Dwa fiaty - Justyna Bargielska (biblioteka txt) 📖
Krótki opis książki:
Tomik poetycki Dwa fiaty został nagrodzony w 2010 roku Nagrodą Literacką Gdynia w kategorii poezja.
Zdaniem Agnieszki Wolny-Hamkało stanowi on osobliwe połączenie surrealizmu, baśniowości, humoru i podszytych śmiercią ponurych obrazów. Martwe ciało przekazywane drogą lotniczą, porównanie dzieci do butów, podróż autobusem z menażerią brzydkich postaci i drzewem irysowym na dokładkę — wszystko to opowiedziane jest językiem tak potocznym, że można w to uwierzyć.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Justyna Bargielska
- Epoka: Współczesność
- Rodzaj: Liryka
Czytasz książkę online - «Dwa fiaty - Justyna Bargielska (biblioteka txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Justyna Bargielska
Justyna Bargielska
Dwa fiaty
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.
ISBN 978-83-288-5194-8
Dwa fiaty Strona tytułowa Spis treści Początek utworu Piękna młynarka Pole bawełny Przygoda Mirabelki Wyspa na zagięciu fal Let's kohelet Gdzie w Warszawie płatki róż i kolorowe małe piórka Pieśń szkrabisty Międzyczasie Dropsette Minimidrasz o chłopcu i śrubce Na pasku I konie, i ptaki Najsłynniejsze fotografie Psalmismo Pinktronic Irysowe drzewo Roma Wiązka Strzela, strzela, a jest motylem Onyks Projekt wymiany ramek we wszystkich obrazkach Radyjko Kukanie Jednym słowem Gringo W przedpokoju Dzisiaj w amfiteatrze występuje morze Kobieca choroba Zebra Przekład Dwa fiaty Córce Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna
Dwa fiaty
Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/
Piękna młynarka
Wczoraj szedłem przez pustynię,
już po ciemku, i coś na mnie
zawarczało z cicha. Wrażenie
nie byle jakie, serdeczności, M.
Lęk jak ze starej książki: ona się boi, że może stać się panterą
i wcale jej to nie podnieca, bo co robi pantera? Czy pantera może
nie zamykać ust do zdjęcia, czy może iść spać w swoich nowych butach?
Pantera czerstwi chleb, na który spojrzy, ma taki dar.
Młynarka ma dar też fajny, że ożywia mięso.
Ale jedno chciałaby mieć z pantery: gdy ktoś przychodzi i mówi
pociąg, który istnieje tylko w rozkładzie, właśnie odszedł, umieć
powiedzieć ach, tak? A nie próbować zjeść słońce1, żeby nie zaszło.
Pole bawełny
To musiał być dzień Bożego Ciała. Starsza kobieta
wiodła za sobą okazałą downicę: córciu, córciu,
gdy umrę, co się z tobą stanie. A ja nie mogłam ci
starsza obiecać kobieto, że jej nie zjemy, niedokładnie znam zwyczaje
mojego gatunku, nie na tyle dokładnie.
Widuję nas, jak przystajemy na rogach ulic,
wyjmujemy z portfeli zdjęcia budynków krytych złotymi kopułami
i pokazujemy je sobie nawzajem, mężczyźni i kobiety,
starzy i młodzi, ale czy tęskniąc, czy grożąc, nie wiem.
To musiał być ten dzień, wzdłuż torów
albo skrajem parku szedł mężczyzna w brązowej marynarce,
niósł piłkarzyki główkami do dołu
i nic na to nie poradzę, ale słońce, ono chyliło się ku zachodowi.
Przygoda
Czy Big Bang to był tylko seks? Rodzajowa
pomyłka, drgnienie wskutek drgań? O,
kapitanie, nie chciałbyś pływać we wrzącym
akwenie tego wiersza, a zawinąwszy
do jego portu, nie poszedłbyś do łóżka
z żadną czyhającą na ciebie w jego śliskich
zaułkach dziewczyną. Niech chór potwierdzi
energetyczny audyt: tutaj zegar
nie ma wskazówek. Wąż ma wskazówkę
zamiast głowy, ale zwija się w kłębek.
Dziewczyny o zgubnych proporcjach
z wysoka rzucają te kłębki w noc.
Mirabelki
Kładę się dziś z cieniami. Zmęczyło mnie szukanie punktu,
w stosunku do którego jestem ładna i wierna. Śliwka,
która spadła nie z drzewa, a z dachu budynku,
bez powodzenia próbuje zasnąć w jego prostokątnym cieniu.
Ci, co pracują w Żerańparku na Żeraniu,
mają naprawdę małe stopy do deptania ziemi.
Mimo wszystko jesteśmy im wdzięczni, że to robią,
my, którzy potrafimy tylko spaść i leżeć.
Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/
Wyspa na zagięciu fal
Pod jakim drzewem chcesz się położyć,
by skręciwszy kark możliwości napisania
wiersza miłosnego, zgwałcić jej truchło?
Na jakiej plaży chcesz rozłożyć koc?
Wysoka fala zabierać będzie z niego łagodnie
pojedyncze przedmioty, aż ty stanie się tym,
a ja — ciepłym śniegiem, pod którym
od stworzenia świata w tym celu głodzony
tęczowy pies nigdy niczego nie znajdzie.
Let’s kohelet2
Dwa dezodoranty, właściwie trzy, w siatce miał
i że go stać na myślenie o śmierci wreszcie czuł.
Szukającemu więc śmierci pośród urządzeń miasta
wszyscy ustępowali, uchodząc przed nim, jak łąka
uchodziłaby przed napalmem, gdyby Bóg powołał ją
do chwały uchodzenia zamiast do chwały
bycia znapalmioną, aż przyszło na panią
Violettę, której to uda i brzuch.
Hej, we mnie są twoje groby i zmarli twoi są tu.
Gdzie w Warszawie płatki róż i kolorowe małe piórka
Noc bez dopływu powietrza lub z jego skąpymi
strużkami, które skrzętnie mnie omijają,
bo przecież gdyby któraś z nich niechcący
uratowała mnie przed uduszeniem, antywłamaniowy
alarm pobudziłby wszystkich moich przyjaciół
na wszystkich czterystu biegunach tego durnego
globu.
Darmowe książki «Dwa fiaty - Justyna Bargielska (biblioteka txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)