomazjum, 
Ale do drzwi zapukam. Hola, jest tam który? 
 
Puka do drzwi Pyrgopolinicesa. PYRGOPOLINICES
O co chodzi, młodzieńcze? Co chcesz? Czemu pukasz? 
  PLEUSIKLES
Szukam Filokomazjum. Jestem od jej matki, 
Jeśli ma iść, niech idzie. Wszystkich nas opóźnia,  
Kotwicę chcemy podnieść. 
  PYRGOPOLINICES
Dawno rzecz gotowa. 
Idź Palestrio, weź z sobą ludzi do pomocy, 
Niech zaniosą na statek wszystkie kosztowności,  
Złoto, suknie, klejnoty. Wszystko jest złożone, 
Com jej tylko darował: niech z sobą zabierze. 
  PALESTRIO
Idę.  
 
Wchodzi do domu. PLEUSIKLES
woła za nim
Tylko się pośpiesz! 
  PYRGOPOLINICES
On nie będzie zwłóczył. 
A cóż ci się to stało? Co jest z twoim okiem? 
  PLEUSIKLES
chcąc zyskać na czasie, udaje, że pytanie odnosi się do niezawiązanego oka
Co? A przecież mam oko? 
  PYRGOPOLINICES
Lecz mówię o lewym. 
  PLEUSIKLES
Zaraz ci to opowiem: Wiesz, ja na to oko  
z miłościm310 zaniewidział311. Gdybym się był wstrzymał, 
Widziałbym na to oko, tak jak i na prawe. —  
Lecz zbyt mnie opóźniają. 
  PYRGOPOLINICES
O, właśnie wychodzą. 
 
Wychodzi Palestrio i Filokomazjum, ubrani do drogi; Filokomazjum aż zanosi się od płaczu.

 

Palestrio, Filokomazjum, Pyrgopolinices, Pleusikles. PALESTRIO
do Filokomazjum
Czy ty dziś nie skończysz płakać? 
  FILOKOMAZJUM
Jakże nie mam płakać, 
Stąd odchodząc, gdzie mi było tak rozkosznie dobrze? 
  PALESTRIO
Otóż ten tu przyszedł właśnie od matki i siostry. 
  FILOKOMAZJUM
Widzę.  
  PYRGOPOLINICES
Słuchaj no, Palestrio! 
  PALESTRIO
Czego sobie życzysz? 
  PYRGOPOLINICES
Każże przecież wynieść wszystko, com jej podarował. 
  PLEUSIKLES
do Filokomazjum
Witajże, Filokomazjum!  
  FILOKOMAZJUM
I ty witaj! 
  PLEUSIKLES
Również 
Matka cię pozdrawia z siostrą. 
  FILOKOMAZJUM
Zdrowia im też życzę. 
  PLEUSIKLES
Proszą cię, ażebyś przyszła, póki jest wiatr dobry,  
Żeby móc rozwinąć żagle; matka by tu ze mną  
Była przyszła, gdyby nie to, że ją oczy bolą. 
  FILOKOMAZJUM
Pójdę. Chociaż tak niechętnie — — —  
 
oko do żołnierza
lecz gdybym nie poszła, 
Byłby to brak posłuszeństwa.312 
  PLEUSIKLES
Tak, słusznie, masz rozum. 
  PYRGOPOLINICES
A gdyby nie żyła ze mną, byłaby dziś głupia! 
  FILOKOMAZJUM
zawodzi
Toteż cierpię, że dziś tracę takiego człowieka!  
Przecież ty każdego zdołasz tak świetnie wykształcić,  
Że aż tryska swą bystrością. Więc tym więcej byłam  
Dumna, że żyć mogłam z tobą. Dziś, widzę, tę sławę  
Muszę stracić! 
  PYRGOPOLINICES
Nie płacz, nie płacz! 
  FILOKOMAZJUM
jak wyżej
Wstrzymać się nie mogę, 
Gdy cię widzę. 
  PYRGOPOLINICES
uspokaja ją
No, już dobrze. 
  FILOKOMAZJUM
szlochając dalej
Już ja wiem najlepiej, 
Jak się moje serce kraje! 
  PALESTRIO
Wcale się nie dziwię, 
Żeś ty tu, Filokomazjum, chętnie przebywała, 
I że serce twe przykuła ta jego uroda, 
Jego całe zachowanie, męstwo — skoro nawet  
Ja, niewolnik, gdy nań spojrzę, łzami się zalewam, 
Że się dzisiaj rozstajemy! O, ja nieszczęśliwy! 
 
Zaczyna też płakać. FILOKOMAZJUM
na kolanach, do Pyrgopolinicesa
Błagam, pozwól się uściskać, zanim stąd odjadę. 
  PYRGOPOLINICES
Proszę. 
  FILOKOMAZJUM
zrywa się i okrywa go pocałunkami
O ty, moje oczko, o ty, moja duszo! 
 
Udaje, że mdleje. PALESTRIO
Podtrzymajcież tę kobietę, żeby nie upadła! 
 
Sam ją podtrzymuje. PYRGOPOLINICES
A cóż to znów jest takiego? 
  PALESTRIO
Że cię musi odejść, 
Nagle się jej, nieszczęśliwej, niedobrze zrobiło. 
  PYRGOPOLINICES
Leć do domu, przynieś wody! 
  PALESTRIO
któremu nie na rękę w tej chwili krytycznej odchodzić
E, co jej po wodzie, 
Lepiej, żeby wypoczęła. 
 
Oddaje ją w ramiona Pleusiklesa
A ty daj jej spokój, 
Aż do przytomności wróci. 
  PYRGOPOLINICES
zauważywszy, że Pleusikles całuje ukradkiem Filokomazjum
Coś oni zanadto 
Swoje głowy przytulili. Nie podoba mi się! 
Ty, żeglarzu, weź swe usta od jej warg — bo jak cię — 
 
Zamierza się na niego. PLEUSIKLES
Próbowałem, czy oddycha. 
  PYRGOPOLINICES
To trza było uchem! 
  PLEUSIKLES
udaje, że ją składa na ziemię
Jeśli chcesz, to ją położę. 
  PYRGOPOLINICES
Nie — trzymaj. 
  PALESTRIO
do siebie, w obawie, że młodzi kochankowie popsują sprawę
O bieda! 
  PYRGOPOLINICES
woła do wnętrza swego domu
Wyjdźcie, wszystko tu wynieście, com jej podarował. 
 
Wychodzi szereg niewolników i niewolnic niosących toboły. PALESTRIO
zwraca się ku domowi żołnierza z rękami wzniesionymi do modlitwy
Niechże jeszcze cię pozdrowię, ty Larze313 domowy,  
Zanim pójdę — wy, współsłudzy, i wy, współsłużące,  
Już żegnajcie! Żyjcie w zdrowiu, a miejcie też dla mnie 
Dobre słowo, nawet chociaż tu z wami nie będę!314 
 
Udaje, że zalewa się łzami i głośno zawodzi. PYRGOPOLINICES
klepie go po ramieniu i pociesza
No już nie martw się, Palestrio. 
  PALESTRIO
aż zawodzi od płaczu
Oj, jakże łzy wstrzymać, 
Kiedy muszę cię opuścić! 
  PYRGOPOLINICES
Znieśże to odważnie! 
  PALESTRIO
płacze dalej
Wiem ja, wiem, jak mnie to boli! 
  FILOKOMAZJUM
odzyskuje przytomność
Lecz cóż to? Co widzę? 
Co to? Witaj, światło słońca! Ale gdzież ja jestem? 
  PLEUSIKLES
I ty witaj! Otrzeźwiałaś? 
  FILOKOMAZJUM
udając przerażenie, wyrywa mu się z rąk
Ach, kogożem ja to 
Tak objęła? Czym przytomna? 
  PLEUSIKLES
ściskając ją czule
Nie bój się, najdroższa! 
  PYRGOPOLINICES
który przecież zauważył te czułości
Cóż to znów? 
  PALESTRIO
ratując sytuację
To ona właśnie — — była nieprzytomna! 
 
do siebie półgłosem
Drżę że strachu, że to wszystko na koniec się wyda. 
  PYRGOPOLINICES
coś dosłyszał
Co takiego? 
  PALESTRIO
by zdezorientować żołnierza
Że to wszystko tak będą za nami 
Nieść przez miasto — — by ktoś tego tobie za złe nie wziął. 
  PYRGOPOLINICES
Dałem swoje, nie ich własność. Niewiele dbam o nich.  
Dalej w drogę, z wolą bogów! 
  PALESTRIO
usprawiedliwiając się
Ja przez wzgląd na ciebie 
To mówiłem. 
  PYRGOPOLINICES
Ja ci wierzę. 
  PALESTRIO
Więc bądź zdrów! 
  PYRGOPOLINICES
Ty również. 
  PALESTRIO
do całego orszaku
Idźcie szybko, ja tam zaraz podążę za wami. 
Chcę coś z panem
1 ... 11 12 13 14 15 16 17 18 19 ... 21
Idź do strony:

Darmowe książki «Żołnierz samochwał - Plaut (czytac .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz