Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Zbiór wierszy autorstwa Marii Konopnickiej przeznaczony dla dzieci do lat 10. Zgromadzone utwory mają zarówno charakter rozrywkowy, jak i dydaktyczno-wychowawczy.

Twórczość Konopnickiej przesiąknięta była sentymentalizmem i dydaktyzmem. W swoich utworach ukazuje czytelnikom piękno świata i zasady, którymi rządzi się natura oraz życie na wsi i we dworze. Wiersze, przeznaczone już dla starszych dzieci, są nieco poważniejsze, poruszają również trudne tematy oraz role społeczne czekające na dzieci w dorosłym życiu. Dla dzisiejszego czytelnika utwory te są doskonałą kopalnią wiedzy na temat mentalności, obyczajowości i reguł wychowania w XIX wieku. Przesłaniem wielu wierszy są także wartości uniwersalne.

Maria Konopnicka to jedna z najważniejszych pisarek polskich drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Pisała przede wszystkim nowele i utwory dla dzieci oraz o tematyce patriotycznej. Jej twórczość nacechowana jest sentymentalizmem i silnym dydaktyzmem. Do jej najbardziej znanych dzieł zalicza się Rotę, Mendla Gdańskiego, Miłosierdzie gminy, a także Na jagody, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko i Naszą Szkapę.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Maria Konopnicka
Epoka: Pozytywizm
Rodzaj: Liryka

Czytasz książkę online - «Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Maria Konopnicka

Idź do strony:

Oj da dana!

Dla mnie z wierzbiny!

Dziękuję ci, śliczna wiosno,

Zielony maju,

Za to jasne, modre niebo,

Za kwiaty w gaju,

Oj da dana! Oj da dana!

Za kwiaty w gaju!

Dziękuję ci, wierzbo nasza,

Wierzbo pochyła,

Żeś mi moją fujareczkę

Grać wyuczyła.

Oj da dana! Oj da dana!

Grać wyuczyła!

Co gołąbki widzą

Na naszem podwórku

Pełno krzyku, wrzasku,

Trzepocą się gołąbeczki

Na tym złotym piasku.

Trzepocą się gołąbeczki,

Nim w słonko ulecą,

I w powietrzu cichem, modrem,

Jak srebrne zaświecą.

— A wy, miłe gołąbeczki,

Gdzieżeście latały?

Powiedzcież nam, jak wygląda

Ten boży świat cały?

— Świat to, dzieci, jest ogromny,

Wielkie lądy, morza,

A nad niemi błękitnieją

Niebieskie przestworza.

Na niebiosach słonko stoi

Wysoko, wysoko,

Opatruje ziemię całą

Jego złote oko.

A pod słonkiem klęczą góry,

Karpatowe szczyty

I podnoszą skalne głowy

W przejasne błękity.

A z gór lecą jasne zdroje,

W oną Wisłę cieką,

Co to idzie aż do morza,

Daleko, daleko...

A nad Wisłą leżą pola,

Chwieją złote kłosy,

Na nizinach łąki pachną,

Wysrebrzone w rosy.

A po skrajach, het, daleko,

Szumią ciemne bory,

Szemrzą gaje i dąbrowy

W te letnie wieczory...

Tu, tam, sterczy gród zamkowy

I kościelne wieże,

Wioski do nich tulą głowy,

Czarny krzyż ich strzeże...

A po wioskach lud w sukmanie

Kraje pługiem role,

A skowronek przyśpiewuje

Lecący nad pole. —

— Ach, jak ślicznie! Ach, jak cudnie!

Gołąbeczku miły!

A czy widać dom nasz stary,

I ten płot pochyły?

A czy widać, jak przed progiem

Mama dzieci pieści?

Jak nam dziaduś opowiada

Prześliczne powieści?

A czy widać, jak się Burek

Na słońcu wygrzewa?

Jak słowiczek szary w krzaku

Cudną piosnkę śpiewa?

A czy widać, jak do ula

Leci pszczółka złota?

Jak we wrota nasze wchodzi

Uboga sierota?

— Widać, dzieci ukochane,

Widać, jak na dłoni...

Uśmiecha się do was słonko

Złote blaski roni.

Uśmiecha się do was słonko

Promieńmi złotemi,

Błogosławi naszym progom

I tej całej ziemi!

Jaskółka (Jaskółeczka do nas wraca...)

Jaskółeczka do nas wraca

Z oddalonej drogi.

Śpiewem wita wioskę miłą,

Miłej chaty progi.

Przez trzy morza, przez trzy góry

Światem przeleciała,

Przecież drogie gniazdko swoje

Odrazu poznała.

Jakże poznać go nie miała,

Nie trafić do niego,

Kiedy je tu serca nasze

Całą zimę strzegą?

Jakże poznać go nie miała,

Nie śpieszyć z powrotem,

Kiedy je tu słonko nasze

Malowało złotem?

Słonko złotem malowało,

A jutrzenka różą,

A te snopy strzechy naszej

Chroniły przed burzą...

Jaskółeczko, drogie ptaszę,

Bądź nam powitana!

Budź-że ze snu wioskę naszą

Piosenką od rana.

A ty kotku, ty psotniku,

Nie czyń-że jej szkody,

Niech swobodna z pieśnią buja

Nad pola, nad wody!

Jaskółeczka do nas leci

Z wesołą nowiną,

Już niedługo śliczne kwiaty

Z pąków się rozwiną.

Już niedługo brzoza biała

Gałązki rozchwieje,

A ten czarny, pusty ugor

Zbożem zarunieje.

Jaskółeczka w niebo leci

Wysoko, daleko,

Wie zawczasu, kiedy rzeki

Do morza pocieką.

Wie zawczasu, kiedy strumyk

Brzegi swe zakwieci,

Wypatruje złotą zorzę,

Czy w okienko świeci.

Jaskółeczka promień słońca

Na skrzydełku nosi,

O tę rosę, o tę jasną,

Srebrnej chmurki prosi.

Srebrna chmurko, złota chmurko,

Rozpłyń-że się w rosę,

Posyp dziatkom perły swoje

Pod te nóżki bose.

Posyp-że im perły swoje

Na te jasne głowy,

Niechaj rosną, jako kwiaty

Wśród naszej dąbrowy!

Niezabudka

Mam ja ogródeczek

Śliczny, choć malutki,

W moim ogródeczku

Rosną niezabudki.

Niezabudki rosną,

Co je mama siała,

Żebym na jej słowa

Zawsze pamiętała.

Kiedy rankiem wyjdę

Do mego ogródka,

— Dzień dobry, Zosieńko,

Mówi niezabudka.

— Dzień dobry, Zosieńko,

Dzień dobry, dziecino!

Niech ci wszystkie chwile

Pożytecznie płyną.

Gdy wezmę książeczkę,

Albo też robótkę,

Zaraz sobie wspomnę

Moją niezabudkę.

Moją niezabudkę,

Co mi tak mówiła:

— Nie trać darmo czasu,

Moja Zosiu miła.

Gdy się z Julcią gniewam,

Choćby też na krótko,

Nie śmiem się przywitać

Z małą niezabudką.

Mała niezabudka

To mi tak mówiła:

— Żyj z siostrzyczką w zgodzie,

Moja Zosiu miła.

Lecz gdy dzionek przejdzie

Grzecznie i cichutko,

To mówię: dobranoc,

Mała niezabudko!

Mała niezabudko,

Coś mi tak mówiła:

— Kto dobry, śpi błogo,

Moja Zosiu miła!

Świerszczyk

Wicher wieje, deszcz zacina,

Jesień, jesień już.

Świerka świerszczyk z za komina,

Naszej chatki stróż.

Świerka świerszczyk co wieczora

I nagania nas:

— Spać już, dzieci, spać już pora,

Wielki na was czas!

— Mój świerszczyku, bądź-że cicho,

Nie dokuczaj nam.

To uparte jakieś licho,

Śpijże sobie sam!

A my komin obsiądziemy

Dokolutka wnet,

Słuchać będziem tego dziadka,

Co był w świecie — het!

Siwy dziadek wiąże sieci,

Prawi nam aż strach!

A tu wicher wskroś zamieci

Bije o nasz dach!

Dziadek dziwy przypomina,

Prędko płynie czas;

Próżno świerszczyk z za komina

Do snu woła nas!

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Z lasu

Poszły dzieci na jagody,

Dla mamy, dla taty,

Rozesłał im las pod nogi

Królewskie makaty.

Rozesłał im las pod nogi

Same aksamity,

Mchu kobierzec różnowzory,

Kwiateczkami szyty.

A w tym lesie szumy grają

I dziwne muzyki,

Echa echom podawają

Wołania i krzyki.

A w tym lesie głos się niesie,

Brzmią wesołe pieśni,

Cudnie dziatkom przynucają

Śpiewaczkowie leśni.

A w tym lesie dęby stare

Trzęsą siwą brodą,

Długie tajne rozhowory

Między sobą wiodą.

Stare dęby, ojce stare

Dawne wieści prawią,

Tych dziateczek jasne głowy

Szumem błogosławią.

A dziateczki chylą czoła,

Zasłuchane w szumie,

Które w sobie ma anioła

To tę wieść zrozumie.

Oj ty lesie, miły lesie,

Bądź nam pozdrowiony!

Już żegnamy pieśni twoje

I twój dom zielony.

A co wam śpiewać

A co wam śpiewać, laleczki?

Bo umiem różne piosneczki:

Takie piosneczki i pieśni,

O jakich lalkom się nie śni!

Umiem piosenki z nad łąki,

Tak jak je nucą skowronki,

Kiedy piórkami szaremi

Pod niebo lecą od ziemi,

Nad ziemią lecą i dzwonią,

Nad polem naszem, nad błonią.

Umiem piosenkę jaskółki,

Gdy lata koło rzeczułki,

I wdzięcznym głoskiem coś nuci,

Czy się weseli, czy smuci,

Albo na gniazdko gdy leci,

I śpiewa do snu dla dzieci.

Umiem piosenkę żniwiarzy,

Gdy pot im ścieka po twarzy,

A oni, brzęcząc w swe kosy,

Tną żyto srebrne od rosy,

I głos roznoszą daleki,

Aż echo wtórzy od rzeki.

A chcecie piosnek wieczoru,

Gdy idą owce z ugoru,

I krówka z rżyska łaciata...

Gdy trzaska stary Jan z bata.

A ponad wszystkiem fujarka

Dźwięczy małego owczarka?

Idź do strony:

Darmowe książki «Poezje dla dzieci do lat 10, część II - Maria Konopnicka (gdzie można przeczytać książkę za darmo .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz