Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Kamień pełen pokarmu. Księga wierszy z lat 1987–1999, stanowi podsumowanie najwcześniejszych publikacji poety. Książka zawiera wiersze z tomików Nenia i inne wiersze, Peregrynarz, Młodzieniec o wzorowych obyczajach i Liber mortuorum, a także garść utworów nowszych.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Idź do strony:

Piosenka

w wielkich miastach używamy

dużo kosmetyków na zdziwione pryszcze

na wielkich dworcach skąd nas zabierają

udajemy dzieci przyssane do płaczu

i rozstające się z płaczem jak nikt jeszcze

na wielkich dworcach skąd nas zabierają

udajemy chłopców wyrzuconych z baśni

bez łatwego powrotu do rzeczywistości

a w wielkich miastach używamy

dużo kosmetyków na wyciśnięte krosty

udajemy chłopców wyrzuconych z baśni

bez pamięci do nazwisk starszych panów

nigdy nie chcieliśmy tej miłości naprawdę

nigdy nie chcieliśmy zamknąć w niej powieki do końca

Leszek rzekł nadzy znienawidziliśmy nagość

tak jak karzeł odrzuca swoją domniemaną wielkość

z której się począł Leszek rzekł chciałem

żebyśmy wyszli z tej miłości jak księżyc zza chmur

i zawędrowali pokąd wiatr a nie drżenie liści

zawsze pragnąłem żebyśmy wyszli z tej miłości

jak wiatr do ludzi

XLI. Awantura z powodu listy obecności

mój przyjaciel jest martwy

i znikąd nie ma jego przyjścia

martwe są członki które oglądam

poruszony tym że znikąd

znikąd jest ciało Leszka

które oglądam poruszony tym

że martwe jest martwe nawet

w moim sennym oku

a z sąsiedniego pokoju

krzyczy twoja matka żebym się

zbierał na uniwersytet

bo mnie z zajęć skreślą

XLII

od tamtego dnia słońce wschodzi

i zachodzi bardzo nieporadnie

od tamtej nocy księżyc gaśnie nieporadnie

jakby miał zasnąć z wszystkim na dniach

a gaśnie jak gdyby się mocował

całe życie z dniem

od tamtego czasu słońce nie pokazuje się

w południe wielki błazen któremu plunę pod nogi

niech ma błazen wobec którego wszelka

śmieszność wydaje się bezradna

wielki to błazen przed którym tańczę kilka

kości odsłoniwszy gdy noc zapadnie

XLIII. Do studentki UMCS w Lublinie

przyjaciele nie umierają

na raka odbytu

Pan Bóg znowu będzie musiał

usunąć kawał ślepej kiszki

abyśmy trafili prosto do nieba

przyjaciele nie umierają

w kilkumiesięcznych odchodach

na raka odbytu

które matki straciły z oczu

tych co umierają w kilkumiesięcznych

odchodach matki tracą z oczu

i biorą na powrót do siebie

XLIV. Dławiąc się sobą, idzie prosto do nieba

stocz ze mną wojnę a będziesz zwycięski

każdego dnia będziesz zwycięski

i każdego pokonany gdy tylko zawołam

na pomoc umarłych

to moje ulubione zajęcie przywoływanie zmarłych

i nie znam innego pośród dni moich

wschodzi słońce i jest mi najłatwiej o krzyk

słońce zachodzi o krzyk się proszą wszystkie moje kości

jakbym był tylko rozgrzanym szkieletem

i nawet łatwiej być mi rozgrzanym szkieletem

aniżeli cielskiem porośniętym w przerażone mięso

które dławiąc się sobą idzie prosto do nieba

XLV. Waleta1

przez pięć kolejnych dni

nie usłyszą o mnie albo będą mówić

jako o umarłym i cieniem moim

bawić się przy świecach

przez pięć kolejnych dni będą opowiadać

jak bardzo byłem nieprzystępny za życia

i że broniłem się przed śmiercią w ciepłych

ramionach starców z Farbiarskiej

to będzie smutna opowieść o chłopcu

ze skradzionym słonecznikiem i szesnastu

tego dnia skradzionych książkach

i o tym jak się ów chłopiec rozmiłował

w słoneczniku gdy przyszła noc

po swoje ziarno

XLVI

najpiękniejszych chłopców spotykam

w szpitalu i nigdzie indziej

jak tylko w ich umysłach

kanię pełną deszczu

zachowują się agresywnie

lecz jakie piękno obchodzi się

bez agresji nawet ja który jestem

tu od wczoraj biję głową o lustro

kiedy zamykam się

w wc dla personelu

czuję jak brzydnę

a chciałbym stąd wyjść

XLVII

szliśmy za trumienką lubaczowską

drogą i szliśmy na spotkanie

śmierci przydrożnej śpiewając pieśni

o kościach nieboszczyka w zielonej dolinie

o kościach nieboszczyka śpiewaliśmy

i o zielonej dolinie pełnej ptaków i rozkładu

o ciele zmarłego śpiewaliśmy pieśni

i przypominały się nam ciała przodków

o kościach nieboszczykowskich i o kościach

naszych spotkanych na lubaczowskiej

drodze jak stado gęsi powracających

z łąk bardzo późnym wieczorem

XLVIII. Piosenka wieczorna

teraz nikt nie wydrze ci słowa

wiatr cię ominie bo cóż wiatr

staruszek nienadążający za tobą

w śmiesznych podrygach liści

widziałem go wczoraj i przedwczoraj

w warkoczach dziewczyn i statecznych

niewiast płaczących nad bezżenną

ciemną wodą o zachodzie słońca

XLIX

nie pójdziemy na cmentarz pod Lipkami

dzisiejszego dnia ani jutrzejszego gdy drzewa

znieruchomieją na mrozie i gdy twoje kości

otworzą się w nocy jak liście

nie pójdziemy do twoich kości dzisiejszego

dnia ani jutrzejszego jak do liści

w których nie umiemy potem zgnić

choć w liściach jest nam dana długa noc

nie pójdziemy do twoich niespokojnych liści

na cmentarz pod Lipkami wraz z pierwszym

wiatrem dzisiejszego dnia ani jutrzejszego

gdy mróz przyciśnie i gdy bez twoich liści

przybiegnie szkielet nocy i wilcy

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

L. Stypa w domu pani R(uszkowskiej)

poprosiliśmy by zasiedli wokół

twojej trumienki i zapłakali

by do twojej trumienki rzucili

trochę suchego piasku spod powiek

potem poprosiliśmy żeby wyszli

już czas moi mili abyśmy zamilkli

mój syn też potrzebuje śmierci

powiedział tak do mnie wczoraj

potem poprosiliśmy do stołów

proszę rozgośćcie się państwo

i wybaczcie że mój syn zabrał ze sobą

wszystko co najlepsze również we mnie

Młodzieniec o wzorowych obyczajach

LI. Na miasteczku uniwersyteckim

podszedłem do niego gdy zwymiotował a był

w moim wieku może trochę starszy i zapytałem

skąd biorą się gwiazdy które robią

to samo gdy późno wracamy do domu

gwiazdy robią to od lat w dół urwiska

kiedy idziemy z drugiego końca miasta

przemówiłem gdy rzucił się przeklinać

konstelacje których nigdy nie widział

a mieliśmy w oczach piętno jednej

i tej samej gwiazdy kiedy na mnie spojrzał

podszedłem by mu powiedzieć iż gwiazdy

od lat robią to za każdym razem z kim innym

LII

pijemy alkohol na żydowskim cmentarzu

a potem siusiamy w zaroślach

Leszek nie kryje się z tym co ma w spodniach

i to robi wrażenie na zmarłych

każdy z nas zauważam siusia w znacznej

odległości od obecnych i nieobecnych

natomiast Leszek chwali się tym co mu

wystaje ze spodni i to robi wrażenie

na zmarłych jestem jednym z nich

więc jestem jednym z nich odkąd dwie dziewczyny

i trzech chłopaków załatwia się

wśród grobów jak u siebie w domu

LIII

pijemy alkohol na żydowskim cmentarzu

tłuczemy szkło o wysoki mur

za którym ciągnie się getto nasze matki

bracia i siostry nasze wszy

tłuczemy szkło o wysoki mur lękamy się

stąd wyjść i to robi największe wrażenie

na zmarłych jestem jednym z nich

to także robi wrażenie na mojej chorej matce

gdy jej opowiadam co wykrzykiwaliśmy

„Dziewczyny kochajcie łyse pały i długie

włosy” a która teraz z upodobania

do niezwykłych słów powtarza to samo

LIV. Areszt

postaraj się o jeszcze jedną samotność

w tej godnej pożałowania samotności

żebyś miał więcej drzwi prowadzących

do siebie i zamykających się przed tobą

niechaj nie waży się wejść ciemność

i światło dwaj mali złodziejaszkowie

abyś nie był ogołocony ze wszystkiego

co się świeci powierzchownie

no więc otwieraj te drzwi donikąd

żebyś czuł straszne przeciągi

chociaż to tylko dwaj mali złodziejaszkowie

którzy razem ze mną będą siedzieć w duplu

w tej części świata nie mieszkam

kiedyś mieszkałem na samej górze

w tej części świata piją usta ulicznych

chłopców i ja przyznaję kręciłem się

po placu z tymi którzy mówili że jestem

jak księżyc w posiadaniu wariatów

przeto jak księżyc w posiadaniu

wariatów wędrowałem z rąk do rąk

coraz bardziej nierzeczywisty wrzodziejący

zostawiłem kartotekę odciski palców i donosy

na Leszka kiedyś mieszkałem na samej górze

dzisiaj zaledwie na siódmym piętrze

LVI. Piosenka dla Funi Bełskiej

umarłem dnia wczorajszego

i chociaż nikt nie podał mi ręki

spotkałem po tamtej stronie rzeki

milczących i śpiewających braci

choć żaden z nich nie podszedł do mnie

ani nie przemówił na progu domu wciąż jeszcze

niewidzialnego a już przestrzennego jak każdy

dom na uboczu który trwa dzięki temu iż pobielany

i że bełży się z daleka umarłem dnia

wczorajszego umarło moje ciało i wypłynął

ze mnie grzech jak ropa moimi

ustami gdy stanąłem do pocałunku

LVII. Piosenka utracjusza

powiadają iż teraz sprzedaje chryzantemy

i świeczki pod murami lubelskich cmentarzy

wieczorem przepija wszystko co zmarli

wytargowali dla jego handryczących się chłopców

więc przepuszcza wszystko co zmarli wyciągnęli

od przechodniów (przechodniu nie daj się prosić)

dla jego pewnie zmarłych chłopców choć tylko nieliczni

wierzą dzisiaj w światło które zostawiamy po sobie

wtedy też śpiewa piosenkę na Placu Litewskim

którą tutaj zechcę powtórzyć: „o Leonardo o Leonardo

nie wstydziłeś się chodzić z czerwoną kokardą

we włosach i bawić się ze mną jak z pieskiem”

LVIII. Piosenka o jarmarcznym kogutku

w złotej klatce byłeś

ptakiem nastroszonym

pięknopiórym jarmarcznym kogutkiem

w złotej klatce tańczyłeś

z ogniem zadawałeś się i z popiołem

niejedną noc aż przyszedł złodziej

i wykradł ci zęby a powiedziano iż cię

wyruchał tańczyłeś ze złodziejem

który cię na ostatek porzucił wtedy też

przyszedł jego wspólnik i wykradł ci włosy

powiedziano przeto prawdę iż tenże cię

wyruchał kiedy nie miał co ze sobą zrobić

LIX

niechaj będzie przeklęty

który do naszych wnętrzności

rzucił ogień choroby i piach

i wypełnił nas czym chciał

po stokroć przeklęty który nazajutrz

ognia nie stłumił swoim oddechem

ani się nas nie pozbył i znowu cisnął garść

piachu lecz nie na ugaszenie owych chorób

po stokroć przeklęty który zwał się

chłopcem a prowadził jak rozdziapisko

tenże to rzucił do naszych wnętrzności kilka szmat

gorejących lecz nie na ugaszenie owych chorób

Idź do strony:

Darmowe książki «Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz