Dobre obyczaje we dwoje - 1. My i nasz świat - Peter Post (czytanie książek w internecie za darmo .txt) 📖
- Autor: Peter Post
Czytasz książkę online - «Dobre obyczaje we dwoje - 1. My i nasz świat - Peter Post (czytanie książek w internecie za darmo .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peter Post
Gdy dobre maniery nie są drogowskazem
Jak się przekonaliśmy, w etykiecie chodzi o coś więcej niż maniery. Tak naprawdę są one jedynie wskazówkami do zastosowania w konkretnych sytuacjach: mówią nam, jak się zachowywać i jakiego zachowania oczekiwać od innych – i to wszystko. Podchodzisz do mnie, aby się przywitać, a ja wstaję – tego wymaga dobre wychowanie.
Problem w tym, że nie w każdej sytuacji możemy odwołać się do dobrych manier – zwłaszcza w bliskim związku z drugą osobą. Poza tym zmieniają się one z duchem czasu. Co zatem należy zrobić, kiedy nie istnieje żaden gotowy „zestaw” manier odpowiedni do sytuacji, w jakiej się znajdujemy? Rozwiązanie jest proste: trzeba wrócić do trzech podstawowych zasad etykiety.
Na przykład powiedzmy, że Tom i Jane są w restauracji ze swoimi przyjaciółmi. Cała grupa siedzi w boksie, gdy nagle pojawiają się rodzice Jane. Tom siedzi ściśnięty w środku i nie może wstać. Będąc świadomy tego, jak Jane może odebrać jego zachowanie, Tom mówi sobie w myślach: „Wiem, że powinienem wstać i się przywitać, ale będzie to raczej trudne, chyba że wszyscy wstaną od stołu. Co sobie pomyślą rodzice Jane, co Jane sobie pomyśli, jeśli nie wstanę?”
Tom okazuje szacunek Jane, ponieważ rozważa, jak jego zachowanie, słowa i wygląd mogą na nią wpłynąć. „Nie mogę wstać, ale jeśli tego nie zrobię, to będzie źle wyglądać. Mógłbym spróbować przecisnąć się obok wszystkich albo poprosić, żeby wszyscy wstali, abym mógł wyjść, ale to będzie raczej kłopotliwe. Jak ważne jest to, żebym wstał, witając się z rodzicami Jane? Czy powinienem coś powiedzieć o ciasnym boksie, czy też moja sytuacja nie wymaga wyjaśnień?”
W końcu. Tom musi być szczery. I to szczerość naprowadza go na właściwe rozwiązanie. Tom myśli: „Nie mogę wstać, ale zwrócę uwagę na zaistniałą sytuację, żeby Jane i jej rodzice wiedzieli, o czym myślę”. Tak więc, podając rękę na powitanie, Tom mówi: „Proszę mi wybaczyć, że nie wstaję, ale boks jest naprawdę ciasny. Bardzo miło mi Państwa poznać”.
I problem rozwiązany. Tom nie musiał pamiętać o żadnym zestawie manier czy zasad, aby wiedzieć, jak się zachować: wzgląd na uczucia Jane, okazanie szacunku oraz szczerość pomogły mu znaleźć właściwe rozwiązanie.
Myślenie kontra bezmyślność
Zawsze, kiedy rozmawiam z innymi o etykiecie, słyszę pytanie: „Co jest nie tak z ludźmi? Czy są po prostu chamscy?”.
Spotkałem zbyt wiele sympatycznych osób, aby wierzyć, że większość ludzi jest z natury nieprzyjemna lub że celowo robi przykre rzeczy. Kiedy mili ludzie notorycznie zachowują się niewłaściwie, to tak naprawdę chodzi o to, że działają, zanim pomyślą. A to jest najlepszy sposób, aby wejść w konflikt z przyjaciółmi, kolegami z pracy i Drugą Połową.
Zastanów się chwilę (ironia niezamierzona): ileż to razy zrobiłeś lub powiedziałeś coś bez zastanowienia, a potem usłyszałeś od swojej Drugiej Połowy (lub kolegi z pracy, przyjaciela bądź mamy): „Co Ci przyszło do głowy?”
Kiedy to ja słyszę takie pytanie, zawsze odpowiadam: „Nie wiem... Nie wierzę, że to zrobiłem”.
Klasyczny przykład: John i Mary idą na imprezę. John zakłada sztruksy, koszulkę i fajny sweter. Siada na sofie, żeby jeszcze obejrzeć kawałek meczu, zanim wyjdą, i cieszy się, że chociaż raz jest gotowy na czas. Chwilę później do pokoju wchodzi Mary – ubrana w przepiękną suknię i szpilki. Jedno spojrzenie na Mary i John wie, że pokpił sprawę. Jedno spojrzenie na Johna i Mary mówi: „John, musisz się przebrać w coś ładniejszego. Idziemy na przyjęcie z okazji dwudziestej piątej rocznicy ślubu Boba i Sarah. Wszyscy będą elegancko ubrani. Nie wiem, co ci przyszło do głowy, żeby tak się ubrać”.
I znowu to pytanie. Prawda jest taka, że John nie pomyślał ani chwilę nad tym, co robi. Ubrał się tak, jak zwykle, kiedy wychodzą do znajomych. Wiedział, że Mary ma rację, i szybko poszedł na górę, żeby się przebrać. Jeśli zastanowiłby się przez moment, zamiast po prostu się ubrać, zdałby sobie sprawę, na jaką imprezę idą, lub przyszłoby mu do głowy, aby o to zapytać.
Ludzie lubią wychwalać kierowanie się intuicją. Jednak „kierować się intuicją” często oznacza „nie zadawać sobie trudu, aby pomyśleć, jak moje zachowanie wpływa na inne osoby”.
Intuicja: Brudne rzeczy na podłodze.
Myślenie: Brudne rzeczy w koszu na pranie.
Intuicja: Niesprawdzenie wskaźnika poziomu benzyny.
Myślenie: Sprawdzenie wskaźnika poziomu benzyny i zatankowanie, kiedy jest taka potrzeba.
Intuicja: Wiercenie dziury w ścianie, żeby powiesić nową lampę.
Myślenie: Odkurzenie pyłu po wierceniu.
Intuicja: Niezwrócenie uwagi, że papier toaletowy prawie się kończy.
Myślenie: Zastąpienie prawie skończonej rolki nową.
Intuicja: Czytanie w łóżku, kiedy nie możesz zasnąć.
Myślenie: Zakup światełka do czytania, które nie będzie przeszkadzać Drugiej Połowie.
ETYKIETA ZA ZAMKNIĘTYMI DRZWIAMI
ZWIĄZEK BOBA I ALICE WYDAJE SIĘ IDEALNY. SĄ ŚWIETNI RAZEM I KAŻDY chce z nimi spędzać czas. Na zewnątrz tworzą jedność. W zasadzie ich znajomi nawet nie myślą o nich: „Bob i Alice”, ale „Bob-i-Alice”.
A co się dzieje, kiedy są sami w domu, poza zasięgiem wzroku innych osób? Nieważne, jak bardzo są zgrani w oczach swoich znajomych – za zamkniętymi drzwiami są Bobem i Alice. To dwie osoby mieszkające razem i mające swoje poglądy o tym, jak powinien funkcjonować ich związek.
W jakiś sposób muszą sobie poradzić ze swoimi osobowościami i wymyślić, jak dopasować swoje własne potrzeby i pragnienia do potrzeb i pragnień partnera/partnerki. Trzeba nauczyć się dzielić – czas, przestrzeń i codzienne życie – w najbardziej intymnych sferach.
Na szczęście istnieje niezastąpione narzędzie, które pomoże im wykonać to jakże trudne zadanie – to etykieta, która ułatwi Bobowi i Alice kierowanie ich wspólnym życiem i zbudowanie udanego związku – zarówno jako Bob i Alice, jak i Bob-i-Alice.
Niech dobre maniery wskazują Ci drogę
Nieważne, że Bob i Alice sprawiają wrażenie idealnej pary. Jak wszystkie pary, napotykają oni na swojej drodze wiele problemów. To, jak decydują się zareagować na każde nowe wyzwanie, ma bezpośredni wpływ na ich wzajemne relacje. Etykieta oświetla im drogę, aby mogli pokonywać wszystkie niebezpieczne odcinki. Savoir-vivre pomaga im dokonywać świadomych, rozważnych wyborów, które rozwiną ich związek i dodadzą mu siły.
Dobry przykład: Poszedłem na spotkanie z moim wydawcą, Toni Sciarrą w Nowym Jorku. Mieliśmy omówić parę kwestii dotyczących książki: Jaki ma mieć tytuł? Czy ma być jakiś podtytuł? Dobrze się bawiliśmy, wymyślając różne opcje. Nagle, w środku dyskusji o liczeniu się z uczuciami drugiej osoby ona wyciągnęła kawałek papieru i szybko zapisała swoją myśl: „Czy było Ci dobrze?” – pokazała mi na papierze. Roześmialiśmy się. Zgodziliśmy się, że może to być tytuł jednego z rozdziałów.
Kiedy spotkanie się skończyło, zebrałem wszystkie swoje materiały, łącznie z karteczką, którą napisała Toni. „Uważaj na ten kawałek papieru” – powiedziała, chichocząc. „Nie chciałbyś, żeby Twoja żona to znalazła, przynajmniej nie przed wyjaśnieniem jej, skąd to masz. Ta karteczka może narobić Ci kłopotów”.
Jeśli chodzi o szczerość (trzecia zasada etykiety), to zawsze mówię innym, że jeśli jesteś przynajmniej troszkę nieszczery – nawet jeśli powiesz niewinne kłamstewko – najprawdopodobniej i tak dopadnie Cię Prawo Murphy’ego. Na pewno wiesz, co mam na myśli: Jeśli coś może się nie udać, to na pewno się nie uda.
Kiedyś nie wierzyłem w Prawo Murphy’ego. Teraz z pewnością wierzę. Jakiś tydzień po powrocie z Nowego Jorku moja żona zadzwoniła do mojego biura i powiedziała: „Masz szczęście, że nie jestem zazdrosną i podejrzliwą żoną”. Od razu wiedziałem, o co chodzi.
„Znalazłaś tę kartkę” – powiedziałem niewinnym głosem.
Potem zacząłem wyjaśniać, że razem z moim wydawcą rozmawialiśmy o tym, że może dojść do takiej sytuacji, i zapewniłem moją żonę, że to się już więcej nie powtórzy.
Gdyby moja żona spędziła dwa lub trzy dni, zastanawiając się nad znaczeniem tej notki, to z łatwością wyobraziłaby sobie wszystkie nikczemności, których mogłem się dopuścić. Gdyby nie porozumienie i wzajemny szacunek, moja żona mogłaby puścić wodze swojej fantazji. Jednak nie zawahała się powiedzieć o swoim odkryciu, a ja uszanowałem jej zainteresowanie i dlatego cały incydent nie miał większych konsekwencji (choć muszę przyznać, że robiła sobie ze mnie żarty, na które oczywiście zasłużyłem).
Aby się między Wami układało
Pomyśl o znanych Ci parach, których związek jest udany nie tylko „na zewnątrz”, ale również, kiedy są we dwoje. Te osoby czują się swobodnie, kiedy są razem, i jest to dla nich naturalne, i wiesz, że czeka je długie życie we dwoje. Wydaje się, że ta naturalność przychodzi im z wielką łatwością. Ale bądź pewny, że w rzeczywistości tak nie jest. Z pewnością te pary bezustannie pracują ciężko nad swoim związkiem – kiedy są tylko we dwoje, kiedy spotykają się ze znajomymi lub rodziną, nawet wtedy kiedy są w pracy. Nie skupiają się wyłącznie na najważniejszych kwestiach: dzięki etykiecie można rozwiązać trudności pojawiające się na wspólnej drodze i nie pozwolić, aby małe nieporozumienia nagromadziły się i przerodziły w wielki problem.
Oto kilka sytuacji z codziennego życia pary, w których etykieta może pomóc.
Nie daj się zwieść pozorom
Wydaje się, że szczęśliwe pary nie mają trudności we wzajemnych relacjach. W rzeczywistości nic nie jest tak proste, jak wygląda.
Trzeba pracy, by relacje były udane.
