Taniec miłości - Artur Schnitzler (czytaj książki online txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Oryginalny tytuł – Korowód bądź Rondo – zapowiada cykliczną strukturę. Utwór składa się z 9 dialogów toczonych w sytuacjach intymnych. Bohaterami są kochankowie reprezentujący różne warstwy wiedeńskiego społeczeństwa.

Każda postać pojawia się dwukrotnie (w dwóch różnych relacjach), co daje autorowi możliwość tworzenia różnych wariantów opowieści o pożądaniu, zdradzie, normach społecznych i ich łamaniu, jak również o wpływie pozycji społecznej na kontakty międzyludzkie.

Sztuka wywołała swego czasu skandal. W roku 1921, po premierowym przedstawieniu, autor został pozwany za obrazę moralności, lecz sąd oczyścił go z zarzutów.Na podstawie Tańca miłości powstało kilka filmów, między innymi Le Ronde (w krajach anglojęzycznych dystrybuowany jako Circle of love), nakręcony przez Rogera Vadima w 1964 r.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Artur Schnitzler
Epoka: Modernizm
Rodzaj: Dramat

Czytasz książkę online - «Taniec miłości - Artur Schnitzler (czytaj książki online txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Artur Schnitzler

Idź do strony:

się niedawno zdarzyło? Mąż mojej kuzynki szedł za mną po ciemku i nie poznał mnie. MĄŻ

Zaczepił cię?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Cóż znowu? Myślisz może, że każdy taki zuchwały, jak ty?

MĄŻ

Ale i to się zdarza.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Pewnie, że się zdarza.

MĄŻ

No, cóż wtedy robisz?

SŁODKA DZIEWCZYNA

A cóż, nic — nie odpowiadam wcale.

MĄŻ

Hm... Mnie jednak odpowiedziałaś.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czy pan się może gniewa?

MĄŻ

całuje ją gwałtownie

Usta twoje mają smak kremu.

SŁODKA DZIEWCZYNA

E, one są już takie z natury słodkie.

MĄŻ

Ilu ci to już powiedziało?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Wielu!! Nie wmawiaj sobie!

MĄŻ

Powiedz choć raz prawdę. Ilu już całowało te usta?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Po co pytasz? I tak byś nie uwierzył, gdybym ci powiedziała!

MĄŻ

Dlaczegóżby nie?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Zgadnij.

MĄŻ

Więc powiedziałbym... dwudziestu.

SŁODKA DZIEWCZYNA

wyrywając się z jego objęć

Czemu nie stu od razu?

MĄŻ

Powiedziałem tylko na chybił trafił.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie zgadłeś.

MĄŻ

Więc dziesięciu.

SŁODKA DZIEWCZYNA

urażona

Doprawdy, dziewczyna, która pozwala się na ulicy zaczepiać i zaraz idzie do separatki...

MĄŻ

Nie bądź dzieckiem. Czy się chodzi po ulicy, czy się jest w pokoju... Jesteśmy tu przecież w restauracji. Każdej chwili może nadejść kelner — to przecież nic złego...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak i ja myślę.

MĄŻ

Byłaś już kiedy w separatce?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jeżeli mam prawdę powiedzieć: tak.

MĄŻ

Widzisz, podoba mi się, żeś taka szczera.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ale nie tak — jak ty myślisz. Byłam raz z moją przyjaciółką i z jej narzeczonym w separatce, tego roku w karnawale.

MĄŻ

Nie byłoby nieszczęścia, gdybyś tak raz — z kochankiem.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Pewnie, nie byłoby nieszczęścia. Ale ja nie mam kochanka.

MĄŻ

To być nie może.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Dalibóg, nie mam.

MĄŻ

Nie wmówisz mi przecież, że ja...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Co takiego?... Nie mam żadnego — już przeszło od pół roku.

MĄŻ

Ach tak... Ale przedtem? Któż to był?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czego pan taki ciekawy?

MĄŻ

Ciekawym, bo cię kocham.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Naprawdę?

MĄŻ

Naprawdę. Widzisz przecież. Opowiedz-że mi więc.

Przyciska ją mocno do siebie. SŁODKA DZIEWCZYNA

Co ci mam opowiedzieć?

MĄŻ

Nie dajże się prosić. Chciałbym wiedzieć, kto to był?

SŁODKA DZIEWCZYNA

ze śmiechem

No, mężczyzna.

MĄŻ

Więc — więc — któż to był?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Był trochę do ciebie podobny.

MĄŻ

Tak.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Gdybyś nie był tak podobnym do niego —

MĄŻ

W takim razie...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie pytaj tyle, widzisz przecie, że...

MĄŻ

ze zrozumieniem

Dlatego więc pozwoliłaś się zagadnąć.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak sobie.

MĄŻ

Teraz doprawdy nie wiem, czy się mam cieszyć, czy gniewać.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ja bym na twoim miejscu się cieszyła.

MĄŻ

Tak.

SŁODKA DZIEWCZYNA

I taki sam masz sposób mówienia... i tak samo patrzysz...

MĄŻ

Czymże on był?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ach, te oczy —

MĄŻ

Jakże się nazywał?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie patrz tak na mnie, proszę cię.

Mąż ściska ją. Długi, gorący pocałunek.

Słodka dziewczyna otrząsa się, chce wstać MĄŻ

Czemu uciekasz?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czas mi do domu.

MĄŻ

Później.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie, muszę naprawdę już pójść do domu. Cóż ty myślisz, co na to powie mama?

MĄŻ

Mieszkasz u matki?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Naturalnie, że u matki. A tyś co myślał?

MĄŻ

Więc u matki. Czy mieszkacie same?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Gdzie tam same. Jest nas pięcioro. Dwóch chłopców i oprócz mnie dwie dziewczyny.

MĄŻ

Czemu siadłaś tak daleko ode mnie? Czyś ty najstarsza?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie, jestem druga. Najstarsza, Kasia, jest w handlu kwiatów, potem ja.

MĄŻ

A ty gdzie jesteś?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Siedzę w domu.

MĄŻ

Zawsze?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jedna przecież musi być w domu.

MĄŻ

Zapewne... A co mówisz właściwie matce, jeżeli — tak późno do domu wracasz?

SŁODKA DZIEWCZYNA

To się bardzo rzadko zdarza.

MĄŻ

Na przykład dziś. Czy cię matka zapyta?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Pewnie, że zapyta. Żebym nie wiem jak ostrożnie stąpała — jak przyjdę do domu, zaraz się budzi.

MĄŻ

Cóż jej więc powiesz?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Że byłam w teatrze.

MĄŻ

Uwierzy?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czego by nie miała wierzyć? Chodzę często do teatru. W niedzielę dopiero byłam w operze z moją przyjaciółką i z jej narzeczonym i z moim starszym bratem.

MĄŻ

Skądże macie bilety?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Mój brat jest fryzjerem.

MĄŻ

Aha, ci fryzjerzy... prawdopodobnie fryzjer teatralny.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czego mnie tak wypytujesz?

MĄŻ

Bo mnie to zajmuje. A czym jest twój starszy brat?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Starszy chodzi jeszcze do szkoły. Chce zostać nauczycielem. Ale po co te wszystkie pytania?

MĄŻ

Masz jeszcze małą siostrzyczkę?

SŁODKA DZIEWCZYNA

O, to jeszcze dzieciak, ale trzeba na nią już dobrze uważać. Nie masz pojęcia, jak się te dziewczęta w szkole psują. Nie uwierzyłbyś. Niedawno złapałam ją na schadzce.

MĄŻ

Co?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak, tak. Spacerowała sobie z chłopakiem ze szkoły z przeciwka o wpół do ósmej wieczorem na Strozzigasse. Taki smarkacz!

MĄŻ

I cóżeś zrobiła?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Dostała w skórę.

MĄŻ

Takaś surowa?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Muszę taką być. Najstarsza jest w interesie, matka nic nie robi, tylko zrzędzi; — wszystko na mnie spada.

MĄŻ

Mój Boże, jakaś ty milutka!

całuje ją, czulej

Ty mi także kogoś przypominasz.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak — kogo?

MĄŻ

Nikogo... czasy... mojej młodości. Pij, moje dziecko!

SŁODKA DZIEWCZYNA

Słuchaj, ile masz lat?... Ty... no tak... przecie nic wiem nawet, jak się nazywasz.

MĄŻ

Karol.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie może być! Nazywasz się Karol?

MĄŻ

On także się nazywał Karol?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ależ to istny cud... to przecież... ach te oczy... To spojrzenie...

Potrząsa głową. MĄŻ

Ale kimże on był — tegoś mi jeszcze nie powiedziała.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Był niedobrym człowiekiem — to pewna, inny by mnie nie opuścił.

MĄŻ

Bardzoś go lubiła?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Pewnie, żem go lubiła.

MĄŻ

Już wiem, czym był, oficerem.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie, nie służył w wojsku. Nie wzięli go. Jego ojciec ma dom na... ale co ciebie to wszystko obchodzi?

MĄŻ

całuje ją

Ty masz właściwie bure oczy, z początku zdawało mi się, że czarne.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czy ci się nie podobają?

MĄŻ

całuje jej oczy SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie, nie — nie chcę... ach, proszę cię — ach Boże... Pozwól mi wstać... na chwilę tylko, proszę cię.

MĄŻ

coraz czulej

O nie.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Proszę cię, Karolu...

MĄŻ

Ile masz lat — ośmnaście, co?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Skończyłam dziewiętnaście.

MĄŻ

Dziewiętnaście... a ja —

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ty masz trzydzieści...

MĄŻ

I kilka. — Nie mówmy o tym.

SŁODKA DZIEWCZYNA

On także miał trzydzieści dwa, jakem go poznała.

MĄŻ

Bardzo dawno?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie pamiętam... Słuchaj, w tym winie musiało coś być.

MĄŻ

Dlaczego?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jestem całkiem... wiesz, wszystko się ze mną kręci.

MĄŻ

Trzymaj się mnie mocno. Tak...

przyciska ją do siebie, staje się coraz czulszym, ona mu się słabo broni

Powiem ci coś, mój skarbie, moglibyśmy już naprawdę pójść do domu.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak... do domu.

MĄŻ

Właściwie nie do domu...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Cóż ty sobie myślisz?... o nie, nie, nie pójdę nigdzie, cóż ci do głowy przychodzi?

MĄŻ

Posłuchaj mnie, moje dziecko, na drugi raz, jak się zejdziemy; wiesz, urządzimy się tak, że...

zsuwa się na ziemię, z głową na jej łonie

Jak tu dobrze, ach, jak tu dobrze.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Co ty robisz?

Całuje jego włosy.

Słuchaj, w tym winie musiało coś być — takam śpiąca... słuchaj, co będzie, jak nie potrafię wstać? Ależ Karolu... jakby ktoś wszedł... proszę cię... kelner.

MĄŻ

Tutaj... nigdy... żaden kelner... nie wejdzie...

Słodka dziewczyna opiera się z przymkniętymi oczyma o róg kanapy.

Mąż przechadza się po pokoju, zapaliwszy papierosa.

Dłuższe milczenie. MĄŻ

wpatrując się długo w dziewczynę, do siebie

Kto wie, co to za jedna — do licha... tak prędko... Nie bardzo to ostrożnie z mej strony... Hm...

SŁODKA DZIEWCZYNA

nie otwierając oczu

W tym winie musiało coś być.

MĄŻ

Dlaczego?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Bo...

MĄŻ

Dlaczego zwalasz wszystko na wino?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Gdzieś ty? Dlaczegoś tak daleko? Przysiądź się do mnie.

MĄŻ

podchodzi ku niej, siada SŁODKA DZIEWCZYNA

Powiedz mi, czy mnie naprawdę kochasz.

MĄŻ

Wiesz przecież...

przerywa prędko

Naturalnie.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Słuchaj... to przecież... powiedz mi prawdę, co było w winie?

MĄŻ

Czy myślisz może, że... jestem trucicielem?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Słuchaj, ja tego nie rozumiem. Nie jestem przecie taką... Znamy się dopiero od... Słuchaj, ja nie jestem taką... Na Boga świętego — gdybyś ty miał o mnie takie wyobrażenie. —

MĄŻ

Martwisz się niepotrzebnie. Ja nic złego o tobie nie myślę. Myślę, że mnie kochasz.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak...

MĄŻ

Jeżeli dwoje młodych ludzi siedzi sam na sam w pokoju, je kolację i pije wino... nie potrzebuje nic być w winie.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ja też tylko tak powiedziałam.

MĄŻ

Dlaczego?

SŁODKA DZIEWCZYNA

z pewnym uporem

Wstydziłam się.

MĄŻ

To śmieszne. Nie masz powodu. Tym bardziej, że ci przypominam twego pierwszego kochanka.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak.

MĄŻ

Pierwszego.

SŁODKA DZIEWCZYNA

No tak...

MĄŻ

Teraz rad34 bym jednak wiedzieć, kto byli ci drudzy.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nikt.

MĄŻ

To nieprawda, to nie może być.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Proszę cię, nie dokuczaj mnie.

MĄŻ

Zapalisz papierosa?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie, dziękuję.

MĄŻ

A wiesz ty, która godzina?

SŁODKA DZIEWCZYNA

No?

MĄŻ

Dwunasta dochodzi.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tak!

MĄŻ

No... a cóż na to matka? Ona do tego przyzwyczajona, co?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Czy już naprawdę chcesz się mnie pozbyć?

MĄŻ

Ty przecie wpierw sama...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tyś teraz całkiem inny. Cóż się stało?

MĄŻ

Ależ dziecko, co ci na myśl przychodzi?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tylko dzięki twoim oczom, o mój Boże... Inaczej długo byś... Już mnie niejeden prosił, żebym do separatki.

MĄŻ

No, gdybyś chciała... przyjść znowu ze mną tutaj... lub gdzie indziej —

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie wiem.

MĄŻ

Co to ma znaczyć: nie wiem.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jeszcze pytasz?

MĄŻ

Kiedyż więc? Wprzód muszę ci wytłumaczyć, że nie mieszkam we Wiedniu. Przyjeżdżam tylko od czasu do czasu na kilka dni.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jak to, toś ty nie Wiedeńczyk?

MĄŻ

Wiedeńczykiem jestem, ale mieszkam teraz w okolicy...

SŁODKA DZIEWCZYNA

Gdzie?

MĄŻ

Mój Boże, przecież ci to wszystko jedno.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie bój się, ja tam nie zajdę.

MĄŻ

Mój Boże, jeżeli ci to sprawi przyjemność, możesz przyjechać. Mieszkam w Gracu.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Serio?

MĄŻ

Tak, cóż w tym dziwnego?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Tyś żonaty, co?

MĄŻ

zdumiony

Cóż ci się znów majaczy?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Zdawało mi się.

MĄŻ

A to by ci nie przeszkadzało?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Wolałabym, żebyś był kawalerem. Aleś ty przecież żonaty!

MĄŻ

Powiedz mi, skąd ta myśl?

SŁODKA DZIEWCZYNA

Jeżeli ktoś mówi, że nie mieszka we Wiedniu i nie zawsze ma czas —

MĄŻ

Przecież to nie takie nieprawdopodobne.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Nie wierzę.

MĄŻ

I nie miałabyś wyrzutów sumienia, że uwodzisz żonatego człowieka?

SŁODKA DZIEWCZYNA

E, co tam! Twoja żona pewnie to samo robi, co i ty.

MĄŻ

oburzony

Słuchaj, wypraszam sobie coś podobnego! Takie uwagi —

SŁODKA DZIEWCZYNA

Myślałam, żeś kawaler.

MĄŻ

Czy jestem żonaty, czy nie — to takich uwag się nie robi.

Wstaje. SŁODKA DZIEWCZYNA

Karolu, Karolu, co tobie? Gniewasz się? Ja doprawdy nie wiedziałam, żeś żonaty. Mówiłam ot tak sobie. No, chodź, nie gniewaj się.

MĄŻ

po chwili przychodzi do niej

Dziwne stworzenia z was... kobiet.

Staje się dla niej znów czułym. SŁODKA DZIEWCZYNA

Daj spokój... już tak późno. —

MĄŻ

Posłuchaj więc. Mówmy poważnie. Rad bym cię częściej widywać.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Doprawdy?

MĄŻ

Ale do tego jest koniecznym... musiałbym do ciebie mieć zaufanie. Nie mogę cię przecież pilnować.

SŁODKA DZIEWCZYNA

Ja już sama siebie pilnuję.

MĄŻ

Jesteś... nie

Idź do strony:

Darmowe książki «Taniec miłości - Artur Schnitzler (czytaj książki online txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz