Darmowe ebooki » Tragedia » Fantazy - Juliusz Słowacki (biblioteka techniczna online TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Fantazy - Juliusz Słowacki (biblioteka techniczna online TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Juliusz Słowacki



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Idź do strony:
Fantazy Dramat w pięciu aktach
OSOBY: HRABIA RESPEKT, były marszałek powiatowy, HRABINA RESPEKTOWA, jego żona, DIANA, STELLA, ich córki HRABIA FANTAZY DAFNICKI, RZECZNICKI, marszałek powiatowy, jego przyjaciel, HRABINA IDALIA, rozwódka, sąsiadka Respektów, KSIĄDZ LOGA, kapelan, WOŁDEMAR HAWRYŁOWICZ, rodem Czerkies, stary major rosyjski, JAN, zesłany na Sybir w sołdaty, KAJETAN, kamerdyner hr. Respektów, HELENKA, pokojowa Idalii, KAŁMUK, sługa majora.
Rzecz dzieje się na Podolu, około r. 1841 — w trzech pierwszych aktach w domu hr. Respektów, w obu ostatnich — w majętności hr. Idalii.
Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/
AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA
W domu hr. Respektów.
FANTAZY i RZECZNICKI. Później HR. RESPEKT. FANTAZY
Widziałeś Wasan, jakie w przedpokoju 
Hamadryjady, Laokonty, Psylle 
W ojca Adama przenajświętszym stroju 
Stoją, z lokajstwem w zgodzie? — A nie tyle 
Lokajów, ile posągów! — a wszyscy 
Postaci większej, niźli chce natura: 
Bo ci lokaje są sufitów bliscy 
Głowami, a ich olbrzymia struktura 
Herkulesowe przypomina członki. 
Sądzę więc, że i panny tu znajdziemy 
Jako Dryjady albo Amazonki, 
Nadludzkie. — Ślepy więc będę lub niemy, 
A ty, rozsądny, patrz za mnie i gadaj; 
Co człowieczego znajdziesz pod boskością 
Kształtu, wydobądź, ojca wyspowiadaj 
Z politycznego sumienia, z Jejmością 
Wejdź w jak najbliższe stosunki, aż ci się 
Przyzna, pod jakie jarzmo zegnie zięcia; — 
Słowem: jak gdybyś zjechał na komisją. 
Gadaj, rób i patrz; a ja się w dziecięcia 
Roli dam wszystkim, gdzie chcą, za nos wodzić. 
  RZECZNICKI
Lecz ciebie znają.  
  FANTAZY
Cóż? Że kilka listów, 
Które w gorączce można było spłodzić, 
Przepisać nawet przez płatnych kopistów, 
Samemu nawet pisać nie umiejąc — 
Że kilka listów, które na Podolu 
Panny czytały wyuczone, mdlejąc 
I krzycząc: — ach! ten list na Kapitolu 
Był napisany! a ten z Wezuwiusza 
Leciał jak gołąb aż na Ukrainę! 
Że wykrzykniki te; ach co za dusza! 
Ach! co za ogień!..........................1 
Brzmiały tu stokroć razy: — to ja, hrabia 
Fantazjusz, głupim być już nie mam prawa? 
A cóż to, powiedz, jest opinia babia? 
Czy to szacunku godna rzecz? czy strawa, 
Na której serce tyje? czy poduszka, 
Na której głowa leży? — Mój Rzecznicki, 
Ty mój swat, ty mój — raczej moja drużka. 
Bo się jak panna spłonię, w jezuicki 
Talerz wlepiwszy me panieńskie wzroki... 
Ty mnie zachwalaj, wynoś pod lazury, 
Ponad Wezuwiusz, nad Alby, obłoki! 
Mów, żem napisał poemat ponury 
O czterech wiatrach; złoć mnie jak barana! 
A mnie pozwól się troszeczkę zagapić 
I z siebie lakier byroński szatana 
Zrzucić... 
  RZECZNICKI
Fantazy, możesz się poszkapić 
I źle wyjść — 
  FANTAZY
Jak to? 
  RZECZNICKI
Pierwsze złe wrażenie 
Trudno się ściera... 
  FANTAZY
przerywając niecierpliwie.
Nie dbaj, nie dbaj o to! 
Jeśli zakocham się, to się odmienię;  
Jeśli nie...  
Widząc wchodzącego HR. RESPEKTA. 
Hrabia Respekt. 
  HR. RESPEKT
Jak to? co to? 
Sami? nikogo na wasze przyjęcie? 
Sami?... Przepraszam was za moje baby. 
Przynajmniej tu was... 
  RZECZNICKI
na stronie do Fantazego.
Nie chodź mi po pięcie! 
  HR. RESPEKT
Przynajmniej tu was moje główne sztaby 
Przedpokojowe... 
  FANTAZY
do Rzecznickiego.
Rekomendujże mnie! 
  RZECZNICKI
Hrabia Fantazy, mój przyjaciel. 
  HR. RESPEKT
Miły 
Będzie mi w domu gość: ziemia o ziemię 
Nasze dwa dwory, a bogdajby były 
Serce o serce nasze dwa stosunki! 
Lecz gdzież to moja żona i figlarne 
Córki? gdzież moje kobiety? Korónki 
Mówią, czy jakie gdzie romanse czarne 
Gryzą po kątach i żółć w sobie płodzą? 
Do lokaja. 
Kajetan! gości zaanonsuj paniom! 
Ha! otóż przecie i są — otóż wchodzą. 
  SCENA DRUGA
Wchodzą HRABINA RESPEKTOWA, DIANA i STELLA. HR. RESPEKT
Hrabia Dafnicki —  
  HRABINA
Pana opisaniom 
Rzymu winniśmy bardzo miłe chwile! 
Znamy go dobrze: taki ogień w piórze 
I tyle serca, entuzjazmu tyle! 
Ach! listy Pana... to są na marmurze 
Pisane lawą! czy prawda Dianno? 
Te dwie fontanny, co przed Watykanem 
Jak duchy, tęczą opasane ranną — 
Ten krzyż drewniany w Cyrku — ach! my z Panem 
Dawno się znamy, dawno! 
  FANTAZY
To być może, 
Żeśmy się znali przed śmiercią... 
  HRABINA
Słyszałam, 
Że Pan jest mistyk — teraz się założę, 
Że Pan jest mistyk. — Ach, jak ja się bałam, 
Że Pana znajdę mistycznym. 
  HR. RESPEKT
Marianno, 
Nie zaczynajże zaraz z gościem kłótni! 
Proszę was za mną, proszę. Ty Dianno 
Zagrasz nam; a was ostrzegam, że smutni 
Ludzie są w mojem sercu podejrzani 
O brak szczerości! 
 
Wychodzą wszyscy oprócz Hrabiny. SCENA TRZECIA HRABINA
Kajetanie! 
 
Lokaj wchodzi. LOKAJ
Pani, 
Co Pani każe? 
  HRABINA
Każ zapędzić trzody 
Na małą łąkę w ogrodzie! Niech stary 
Anton zapuści swoję sieć do wody 
I sam pod wierzbą siądzie obok pary 
Chłopiąt plotących koszyki — jak w Tassie. 
Opodal żeńców postawić gromadę 
I niech śpiewają! Anna niechaj pasie 
Kozy na skałach... Ach! puścić kaskadę! 
Pamiętaj, puścić kaskadę wieczorem, 
Wprzód nim wstaniemy od stołu... Ach, jeszcze 
Powiedz Dubynie, niech stanie za dworem 
I pieśń Padury śpiewa! 
  LOKAJ
Ale deszcze 
Popsuły rurę w kaskadzie — — 
  HRABINA
Nowina! 
No, to nie puszczać wody... 
  LOKAJ
Ale, Pani... 
  HRABINA
Ale! co ale?!  
  LOKAJ
Ale dziś Dubyna 
Pojechał kupić cukru i araku 
Do Berdyczowa — 
  HRABINA
No, to się bez dumy 
Obejdzie; ale pomnij o rybaku — 
Pomnij o trzodach i... 
  LOKAJ
Summa do summy: 
Rybak i trzody.  
  HRABINA
I małe chłopięta, 
Które koszyki plotą.  
  LOKAJ
I koszyki. 
  HRABINA
I żeńce! 
  LOKAJ
Ale pszenica pożęta! 
  HRABINA
Mój Kajetanie, rób, co chcesz. Ten dziki 
Ogród angielski, to kłopot prawdziwy! 
  LOKAJ
Zawsze w nim czegoś brak: to się altana 
Załamie, burza krzyż umyślnie krzywy 
Zwali — o mało co nie zabił Pana. 
 
Odchodzi. HRABINA
Ach, jaka, jaka z tym ogrodem biada! 
Stelko! 
  SCENA CZWARTA STELLA
za sceną.
Co? 
  HRABINA
Stelko, chodź tutaj! 
  STELLA
wchodzi
Co mamo? 
  HRABINA
Czy pan Fantazy już z Dianką gada? 
  STELLA
Nie. 
  HRABINA
Zostaw, Stelko, ją w salonie samą, 
A ty idź dziadka odwiedź, potem biało 
Ubierz się cała, i wiesz — tam nad stawem, 
Pod brzozą naszą płaczką — stań pod skałą 
I wab łabędzie; bo my niezabawem 
Wyjdziemy z gośćmi pod dąb Wernyhory 
Pić kawę... 
  STELLA
Dobrze, mamo; ale potem 
Pozwolisz mi pójść z Hanką na nieszpory? 
  HRABINA
Dobrze... Lecz cóż to widzę? Ach, pod płotem 
Kibitka jakaś i konne Baszkiry! — 
Do wchodzącego LOKAJA. Co to? 
  LOKAJ
Oficer moskiewski, gwardzista. 
  HRABINA
Proś! — ach! drżę cała... Nie wiesz, czy kwatery 
Żąda? 
  LOKAJ
Nic nie wiem. 
  HRABINA
Proś!... Matko przeczysta! 
Jeśli to jaki feldjegier... drżę cała... 
Idź, ostrzeż ojca, Stelko! 
 
Stella wybiega. SCENA PIĄTA
Wchodzi MAJOR. HRABINA
Witam Pana... 
Kogoż mam honor?... 
  MAJOR
Pani nie poznała? 
  HRABINA
Ach! Pan Woldemar! Ach! cóż za kochana 
Siurpryza! — Mężu! Steluniu! Dyjanko! 
 
Wbiegają WOŁANI, a z nimi FANTAZY i RZECZNICKI. HR. RESPEKT
Co to jest?  
  HRABINA
Patrzcie! nasz dawny znajomy! 
  HR. RESPEKT
Ach Major! przyjąć-że go pełną szklanką! 
Iluminować-że mój dach poziomy! 
Cukrem wysypać srebrnym mój dziedziniec 
I zamienić mu w Sybir! — Mój ty drogi! 
Ściska go. 
Teraz-że widzisz: ot ja, Ukrainiec, 
Już nie twój więzień! już tobie bez trwogi 
Patrzę za mundur, czy zeń nie wyziera 
Jaki róg biały carskiego ukazu... 
Panowie! w rękach tego oficera 
Był mój los; a on — mówię, ani razu 
Nie dał mi uczuć niewoli! i owszem — 
Gdym z żoną, z dziećmi, w pobliżu Tobolska 
Siedział, zasłany tam jakoby w zdrowszem 
Dla mnie powietrzu, aby dżuma polska 
Nie zaraziła mej skóry (bo wiecie, 
Żem takiej rządu pieczołowitości 
O moje zdrowie, jako tu w powiecie 
Pierwszy urzędnik, doznał): — on, litości 
Pełny, widząc mnie z córkami i z żoną 
W małej wioszczynie, w dziurawej stodole, 
Był nam pomocą wtenczas i obroną, 
Tak, że nas wściekłe sybirskie Eole 
Nie rozdmuchały. 
  MAJOR
Szczęsny, żeście w zdrowiu. 
  HRABINA
A jak się ma pop Osip? 
  MAJOR
Pijany z duszą! 
  STELLA
A moje gile czerwone?  
  MAJOR
W pustkowiu 
Świszczą po drzewach i w róże się puszą, 
Smutne, że nie ma Panny na Sybirze! 
  STELLA
A oswojone szczygiełki? 
  MAJOR
Jak w raju 
U kaznaczeja...  
  DIANA
A trzy polskie krzyże? 
  MAJOR
Stoją. 
  HRABINA
A Pani Potopof. 
  MAJOR
Przy czaju — 
W zielonej sukni. 
  HRABINA
I zawsze w zielonej? 
  MAJOR
I w kokoszniku — 
  STELLA
Z którego ja chciałam 
Zrobić gniazdeczko suczce oszczenionej! 
Ach, jak tam zimno być musi! zadrżałam 
Myśląc, jak zimno tam Pani Potopof! 
Dianko, a nasz?... 
  DIANA
Kto nasz? 
  STELLA
Kto? — nasz drogi, 
Nasz biedny Pan Jan, co na czele chłopów 
Z kosą wzięty był. On taki ubogi, 
A taki dobry! aresztant — i taki 
Piękny, jak Michał Anioł na obrazie. 
  MAJOR
Ten wasz przyjaciel dał nam się we znaki: 
Buntował nam lud — a dziś na Kaukazie 
Bije się, w proste posłany sołdaty. 
  STELLA
Patrzaj Dianko! 
  HRABINA
Dość, Steluniu! prowadź 
Pana Majora do polskiej herbaty, 
Którą przyrzekłaś jego uczęstować 
Za kwas sybirski. 
 
Wychodzą wszyscy oprócz Fantazego i Rzecznickiego. SCENA SZÓSTA
FANTAZY i RZECZNICKI, przy końcu STELLA. FANTAZY
O nas zapomnieli! 
  RZECZNICKI
Gniewasz się? 
  FANTAZY
O! nie. 
  RZECZNICKI
Lecz trochę zazdrościsz. 
  FANTAZY
Czego?  
  RZECZNICKI
Diany spojrzeń i łez Sttelli. 
  FANTAZY
Jeszcze nie kocham.  
  RZECZNICKI
Ale już się złościsz. 
  FANTAZY
Wcale nie! — Ale powiedz mi, Rzecznicki, 
Kto to jest ów to pan Jan, wzięty z kosą? 
  RZECZNICKI
Jakiś kosynier... 
  FANTAZY
Jesteś jak delficki 
Posąg: — wyrocznie twoje prosto niosą 
W sam cel i w samo serce prawdy; ale 
Rad bym dowiedzieć się, jaki to smutny 
Upiór nad srebrne gdzieś sybirskie fale 
Pierś pokazuje i łańcuch okrutny 
Wstrząsa, i w panien tych ładnej pamięci 
Staje z ranioną piersią i z brylantem 
Tej łzy, co mu się w oczach mglistych kręci, 
Próżno roniona. Z takim aresztantem 
Adonis nie mógłby walczyć o miłość 
Szlachetnej Polki!... 
  RZECZNICKI
Przecudna tyrada: 
Periody długie... 
  FANTAZY
Ta dawna zażyłość 
Sybirska — chmura ta błękitno-blada 
Szronu złotego, która go obwiewa — 
Te pod nim jary, pełne wilczych kości — 
Te nad nim czarne sosny, straszne drzewa, 
I to nieszczęście czarne... 
  RZECZNICKI
I w czarności 
Kominie białą napisane kredą 
Imię Diany... 
  FANTAZY
Przeklęty człowieku, 
Któremu jeszcze dziś świątynie w Knido 
Dostarczą wody kastalskiej! O! ćwieku 
Z byronowego krzyża! O! baranie, 
O którym niegdyś w mistycznem widzeniu 
Śnił Sanczo Pansa, w niebie niespodzianie 
Ujrzawszy bydło! O! ty, co w płomieniu 
Wiekowym głupstwa jesteś Salamandrą 
I w ogniu będąc, tyjesz, o Rzecznicki! 
  RZECZNICKI
O nieszczęśliwy wieszczu! 
  FANTAZY
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
Idź do strony:

Darmowe książki «Fantazy - Juliusz Słowacki (biblioteka techniczna online TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz