Darmowe ebooki » Dramat szekspirowski » Król Ryszard III - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek przez internet .TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Król Ryszard III - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek przez internet .TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)



1 ... 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ... 18
Idź do strony:
class="verse">To by świat z niego musiał mieć pociechę. 
  ARCYBISKUP
Tak też jest, pani, nie ma wątpliwości. 
  KSIĘŻNA YORK
Pragnę, i dałby Bóg, aby tak było; 
Ale pozwólcie o tym matce wątpić. 
  KSIĄŻĘ YORK
Na honor, gdybym się był zastanowił, 
Byłbym był panu stryjowi mógł przyciąć 
Z powodu jego wzrostu, i to lepiej, 
Niż on mi przyciął z powodu mojego. 
  KSIĘŻNA YORK
Jak to, mój chłopcze? Cóż byś był powiedział? 
  KSIĄŻĘ YORK
Mówią, babuniu, że stryj rósł tak prędko, 
Iż, parę godzin wieku mając, chrupał 
Skórki od chleba; jam do trzech lat nie miał 
Jednego zęba — byłbym mu był dogryzł. 
  KSIĘŻNA YORK
Proszę cię, luby Yorku, skąd wiesz o tym? 
  KSIĄŻĘ YORK
Od jego mamki, kochana babuniu. 
  KSIĘŻNA YORK
Ta już nie żyła, gdyś ty się urodził. 
  KSIĄŻĘ YORK
Kiedy nie od niej, to nie wiem od kogo. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Niesforny chłopiec! Milcz, za bystry jesteś. 
  ARCYBISKUP
Nie gniewaj się nań, miłościwa pani. 
To jeszcze dziecko. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Mury mają uszy. 
 
Wchodzi Goniec. ARCYBISKUP
Oto posłaniec. — Jakież wieści? 
  GONIEC
Takie, 
Że mi z przykrością przychodzi je podać. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Jak się ma młody książę? 
  GONIEC
Zdrów jest, pani, 
Jak najzupełniej. 
  ARCYBISKUP
Cóż się złego stało? 
  GONIEC
Lord Rivers i lord Grey, a wespół z nimi 
Sir Tomasz Wogan zostali wysłani 
Do Pomfret jako więźnie58. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Kto ich wysłał? 
  GONIEC
Możni książęta Gloster i Buckingham. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Za jaką winę? 
  GONIEC
Wszystko, czegom świadom, 
Już powiedziałem; dlaczego i za co 
Ci cni lordowie są aresztowani, 
To mi jest obcym, miłościwa pani. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Ha! widzę domu mojego upadek: 
Tygrys pochwycił młodego jelonka! 
Butna tyrania zaczyna szturmować 
Do spokojnego, niewinnego tronu. 
Witaj, zniszczenie, krwi, mordzie i rzezi! 
Widzę już, jakby na mapie, ten koniec. 
  KSIĘŻNA YORK
Przeklęte, zmierzłe dni domowych niezgód! 
Ileż was oko moje już widziało!  
Mąż mój położył życie za koronę; 
Synami mymi los miotał, mnie niosąc 
Radość lub boleść, im korzyść lub straty. 
Aż oto kiedy się usadowili, 
Gdy burza waśni przeszła, oni sami, 
Samiż zwycięzcy, na zdobytym polu, 
Wszczynają z sobą wojnę: brat na brata, 
Krew na krew godzi, jedni i ci sami 
Na jednych i tych samych. — O, potworna, 
Zapamiętała zawiści, raz przecie 
Skończ swe zamachy lub pozwól mi umrzeć, 
Ażebym więcej na śmierć nie patrzała. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Pójdź, synu, schronim się na święte miejsce. 
Żegnam cię, pani. 
  KSIĘŻNA YORK
I ja pójdę z wami. 
  KRÓLOWA ELŻBIETA
Wam nic nie grozi, pani. 
  ARCYBISKUP
Idź, królowo; 
Zabierz ze sobą skarb i wszystko mienie. 
Co się mnie tyczy, składam w ręce Waszej 
Królewskiej Mości koronę i pieczęć. 
Tak niech mi dobrze się dzieje, jak pragnę 
Wszelkiego dobra dla ciebie i twoich!  
Idźmy, powiodę was na święte miejsce. 
 
Wychodzą wszyscy.
AKT TRZECI SCENA PIERWSZA
Londyn. Ulica.
Odgłos trąb. Wchodzą: książę Walii, Gloster, Buckingham, kardynał Bourchier i inni. BUCKINGHAM
Witaj nam, książę, w Londynie, twym domu. 
  GLOSTER
Witaj, bratanku, panie myśli moich! 
Trudy podróży zasępiłyć humor. 
  KSIĄŻĘ WALII
Nie, stryju; tylko mi przygody w drodze 
Przykrą i ciężką uczyniły podróż: 
Brak tu na moje przyjęcie mych wujów. 
  GLOSTER
Kochany książę, nieskażona prawość, 
Właściwa twemu wiekowi, nie dała 
Poznać ci jeszcze przewrotności świata;  
Niczego więcej nie dostrzegasz w ludziach, 
Jak tylko pozór ich zewnętrzny, który 
Bogu wiadomo, rzadko albo nigdy 
Nie chodzi w parze z sercem. Ci wujowie, 
Których tu braknie, byli niebezpieczni: 
Wasza Królewska Mość zwracałeś ucho 
Do ich miodowych słów, a nie zwracałeś 
Uwagi na ich wewnętrzną truciznę. 
Niech cię, mój książę, Bóg od nich uchowa 
I od podobnie fałszywych przyjaciół! 
  KSIĄŻĘ WALII
Tak, od fałszywych przyjaciół; lecz oni 
Wcale takimi nie są. 
  GLOSTER
Mości książę, 
Major Londynu idzie cię powitać. 
 
Wchodzi lord major ze swym orszakiem. MAJOR
Niech Bóg na Waszą Książęcą Mość zleje 
Błogosławieństwo w zdrowiu i radości! 
  KSIĄŻĘ WALII
Dziękujęć mój majorze — i wam wszystkim. 
wychodzi lord major ze swym orszakiem 
O wiele prędzej myślałem się spotkać 
Z matką i z bratem Yorkiem. Co za ślimak 
Z tego Hastingsa, że też nie przychodzi 
Powiedzieć nam, czy przyjdą, czy nie przyjdą. 
 
Wchodzi Hastings. BUCKINGHAM
Otóż i zdąża nasz lord cały w potach. 
  KSIAŻĘ WALII
I cóż, milordzie? idzie nasza matka? 
  HASTINGS
Królowa matka Waszej Księcej59 Mości 
I jej syn, Bogu wiadomo dlaczego, 
A nie mnie, w święte chronili się miejsce. 
Książę by chętnie był tu ze mną przybył 
Dla powitania Waszej Wysokości 
Ale go matka gwałtem zatrzymała. 
  BUCKINGHAM
Cóż to za dziki i dziwaczny wybryk 
Z jej strony? Zechciej, lordzie kardynale, 
Skłonić królową, aby bez odwłoki 
Przysłała księcia York miłościwemu 
Księciu następcy. Na przypadek, gdyby 
Trwała w odmowie, wy, lordzie Hastingsie, 
Pójdziecie z jego Eminencją razem, 
Aby go wyrwać z jej zazdrosnych objęć. 
  KARDYNAŁ
Milordzie, jeśli słaba ma wymowa 
Zdoła rozłączyć księcia z jego matką, 
Możecie się go zaraz tu spodziewać; 
Jeżeli jednak na łagodne prośby 
Będzie nieczułą, niech nas Pan Bóg broni 
Przywilej świętej naruszać ustroni! 
Za cały kraj ten, milordzie, nie chciałbym 
Przyjąć na siebie tak ciężkiego grzechu. 
  BUCKINGHAM
Za skrupulatnie rzecz bierzesz, milordzie, 
Za pedantycznie, za tradycjonalnie; 
Chciej bez uprzedzeń zważyć, że krok taki 
W obecnym razie nie byłby zgwałceniem 
Świętego miejsca, z dobrodziejstw którego 
Teraz jak zawsze może ten korzystać, 
Co na nie swymi czynami zasłużył 
I ma ten dowcip, że się doń ucieka. 
Książę York ani się uciekał do nich, 
Ani też na nie zasłużył; dlatego 
Nie może, moim zdaniem, ich kosztować. 
Biorąc go przeto stamtąd, gdzie właściwie, 
Bo własnowolnie nie jest, nie złamiecie 
Żadnego prawa ani przywileju. 
Słyszałem nieraz, że się ludzie chronią 
Do świątyń, ale żeby się do świątyń 
Dzieci chroniły, jeszcze nie słyszałem. 
  KARDYNAŁ
Tym razem, książę, zamknąłeś mi usta. 
Milordzie Hastings, czy idziesz pan ze mną? 
  HASTINGS
Idę, milordzie. 
  KSIĄŻĘ WALII
Załatwcie to, proszę, 
Mili panowie, jak najprędzej. 
wychodzą kardynał i Hastings 
Stryju, 
Racz mi powiedzieć, gdzie, gdy mój brat przyjdzie, 
Przebywać będziem aż do koronacji? 
  GLOSTER
Gdzie Wasza Księca Mość uzna za dobre. 
Gdyby mi wszakże wolno było radzić, 
To może by się Waszej Wysokości 
Przez jaki dzień lub dwa dni podobało 
Wypocząć w Towrze; po czym byś się, panie, 
Przeniósł gdzie zechcesz, gdzie by najstosowniej 
Było dla zdrowia i najodpowiedniej 
Upodobaniu Waszej Książęcej Mości. 
  KSIĄŻĘ WALII
Mam wstręt do Towru; żadne inne miejsce 
Nie budzi we mnie tak wielkiej odrazy. 
Wszakże to Juliusz Cezar wzniósł tę wieżę? 
  GLOSTER
On był najpierwszym jej założycielem, 
Ale dzisiejszą swoją postać winna 
Późniejszym czasom. 
  KSIAŻĘ WALII
Czy to jest oparte 
Na dokumentach, czy tylko podane 
Koleją czasów, że on ją założył? 
  BUCKINGHAM
Na dokumentach to oparte, panie. 
  KSIĄŻĘ WALII
Przypuśćmy jednak, milordzie, że o tym 
Kroniki milczą: mnie by się zdawało, 
Że prawda żyć by powinna przez wszystkie 
Koleje czasów, tak, jak gdyby była 
Rozcząstkowaną pomiędzy potomność 
Aż do ostatnich dni świata. 
  GLOSTER
na stronie
Kto tyje 
Przedwcześnie w rozum, ten niedługo żyje. 
  KSIĄŻĘ WALII
Co mówisz, stryju? 
  GLOSTER
Mówię, mości książę, 
Że i bez kronik sława długo żyje. 
  KSIĄŻĘ WALII
Ten Juliusz Cezar był dawnym człowiekiem: 
Czym mu odwaga wzbogaciła rozum, 
To jego rozum spisał, by uwiecznić 
Jego odwagę. Śmierć nie zwyciężyła 
Tego zwycięzcy, bo dotychczas żyje 
W rozgłosie, chociaż nie w rzeczywistości. 
Wiesz co, milordzie Buckingham? 
  BUCKINGHAM
Co, panie? 
  KSIĄŻĘ WALII
Jeśli Bóg da mi dożyć lat dojrzałych, 
To prawa nasze we Francji odzyskam. 
Lub życie oddam, a zdobędę chwałę. 
  GLOSTER
na stronie
Za wczesnej wiosny ciepło krótkotrwałe. 
 
Wchodzą: York, Hastings i kardynał. BUCKINGHAM
Otóż i w porę książę York nadchodzi. 
  KSIĄŻĘ WALII
Ryszardzie York, witaj, kochany bracie! 
  YORK
Bądź pozdrowiony, Miłościwy Panie: 
Bo tak winienem teraz cię nazywać. 
  KSIĄŻĘ WALII
Tak, bracie, z równym żalem dla nas obu 
Zbyt świeżo umarł ten, co go tak zwano, 
I z jego śmiercią tytuł ten utracił 
Wiele powagi. 
  GLOSTER
Jakże nam się miewa 
Nasz luby kuzyn York? 
  YORK
Dziękujęć, stryju. 
Patrzaj, milordzie: mówiłeś mi kiedyś, 
Że nieprzydatny chwast szybko podrasta: 
A oto brat mój o wiele mnie przerósł. 
  GLOSTER
Prawda, milordzie. 
  YORK
Czyż on nieprzydatny? 
  GLOSTER
O, mój kuzynku, któż by to powiedział? 
  YORK
Takim sposobem jest on ci, stryjaszku. 
Więcej niżeli ja obowiązany. 
  GLOSTER
On, jako pan mój, może mną rozrządzać; 
Książę masz do mnie prawo jako krewny. 
  YORK
Proszę cię, stryju, daj mi ten puginał60. 
  GLOSTER
Puginał ten? najchętniej, kuzyneczku. 
  KSIĄŻĘ WALII
Żebrzesz? Fe, bracie. 
  YORK
Czemu nie? u stryja, 
Który w dobroci swej mi nie odmówi, 
I o drobnostkę taką, której nie żal. 
  GLOSTER
Gotówem61 nawet chętnie coś większego 
Dać ci, kuzynku. 
  YORK
Coś większego nawet?  
Ten miecz na przykład? 
  GLOSTER
I owszem, najchętniej; 
Jeżeli tylko znajdziesz go dość lekkim. 
  YORK
Lekkie więc tylko dary dajesz, stryju, 
A kiedy idzie o coś ważniejszego, 
To wtedy z kwitkiem odprawiasz żebraka? 
  GLOSTER
Ależ, kuzynku, miecz ten nie jest wcale 
Do twojej ręki; on ma wagę. 
  YORK
Dla mnie 
Nie ma on żadnej, chociażby był cięższy. 
  GLOSTER
Chcesz, bym ci oddał broń, mój mały lordzie? 
  YORK
Tak jest, i dank62 mój za to będzie taki, 
Jak mię nazwałeś, stryju. 
  GLOSTER
Jaki? 
  YORK
Mały. 
  KSIĄŻĘ WALII
Nasz brat York zwykł się przekomarzać zawsze: 
Wasza Cześć raczy go cierpliwie znosić. 
  YORK
Chciałeś powiedzieć, miłościwy bracie, 
Nosić, nie: znosić. Zaprawdę, stryjaszku. 
Brat mój żartuje sobie z Was i ze mnie: 
Myśli on sobie, że ponieważ jestem, 
Nie przymierzając, tak mały jak małpa, 
Powinni byście mię nosić na grzbiecie. 
  BUCKINGHAM
na stronie
Co za subtelny dowcip w jego słowach! 
Dla złagodzenia swych szyderstw ze stryja 
Zręcznie i trafnie wyszydza sam siebie: 
Taka przebiegłość w tym wieku rzecz rzadka! 
  GLOSTER
Łaskawy książę, racz się udać dalej! 
Ja z mym kuzynem Buckinghamem pójdę 
Do waszej matki, aby ją uprosić, 
Iżby was w Towrze powitała. 
  YORK
Jak to? 
Chcesz iść do Towru, miłościwy bracie? 
  KSIĄŻĘ WALII
Milord protektor życzy sobie tego. 
  YORK
Nie będę w Towrze spał spokojnie. 
  GLOSTER
Czemu? 
Czegóż byś mógł się obawiać, kuzynku? 
  YORK
Gniewnego ducha stryjaszka Klarensa: 
Babunia mówi, że go tam zabito. 
  KSIĄŻĘ WALII
Ja się nieżywych krewnych nie obawiam. 
  GLOSTER
Ani żadnego z tych, sądzę, co żyją. 
  KSIĄŻĘ WALII
Sądzę, że nie mam czego się obawiać, 
Jeżeli żyją. Tak więc z żalem tylko, 
Zwracając do nich myśl, idę do Towru. 
 
Wychodzą: książę
1 ... 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ... 18
Idź do strony:

Darmowe książki «Król Ryszard III - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek przez internet .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz