Darmowe ebooki » Dramat szekspirowski » Wiele hałasu o nic - William Shakespeare (Szekspir) (jagoda cieszynska ksiazki .TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Wiele hałasu o nic - William Shakespeare (Szekspir) (jagoda cieszynska ksiazki .TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 14
Idź do strony:
AKT TRZECI SCENA PIERWSZA
Ogród Leonata.
Hero, Małgorzata, Urszula. HERO
Pośpiesz do sali, dobra Małgorzato, 
Znajdziesz tam moją kuzynkę Beatryks, 
Księcia i Klaudia toczących rozmowy; 
Szepnij jej w ucho, że ja i Urszula 
Mówimy o niej, chodząc po ogrodzie, 
Jak wnosisz z tego, co mogłaś podsłuchać. 
Radź, niech się z cicha wkradnie do altany, 
Do której zajrzeć słońcu nie dozwala 
Wiciokrzew słońca łaską wybujały, 
Jak dworak, pańską nadęty dobrocią, 
Obraca w końcu siłę tak nabytą 
Przeciw potędze, co ją wykarmiła. 
Tam skryta niechaj rozmów naszych słucha. 
To twe poselstwo, spraw się tylko dobrze. 
Zostaw nas teraz. 
  MAŁGORZATA

Zaręczam ci, pani, że ją przyprowadzę natychmiast.

Wychodzi. HERO
Teraz, Urszulo, gdy Beatryks przyjdzie, 
My się będziemy przechadzać w alei, 
O Benedyku poważnie rozprawiać; 
Ilekroć razy wspomnę jego imię, 
Chwal go, jak nigdy nikt nie był chwalony. 
Moją jest rzeczą mówić, jak Benedyk 
Namiętną ku niej zapłonął miłością; 
Bo z tego drewna są Kupida strzały, 
Tylko przez ucho wlatują do serca. 
 
Wchodzi Beatryks z tyłu.
Zaczynaj; widzisz, wbiegła już Beatryks, 
Lotna jak czajka, ziemię tylko muska 
I do altany podsłuchać nas śpieszy.  
  URSZULA
Pierwszą rozkoszą rybaka, gdy ryba 
Szybuje w srebrnej fali złotym wiosłem, 
Łakomo haczyk zdradliwy połyka. 
I my tak chcemy Beatryks ułowić. 
Róż jerychońskich61 już skryły ją wieńce, 
Co do mej roli, bądź spokojna, pani.  
  HERO
Więc się podsuńmy, żeby nie straciła 
Jednej słodyczy zdradliwej ponęty.  
 
Zbliżają się ku altanie.
Nie, ona bowiem nadto jest wzgardliwa; 
Duch jej tak dziki, tak nieugłaskany 
Jak dziki sokół na samotnej skale.  
  URSZULA
Ale czy tylko pewna jesteś, pani, 
Że ją Benedyk tak serdecznie kocha?  
  HERO

Tak mówi książę i mój narzeczony.

URSZULA

Czy ci radzili napomknąć jej o tym?

HERO
Prosili o to długo i natrętnie. 
Lecz ja odrzekłam: jeśli go kochacie, 
Radźcie mu, niechaj walczy z namiętnością, 
Niech o niej nigdy Beatryks nie słyszy. 
  URSZULA
Dlaczego, pani? Czyż szlachcic ten młody 
Niewart jest szczęścia, niewart jest fortuny, 
Którą Beatryks przyniesie mężowi?  
  HERO
Boże miłości! On godny wszystkiego, 
Co żona przynieść może małżonkowi: 
Lecz nigdy w piersiach kobiety natura 
Nie ulepiła dumniejszego serca. 
Pogarda w każdym wejrzeniu jej błyska, 
Pogardza wszystkim, na co spojrzeć raczy; 
O swym dowcipie tak wysoko tuszy62, 
Że wszystko dla niej liche i ubogie, 
A tak jest sama w sobie zakochana, 
Że miłość żadna i żadne uczucie 
Nie znajdzie do niej przystępu. 
  URSZULA
To prawda. 
Więc lepiej pokryć wszystko tajemnicą, 
Aby ze szczerych nie szydziła uczuć. 
  HERO
Zgadzam się z tobą, bo nie żyje człowiek, 
Jakkolwiek piękny, szlachetny i mądry, 
Ażeby o nim na wspak nie czytała: 
Bo jeśli biały jest i jasnowłosy, 
Przysięga, że on bratem jej być winien; 
Jeżeli śniady, to matka natura 
Na strach czarnego zlepiła cudaka; 
Jeśli wysoki, to niezgrabna dzida; 
Niski, to agat niegodziwie rżnięty63; 
Mowny, to kurek z wiatrem się kręcący; 
Cichy, to klocek bez życia i czucia; 
I tak każdego nicuje człowieka, 
A nigdy prawdzie i cnocie nie odda 
Pochwał w prostocie ducha zasłużonych. 
  URSZULA

Trudno nie ganić takiej złośliwości.

HERO
O, bez wątpienia, niepodobna64 chwalić 
Tyle dziwactwa i śmiesznych przywidzeń. 
Lecz któż z nią o tym mówić się odważy? 
Gdybym jej o tym pisnęła choć słowo, 
Wiem, że by ze mnie wyśmiała mą duszę 
I zadusiła pod przekąsów stosem. 
Niech więc Benedyk, jak ukryty ogień, 
Wśród cichych westchnień sam w sobie się trawi. 
Lepiej tak umrzeć niż umrzeć z szyderstwa; 
Śmierć to okrutna jak śmierć z łaskotania. 
  URSZULA

Mów z nią jednakże, zobaczym, co powie.

HERO
Nie, wolę raczej pójść do Benedyka 
Radzić, niech mężnie walczy z namiętnością. 
Uczciwą potwarz w potrzebie wynajdę, 
By rzucić plamę na kuzynki imię; 
Nikt nie wie, ile zatruć miłość może 
Złe jedno słowo powiedziane w porę. 
  URSZULA
O nie, kuzynce nie rób takiej krzywdy. 
Jeśli jej rozum i dowcip jej, pani, 
Takie są bystre, jak to mówią ludzie, 
To niepodobna, by chciała odrzucić 
Tak rzadkich zasług młodego szlachcica. 
  HERO
On pierwszy człowiek, jak szerokie Włochy, 
Zawsze z wyjątkiem drogiego mi Klaudia. 
  URSZULA
Niechaj cię, pani, szczerość ma nie gniewa, 
Ale Benedyk pierwsze trzyma miejsce 
Co do urody, męstwa i wymowy.  
  HERO

Prawda, że imię jego wszędzie słynne.

URSZULA
A na tę słynność uczciwie zarobił. 
A twoje, pani, na kiedy zamęście?  
  HERO
Jutro, jak myślę. Lecz chodź teraz ze mną, 
Chcę ci pokazać i pytać o radę, 
W czym mi do twarzy będzie jak najlepiej.  
  URSZULA
na stronie

Ręczę ci, pani, żeśmy ją złapały.

HERO
Więc miłość trafem, gdy ślepe pacholę 
Tych w potrzask łapie, tamtych strzałą kole.  
 
Wychodzą Hero i Urszula. BEATRYKS
wychodząc z altany
Co mi tak w uszach dzwoni? Co za słowa? 
Tak mnie o dumę świat pomawia cały? 
Dziewicza dumo, na wieki bądź zdrowa! 
Żegnam cię, wzgardo! Nie ma z tobą chwały. 
Kochaj mnie! Miłość na miłość odpowie; 
Kochającemu ugnę dumne serce; 
Kochaj, a wkrótce wierni kochankowie 
Pośpieszą wspólnie na ślubne kobierce. 
Świat cały godnym cię ręki mej sądzi, 
A i ja wierzę, że świat w tym nie błądzi. 
 
Wychodzi. SCENA DRUGA
Pokój w domu Leonata.
Don Pedro, Klaudio, Benedyk i Leonato. DON PEDRO

Zostanę tu tylko do dnia twojego zamęścia, a potem pośpieszę do Aragonu.

KLAUDIO

Odprowadzę cię, książę, jeżeli raczysz mi pozwolić.

DON PEDRO

Nie, nie chcę tak zaćmiewać blasku pierwszych dni twojego zamęścia; to byłoby tak okrutnie, jak pokazać dziecku nową sukienkę, a wdziać mu jej zabronić. Odważę się tylko zabrać z sobą Benedyka, bo on to wesele od czupryny do podeszwy. On już dwa lub trzy razy przeciął cięciwę Kupidyna, tak że mały łotrzyk nie śmie już strzelać do niego. U niego dusza dźwięczna jak dzwon, którego sercem jest język, bo co dusza myśli, język wypowiada.

BENEDYK

Panowie, nie jestem już, jak byłem.

LEONATO

Potwierdzam wyznanie, bo zdaje mi się, że od pewnego czasu jesteś smutniejszy.

KLAUDIO

Zdaje mi się, że się zakochał.

DON PEDRO

Co, ten wietrznik? On by się prędzej dał powiesić. Nie ma w nim jednej krwi kropelki zdolnej uczuć prawdziwą miłość. Jeśli jest smutny, to mu na pewno zabrakło pieniędzy.

BENEDYK

Ząb mnie boli.

DON PEDRO

To go wyrwij.

BENEDYK

Bies po nim!

KLAUDIO

Wyrwij go wprzódy, a potem rzuć do biesa.

DON PEDRO

Jak to, wzdychasz dla bólu zęba?

LEONATO

W którym są humory albo może robak.65

BENEDYK

Wolne żarty. Łatwo panować nad boleścią, której nie czujemy.

KLAUDIO

Ja powtarzam, on się zakochał.

DON PEDRO

To chyba w oryginalnym jakim przebraniu; żeby na przykład dziś był Holendrem, jutro Francuzem albo nawet na raz dwukrajowcem, na przykład Niemcem od stóp do pasa, całym w pludrach66, a Hiszpanem od pasa w górę, w spencereczku67. Jeśli się nie zakochał w tych błazeństwach, co przypuszczam, to nie spodziewam się, aby się wystrychnął na błazna z zakochania, jak to w niego chcecie wmówić.

KLAUDIO

Jeśli nie jest zakochany w kobiecie, to trzeba przestać wierzyć w stare znaki. Co rano daje szczotką barwę kapeluszowi: co to ma znaczyć?

DON PEDRO

Czy go kto widział u balwierza68?

KLAUDIO

Nie, ale widziano u niego balwierskiego czeladnika; a stara ozdoba jego twarzy poszła już na kłaki do piłki69.

LEONATO

Wyznać trzeba, że wygląda młodziej po stracie brody.

DON PEDRO

A do tego piżmuje się70. Czy go zwąchałeś teraz?

KLAUDIO

To znaczy najwyraźniej: zakochał się słodki panicz.

DON PEDRO

A najlepszym tego dowodem jest jego melancholia.

KLAUDIO

A kiedyż to myć twarz było jego zwyczajem?

DON PEDRO

Lub malować się nawet, jak mi to o nim opowiadano.

KLAUDIO

A jego umysł wesoły, który teraz przemienił się na strunę gitary tylko miłośne brzęczącą piosenki?71

DON PEDRO

Wszystko to ciężkie daje przeciw niemu świadectwo; koniec końców, zakochał się.

KLAUDIO

A ja nawet wiem, kto go kocha.

DON PEDRO

I ja bym chciał wiedzieć. O zakład, jakaś biedaczka, która go nie zna.

KLAUDIO

Przeciwnie, zna wszystkie jego przywary, a na przekór wszystkiemu umiera dla niego.

DON PEDRO

Pochowamy ją twarzą ku niebu72.

BENEDYK

Ale to wszystko nie leczy bólu zębów.

do Leonata

Stary panie, racz pójść ze mną na stronę, mam ci osiem lub dziewięć mądrych słów do powiedzenia, a nie chciałbym, żeby je te lale słyszały.

Wychodzą Benedyk i Leonato. DON PEDRO

Stawiam szyję, że wyprowadził go, aby mu się oświadczyć z miłością do Beatryksy.

KLAUDIO

Tak sądzę. Tymczasem Hero i Małgorzata odegrały już zapewne swoją sztukę z Beatryksą, a dwa niedźwiedzie nie będą się kąsać, gdy się spotkają.

Wchodzi Don Juan. DON JUAN

Panie mój i bracie, Bóg z tobą!

DON PEDRO

Dobry wieczór, bracie.

DON JUAN

Jeśli ci czas pozwala, miałbym kilka słów do powiedzenia.

DON PEDRO

Prywatnie?

DON JUAN

Jeśli łaska. Hrabia Klaudio jednak może być świadkiem rozmowy, bo co mam powiedzieć, dotyczy się jego osoby.

DON PEDRO

O co tu chodzi?

DON JUAN
do Klaudia

Czy twoją jest myślą, hrabio, jutro pojąć żonę?

DON PEDRO

Wiesz o tym dobrze.

DON JUAN

Nie wiem o tym wcale, jeżeli on wie to, co ja wiem teraz.

KLAUDIO

Jeśli są jakie przeszkody, proszę cię, panie, daj mi je poznać.

DON JUAN

Możesz przypuszczać, hrabio, że cię nie kocham; czas lepiej to pokaże, tymczasem sądź o mnie łaskawiej przez wzgląd na rzeczy, które ci wyjawię. Co do mojego brata, przypuszczam, że wysoko cię ceni, że tylko uczuciem przyjaźni kierowany dopomógł ci do zawarcia zbliżającego się małżeństwa. Zmarnowane zabiegi i praca źle użyta.

DON PEDRO

Co to wszystko znaczy?

DON JUAN

Wytłumaczyć to przychodzę. Żeby skrócić niepotrzebne wywody, bo zbyt długo już o tym mówimy — twoja narzeczona jest wiarołomna.

KLAUDIO

Kto? Hero?

DON JUAN

Ona właśnie. Hero Leonata, Hero twoja, Hero wszystkich.

KLAUDIO

Wiarołomna?

DON JUAN

Wyraz za dobry na odmalowanie całej jej szkarady; mógłbym powiedzieć co gorszego. Wymyśl gorszą nazwę, a użyję jej bez wahania. Nie dziw się, póki ci nie dam lepszych dowodów. Chodź ze mną tej nocy, a zobaczysz wkradającego się gacha przez okno do jej pokoju, tej właśnie nocy, w wilię73 zamęścia. Jeśli jeszcze potem kochać ją będziesz, pojmij ją jutro, choć może lepiej by przystało twojemu honorowi zmienić postanowienie.

KLAUDIO

Czy to być może?

DON PEDRO

Nie wierzę ani słowu.

DON JUAN

Jeśli nie macie serca własnym wierzyć oczom, zaprzeczcie wszystkiemu, co wiecie. Chodźcie tylko ze mną, a pokażę wam dosyć. Gdy zobaczycie więcej i usłyszycie więcej, zrobicie, co okoliczność poradzi.

KLAUDIO

Jeśli zobaczę tej nocy rzeczy, które mi pojąć jej za żonę nie dozwolą, w kościele, w którym zaślubić ją miałem, zawstydzę ją w przytomności74 wszystkich.

DON PEDRO

A ja, tak jak starałem się dla ciebie o jej rękę, tak razem z tobą przed światem jej bezecność ogłoszę.

DON JUAN

Nie chcę jej więcej oczerniać, dopóki nie będziecie moimi świadkami. Czekajcie cierpliwie nocy, a wnet skutek wykryje prawdę.

DON PEDRO

O dniu tak boleśnie zakończony!

KLAUDIO

O przeszkodo tak dziwnie odkryta!

DON JUAN

O hańbo, tak szczęśliwie usunięta! To będą wasze słowa, gdy zobaczycie koniec.

Wychodzą. SCENA TRZECIA
Ulica.
Ciarka, Kwasek i straż. CIARKA

Czy wy uczciwi ludzie i wierni?

KWASEK

Niewątpliwie, gdyby tak nie było, naraziliby zbawienie duszy i ciała.

CIARKA

A i to jeszcze byłoby za łaskawą dla nich karą, gdyby mieli w sobie okruszynę maństwa jako wybrani na straż książęcą.

KWASEK

Powiedz im teraz, jaka ma być ich służba, sąsiedzie Ciarko.

CIARKA

A naprzód, który wam się zdaje najakuratniejszy na sierżanta?

PIERWSZY STRAŻNIK

Maciek Owsik, panie poruczniku, albo Jura Węgielek, oba umieją czytać i pisać.

CIARKA

Zbliż się, sąsiedzie Węgielku. Bóg pobłogosławił ci pięknym nazwiskiem. Urodziwość to dar fortuny, lecz czytanie i pisanie idą z przyrodzenia75.

DRUGI STRAŻNIK

Jedno i drugie, panie poruczniku.

CIARKA

Posiadasz; wiedziałem, że tak odpowiesz. Więc dobrze, co do urody, dziękuj za nią Panu Bogu, a nie dmij się z niej wcale; co do czytania i pisania, pokaż twój talent, gdzie nie będzie trzeba takiej

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 14
Idź do strony:

Darmowe książki «Wiele hałasu o nic - William Shakespeare (Szekspir) (jagoda cieszynska ksiazki .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz