Darmowe ebooki » Tragedia » Z przeszłości. Fragmenty dramatyczne - Maria Konopnicka (czytak biblioteka TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Z przeszłości. Fragmenty dramatyczne - Maria Konopnicka (czytak biblioteka TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Maria Konopnicka



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 12
Idź do strony:
ołtarza biega do ołtarza,  
Szukając dla siebie Boga?...  
O! cofnij słowo, Hypatio! Ja wierzę  
W wieczne materii i ducha przymierze,  
Ale nie widzę, jak świat ten szeroki,  
Godnej dla niego powłoki. 
  HYPATIA
Dejteros! kto tak czuje nędze ziemi,  
W tych duch zamieszkał — i w bólu się zrywa,  
By mógł ulecieć skrzydłami jasnemi,  
Gdzie spokój prawdy przebywa!... 
  ATENAGOR
Och! po co rzucać rozprawy gorące  
W to ciche, greckie, błękitne powietrze?...  
Niech myśl wypocznie, wszak spoczywa słońce;  
Niech zmrok wieczorny z czoła lekko zetrze  
Palące ślady uniesień — i burzy...  
— Jutro, jeżeli wiatr wschodni posłuży,  
Popłyniem wszyscy do Faros... 
 
Wbiega Posenia, niewolnica z dziecięciem na ręku, i rzuca się z płaczem do nóg Hypatii. POSENIA
O pani!... 
Prefekta słudzy... pachołków tłum cały  
Przybył — i mówią, że wszystkich nas na śmierć  
Prowadzić mają!... 
  HYPATIA
podnosząc ją
Co to jest?... Posenio! 
Ucisz się... powstań! Co ty bredzisz?... 
  POSENIA
Pani! 
Zabito kogoś — a nas mają karać...  
Ja tego dobrze nie rozumiem, pani,  
Ale zginiemy wszyscy!... o bogowie!... 
  HYPATIA
Co to ma znaczyć?... Nie płacz... mówże jasno! 
  POSENIA
łkając
Wielcy bogowie!... 
 
Wchodzi Seton, Rzymianin, zastępca prefekta. W głębi dziedzińca widać spędzonych niewolników Hypatii i straż, która ich otacza. SETON
Niewolnicy twoi, 
Pani, śmierć ponieść muszą; straż ich wiąże. 
  HYPATIA
Cóż zawinili?... 
  SETON
Posłuchaj mnie, pani. 
Jest prawo dawne, które z słusznych przyczyn  
Sławny nasz senat obostrzył i wznowił,  
A które, w razie tajnego morderstwa,  
Na śmierć skazuje wszystkich niewolników,  
Jacy się znajdą w domach na odległość  
Głosu od miejsca popełnionej zbrodni.  
Anafest, jeden z milicji biskupiej,  
Zamordowanym został dzisiaj w nocy,  
Między palmami, nieopodal domu  
Twojego, pani. — Sprawiedliwość prawa  
Spełnić się musi, wyrok już wydany. 
  HYPATIA
Ależ to hańba!... Oni są niewinni!!! 
  SETON
szyderczo
Niewinni, pani? — Kiedyż to niewolnik  
Bywa niewinnym? — 
  HYPATIA
Wtedy, kiedy przemoc 
Na jego barki zrzuca swoje zbrodnie  
I upodleniem własnym go piętnuje...  
Kiedy deptany, z wściekłością rozpaczy  
Chwyta za kamień, by rozbić łańcuchy,  
Które mu ręce krępują — i wtedy,  
Kiedy go sądzi sam Bóg — a nie człowiek! — 
  SETON
Takich wypadków niewinności nie zna  
Prawo krajowe. 
  DEJTEROS
O! ja wiem!... Dla ciebie 
Niewolnik wtedy jest niewinnym, kiedy  
Do żarn przyrosły, znędzniały, zgarbiony,  
Tak się z bydlęcym trudem swoim zbrata,  
Że głowy podnieść nie może od ziemi...  
Kiedy myśl jego za ruchem kamienia  
Kręci się w kółko, spodlona, zabita;  
Gdy wzrok nie widzi prócz pyłu z piaskowca;  
Ucho nie chwyta nic prócz żarn łoskotu,  
Głos nic nie wyda prócz cichego jęku...  
Duch nic nie czuje — nawet udręczenia —  
A ciało tylko krwawe krople potu...  
Wtedy niewinnym jestże? 
  SETON
Na Jowisza! 
Nie nam to sądzić! 
 
zwraca się w głąb
Czy wszyscy zebrani? 
  POSENIA
z krzykiem
Jak to! Mam umrzeć z tym dzieckiem na ręku?... 
  SETON
Nie, dziecko możesz pozostawić pani. 
  ATENAGOR
Wspaniałomyślność wzniosła, godna kata! 
  POSENIA
Lecz jam mu matką, panie! Ono małe,  
Piersią go karmię!... 
  SETON
Tym lepiej dla niego; 
Nie wyssie z ciebie, nędzna niewolnico,  
Podłych, nikczemnych, przewrotnych instynktów. — 
  POSENIA
z obłąkaniem
Tak... ty masz słuszność!... To lepiej dla niego,  
Że z głodu zginie jak pisklę bez pierza,  
Kiedy mu matkę jastrzębie rozszarpią... 
To lepiej... słusznie... 
 
ogląda się nieprzytomnie
Ha! trzeba przyśpieszyć 
Ten straszny koniec... niech wiem w śmierci chwili,  
Że ono zimne, martwe, że nie kwili... 
 
chwyta dziecię za nóżki i chce je roztrzaskać o kolumnę
O bogi!... bogi! Czy wy to widzicie? 
  HYPATIA
Stój!... ty nieszczęsna! 
 
Wyrywa jej dziecię i tuli do piersi. Posenia pada ze łkaniem twarzą na ziemię. POSENIA
O!... co ja zrobiłam!... 
  DEJTEROS
Ależ to zgroza! 
  ATENAGOR
Czyż nie ma ratunku 
Dla tych nieszczęsnych?... obrony? — okupu? — 
  SETON
Zaiste, nie ma. — Prawodawca nie mógł  
Przewidzieć nawet, by za nędzną zgraję  
Dawano okup; o tym milczy prawo. 
  DEJTEROS
Och! ono milczy o wielu niedolach,  
O wielu nędzach — i o krzywdach wielu!  
I łzy nie wszystkie wypłaca w obolach56,  
Nie wszystkie rany w sestercjach57 oblicza!...  
Ale pamiętaj, ty, prawa czcicielu,  
Że jest potęga wyższa, tajemnicza,  
Co sprawiedliwość w błękitach odważa  
Dla sług prefekta — i dla łez nędzarza! 
  SETON
Cóż jest niewolnik, że go tak bronicie? 
  DEJTEROS
Co jest niewolnik?... Kariatyda58 zgięta  
Pod całej ziemi ciężarem i pracą,  
Której ramiona dźwigają od wieków  
Krwawą budowę świata — i społeczeństw...  
Aby się tylko te barki znużone  
Nie wstrzęsły59 kiedy!... Bo, na wszystkie bogi,  
Zmierzylibyśmy głowami przepaście! 
  SETON
zwraca się do straży
Wiążcie ich! Dalej! 
  GŁOS KOBIECY Z TŁUMU
O!... o!... Mamże umrzeć? 
  INNE GŁOSY
Niewinni ginąć będziemy!... niewinni!... 
 
Chwila zamieszania. Seton odwraca się do wyjścia. HYPATIA
nagle
Słuchaj, Setonie! — A gdyby też oni  
Wolnymi byli?... Czy straszne to prawo  
Już z odległości pobytu nie wniesie60,  
Że mordercami są? 
  SETON
Wolnych to prawo 
Nie tycze61 zgoła! 
 
do straży
Pędzić ich tam... dalej!... 
  HYPATIA
pochyla się do Posenii
Weź dziecię swoje! 
 
