Darmowe ebooki » Wiersz » Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖

Czytasz książkę online - «Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki



1 2 3 4 5 6 7 8
Idź do strony:
 
dla potęgi nocy oto jest śmierć 
mówił Leszek gdy po nocy nastawał dzień i w naszych oczach 
 
krzątały się kości wirowały jak wiatr 
któremu dawaliśmy niekiedy chwilę wytchnienia 
materace do których przyciskaliśmy wiatr naszych członków 
i wnętrzności Leszek mówił 
 
rano znowu znajdziemy się w szczerym polu  
oto jest śmierć mówiłem gdy po nieprzespanej nocy  
wdrapywaliśmy się na szczyt naszych członków  
i wnętrzności jeszcze pamiętam 
 
trumienkę z którą wyruszyliśmy za miasto  
chłód jego ciała uderzył mnie zaraz w domu  
kiedy pomagałem go ubrać kobietom spoglądającym  
niedorzecznie w swoje ciepło 
 
skisłe jak kluski 
 
XIX
znienawidziliśmy miasta do których przyjeżdżaliśmy  
w piątek po południu albo w sobotę rano  
a zwłaszcza dworce na których spędzaliśmy resztę dni  
ludzi z którymi nie zamieniliśmy słowa 
 
na pustych zakazanych placach 
choć to oni pieścili nasze ciała w swoich szeleszczących skórach 
choć to oni pochylali się nad nami w zmarszczkach  
bez cienia intymności 
 
niekiedy bardzo śmieszni a zawsze bardzo starzy  
w szeleszczących skórach którą zatykaliśmy sobie uszy  
ażeby nie słyszeć ich dalekiego oddechu  
i którą jak zielskiem przykrywaliśmy swoje oczy zielone 
 
jak bielmem 
 
XX
umyśliłem pisać wiersze o twojej śmierci 
i o tym jakie są teraźniejsze dzieje 
wyszedłem na łąki na których zawsze byłem dzieckiem 
ażeby początek wiersza tchnął mleczem 
 
zamknąłem się we wszystkich twoich listach  
wysłanych i nie wysłanych nigdy do mnie z daleka  
w widokach wiedeńskich postkarte przecież pisałeś  
jak wtedy z Placu Karola 
 
że dzieli cię dzień od samobójstwa od urzeczywistnienia  
rzeczy przyszłych i żebym przyjechał przeżyć przestrzeń  
jakiegoś nowego ładu którego jeszcze nie rozumiesz i pozostał 
z tobą aż po wypełnienie się chaosu w moich przerażonych kościach  
 
XXI
zamykanie oczu to kłamstwo  
bowiem od widoku samobójczej śmierci Recki  
Ruszkowskiego nie uratuje cię czarna powieka  
zatem patrz jak wtedy gdy zatriumfowały w nim 
 
wszystkie furie powietrza naraz  
czyniąc zeń igrzysko  
pakułę gdzieś poza ludzkim kręgiem  
albo w ludzkich wnętrznościach 
 
i kiedy dźwigałeś tę pakułę a jeszcze bardziej  
kiedy nie mogłeś dźwignąć niczego  
oprócz wymiotującego brzucha 
wymiotującego z przerażenia iż jest 
 
i że starcza za wszystko  
 
XXII
zanim odkryłem twoją śmierć w pokoju  
na dziesiątym piętrze i ujrzałem ją w zdziwieniu  
twojej nagości i zanim odkryłem śmierć jako coś  
co następuje po śniadaniu obiedzie i kolacji 
 
przekonałem się że ten który leży przede mną  
w zeszłonocnej pościeli i ten który leży w lilijkach  
to mój przyjaciel to moja fizjologia to nade wszystko  
mój przyjaciel i moja fizjologia 
 
coś co jest święte 
 
XXIII
od nocy do świtu ćwiczenie pamięci 
jak czarnej skóry niewolnika 
w dniu w którym umarł ćwiczenie pamięci 
i w dniu w którym przygotowywaliśmy się do pogrzebu 
 
ćwiczenie pamięci jak czarnej skóry zbiega  
a potem raz po razie  
ażeby umarły był wciąż jak żywy  
ażeby żywy był jak umarły 
 
i nie ważył się przychodzić z widownią ciała  
ażeby przychodził jak pustelnik tylko  
do swojej duszy pełen miłości ku niej  
i pełen zwątpienia że miłość do jednej rzeczy 
 
jest związaniem przy rzeczach wielu 
ażeby przychodził jak pustelnik tylko  
przesiąknięty wiatrem i piaskiem 
przełamać się ze mną codziennym chlebem 
 
XXIV
gdybyś choć otworzył oczy zobaczyłbyś  
jeszcze nie wiem co ale ujrzałbyś jako my widzimy szkielet 
może gdybyś uniósł powieki wszystko byłoby  
jasne jak pierwszy dzień narodzenia 
 
a tak stoję oślepiony przenikaniem świata  
nawet myślę że przenikanie świata jest wszystkim  
co potrafię może gdybyś język wyplątał  
z otchłani mowy przemówiłbyś 
 
błogosławiony który idzie ku mnie a nie ociąga się 
na widok słońca jakie zabiega mu drogę  
błogosławiony albowiem dnia pewnego znajdzie go ciemność 
w wielkich mękach widzenia 
 
Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/
XXV
jeszcze nie dzisiaj jeszcze nie jutro  
przyjdę do Ciebie wiem zgasisz światło  
ażeby droga nie była wypełniona szukaniem 
po próżnicy jak wtedy gdy błądziłem na osobności 
 
przyjdę do Ciebie nie wcześniej aniż skończy się dzień  
i nie później aniżeli nastanie noc która wyda z siebie jad  
tylko mnie uchroń aniele mój gdy będę spał  
przed wężem który obudzi się na moich ustach 
 
XXVI
przyjaciele nie umierają w ramionach obcej kobiety  
którą widzieli raz w życiu powiadam ci chłopiec  
jakiemu było na imię Leszek nie mógł odejść z kobietą  
tylko dlatego że nigdy dotąd nie spotkał jej na swojej drodze 
 
to prawda że wtedy kiedy umierał byłaś ze mną  
a ja nie umiałem ci dać tego co on umierając  
teraz jesteś zazdrosna o czyjeś ramiona w których umierał 
kiedy byłem blisko ciebie tak blisko że to mogłaś być ty 
 
XXVII
oto złożyliśmy trupa do trumienki  
i ponieśliśmy przez chore miasto  
w którym mężczyźni uprawiają nierząd  
i nikt jeszcze nikogo nie uzdrowił 
 
pocałunkiem a przecież  
pocałunek jest od Boga  
który nie rozstaje się z ludźmi  
więc co czynią twoje usta 
 
pośród setek tysięcy chorych 
ani jednego do którego by przyszedł 
i ani jednego którego by opuścił 
choć wielu z nich będzie miało otwarte rany 
 
XXVIII. Pan Gemlaburbitsky
4. 
śmiejesz się że jestem nagi  
śmieję się choć w to nie wierzę  
nie wierzę że obok mnie leży  
dżdżownica na łodyżce kwiatu 
 
uważasz że łodyżka kwiatu nie pochodzi ode mnie  
śmieję się choć w to nie wierzę  
łodyżkę kwiatu masz od boga nicości  
który cię dotknął gdy byłeś jeszcze czysty 
 
5. 
śmieję się że przychodzisz do mnie jak robak  
który znikąd przychodzi i zostaje na wieki  
wracasz w nocy i pewnie myślisz  
kim jestem że czekam 
 
śmiejesz się że czekam jak robak z tym ciałem dla ciebie  
z ciałem o którym Leszek mówił że jest od Boga na przeszpiegi 
potem biegnę do księdza Horocha wypytać się o ciało  
które jest od Boga na przeszpiegi kiedy człowiek idzie górą doliną 
 
XXIX
znowu przyjechałem w przemyskie  
pełne bogów polskich i ukraińskich  
rodzina kurczy się coraz bardziej  
a ja rozrastam w samotności 
 
jestem jak poganin który nie ma  
domu pośród swoich zmarłych  
dzień rozpoczynam od krzyku  
nieodrodny syn tych co poumierali 
 
XXX
w domu naszych matek była miłość  
mleko było miłością najpierwszą i najpełniejszą  
gdy wyrośliśmy na chłopców nasze matki jak wiedźmy  
wyszły z domu i nigdy już nie wróciły 
 
wyrośliśmy na pięknych chłopców i bardzo nieszczęśliwych 
nasze matki wyszły z domu i nigdy nie wróciły 
do pełni władz umysłowych ktoś je widział 
jak uciekały w kaftanie bezpieczeństwa unosząc nas z sobą 
 
XXXI
młody mężczyzna idzie przez cmentarz  
gdy tak idzie nie spiesząc się ma coś ze zmarłego  
ma coś z ciebie który umarłeś  
i gdy za nim patrzę wcale nie tracę cię z oczu 
 
myślę że właśnie wtedy mogę z twego ciała 
czerpać gdy idzie na spotkanie swojej zmarłej  
i nazbyt starannie dobiera słowa modlitwy  
to właśnie wtedy mogę do ciebie zagadnąć 
 
wyzbyć się języka dziecka i przemówić 
po męsku jak zmarły do zmarłego 
jak być powinno wyzbyć się śmiesznej obawy 
że nie zrozumiesz gdy zamilknę 
 
XXXII. Na pogrzebie A(nny) S(uchożebrskiej)
to tak wyglądają palce 45-letniej nieboszczki 
a tak usta jej 22-letniego syna 
jakże pogodzić dwa obce i zmęczone sobą ciała 
i jakże odejść od ust chłopca do trumiennych szczelin 
 
to tak wyglądają palce 45-letniej nieboszczki  
a tak usta jej 22-letniego syna 
któremu jeszcze dzisiejszej nocy zechcesz powiedzieć 
to tak wyglądają palce zmarłej 
 
drapieżne od niemożności zabrania się stąd 
 
XXXIII. Oczy
mogą poprosić o miejsce pod martwymi powiekami 
a kiedy odmówimy bo podobno nie jesteśmy  
martwi pójdą przodem nas a kiedy 
w drodze zbłądzimy wezmą do siebie 
 
jak dwoje samotnych staruszków 
spodziewających się śmierci  
nawet ciało jest im dane inaczej aniżeli nam  
poruszającym się niby to po swoim a jednak 
 
a jednak boimy się że weszliśmy w szkodę  
Panu Bogu na tych kilkadziesiąt lat nie więcej 
a oczy mają wgląd we wszystko i poświadczą  
że weszliśmy daleko w szkodę jak świnie 
 
XXXIV
i nic nie pozostaje pewnego z nas  
może właśnie jedna niepewność  
jak kość kiedy mówimy że nie będzie  
kości na panowanie długie 
 
i krótkie tylko nie wolno zasnąć  
albowiem śpiącym ubywa snu a panowanie  
ciąży jak zmiażdżenie rzeczywistością o świcie  
nawet tobie który wziąłeś za królestwo kamień 
 
i nie pomyliłeś się nigdy 
i nie pomyliłeś się wówczas gdy kamień poszedł  
w niewolę innego kamienia i gdy dopiero wtedy  
poczułeś ból 
 
XXXV. Szpital św. Klary
1. 
w rzeczach czystych niechaj będzie Twój dom  
a w rzeczach nieczystych moje umieranie  
do Twojego domu przyjdą pokłonić się Tobie 
a w moim dobrze uczyni kto pozna się na kościach 
 
i wyda o mnie sąd jako o zmarnotrawionym  
a w rzeczach nieczystych moje umieranie  
tak wielkie w nieczystości moje umieranie 
że gdybym miał z martwych powstać 
 
to tylko przez człowieczy brud 
 
3. 
nie wiedziałem że w nieczystości chodzę 
od domu do domu a zawsze wygnany  
kto mnie opatrzył ten się zlitował  
bo tylko litość godziła się na mnie 
 
kto mnie owrzodził ręce umywał  
i rozpowiadał że owrzodzonego widział na mieście  
jak szedłem za nim do domu jego wnosząc owrzodzenie  
w samych już powiekach nie wiedziałem 
 
XXXVI
ludzie obnażają ciało i mówią  
a to jest brzuch doskonały na każdą  
okazję głodu a tamto są genitalia  
doskonałe na każdą okazję zaspokojenia 
 
zbliżają się do siebie i powodują 
miłość białą kruszynkę  
która nie wytrzymuje z bólu  
i rodzi nikt nie wie po co 
 
XXXVII. Inskrypcja
na lubelskim cmentarzu  
jest tak 26 listopada  
1985 roku zmarł młodzieniec  
młodzieniec ten miał imię 
 
ze snu a kto  
ma imię ze snu  
temu się nie dłuży  
rozmowa z Panem 
 
Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
Peregrynarz
XXXVIII
1. 
schizofrenia jest domem  
bożym odkąd zachorowałem  
raz drugi i przebudziłem się  
w gorączce miłości 
 
zaiste niewiara jest jak okowa  
i obręcz płomienista 
w której wstydziłem się siebie  
choć to nie wstyd przymierzać się 
 
do istnienia a światła duszy  
nie zmarnowałem i wykrzyknąłem Panie  
niewiara jest cudownym miejscem  
które opuszczam codziennie 
 
2. 
schizofrenia jest domem  
bożym odkąd zachorowałem  
raz drugi i przebudziłem się  
w gorączce miłości 
 
Panie wykrzyknąłem oto już jestem  
gotów do umiłowania rzeczy  
intymnych i bezgranicznych  
jak pies się wróciłem 
 
do Ciebie do rzeczy intymnych  
i bezgranicznych których nigdy  
nie miałem więc pewnie dlatego  
trzymano mnie tutaj tak długo 
 
XXXIX.
1 2 3 4 5 6 7 8
Idź do strony:

Darmowe książki «Kamień pełen pokarmu - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz