Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Zbiór wierszy autorstwa Marii Konopnickiej przeznaczony dla dzieci do lat 10. Zgromadzone utwory mają zarówno charakter rozrywkowy, jak i dydaktyczno-wychowawczy.

Twórczość Konopnickiej przesiąknięta była sentymentalizmem i dydaktyzmem. W swoich utworach ukazuje czytelnikom piękno świata i zasady, którymi rządzi się natura oraz życie na wsi i we dworze. Wiersze, przeznaczone już dla starszych dzieci, są nieco poważniejsze, poruszają również trudne tematy oraz role społeczne czekające na dzieci w dorosłym życiu. Dla dzisiejszego czytelnika utwory te są doskonałą kopalnią wiedzy na temat mentalności, obyczajowości i reguł wychowania w XIX wieku. Przesłaniem wielu wierszy są także wartości uniwersalne.

Maria Konopnicka to jedna z najważniejszych pisarek polskich drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Pisała przede wszystkim nowele i utwory dla dzieci oraz o tematyce patriotycznej. Jej twórczość nacechowana jest sentymentalizmem i silnym dydaktyzmem. Do jej najbardziej znanych dzieł zalicza się Rotę, Mendla Gdańskiego, Miłosierdzie gminy, a także Na jagody, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko i Naszą Szkapę.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Maria Konopnicka
Epoka: Pozytywizm
Rodzaj: Liryka

Czytasz książkę online - «Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Maria Konopnicka

Idź do strony:

gospodarz

Wita w imię Boga.

A witaj-że, gościu,

Witaj, pożądany!

Kłaniają się tobie

Te bieluchne ściany!

Kłaniają się tobie

Te ławy i stoły,

I ten wielki komin

I ogień wesoły.

Na prawo świetlica,

Na lewo komnatka,

Tam brząka w kluczyki

Nasza droga matka.

W wesołej świetlicy

Goście bawią radzi,

A w białej komnatce

Matka nas gromadzi.

Tam nasze wesele,

Tam słodkie przysmaki...

Lecim do komnatki

Jak do gniazda ptaki!

W świetlicy na ścianie

Wisi obraz włoski:

W czarnej długiej szacie,

Jan to Kochanowski.

W czarną długą szatę

Z żalu się odziewał,

Gdy o swej Urszulce

Pieśni cudne śpiewał.

I dalej znów wisi

Ten to król Jan Trzeci,

Co ma srogie wąsy

I na Turka leci.

A dalej Kordecki

Pomiędzy oknami,

Co to lubił jadać

Kaszę ze Szwedami.

Przed kominem ława,

Ojciec na niej siada:

Cudne nam historje

Zimą opowiada.

A latem to kwiecie

Aż się w okna ciśnie...

Białe bzy, jaśminy

I rozkwitłe wiśnie.

Pełno tu zapachu,

Pełno słodkiej ciszy,

Lekko, błogo tutaj

Serce moje dyszy.

Za białą świetlicą

Są izby czeladne;

Oj, nieraz ze śmiechem

I z krzykiem tam wpadnę.

I Brysia za uszy,

I jazda dokoła!

A stara Pawłowa

Wciąż woła, a woła!

A niechaj tam sobie!

Pogłaszczę babinę,

A ona też zaraz:

«Oj dziecko, jedyne!»

Bo w starym się domu

Obyczaj ten chowa,

Że kocha paniątka

Ta czeladź domowa.

I chucha, i chucha,

Jak gdyby na swoje...

«A miłe! A słodkie!

Tysiączkiż wy moje!»

O, jak cię nie kochać,

Ty domku nasz drogi!

Wy ściany bielone,

Lipowe wy progi!

Na co dzwonki dzwonią

Zgadywały Jania z Bronią,

Na co leśne dzwonki dzwonią,

Gdy najrańszy promień zorzy

Pierś liljową im otworzy?

Czy na pacierz, do kościoła,

Gdzie się polne modlą zioła?

Czy do szkoły, do nauki,

Budzą ze snu leśne żuki?

Czy na strugę — niechaj bieży,

Czy na wiatrek, by wiał świeży,

Czy na pszczółki, by w zawody

Brały z kwiecia słodkie miody?

Czyli na zajączki może,

Niech chowają się we zboże? —

Różnie, różnie zgadywały...

Wtem tak rzecze dzwonek mały:

— My, dzwoneczki, dzwonim na to,

Żeby w każdą wiosnę, lato,

Serca dziatek, co w nich siły,

Coraz żywiej, żywiej biły!

Żeby biły dla tych pszczółek,

Dla strumieni, kwiatów, ziółek,

Dla zbóż z kłosy złocistemi,

Dla tej całej matki ziemi!

O Lodniku

Był raz Lodnik stary,

Co w piersiach od młodu,

Niewiedzieć dlaczego

Nosił serce — z lodu.

Choć wiosna przygrzewa,

Choć kwiecą się maje, —

Lodnikowi zimno,

Serce mu nie taje.

Choć w zbożach brzmią kosy,

Choć dźwięczy piosenka, —

Lodnikowi zimno,

Aż zębami szczęka!

Choć świeci słoneczko

Z błękitnego nieba, —

Lodnikowi zimno,

Kożucha mu trzeba!

Hej! dam ci ja radę,

Ty, Lodniku stary!

Idź ty nad Wisełkę,

Gdy płyną galary.

Idź ty nad Wisełkę,

Gdy się zorza pali,

Zanuć z flisakami

Ku tej modrej fali.

Przylgnij szczerze piersią

Do tych traw kobierca,

Zobaczysz, że zbędziesz

Lodowego serca.

Przy mrowisku

Co to się tak rusza nisko?

— To, dziateczki, jest mrowisko.

Czyście nigdy nie widziały,

Jak ten naród żyje mały?

O, to światek jest ciekawy!

Ma on swoje ważne sprawy,

A choć drobny, tak się trudzi,

Że zawstydza dużych ludzi.

Miastem mrówek jest mrowisko.

Budują je przy pniu blisko,

By gałęzi dach zielony

W deszcz przydawał im ochrony.

Wnet tam domy i ulice

Wznoszą pilne robotnice,

Wnet budują mosty, wały, —

Taki zmyślny ludek mały.

Co igliwia tam naniosą,

Co żywicy z ranną rosą,

Co wszelakiej tam zdobyczy,

Tego, dziatki, nikt nie zliczy!

Mały, duży się przykłada...

Każdy ma — gdy ma gromada,

Zyska gniazdo? — Każdy zyska —

Takie prawo jest mrowiska.

Gdy już miasto się podniesie,

Biją drogi skroś po lesie...

Jedne suchą, ciepłą porą

Na zapasy żywność biorą.

Inne — słomkę drobnej miary

Ciągną cości we trzy pary,

Czasem — w sto — dźwigają z gąszcza

Muchę, osę, lub chrabąszcza.

— I poradzą? —

— A poradzą!

Bo i bąkom się nie dadzą.

Jedna — nicby nie zrobiła,

Lecz mrowisko — to jest siła!

Widzicie tam tego bąka,

Jak w ostrogi złote brząka,

Jak to huczy, w bęben bije!

Jaką to ma grubą szyję!

Patrzcie! Mrówki całą rzeszą

Na obronę miasta śpieszą...

Wszystkie rzędem w jedną stronę

Rożki mają nastawione.

Wszystkie zwartym idą szykiem,

Za swym wodzem naczelnikiem,

Wszystkie w jedno, co sił, mierzą;

— Zmiataj, bąku, nim uderzą!

List motylka

Drogie dzieci!

— Właśnie krawiec

Nową przyniósł mi kapotę.

Atłas przedni, haftowany

W kółka modre, w kółka złote.

Na to płaszczyk z grodeturu,

Szyty brzegiem w piórka pawie,

Że i trudno coś takiego

Widzieć we śnie, lub na jawie!

Krój foremny, pierwszej mody,

Na podszewce skroś sajeta...

Wprawdzie słony był rachunek,

Ale co za toaleta!

Naturalnie, żem się musiał

Z mojej szarej kamienicy

Wyprowadzić w takim stroju,

I dziś — mieszkam na ulicy,

Na tej samej, Ogrodowej,

Gdzie biegacie wszystko troje,

I drżę z strachu, gdy was widzę,

O te nowe szaty moje.

Otóż błagam, drogie dziatki,

Co mam głosu, co mam siły,

Tej przecudnej toalety

Żebyście mi nie zniszczyły!

Broń was Boże za płaszcz chwytać

I oglądać mą kapotę,

Bo mi zaraz poczernieją

Kółka modre, kółka złote!

Broń was Boże, i podszewkę

Przepatrywać nadto zbliska,

Bo się zaraz na sajecie

Rączek waszych ślad odciska!

Liścik ten wam Wietrzyk wręczy

Za niedługich kilka chwilek...

Pamiętajcie prośbę moją!

Ściskam bardzo!

Wasz Motylek.

Sieroto!

PTASZKOWIE. Sieroto, sieroto,

Co masz główkę złotą,

W oczach błękit nieba,

Czego ci potrzeba?

MARYSIA. Nie trzeba mi srebra,

Nie trzeba mi złota,

Jeno onej wierzby

U własnego płota!

PTASZKOWIE. Sieroto, sieroto,

Co masz główkę złotą,

Czy wody, czy chleba,

Czego ci potrzeba?

MARYSIA. Nie trzeba mi chleba,

Nie trzeba mi wody,

Tylko tej rodzonej,

Domowej zagrody!

PTASZKOWIE. Sieroto, sieroto,

Co masz główkę złotą,

Czego sobie pragniesz,

Proś-że teraz o to!

MARYSIA. O, moi ptaszkowie,

Mam was prosić o co?

Niechże mi się przyśni

Matuleńka nocą.

Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Jak to w naszym dworze

W naszym starym dworze

Są dębowe ściany,

Jest ganek na słupkach

Ślicznie zbudowany.

Przed gankiem bzy kwitną,

Jaśmin pachnie wiosną,

Najpiękniejsze róże

Latem tutaj rosną.

Wielka stara lipa

Ganek nasz ocienia,

Pełne słodkiej woni

I pszczółek brzęczenia.

Pod lipą na ławce

Stary dziaduś siada,

I śliczne historje

Nam, dzieciom, powiada.

I wąsa siwego

Pokręca «mosanie!»

To targnie go na dół,

To w oku łza stanie.

Idź do strony:

Darmowe książki «Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz