Po męsku. Obyczaje silnej płci - 2 .Mężczyzna w towarzystwie - Peter Post (czytanie po polsku txt) 📖

Palce, widelce i wspólny półmisek

„Zamówmy razem półmisek przystawek” – proponujesz. Wszyscy znajomi zgadzają się entuzjastycznie i wkrótce na stole ląduje wielki półmisek kalmarów, plastrów cukinii i innych przepysznych przysmaków. Sięgasz po kalmary, gdy nagle siedzący obok ciebie Jared odwraca się od stołu i kicha. Szybko wyciera nos i dłonie, a potem palcami nakłada sobie jedzenie. Tracisz wówczas apetyt? Słusznie. Miło, że Jared zadbał, by odwrócić głowę i starał się nie kichać na półmisek, ale i tak popełnił dwa poważne błędy. Po pierwsze, nie odszedł od stolika, aby umyć ręce po wytarciu nosa, a po drugie, chwycił nimi przystawkę ze wspólnego półmiska. Wtedy uświadamiasz sobie: „Właśnie miałem nałożyć sobie palcami kalmary, na szczęście nikt nie widział, jak przed chwilą dłubałem w nosie”.

Od tej chwili postanawiasz używać widelca lub sztućców do nakładania jedzenia, kiedy częstujesz się ze wspólnego półmiska.

Maczanie w sosie

Wydajesz przyjęcie i chcesz zrobić dodatkowe wrażenie, podając talerz krewetek oraz miskę sosu koktajlowego. Wszyscy gromadzą się przy stole. Wówczas po prostu chwyć krewetkę, zanurz ją w sosie i zjedz.

Nagle jednak urocza Debbie bierze kęs, a potem, ku twojemu przerażeniu, zanurza niedojedzoną porcję z powrotem w misie z sosem. Kilkoro gości spogląda na ciebie, a na ich twarzach maluje się pytanie: „Co on teraz zrobi?”.

„Pozwólcie, że uzupełnię sos” – mówisz, zabierasz naczynie do kuchni i usuwasz tę część, w której maczała krewetkę Debbie. Najlepiej byłoby, gdybyś całkowicie wymienił zawartość misy.

Nie myśl nawet, aby zamieszać sos; choć może wydawać się to najprostszym rozwiązaniem, w rzeczywistości jest czymś jeszcze gorszym niż zachowanie Debbie. Jeśli naprawdę chcesz poradzić sobie z problemem, poproś ją, aby pomogła ci zająć się sosem. Kiedy znajdziecie się w kuchni, poproś ją grzecznie, aby nie maczała dwa razy jedzenia i wyjaśnij, że przez to krewetki stają się niesmaczne dla pozostałych gości: „Debbie, jestem pewien, iż nawet nie zdawałaś sobie z tego sprawy, ale...”. Najważniejsze, to powiedzieć jej o tym taktownie i na osobności.

Kaszel, kichanie i inne nagłe przypadki

Nie możesz powstrzymać się od kichania. Możesz jednak postarać się, aby nie rozsiewać zarazków przy stole. Kiedy czuję, że chce mi się kichnąć, odwracam się i przysłaniam usta serwetką. Jeśli kichnięcie jest nagłe, zakrywam twarz dłonią i schylam głowę, a następnie przepraszam towarzystwo i wychodzę do łazienki (jeżeli kichnięcie zamienia się w napad kichania, wychodzę od razu).

Ważna zasada

Gdy zwracasz uwagę na problematyczne zachowanie, twoim celem nie jest zawstydzenie kogoś, ale ustrzeżenie się przed ponownym wystąpieniem podobnej sytuacji.

To samo dotyczy kaszlu: zakryj usta dłonią i schyl głowę lub przynajmniej popatrz w dół, a potem przeproś i udaj się do łazienki.

Odgłosy fizjologiczne to kwestia samokontroli, którą trzeba po prostu wyćwiczyć. Wiem, że potrafisz. Po prostu przeproś i wyjdź do łazienki. Bez zbędnych wyjaśnień.

Jeśli przypadkowo odbije ci się, należy powiedzieć: „Przepraszam, wyrwało mi się”. Raz na bardzo długi czas można ci wybaczyć, ale jeżeli stanie się to zbyt częste, może okazać się, że zaczniesz jadać samotnie.

Niekiedy mimowolnie ta sytuacja będzie nieco bardziej zawstydzająca, jednak gdy ten epizod przejdzie cicho i niepostrzeżenie, uznaj, że upiekło ci się. W innym wypadku przygotuj się na konieczność przeproszenia sąsiadów: „O rany, tak mi wstyd, przepraszam bardzo”. Nawet jeśli przez chwilę będziesz musiał się wstydzić, przynajmniej twoi towarzysze nie będą niesłusznie podejrzewali się nawzajem, iż to oni są sprawcami tego faux paux.

Nie bierz tego, czego ci nie proponują

Terry i jej chłopak poszli na śniadanie. Ona, oprócz jajek na bekonie, zamówiła sałatkę owocową. Kiedy tylko podano im posiłek, on nabił sobie na widelec owoc z jej półmiska i zjadł go. Terry była zszokowana. Nie zaproponowała mu, aby poczęstował się z jej talerza, a on nawet o to nie spytał. Po prostu sięgnął po jedzenie, jakby to było jego nakrycie.

Pamiętaj, aby tak nie postępować.

Rozmawiając o tej sytuacji z Terry, zaproponowałem kilka rozwiązań. Mogła poczęstować go sałatką owocową, mówiąc: „Tom, zjedz sałatkę, a ja zamówię sobie kolejną porcję”. Mogła też zasugerować mu, by zamówił taką samą dla siebie: „Tom, masz ochotę na sałatkę? Poproszę kelnera, żeby przyniósł ci, jak będzie przechodził”. W obu wypowiedziach Terry wysyła komunikat, żeby przestał częstować się z jej talerza.

Próbowanie jedzenia

Jedną z przyjemności jedzenia w restauracji jest zamawianie różnych potraw i dzielenie się nimi. Czasem, kiedy nie mogę zdecydować się, co zamówić, moja żona mówi: „Może zamówisz baraninę, ja wezmę curry i będziesz mógł się nim poczęstować”.

Gdy kelner poda dania, a moja żona nie zdążyła jeszcze użyć widelca, może nałożyć nim kęs dla mnie. Mogę też podać jej mój widelec, aby nim nałożyła porcję, którą mogę skosztować. Natomiast nie mówię: „Dziękuję, kochanie” i nie zaczynam sam częstować się z jej talerza.