Rozwiązywanie konfliktów
Pewnego wieczoru na lotnisku Dulles International Airport w Waszyngtonie czekałem na lot do Charlotte w Północnej Karolinie. Dobra wiadomość wieczoru była taka, że samolot w ogóle odleci, a zła – że odleci z dwugodzinnym opóźnieniem.
Kiedy siedziałem w holu odlotów, w pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że słyszę kłótnię, a raczej jedną jej stronę. Kobieta siedząca w pobliżu głośno sprzeczała się ze swoim partnerem przez telefon. Rozejrzałem się dookoła i zauważyłem, że wszyscy zwrócili na nią uwagę. Oto jak przebiegała kłótnia:
„Przylecę dopiero około północy”.
[odpowiedź rozmówcy]
„Nic na to nie poradzę. Lot jest opóźniony. Będziesz musiał odebrać mnie, gdy przylecę”.
[odpowiedź rozmówcy]
„*!#%&*! Wiem, że to późno! Myślisz, że jest mi z tym dobrze?”.
[odpowiedź rozmówcy]
„*!#%&@*! To nie fair. Nigdy nie mogę na Ciebie liczyć!”
I tak rozmowa toczyła się przez kilka minut, bez szansy na rozwiązanie konfliktu. Zanim kobieta skończyła, zmieniłem miejsce i mogłem usłyszeć komentarze obecnych w holu ludzi. Mimo że słyszeliśmy tylko jedną stronę kłótni, samo przebywanie w pobliżu tej kobiety było dla nas niezręczne. Nie wiem, jaki był koniec sprzeczki, ale na pewno nie chciałbym być na jej miejscu, kiedy jej partner odebrał ją z lotniska tego wieczoru.
Prawda jest taka, że wszyscy się kłócą. Choć trudno mi to przyznać, ja również sprzeczam się ze swoją żoną. Moi rodzice się kłócą. Moi przyjaciele też. I byłem świadkiem kłótni obcych ludzi w restauracjach i innych miejscach publicznych. Nie uda się tego uniknąć – to jest po prostu niemożliwe. Sekret polega na tym, aby nauczyć się rozwiązywać konflikt w taki sposób, żeby utrzymać, a nawet wzmocnić swój związek.
W tym celu przedstawiam pięć zasad, o których należy pamiętać przy następnej kłótni – czy to o coś ważnego, czy nie.
Spróbuj zachować spokój.
Trudniej jest się kłócić z osobą, która zachowuje spokój.
Zachowanie spokoju pozwala się skupić na temacie nieporozumienia.
Chwila na uspokojenie może być poświęcona na zastanowienie się nad tym, co się dzieje.
Używaj słowa: „czuję...”, kiedy opisujesz swój stan emocjonalny.
„Kiedy oglądasz telewizję, zamiast zaoferować pomoc przy sprzątaniu, czuję się nierównym partnerem w tym związku” zamiast:
„Nigdy nie pomagasz w domu!”.
Skup się na tym, czego dotyczy ta konkretna kłótnia.
Nie wracaj do starych sprzeczek.
Nie pozwól, aby to, co mówisz, przerodziło się w personalny atak i oskarżenia. To bardzo boli i trudno o tym zapomnieć.
Słuchaj. Wydaje Ci się, że słuchasz, ale czy na pewno?
Jeśli słuchasz, to znaczy, że słyszysz i rozumiesz, co mówi druga osoba. W ferworze kłótni łatwo jest nie usłyszeć drugiej osoby – tak jak Snoopy i jego przyjaciele – kiedy zaczyna mówić ktoś z dorosłych, to słyszymy tylko „bla, bla, bla”. Prawda jest taka, że jeśli zaczniesz słuchać, co Twoja Druga Połowa ma do powiedzenia, możesz odkryć, że – o zgrozo – ma rację i uzasadnione argumenty, których Ty nie wziąłeś pod uwagę.
Spróbuj pokierować rozmową tak, aby znaleźć szybkie rozwiązanie.
Pamiętaj, że później będziesz zasypiał(a) przy osobie, z którą właśnie się kłócisz. Jeżeli już znaleźliście rozwiązanie i rozpoczął się proces pojednania, to moment, kiedy zasypiacie razem, będzie o wiele przyjemniejszy niż sytuacja, w której kładziecie się spać pogniewani.
Sztuka
Uwagi (0)