wyciąga ramiona i mówi głosem wzruszonym
Bracia! wyście wolni! 
  III
Wielki plac, przecinający dwie główne ulice miasta; w pośrodku62 wznosi się grobowiec Aleksandra; na prawo gmach sądowy i Cesareum; na lewo giełda i gimnazjum63. W głębi akademia Hypatii i zburzona biblioteka, spośród gruzów której wznosi się wysmukła, monolitowa kolumna. Grupy ludu zbierają się tłumnie; Piotr lektor przemawia do nich. Wzburzenie. GŁOS Z TŁUMU
Nie będzie kaźni? 
  PIOTR
Nie. — W ostatniej chwili, 
Kiedy liktorzy64 dom już otoczyli,  
Gdy niewolnicy byli skrępowani,  
Z piekłem zbratana poganka, ich pani,  
Wyzwoleńcami wszystkich ogłosiła. 
  GŁOS Z TŁUMU
Szatański wybieg, żeby obejść prawo. 
  PIOTR
Któż wiedzieć może, czy w tajemnej zmowie  
Sama Hypatia z mordercą nie była? 
  GŁOSY
Śmierć — i przekleństwo!  
  INNE GŁOSY
Zapłaci nam krwawo! 
  PIOTR
Słudzy biskupa giną... 
  GŁOS
Niech odpowie 
Za Anafesta krew! 
  GŁOSY
Niechaj odpowie!... 
  PIOTR
Świątynie Pańskie pustoszeją oto,  
A tłumy biegną, by widzieć jej czary,  
Słyszeć jej wróżby — i sprośne ofiary  
Czynić bałwanom — i obmyślać zbrodnie  
Na zgubę chrześcijan!... 
  GŁOS
Ha! Wieczna sromota! 
  GŁOSY
Dom jej rozburzyć!... Spalić jak pochodnię! 
 
wrzawa wzmaga się; słychać okrzyki
Anafest!... Cyryl!... Przekleństwo mordercy! 
  GŁOS NIEWIEŚCI
Przysięgam, że ta pogańska zwodnica  
Wróży z szafirów i z blasków księżyca,  
Które rzeszotem65 kryształowym chwyta. 
  GŁOS STARCA
Uwodzi młodzież! 
  INNY GŁOS
Z gwiazd nocami czyta... 
  GŁOSY
Niech niewolników odda — lub przepada!...  
Wszystkich wyzwolić to podstęp!... to zdrada!... 
  GŁOS KOBIECY
To tak, jak gdyby wspólniczką ich była... 
  INNY GŁOS
Od stóp do głowy nieczysta w niej siła... 
  PIOTR
Pan pomsty żąda! — Ludu sprawiedliwy,  
Ty wołaj za mną: Biada! biada! biada!...  
I bądź jak gniewu piorunowa strzała,  
Puszczona z Pańskiej cięciwy!  
Pomsta poganom!... 
  GŁOSY
Hypatia!.... Hypatia!... 
Niech krwią obmyje — a ciałem swym otrze  
Drogi skalane swą stopą w tym mieście!...  
Niechaj przepada! niech ginie!... 
  PIOTR
Nareszcie!... 
  GŁOSY
Śmierć! śmierć poganom! Ty nas prowadź, Piotrze! 
 
Wzburzenie wzrasta.
Od wschodu nadciąga orszak pogrzebowy; młodzi katecheci66 idą naprzód z pochodniami; dalej kapłan z krzyżem i dwóch subdiakonów67. Parabolanie niosą zakryte mary68, na których spoczywają zwłoki Anafesta. Słychać prosty, liturgiczny śpiew na dwa głosy. GŁOS PIERWSZY
Człowiek, z niewiasty zrodzony,  
Podlega wielu nędz69... 
  GŁOS DRUGI
Jak kwiat usycha skoszony,  
Przemija jako cień...70 
  CHÓR
Kyrie elejson71!... 
  GŁOS PIERWSZY
Azaliż72 godnym jest Ciebie,  
Byś nań obracał wzrok? 
  GŁOS DRUGI
Ty, któryś wiecznym jest w niebie,  
A nie masz liczby lat! 
  CHÓR
Chryste elejson73!... 
 
Orszak nadciąga znowu. Z przeciwległej strony ukazuje się wóz Hypatii, której Dejteros towarzyszy do akademii. Hypatia owinięta w płaszcz długi i ciemny, trzyma w ręku kilka świeżych róż. GŁOS Z TŁUMU
Precz tam!... Precz z drogi, przeklęci poganie! 
  INNE GŁOSY
Wóz!... wóz zatrzymać! Wóz niechaj tam stanie! 
 
Dejteros wstrzymuje wóz; w głębi, w kurzawie ukazuje się Amoniusz z mnichami HYPATIA
Co to, Dejteros, pochód? 
  DEJTEROS
Chrześcijanie 
Grzebią zmarłego. 
 
Hypatia powstaje — patrzy chwilę — a potem rzuca róże przed niosących mary. HYPATIA
Ty byłeś nam wrogiem... 
Przebacz — i żegnaj! 
  AMONIUSZ
To ona... to ona!... 
To jest Hypatia!... 
  KAPŁAN
posępnie
Zamordowanego 
Nie stroim w kwiaty! 
 
Orszak przeciąga dalej. Słychać śpiew. HYPATIA
Czego ten człowiek tak krzyknął, Dejteros74? 
  DEJTEROS
Och! ja się lękam o ciebie! Ta wrzawa  
Wróży nieszczęście... 
  PIOTR
Ha! Świadczę się Bogiem,  
Że ta przeklęta nawet trupa tego  
Czarami swymi chce urzec... 
  GŁOSY
Precz z nimi! 
  AMONIUSZ
Śmierć!... śmierć poganom!... 
  GŁOSY
Śmierć córce Teona! 
Niech ginie, nędzna!... 
 
Wzburzenie wzrasta; garstka pogan otacza wóz Hypatii. Parabolanie, niosący zwłoki, rozdzielają przez chwilę obie grupy. HYPATIA
O, tak! niechaj ginie! 
I po cóż żyć ma, gdy ojców jej miasto  
Wkrótce się w dziką zamieni pustynię?  
Gdzie wielkość nasza? Gdzie są te zdobycze,  
Które zebrały wieki dla przyszłości?  
Gdzie księgozbiory sławne? — Gdzie muzea75,  
Na które niegdyś nosili kamienie:  
Eratostenes76, Hipparch77, Timochares78?  
Gdzie ustroń79 cicha, w której Ptolemeusz80  
Samotny, dumał nad układem świata?  
Gdzie są pomniki nasze narodowe,  
W których się taił duch wolny Hellady?  
Ja tylko jeszcze podnoszę dziś głowę —  
I ten obelisk sierocy — i blady.  
Wiek — a posępna ciemnoty niewola  
Padnie na kraj ten skrzydłami mrocznemi...  
Niechaj więc ginę! Niech spełni się dola  
Tych, co przeżyli potęgę swej ziemi! 
 
Zakrywa twarz płaszczem. GŁOS WSPÓŁCZUCIA Z TŁUMU
Bogdajbyś81 była len przędła, niewiasto! 
  DEJTEROS
Kto nad wielkimi płacze, bywa mały. 
 
Orszak pogrzebowy przechodzi, obie grupy łączą się w najwyższym zamieszaniu. AMONIUSZ
wznosi krzyż
Pan walczy!... ludu!... Pan walczy!... Kto ze mną?... 
  DEJTEROS
Nie słońce! Ono nie bywa, gdzie ciemno! 
  PIOTR
rzuca się do wozu
Przeklęta! Ciało twe zrąbię w kawały  
I psy prefekta karmić będę nimi! 
  DEJTEROS
odtrąca go ramieniem
Wpierw je rozłakom szczętami82 własnymi... 
 
walczą
Przez wszystkie bogi... precz od niej... zuchwały! 
 
Dejteros upada. Tłum ciska klątwy i kamienie. HYPATIA
z nagłym przerażeniem
Dejteros!... bracie!... 
  PIOTR
Ha!...
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 12
Idź do strony:

Darmowe książki «Z przeszłości. Fragmenty dramatyczne - Maria Konopnicka (czytak biblioteka TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz