Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖
Krótki opis książki:
Próby to trzytomowy zbiór esejów autora Michaela de Montaigne'a, francuskiego pisarza i filozofa epoki renesansu.
To rozważania o charakterze filozoficznym, moralnym i społecznym, podszyte ideałem harmonii i wynikającej z niej mądrości. W pismach zawarta jest bogata refleksja filozoficzna nad możliwościami poznawczymi umysłu ludzkiego, a także próba pogodzenia wielu sprzeczności.
Montaigne uważany był za mistrza filozofii stoickiej, przez jednych również jako autorytet chrześcijańskiej moralności — przez innych właście na tej płaszczyźnie mocno krytykowany. Jego dzieło, wydane w 1580 roku, w 1646 trafiło do indeksu ksiąg zakazanych. Montaigne'a uważa się za twórcę nowego gatunku literackiego — eseju.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Michel de Montaigne
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Michel de Montaigne
class="annotation" id="annotation-1337">1337. ów mądry filozof wyłupił sobie oczy (...) — Demokryt; por. Cicero, (O granicach dobra i zła, V, 29); ale Cycero podaje fakt ten jako niepewny, a Plutarch wręcz mu przeczy (O ciekawości, 11). [przypis tłumacza]
1338. Fit (...) timore — Cicero, De divinatione, I, 37. [przypis tłumacza]
1339. Wiele osób, słysząc, jak ktoś żuje głośno (...) — Plutarch, O powściąganiu gniewu, 6. [przypis tłumacza]
1340. Et solem (...) Thebas — Vergilius, Aeneida, IV, 470. [przypis tłumacza]
1341. Multimodis (...) vigere — Lucretius, De rerum natura, IV, 1152. [przypis tłumacza]
1342. In rebus (...) remotae — Lucretius, De rerum natura, IV, 812. [przypis tłumacza]
1343. Demokryt powiadał, iż bogowie i zwierzęta (...) — Plutarch, O mniemaniach filozofów, IV, 10. [przypis tłumacza]
1344. Tantaque (...) conficit ipsa — Lucretius, De rerum natura, IV, 638. [przypis tłumacza]
1345. Lurida (...) tuentur — Lucretius, De rerum natura, IV, 333. [przypis tłumacza]
1346. cierpiący na chorobę, którą lekarze nazywają Hyposphagma (...) — Sekstus Empiryk, Zarysy pirrońskie, I, 14. [przypis tłumacza]
1347. Bina lucernarum (...) corpora bina — Lucretius, De rerum natura, IV, 451. [przypis tłumacza]
1348. Et vulgo (...) colore — Lucretius, De rerum natura, IV, 72. [przypis tłumacza]
1349. Ut cibus (...) ex se — Lucretius, De rerum natura, III, 703. [przypis tłumacza]
1350. Denique (...) orta est — Lucretius, De rerum natura, IV, 516. [przypis tłumacza]
1351. obecność (daw.) — tu: teraźniejszość. [przypis edytorski]
1352. Pitagoras twierdził, iż wszelka materia jest chwiejna i płynna (...) Heraklit, iż nigdy człowiek nie zanurzył się dwa razy w tej samej rzece — Seneka, Listy moralne do Lucyliusza, VIII. [przypis tłumacza]
1353. Żadna śmiertelna substancja (...) bez początku i końca — ustęp objęty cudzysłowem cytuje Montaigne dosłownie z XII rozdziału traktatu Plutarcha O E delfickim, we współczesnym przekładzie Amyota. [przypis tłumacza]
1354. Mutat (...) cogit — Lucretius, De rerum natura, V, 826. [przypis tłumacza]
1355. O, cóż za szpetna i plugawa rzecz jest człowiek (...) — Seneka, Przedmowa (Praefacione) do Zagadnienia przyrodnicze (Quaestiones naturales), ks. I. [przypis tłumacza]
1356. Provehimur (...) recedunt — Vergilius, Aeneida, III, 72. [przypis tłumacza]
1357. Iamque (...) repletum — Lucretius, De rerum natura, II, 1165. [przypis tłumacza]
1358. łacno (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
1359. tot (...) deos — Seneca [Maior] Suasoriae I, 4. [przypis tłumacza]
1360. żali a. zali (daw.) — czy, czyż. [przypis edytorski]
1361. Italiam (...) mei — Lucretius, De rerum natura, V, 579. [przypis tłumacza]
1362. Credit (...) mari — Lucretius, De rerum natura, V, 653. [przypis tłumacza]
1363. Ille (...) texit — Vergilius, Georgica, I, 466. [przypis tłumacza]
1364. Non tanta (...) fulgor — Plinius, Naturalis historia, II, 8. [przypis tłumacza]
1365. Ów okrutny cesarz rzymski powiadał (...) iż pragnie, by czuli śmierć — cesarz Kaligula, por. Swetoniusz, Gajus Kaligula, 30 [w:] Żywoty cezarów. [przypis edytorski]
1366. (...) mawiał o takim, iż mu się wymknął — autor myli dwu różnych cesarzy, odnosząc się wcześniej do słów Kaliguli, ale w tym miejscu przytaczając słowa cesarza Tyberiusza o samobójstwie Karnulusa, por. Swetoniusz, Tyberiusz, 61 [w:] Żywoty cezarów. [przypis edytorski]
1367. Vidimus (...) — Lucanus, Pharsalia, IV, 178. [przypis tłumacza]
1368. Impiger (...) coacta — Lucanus, Pharsalia, IV, 798. [przypis tłumacza]
1369. Abruzzy — położone w środkowych Włoszech najwyższe pasmo Apeninów. [przypis edytorski]
1370. W czasie wojen domowych Cezara, Lucjusz Domicjusz wzięty do niewoli w Abruzzach (...) — drobna pomyłka autora: Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus, oblężony przez Cezara w Corfinium, zażył truciznę obawiając się niewoli; por. Plutarch, Cezar, 34 [w:] Żywoty sławnych mężów. [przypis edytorski]
1371. Plautowi Sylwanowi, babka jego Urgulania posłała (...) sztylet (...) — Tacyt, Roczniki, IV, 22. [przypis tłumacza]
1372. Albucilla za czasu Tyberiusza, próbując sobie zadać śmierć (...) — Tacyt, Roczniki, VI, 48. [przypis edytorski]
1373. Toż samo trafiło się hetmanowi Demostenesowi po wyprawie sycylijskiej — Plutarch, Nikiasz, 27 [w:] Żywoty sławnych mężów. [przypis tłumacza]
1374. C. Fimbria, ugodziwszy się zbyt słabo błagał sługę (...) — Appian z Aleksandrii, Wojny z Mitrydatesem, 60 [w:] Historia rzymska. [przypis tłumacza]
1375. Ostoriusz (...) nie mogąc się posłużyć własnym ramieniem, nie raczył użyć dłoni swego sługi inaczej, jak tylko po to, aby trzymał (...) sztylet (...) — Tacyt, Roczniki, XVI, 15. [przypis edytorski]
1376. Cesarz Hadrian (...) kazał swemu lekarzowi (...) — Jan Ksifilinos, Życie Hadriana. [przypis tłumacza]
1377. „Krótka śmierć (...) najwyższym szczęściem (...)” — Pliniusz, Historia naturalna, VII, 53. [przypis edytorski]
1378. Emori (...) estimo — Cicero, Tusculanae quaestiones [wyd. też pod tytułem: Tusculanae disputationes], I, 8. [przypis tłumacza]
1379. Pomponiusz Attykus (...), będąc chory (...) — por. Korneliusz Nepos, Pomponiusz Attyk [w:] Żywoty wybitnych mężów. [przypis tłumacza]
1380. płużyć (daw.) — służyć, działać dobroczynnie, wspomagać. [przypis edytorski]
1381. Historia filozofa Kleantesa (...) — Diogenes Laertios, Kleantes z Assos [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, VII, 176. [przypis tłumacza]
1382. Tuliusz Marcelinus (...) powiada Seneka (...) — Seneka, Listy moralne do Lucyliusza, LXXVII. [przypis tłumacza]
1383. Invitum (...) occidendi — Horatius, Ars poetica, 467. [przypis tłumacza]
1384. natrącić — wspomnieć o czymś; nadmienić. [przypis edytorski]
1385. solum (...) superbius — Plinius, Naturalis historia, II, 7. [przypis tłumacza]
1386. In aequo (...) amittendae — Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, XCVIII. [przypis tłumacza]
1387. Si nunquam (...) parens — Ovidius, Amores II, 19, 27. [przypis tłumacza]
1388. omnium (...) crescit — Seneca, De beneficiis, VII, 9. [przypis tłumacza]
1389. Galla (...) torquent — Martialis, Epigrammata, IV, 37. [przypis tłumacza]
1390. Likurg nakazał, iż praktyki małżeństw lakońskich nie mogą się odbywać inaczej jak kryjomo (...) — Plutarch, Likurg, 15, 3 [w:] Żywoty sławnych mężów. [przypis tłumacza]
1391. Et languor (...) spiritus — Horatius, Epodes, XI. 9. [przypis tłumacza]
1392. Kurtyzana Flora powiada (...) — Plutarch, Pompejusz, 2 [w:] Żywoty sławnych mężów. [przypis tłumacza]
1393. Quod petiere (...) surgunt — Lucretius, De rerum natura, IV, 1076. [przypis tłumacza]
1394. Katon (...) uprzykrzył sobie żonę, póki była jego (...) — autor nadinterpretuje relację Plutarcha (Kato Młodszy 25 i 52 [w:] Żywoty sławnych mężów): Katon, ulegając naleganiom swego bezdzietnego przyjaciela, Hortensjusza, zgodził się rozwieść z żoną Marcją, by tamten mógł ją poślubić. Po śmierci Hortensjusza Katon wziął owdowiałą Marcję ponownie za żonę. [przypis edytorski]
1395. Transvolat (...) captat — Horatius, Satirae I, 2, 108. [przypis tłumacza]
1396. nisi (...) esse mea — Ovidius, Amores II, 19, 47. [przypis tłumacza]
1397. Tibi (...) dolet — Terentius, Phormio I, 3, 9. [przypis tłumacza]
1398. Si qua (...) amantem — Ovidius, Amores II, 19, 47. [przypis tłumacza]
1399. Contemnite (...) heri — Propertius, Elegiae II, 14, 19. [przypis tłumacza]
1400. Et fugit (...) videri — Vergilius, Aeneida, III, 65. [przypis tłumacza]
1401. Interdum (...) moram — Propertius, Elegiae II, 15, 6. [przypis tłumacza]
1402. Quod licet (...) urit — Ovidius, Amores II, 19, 3. [przypis tłumacza]
1403. Latius (...) serpunt — Rutilius, Itinerar I, 397. [przypis tłumacza]
1404. snać a. snadź (daw.) — widocznie, prawdopodobnie, najwyraźniej. [przypis edytorski]
1405. Historycy greccy wspominają o Argipeach (...) — Herodot, Dzieje, IV, 23. [przypis tłumacza]
1406. Furem (...) praeterit — Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, LXVIII. [przypis tłumacza]
1407. Gloria (...) hominibus — Biblia, Łk 2:14. [przypis tłumacza]
1408. snadnie (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
1409. Zbliż się chlubo Achiwów, Odysie z Itaki! — Homer, Odyseja, Pieśń XII (przekład Siemieńkiego). [przypis tłumacza]
1410. Owi filozofowie powiadali, że wszystka chwała świata (...) — Cyceron, O granicach dobra i zła, III, 17. [przypis tłumacza]
1411. Gloria (...) tantum est — por. Iuvenalis, Satirae, VII, 81. [przypis edytorski]
1412. Posłuchajmy ostatnich słów Epikura (...) — por. Cyceron, O granicach dobra i zła, II, 30; u Diogenesa Laertiosa (Epikur [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, X, 22) odbiorca nazywa się Idomeneus. [przypis edytorski]
1413. punkt testamentu, w którym żąda, aby „Amynomachus i Timokrates (...) mają się zbierać przez pamięć jego i Metrodora” — Diogenes Laertios, Epikur [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, X, 18. [przypis edytorski]
1414. Karneades (...) utrzymywał, iż sława sama z siebie godna jest pożądania — Cyceron, O granicach dobra i zła, III, 17. [przypis edytorski]
1415. snadno a. snadnie (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
1416. Paulum (...) virtus — Horatius, Odae IV, 9, 29. [przypis tłumacza]
1417. Sext. Peducens, oddając G. Plotiusowi skarb zawierzony mu (...) — Cyceron, O granicach dobra i zła, II, 17. [przypis edytorski]
1418. M. Krassus i Q. Hortensjusz, których (...) cudzoziemiec pewien powołał do dziedziczenia w fałszywym testamencie (...) — Cyceron, O powinnościach, III, 18. [przypis tłumacza]
1419. Meminerint (...) suam — Cicero, De officiis, III, 10. [przypis tłumacza]
1420. Profecto (...) obscuratque — Sallustius, Catilina 8. [przypis tłumacza]
1421. quasi (...) non sit — Cicero, De officiis, I, 4. [przypis tłumacza]
1422. Vera (...) iudicat — Cicero, De officiis, I, 19. [przypis tłumacza]
1423. Gloria nostra (...) conscientiae nostrae — Biblia, 2 Kor 1:12. [przypis tłumacza]
1424. Credo (...) apresso — „Wierzę, że na ostatku zimy znamienite/ Dzieła porobił; ale iż były zakryte,/ I jam do tego czasu o nich nic nie słyszał,/ Nie winienem, że o nich nic nie będę pisał./ Bo Orland więcej był zwykł czynić, niźli swoje/ Sprawy potem powiadać i czci godne boje,/ I wszystkie jego dzieła nie były wiedziane/ Okrom tych, które były od świadków widziane” (Ariosto Orland szalony XI, 81; przekład Piotra Kochanowskiego). [przypis tłumacza]
1425. Virtus (...) surae — Horatius, Odae III 2, 17. [przypis tłumacza]
1426. non emolumento (...) decore — Cicero, De finibus bonorum et malorum I, 10. [przypis tłumacza]
1427. An quidquam (...) universos — Cicero, Tusculanae quaestiones [wyd. też pod tytułem: Tusculanae disputationes], V, 36. [przypis tłumacza]
1428. Kto bądź troszczy się o to, aby się im podobać (...) — Seneka, Listy moralne do Lucyliusza, XCI. [przypis tłumacza]
1429. Nil (...) multitudinis — Livius Titus, Ab Urbe condita, XXXI, 34. [przypis tłumacza]
1430. Ego (...) laudetur — Cicero, De finibus bonorum et malorum, II, 15. [przypis tłumacza]
1431. Dedit (...) iuvarent — Quintilianus, Institutio oratoria, I. 12. [przypis tłumacza]
1432. Pewien marynarz (...) tak mówił do Neptuna podczas wielkiej burzy (...) — Seneka, Listy moralne do Lucyliusza, LXXXV. [przypis tłumacza]
1433.
Darmowe książki «Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)