Zamek kaniowski - Seweryn Goszczyński (biblioteka naukowa TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Bohaterowie powieści poetyckiej Seweryna Goszczyńskiego pt. Zamek kaniowski żyją na pograniczu dwóch światów — życia i śmierci.

Orlika, piękna Ukrainka, zostaje podstępem zmuszona do poślubienia władcy tytułowego zamku. To zajście łamie serce Nebaby, jej ukochanego, w którym narasta chęć zemsty na dziewczynie i jej mężu. Nebaba jednak posiada swojego demona przeszłości — dosłownie — prześladuje go bowiem Ksenia, wskrzeszona po tym, jak mężczyzna utopił ją w jeziorze. Demoniczna Ksenia jest nie tylko upiorem prześladującym Nebabę, lecz także wysłanniczką piekielnych sił, która ma przepowiedzieć straszne wydarzenia na Ukrainie, gdzie rozgrywa się akcja. Obie kobiety są również odbiciami dwu stron głównego bohatera: piękna Orlika tej dobrej i jasnej, a demoniczna Ksenia — złej, pożądliwej, ciemnej.

Zamek kaniowski po raz pierwszy został wydany w 1829 roku i uchodzi za najsłynniejsze dzieło tzw. czarnego romantyzmu w Polsce.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Seweryn Goszczyński
Epoka: Romantyzm
Rodzaj: Liryka

Czytasz książkę online - «Zamek kaniowski - Seweryn Goszczyński (biblioteka naukowa TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Seweryn Goszczyński

Idź do strony:

17 18 19 20 Część trzecia 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Kilka słów o Ukrainie i rzezi humańskiej Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna

Zamek kaniowski

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Część pierwsza

Wspaniałe zamku kaniowskiego1 wieże

Wznoszą się w chmury jak olbrzyma ramię;

A dzielnej ziemi powiewa z nich znamię,

A wielkich granic twarda ich pierś strzeże.

Kaniów2, po jarach, górach rozpierzchnięty,

Igra jak dzieci pod piastunki okiem;

Dumne, że płyną pod olbrzyma bokiem,

Poważnie kipią dnieprowych wód męty;

A lasy, świeże jak powab nietknięty,

Po górach, dzikich jak rozpaczy czoło,

Rozległe brzegi obsiadły wokoło.

Wietrzna jesienna zawyła noc z dala,

Warzą się wiry w zamąconym łożu;

Wre chmur kłębami i niebo jak fala;

Złośliwy obłęd3 igra po rozdrożu.

Podróżny z cichym szeptaniem pacierza

Mija rozdoły świstające trzciną:

W skrwawionych szponach zgłodniałego zwierza

Dławione bydlę poryka doliną.

Pod szturmem wiatru, co silnie dmie górą,

Słychać skrzypanie głównej szubienicy:

Trup się kołysze — pies wyje ponuro,

Śmierć snu osiadła w zamku okolicy.

Szablą czasami pobrzękując krzywą,

Szyldwach4 wisielca wzdłuż płaskiego wzgórza,

Zwijając wąsy, przechadza się żywo:

To cisza nocy w myślach go ponurza,

To szubienicy skrzypnienie ocuci,

A on wzrok błędny to na trupa rzuci,

Niby się jego zatrwożył wskrzeszenia —

To jak po śmiałość kieruje spojrzenia,

Gdzie baszt zamkowych opiekuńcza gwiazda,

Strażniczy ogień, czuwa z wierzchu wieży.

Szelest po krzakach. Czy ptak pierzchnął z gniazda?

Coś majaczeje5, coś po drodze bieży.

Tfu! W imię Ojca... To tumany diable.

Po cieniach nocy wszystko się rozsiało.

Kozak opatrzył janczarkę6 i szablę

I dawną drogą chodził dalej śmiało.

W świetle księżyca, co wyjrzy czasami,

Mignął ktoś bielą i zagasł tam w krzaku:

I śpiew dziewiczy przeleciał z wiatrami.

Ten śpiew znajomy budzi dreszcz w Kozaku.

Alboż to dziwno, że słowa dziewczyny

(Poznać ją można po jej miłej nucie)

W burzliwym sercu syna Ukrainy

Ocknęły nagle burzliwe uczucie?

Oho — już nie ma Kozaka u wzgórza.

A księżyc znowu mgłami się zachmurza

I noc mokrymi tumanami bije,

I szubienica skrzypi, i pies wyje,

I po rozdrożu igrają bałwany,

I wicher z jękiem dmie w zamkowe ściany.

Luba puszczyka siedzi naperzona.

W szczelinie wieży dawno jęczy ona:

Że miesiąc ściemniał, wiatry na nią wyły

I na tak długo odleciał jej miły.

Wszak to lot jego usłyszała w górze?

Nie; to dziewczyna przychodzi pod wieżę,

Błądzącą ręką za mury się bierze,

Plątane nogi pośród nocy stawia.

„Czyś tu, Nebabo?” — z cichutka przemawia.

„Tu, tu, Orliko!” — szepnął głos przy murze.

„O, jakżem rada, żem wreszcie przy tobie! —

Głośniej i śmielej dziewczyna wyrzekła. —

Jakże tu ciemno, jak straszno! Jak w grobie.

Chętnie bym jednak za każdą zręcznością

I do samego

Idź do strony:

Darmowe książki «Zamek kaniowski - Seweryn Goszczyński (biblioteka naukowa TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz