Świętoszek - Molière (Molier) (czytac ksiazki przez internet TXT) 📖
Krótki opis książki:
Świętoszek to komedia, która powstała w roku 1661. Po raz pierwszy wystawiono ją 3 lata później. Molier w swoim utworze krytykuje m.in. obłudę i hipokryzję religijną.
Tytułowy bohater, Świętoszek bądź Tartuffe, który uchodzi za bardzo pobożnego, szybko przekonuje do siebie Orgona i jego matkę i zostaje zaproszony do ich domu. Przebywając tam ma coraz większy wpływ na decyzje podejmowane przez Orgona, co niepokoi jego bliskich. Reszta domowników, która nie dała się oszukać, ostrzega Orgona przed Świętoszkiem, lecz ten nie chce ich słuchać. Prawdę o Tartuffe odkrywa dopiero po podstępie swojej żony.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Molière (Molier)
- Epoka: Barok
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Świętoszek - Molière (Molier) (czytac ksiazki przez internet TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Molière (Molier)
class="stanza">
Wróć się pan!
WALERY
Nie, nie, zwlekać z tym dłużej daremnie...
Pozwól mi iść, niech spełnię ściśle jej rozkazy!
DORYNA
Czekaj!
WALERY
Nie, po cóż mękę przechodzić dwa razy?
DORYNA
Ech!
MARIANNA
na stronie
Widok mój mu sprawia przykrość najwyraźniej —
Usunę mu się z oczu, skoro go to drażni.
DORYNA
puszczając Walerego i biegnąc za Marianną
Teraz ta! Gdzie znów lecisz?
MARIANNA
Zostaw!
WALERY
Ależ przecie...
MARIANNA
Nie, puść mnie, nie zostanę tutaj za nic w świecie!
WALERY
na stronie
Jawny wstręt okazuje mi na każdym kroku,
Lepiej więc będzie, jeśli zejdę jej z widoku.
DORYNA
puszczając Mariannę i biegnąc za Walerym
Jeszcze! A cóż u licha! Znów zaczęli swoje!
Skończcież już raz te figle, chodźcie tu oboje!
WALERY
do Doryny
Ale dokąd ty zmierzasz?
MARIANNA
Ależ w jakim celu?...
DORYNA
O celu pomówimy sobie po weselu.
do Walerego
Tyle zamętu robić! Czy pan źle ma w głowie?
WALERY
Nie słyszałaś, co rzekła mi, słowo po słowie?
DORYNA
do Marianny
A panna, czyś szalona wszczynać takie kłótnie?
MARIANNA
Nie widziałaś, jak ze mną obszedł się okrutnie?
DORYNA
Obojeście głuptasy!
do Walerego
Jej serduszka bicie
Zawsze jest tobie wierne — przysięgam na życie.
do Marianny
On ciebie jedną kocha i pragnie jedynie
Zostać twoim małżonkiem — niebo świadkiem czynię.
MARIANNA
do Walerego
Czemuż więc sam doradza mi pan uczuć zdradę?
WALERY
do Marianny
Czemuż pani w tym względzie pytała o radę?
DORYNA
Wariaciście oboje! Ot, patrzą i stoją.
do Walerego
Chodź pan!
WALERY
dając rękę Dorynie
Po cóż ta ręka?
DORYNA
do Marianny
Dawaj panna swoją!
MARIANNA
również podając rękę
Do czegóż to ma zmierzać?
DORYNA
No, dalej! Parami!
Wy się więcej kochacie, niż myślicie sami.
Walery i Marianna trzymają się przez jakiś czas za ręce, nie patrząc na siebie
WALERY
zwracając się ku Mariannie
Niechże więc pani wreszcie już główką nie kręci
I popatrzy mi w oczy, ot tak, bez niechęci!
Marianna obraca się ku Waleremu z uśmiechem
WALERY
do Marianny
Nie! Czyż nie miałbym prawa czuć żalu do pani?
Czyż nie było z twej strony zabawką złośliwą
Mówić rzecz, co mnie zranić musiała tak żywo?
MARIANNA
A ty? Czyliż być może niewdzięczność czarniejsza?
DORYNA
Na później już te kłótnie, teraz o to mniejsza —
Myślmy lepiej, jak ojca upór srogi skruszyć!
MARIANNA
Mów więc, jakie sprężyny trzeba nam poruszyć?
DORYNA
By się obronić, musim użyć wszelkiej sztuki.
do Marianny
Ojcu w głowie się troi!
do Walerego
To są banialuki!
do Marianny
Jednak sądzę, że lepiej będzie z twojej strony,
Gdy się pozornie zgodzisz na plan ułożony,
Abyś mogła w potrzebie przez różne wykręty
Odwlekać zamiar w sercu ojcowskim poczęty.
Byle zyskać na czasie, na wszystko jest rada:
To więc chorobę jakąś udać ci wypada90,
Co, nagle spadłszy, stanie się przyczyną zwłoki,
To złych wróżb prześladować cię będą wyroki —
Przyśni ci się nieboszczyk lub inne widziadło
We śnie ci się ukaże, stłucze się zwierciadło —
Wreszcie, takie czy inne wyszukasz powody
Ślub odbyć się nie może bez twojej nań zgody.
Lecz dla naszego celu lepiej będzie może,
By was nie widywano tu razem w tej porze.
do Walerego
Pan zbierz co masz przyjaciół i przez nich tymczasem
Swoich praw się domagaj z największym hałasem!
My użyjem Damisa, a również po trosze
Podbijemy bębenka i pani macosze.
Bądź pan zdrów!
WALERY
do Marianny
Chociaż działać przysięgam najszczerzej,
Ma największa nadzieja w tobie samej leży.
MARIANNA
do Walerego
Nie wiem, czy wolę ojca me chęci rozbroją,
Lecz przysięgam niczyją nie być, tylko twoją.
WALERY
Ileż szczęścia! Ty również chciej nie wątpić o tem... —
DORYNA
Boże, ci kochankowie z swym wiecznym szczebiotem!
Idźże pan już, powiadam!
WALERY
odchodzi i znów powraca
Ale...
DORYNA
Jeszcze długo?
Ruszajże pan w tę stronę, a panna tam, w drugą!
AKT III
SCENA PIERWSZA
Damis, Doryna
DAMIS
Niechaj piorun na miejscu przetnie moje losy,
Niechaj mą głowę hańbą okryją niebiosy,
Jeśli dzisiaj, na żadne już nie bacząc względy,
Nie wezmę się na dobre do tego przybłędy!
DORYNA
Przez litość, niechże się pan trochę uspokoi!
Wszakże ojciec o chęci tylko mówił swojej —
Do czynu stąd daleko i nieraz już prysły
Najgorętsze pragnienia ludzkie i zamysły.
DAMIS
Nie, przysięgam nie cofnąć się dzisiaj przed niczem,
Aby już raz gruntownie skończyć z tym paniczem.
DORYNA
Tylko nie naglić zbytnio! Chciej mi wierzyć, proszę,
Że lepiej pozostawić rzecz pani macosze.
Ona ma wpływ na niego we wszystkim, co powie;
Jej stara się przymilić i myślę, że kto wie,
Czy coś więcej nie kryje ta słodycz układna.
Dałby Bóg, by tak było! Rzecz byłaby ładna!
Słowem, pani ma widzieć się z nim w sprawie twojej:
Chce zbadać, czy cię słusznie wieść ta niepokoi
Przeniknąć jego chęci i dać do poznania,
Iż sam prosty rozsądek upierać się wzbrania
Przy planie, co z oporem spotka się gorącym.
On teraz przy pacierzu; mówiłam z służącym,
Bo z nim samym nie mogłam, lecz rychło tu stanie.
Oddal się więc, by owo ułatwić spotkanie!
DAMIS
Wszak może się i przy mnie odbyć ta rozmowa.
DORYNA
Nie, muszą zostać sami.
DAMIS
Nie rzeknę ni słowa.
DORYNA
Żartuje pan: wszak jednym zwykłym swym wybuchem