Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖
Krótki opis książki:
Próby to trzytomowy zbiór esejów autora Michaela de Montaigne'a, francuskiego pisarza i filozofa epoki renesansu.
To rozważania o charakterze filozoficznym, moralnym i społecznym, podszyte ideałem harmonii i wynikającej z niej mądrości. W pismach zawarta jest bogata refleksja filozoficzna nad możliwościami poznawczymi umysłu ludzkiego, a także próba pogodzenia wielu sprzeczności.
Montaigne uważany był za mistrza filozofii stoickiej, przez jednych również jako autorytet chrześcijańskiej moralności — przez innych właście na tej płaszczyźnie mocno krytykowany. Jego dzieło, wydane w 1580 roku, w 1646 trafiło do indeksu ksiąg zakazanych. Montaigne'a uważa się za twórcę nowego gatunku literackiego — eseju.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Michel de Montaigne
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Michel de Montaigne
do Lucyliusza, LXX. [przypis tłumacza]
712. Pospolicie wszelkie leczenie odbywa się kosztem życia (...) Serwiusz gramatyk (...) — Pliniusz, Historia naturalna XXV, 3; Suetonius, De Grammaticis (O słynnych mówcach i nauczycielach). [przypis tłumacza]
713. Słabością jest ustępować złemu, ale szaleństwem je hodować — dosłownie z Cycerona: Cicero, De finibus bonorum et malorum (O granicach dobra i zła), III, 18. [przypis tłumacza]
714. Diogenes, spotkawszy filozofa Speuzippa (...) — Diogenes Laertios, Speuzyp z Aten [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, IV, 3. [przypis tłumacza]
715. Proxima (...) animas — Vergilius, Aeneida, VI, 434. [przypis tłumacza]
716. podać tył (daw.) — odwrócić się. [przypis edytorski]
717. Duris (...) ferro — Horatius, Odae, IV, 4, 57. [przypis tłumacza]
718. Non est (...) dare — Seneca Theb. 1, 190. [przypis tłumacza]
719. Rebus (...) potest — Martialis, Epigrammata, XI, 56, 15. [przypis tłumacza]
720. Si (...) ruinae — Horatius, Odae, III, 3, 7. [przypis tłumacza]
721. (...) — Martialis, Epigrammata, II, 80, 2. [przypis tłumacza]
722. Multos (...) potest — Lucanus, Pharsalia, VII, 104. [przypis tłumacza]
723. Usque (...) timorem — Lucretius, De rerum natura, III, 79. [przypis tłumacza]
724. Debet (...) accidere — Lucretius, De rerum natura, III, 834. [przypis tłumacza]
725. ευλογον εξαγογην — rozsądnym wyjściem. [przypis tłumacza]
726. czytamy o dziewicach milezyjskich (...) — Plutarch, Cnoty kobiet. [przypis tłumacza]
727. Sperat (...) minax — Pentadius, De spe. [przypis tłumacza]
728. bitwa pod Serizolles — w r. 1544. [przypis tłumacza]
729. Aliquis (...) fuit — Seneca [Minor], Epistulae morales ad Lucilium, 13. [przypis tłumacza]
730. Multa (...) locavit — Vergilius, Aeneida, XI, 425. [przypis tłumacza]
731. Seneka uznaje jedynie te choroby (...) — Seneka (Młodszy), Listy moralne do Lucyliusza, LXX. [przypis tłumacza]
732. Demokryt, wódz Etolczyków (...) przebił się mieczem — Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXVII, 46. [przypis tłumacza]
733. Antinous i Teodot (...) — por. Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XLV, 26. [przypis edytorski]
734. w Biblii, że gdy Nikanor (...) wzywając na nich pomsty bożej — Biblia, 2 Mch, 14:37–46. [przypis edytorski]
735. trefny (daw.) — tu: zabawny, ucieszny, inteligentny; por. trefniś: błazen. [przypis edytorski]
736. rzeczenia (...) jednej pani, która przeszła przez ręce kilku żołnierzy — toż samo u Brantome’a Żywoty pań swawolnych. [przypis tłumacza]
737. w myśl rady dobrego Marota — epigram współczesnego poety Marota pt. Tak i Nie. [przypis tłumacza]
738. Lucjusz Aruncjusz (...) — u Tacyta: Tacyt, Roczniki, VI, 48. [przypis tłumacza]
739. Graniusz Sylwanus i Stacjusz Proksimus (...) — Tacitus, Roczniki, XV, 71. [przypis tłumacza]
740. Spargapizes, syn królowej Tomirys (...) — Herodot, Dzieje, I, 213. [przypis tłumacza]
741. Boges, gubernator Ejony z ramienia Kserksesa (...) — Herodot, Dzieje, VII, 107. [przypis tłumacza]
742. Sekstylia (...) i Paksea (...) Kokcejusz Nerwa — u Tacyta: Tacitus, Roczniki, VI, 29 i 26. [przypis tłumacza]
743. śmierć żony Fulwiusza (...) — Plutarch, O gadulstwie, 9. [przypis tłumacza]
744. Wibius Wiriusz (...) — Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXVI, 13–15. [przypis tłumacza]
745. Taurea Jubeliusz (...) — Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXVI, 15. [przypis tłumacza]
746. Gdy Aleksander oblegał pewne miasto w Indiach (...) — Diodor z Sycylii, Biblioteka historyczna, XVII, 18. [przypis tłumacza]
747. W Astapie, mieście hiszpańskim (...) — Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXVIII, 22–23. [przypis edytorski]
748. dla — tu: z powodu. [przypis edytorski]
749. Abydejczycy, oblegani przez Filipa (...) — Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXI, 17–18. [przypis tłumacza]
750. Za czasu Tyberiusza skazańcy (...) — Tacyt, Roczniki, VI, 29. [przypis tłumacza]
751. „Pragnę — powiada św. Paweł — zbyć się żywota (...) — por. Biblia, Flp, 1:23. [przypis edytorski]
752. cale (daw.) — zupełnie, całkowicie. [przypis edytorski]
753. Niektóre prawa próbowały ująć w reguły ustaw i sprawiedliwości takie dobrowolne zgony (...) — Valerius Maximus, Factorum et dictorum memorabilium, II, 6, 7. [przypis tłumacza]
754. Sekstus Pompejusz, udając się do Azji (...) — Valerius Maximus, Factorum et dictorum memorabilium, II, 6, 8. [przypis tłumacza]
755. gdzie Plutarch powiada o sobie samym, iż Rustikus (...) — Plutarch, O wścibstwie, 14. [przypis tłumacza]
756. Za czasu naszych ojców pan de Boutières o mało nie postradał Turynu (...) — Pamiętniki Wilhelma du Bellay, IX. [przypis tłumacza]
757. mienić się (daw.) — zmieniać się; tu: zmieniać wyraz twarzy. [przypis edytorski]
758. biednemu człeku — dziś forma C.lp: biednemu człekowi/człowiekowi. [przypis edytorski]
759. Occultum (...) flagellum — Iuvenalis, Satirae XIII, 195. [przypis tłumacza]
760. Malum consilium, consultori pessimum — „Zła rada najgorsza jest dla doradcy”; Gellius Aulus, Noctes Atticae, IV, 5. [przypis tłumacza]
761. Vitasque in vulnere ponunt — Vergilius, Georgica, IV, 238. [przypis tłumacza]
762. Quippe (...) dedisse — Lucretius, De rerum natura, V. 1157. [przypis tłumacza]
763. Apollodor śnił, iż Scytowie (...) — Plutarch, O odwlekaniu kary przez bogów, 9. [przypis tłumacza]
764. Prima (...) absolvitur — Iuvenalis, Satirae, XIII, 2. [przypis tłumacza]
765. azard (daw.) — przygoda, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]
766. Conscia (...) suo — Ovidius, Fasti, I, 485. [przypis tłumacza]
767. Scypion, obwiniony przed ludem (...) — Plutarch, Jak można chwalić samego siebie, 5. [przypis tłumacza]
768. Etiam (...) dolor — Publius Syrus, Sententiae. [przypis tłumacza]
769. Tysiące ludzi obciążyło swe głowy fałszywymi wyznaniami: między którymi pomieszczę Filotasa (...) — Kwintus Kurcjusz Rufus, Historia Aleksandra Wielkiego, VI, 7. [przypis tłumacza]
770. Kobieta wiejska oskarżała przed hetmanem armii (...) — Froissart, IV, 87. Hetmanem owym był Bajazet I. [przypis tłumacza]
771. filozofowie, którzy chcieli dojść do jakiejś większej doskonałości (...) — Seneka, O pokoju ducha, 14. [przypis tłumacza]
772. Nemo (...) sequuta — Lucretius, De rerum natura, III, 942. [przypis tłumacza]
773. Ius (...) habebat — Lucanus, Pharsalia, VIII, 636. [przypis tłumacza]
774. imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]
775. wczas (daw.) — wypoczynek. [przypis edytorski]
776. Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
777. Perchè (...) mente — Torquato Tasso, Jerozolima wyzwolona, II, 74. [przypis tłumacza]
778. come (...) desto — Torquato Tasso, Jerozolima wyzwolona, VIII, 26. [przypis tłumacza]
779. wyżenąć (daw.) — wygnać. [przypis edytorski]
780. vi (...) fatigat — Lucretius, De rerum natura, III, 485. [przypis tłumacza]
781. Vivit (...) suae — Ovidius, Tristia, I, 3, 12. [przypis tłumacza]
782. hunc ego (...) solvo — Vergilius, Aeneida, IV, 702. [przypis tłumacza]
783. Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
784. Semianimesque (...) retractant — Vergilius, Aeneida, X, 376. [przypis tłumacza]
785. Falciferos (...) dolorem — Lucretius, De rerum natura, III, 742. [przypis tłumacza]
786. Ut tandem (...) mei — Ovidius, Tristia, III, 3, 14. [przypis tłumacza]
787. Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
788. jak powiada Pliniusz, każdy jest sam dla siebie bardzo dobrą szkołą (...) — Pliniusz, Historia naturalna, XXII, 24. [przypis tłumacza]
789. o dwu czy trzech starożytnych, którzy deptali tę drogę — Archilochus i Alceus u Greków, a Lucylius u Rzymian, którzy z własnego życia i charakteru czerpali motywy do swych satyr. [przypis tłumacza]
790. In vitium (...) fuga — Horatius, Ars poetica, 31. [przypis tłumacza]
791. sąsiedzi nasi (...) — protestanci. [przypis tłumacza]
792. cenić się mniej niż się jest wartym, to, wedle Arystotelesa, nikczemność i małoduszność — Arystoteles, Etyka nikomachejska, IV, 7. [przypis tłumacza]
793. Ci, którzy opisują życie Augusta Cezara, zaznaczają (...) iż był on nader hojny w darach — Swetoniusz, Boski August, 25 [w:] Żywoty cezarów. [przypis tłumacza]
794. Cui malus (...) potest — Martialis, Epigrammata, XII, 82. [przypis tłumacza]
795. neque (...) sunt — Livius Titus, Ab Urbe condita, XXII, 19. [przypis tłumacza]
796. tego nowego orderu (...) — Order św. Ducha, ustanowiony za Henryka III, w r. 1578. [przypis tłumacza]
797. Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
798. nie tylko starość, ale wszelakie niedołęstwo, wedle Arystotelesa, jest pobudką skąpstwa (...) — Arystoteles, Etyka nikomachejska, IV, 3. [przypis tłumacza]
799. et errat (...) adiungitur — Terentius, Adelphi, 1, 40. [przypis tłumacza]
800. nullum (...) habet — Livius Titus, Ab Urbe condita, XXVIII, 28. [przypis tłumacza]
801. Tales zakreślił najwłaściwsze granice (...) — [por.] Diogenes Laertios, Tales, [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, I, 26. [przypis tłumacza]
802. Dawni Gallowie uważali (...) — Cezar powiada to nie o Gallach, lecz o Germanach: O wojnie galijskiej, VI. [przypis tłumacza]
803. Ma (...) marito — Tasso, Jerozolima wyzwolona, X, str. 39. [przypis tłumacza]
804. przygnieciony laty — daw. forma N.lm; dziś: (...) latami. [przypis edytorski]
805. Solve (...) ducat — Horatius, Epistulae, I, 1, 8. [przypis tłumacza]
806. lża a. lza (daw.) — trzeba, wolno, można. [przypis edytorski]
807. chyby — błędy; por. chybić. [przypis edytorski]
808. Szaleństwem i niesprawiedliwością jest, aby dzieci, gdy dojdą do lat, pozbawiać poufałego obcowania z rodzicami (...) — toż samo król Henryk IV nie pozwolił, aby go dzieci nazywały „panem”, lecz kazał mówić sobie poufale: „tato” (Perefixe, Historia Henryka Wielkiego). [przypis tłumacza]
809. Ille (...) omnia — Terentius, Adelphi, IV, 2, 9. [przypis tłumacza]
810. snadniej (daw.) — łatwiej. [przypis edytorski]
811. dialog Platonowego prawodawcy z obywatelami (...) — Prawa, XI. [przypis tłumacza]
812. Owo (daw.) — tak więc; a zatem (na początku zdania). [przypis edytorski]
813. Platon dodaje, iż to są dzieci nieśmiertelne (...) — Platon w Fedonie. [przypis tłumacza]
814. w Tryce — Trikka miasto w górnej Tesalii. [przypis tłumacza]
815. Heliodor, ów zacny biskup (...) swą córkę — tj. utwór swój, zatytułowany Historie etiopskie. [przypis tłumacza]
816. Kremucjuszowi Kordusowi, oskarżonemu (...) — Tacyt, Roczniki, XV, 34. [przypis tłumacza]
817. Tentatum (...) digitis — Ovidius, Metamorphoses, X, 283. [przypis tłumacza]
818. Intolerantissima (...) gerebant — Livius Titus, Ab Urbe condita, X, 28. [przypis tłumacza]
819. Tegmina (...) cortex — Vergilius, Aeneida, VII, 742. [przypis tłumacza]
820. różny jest od obyczaju młodego Scypiona, który (...) — Valerius Maximus, Factorum et dictorum memorabilium, III, In Romanis, 2. [przypis tłumacza]
821.
Darmowe książki «Próby - Michel de Montaigne (warto czytać .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)