Król Ryszard II - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek w internecie za darmo .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Król Ryszard II ma za zadanie rozstrzygnąć spór. Henry Bolingbroke oskarża Thomasa Mowbraya o marnotrawstwo otrzymanych pieniędzy oraz o zabójstwo wuja.
Początkowo ma się odbyć pojedynek, ale ostatecznie król skazuje obu mężczyzn na wygnanie z kraju. Gdy król wyjedzie na wojnę, jeden z wygnańców zbierze armię i napadnie na Anglię. Pozycja Ryszarda II zostanie zachwiana, poza tym na jaw wyjdą pewne niesnaski, co ostatecznie doprowadzi do jego obalenia.
Ryszard II to sztuka Williama Szekspira będąca częścią drugiej tetralogii, cyklu czterech kronik dotyczących angielskich władców. Choć mówi się, że w dramacie ukazana jest nieudolnosć króla, Szekspir konstruuje swoje postaci w sposób nieumożliwiający jednoznaczną ocenę. Sztuka powstała ok. 1595 roku i wtedy po raz pierwszy wystawiono ją na scenie.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Król Ryszard II - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek w internecie za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
to w prawo, to w lewo,
Z odkrytą głową niżej końskiej szyi,
«Dzięki» powtarzał, «dzięki wam, rodacy!»
I tak się z wolna posunął ulicą.
KSIĘŻNA
A biedny Ryszard gdzie pod tę był porę?
YORK
Jak na teatrze wszystkich widzów oczy,
Gdy ulubiony oddali się aktor,
Na wchodzącego obojętnie patrzą,
Pewni, że zacznie nudne paplać słowa,
Z równą, a może i większą pogardą
Tłum na Ryszarda z ukosa spoglądał.
Nikt nie wykrzyknął: zachowaj go Boże!
Nikt go uczciwym nie powitał słowem;
Na świętą głowę rzucano mu śmiecie,
Które on z cichą otrząsał boleścią.
Uśmiech na twarzy jego ze łzą walczył,
Znak cierpliwości jego i strapienia;
I gdyby Pan Bóg w sądach niezgłębionych
Na twardy kamień ludzkich serc nie zmienił,
Na łzy by wszystkie musiały się stopić
I barbarzyńca nad nim by zapłakał.
Lecz niepojęte ludziom sądy boże,
I w cichej musim przyjąć je pokorze.
Dzisiaj Bolingbroke królem mym i panem,
Przysiągłem, będę wiernym mu poddanym.
Wchodzi Aumerle.
KSIĘŻNA
To syn mój, Aumerle.
YORK
Był kiedyś Aumerlem,
Ale za wierną dla Ryszarda przyjaźń
Tytuł ten stracił i od dzisiaj, pani,
Tylko Rutlandem musisz go nazywać.
Jestem rękojmią jego w parlamencie
Za wierną służbę nowemu królowi.
KSIĘŻNA
Witaj, mój synu! Jakie dziś fijołki
Zielone wiosny nowej stroją łono?
AUMERLE
Ani wiem, pani, ani wiedzieć pragnę;
Bóg widzi, wszystko jest mi obojętne.
YORK
W tej nowej wiośnie roztropność ci radzę,
By cię przed czasem nie podcięła kosa.
Co słychać w Oxford? Czy ciągle turnieje?
AUMERLE
Ile wiem, ciągle.
YORK
Wiem, że się tam udasz.
AUMERLE
To moją myślą, jeśli Bóg pozwoli.
YORK
Co to za pieczęć z zanadrza ci wisi?
Cóż to? Bledniejesz? Pokaż mi to pismo.
AUMERLE
To nic.
YORK
Więc mniejsza, w czyje wpadnie oczy.
Jestem ciekawy; pokaż mi to pismo.
AUMERLE
Przebacz mi, panie, nie mogę pokazać;
I chociaż małej pismo to jest wagi,
Dla pewnych przyczyn pokazać go nie chcę.
YORK
A ja dla pewnych przyczyn chcę je widzieć.
Lękam się — lękam —
KSIĘŻNA
I czegoż się lękasz?
To nic, zapewne oblig podpisany
Za piękne szaty na dzień uroczysty.
YORK
Oblig dla siebie? Dla siebie, na siebie
Wystawił oblig? Kobieto, szalejesz.
Chłopcze, natychmiast pismo mi to pokaż.
AUMERLE
Przebacz mi, panie, przebacz, lecz nie mogę.
YORK
Muszę je widzieć, raz jeszcze powtarzam.
Wydziera mu pismo i czyta.
Obrzydła zdrada! Podły niewolniku!
KSIĘŻNA
Co to jest, książę? Przez Boga!
YORK
Hej! służba!
Wchodzi sługa.
Siodłaj mi konia. Miłosierny Boże!
Ha, co za zdrada!
KSIĘŻNA
I cóż to jest, książę?
YORK
Przynieś mi buty, każ osiodłać konia.
Sam, na mój honor, sam, na moje życie,
Idę zbrodniarza przed królem oskarżyć.
Wychodzi sługa.
KSIĘŻNA
Co to jest?
YORK
Cicho, szalona niewiasto.
KSIĘŻNA
Nie będę cicho; cóż to jest, mój synu?
AUMERLE
Ukój się matko, to tylko jest sprawa,
Za którą biedne me odpowie życie.
KSIĘŻNA
Życie?
Wchodzi sługa z butami.
YORK
Daj buty. Muszę króla widzieć.
KSIĘŻNA
Zabij go, Aumerle. Stoisz odurzony,
Biedny mój synu!
Do sługi:
Precz stąd, nikczemniku,
Niech cię me oczy więcej nie zobaczą!
YORK
Daj buty, mówię.
KSIĘŻNA
Książę, co chcesz zrobić?
Własnego dziecka błędów nie chcesz taić?
Mamyż, możemyż61 więcej synów spłodzić?
Czy czas płodności mojej nie wysuszył?
Chcesz mej starości piękne dziecko wydrzeć,
Pragniesz mi wykraść szczęsne matki imię?
Czy to nie syn twój? Nie obraz twój żywy?
YORK
Szalona miłość odjęła ci rozum.
Jak to? Ten czarny spisek chcesz utaić?
Tuzin ich straszną związał się przysięgą,
Każdy przysięgę swym podpisem stwierdził,
Że króla w Oxford zabiją.
KSIĘŻNA
Cóż z tego?
On tam nie będzie, tu go zatrzymamy.
YORK
Precz, obłąkana! Choćby mym był synem
Dwadzieścia razy, pójdę go oskarżyć.
KSIĘŻNA
Gdybyś dla niego to, co ja wycierpiał,
W twym sercu więcej znalazłbyś litości.
Lecz cię przenikam; myśl twa podejrzywa,
Że ja niewierną byłam twemu łożu,
Że on nie synem twoim, lecz bękartem.
O odpędź, odpędź myśl tę, drogi mężu!
On wizerunkiem twoim jest, nie moim,
Ni mej rodziny, a kocham go przecie.
YORK
Ustąp mi z drogi, niesforna kobieto.
Wychodzi.
KSIĘŻNA
Leć, synu, pierwszy konia jego dosiądź,
Nie szczędź ostrogi, pierwszy stań przed królem,
Nim cię oskarży, proś o przebaczenie.
I ja nie zaśpię62, choć złamana wiekiem,
I wiem, że księciu nie dam się wyścignąć;
Póty kolana z ziemi nie podniosę,
Póki Bolingbroke nie da przebaczenia.
O, nie trać czasu, spiesz się, drogi synu!
Wychodzą.
SCENA III
Windsor. Pokój w zamku.
Wchodzą: Bolingbroke jako król, Percy i inni panowie.
BOLINGBROKE
O marnotrawnym kto powie mi synu?
Trzy już miesiące, jak go nie widziałem:
On życia mego najcięższą jest plagą.
Daj Boże, byśmy odkryć go zdołali!
Idźcie go szukać po londyńskich szynkach,
Bo tam, jak mówią, co dzień bankietuje
W kole przyjaciół zepsutych, rozpustnych,
Co nieraz w nocy po zaułkach miasta
Straż biją moją, rabują przechodniów,
A on jak dzieciuch pusty, zniewieściały
Za punkt honoru uważa popierać
Łotrów tych bandę.
PERCY
Jakie dwa dni temu
Przypadkiem, panie, spotkałem książęcia,
Przy sposobności zrobiłem mu wzmiankę