Ptaszki podług Arystofanesa - Johann Wolfgang von Goethe (gdzie czytac za darmo ksiazki .TXT) 📖
- Autor: Johann Wolfgang von Goethe
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Ptaszki podług Arystofanesa - Johann Wolfgang von Goethe (gdzie czytac za darmo ksiazki .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Johann Wolfgang von Goethe
tłum. Leszek Kożuchowski
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.
ISBN 978-83-288-3230-5
Ptaszki podług Arystofanesa Strona tytułowa Spis treści Początek utworu Epilog Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjnaOch! niebezpieczna ścieżka —! o! nieszczęsna droga!
BURZYCKIPst! znów go słyszę! Hop!
DUDASHoup!
BURZYCKINa jakążeś zbłąkał się1 skałę?
DUDASOj! biedaż2 mi, bieda!
BURZYCKICierpliwości! mój przyjacielu!
DUDASUtkwiłem w cierniach i głogu!
BURZYCKITylko powoli!
DUDASO jakiż śliski, zwodniczy ten mech! zawraca mi się głowa3; spadnę w przepaść!
BURZYCKITylko spokojnie! spuść się na dół! Tu widzę łączkę!
DUDASSpadam — lecę!
BURZYCKITylko cicho! Zaraz idę!
DUDASOjej! spadłem!
BURZYCKIPoczekaj! ja cię podźwignę!
DUDASO zwodzicielu! Włóczęgo-Szyjołomie, oby cię bogowie zaprzepaścili!
BURZYCKICzemu wrzeszczysz?
DUDASPrzeklinam cię!
BURZYCKIOtóż tu jest Muscus cyperoides politrichocarpomanidoides4.
DUDASDobije mnie!
BURZYCKIA ta Lichen canescens figerrimus5, co za nędzna figura!
DUDASPotrzaskałem wszystkie kości!
BURZYCKIWidzisz, jaką pociechą i podporą jest umiejętność! I w nadpowietrznych sferach i na najszorstszej6 skale człowiek umiejętny znajdzie zabawę7.
DUDASObyś na dnie morskiem8 układał zbiór muszli, a ja tam był, skąd przyszedłem.
BURZYCKISłabyżeś9! a przecież tak czyste, tak lekkie jest to górskie powietrze.
DUDASAni je pierśmi10 zachwycić.
BURZYCKIZauważałeś, jaki przecudny widok?
DUDASCóż mi on pomoże?
BURZYCKIZimnyś11 jak głaz.
DUDASGdy mnie dreszcz przejmie: teraz całym12 w potach.
BURZYCKITo zdrowo. schodząc Ręczę ci, żeśmy w właściwem13 miejscu.
DUDASWolałbym, żebyśmy byli na dole.
BURZYCKIWszakżeśmy szli najbliższą drogą.
DUDASNajprostsza, ale o kilka godzin dłuższa. Z utrudzenia i bólu ani się ruszyć mogę! Ach! ojojoj!
BURZYCKIPrzecież nie rozpadłeś się w kawałki. podnosi go
BURZYCKIOby każdy szukający szczęścia w zmianach, takie jak ja zrobił doświadczenie!
BURZYCKIUpamiętaj się14! Upamiętaj się!
DUDASPrzynajmniej mieliśmy co jeść i pić.
BURZYCKIUmhu!15 Z cudzej kieszeni lub z cudzego stołu!
DUDASW zimie nie zaznaliśmy chłodu.
BURZYCKIDopókiśmy w łóżkach leżeli16.
DUDASAni trudów; a pewnym ludziom gorzej było jak nam, co jak szaleni uganiamy po świecie, by jakieś urojone dziwadła w najdziwaczniejszy sposób pochwycić.
BURZYCKINasze dzieje w tych krótkich zawarte słowach: nie było sposobu dłużej osiedzieć się w mieście. Bo chociaż wcale skromnemi były nasze żądania, to i tych nawet nie zaspokajano; — prace nasze płacono sowicie, lecz my tem potrzeb naszych pokryć nie mogli. Żyliśmy właściwym nam trybem, a rzadko znaleźć mogliśmy odpowiednie nam towarzystwo. Słowem wzdychaliśmy do jakiej nowej krainy, kędy17 by była inna postać rzeczy.
DUDASA idąc tą drogą przedziwnieśmy sobie byt polepszyli18!
BURZYCKISkutek uwieńcza zabiegi. Wielkie zasługi w nowszych czasach rzadko już zostają w utajeniu; — są dzienniki, które bezzwłocznie każdy czyn wzniosły unieśmiertelniają. — Słyszeliśmy, że na szczycie tej niebotycznej góry puszczyk mieszka, którego wszystko19 nie zadawalnia20; dlatego mu też ogromne przyczytujem21 umiejętności. — W całym kraju słynie pod imieniem: „Krytyka”. Całe dnie przesiaduje w domu, badając to, co wczoraj inni zdziałali, a zawsze nierównie22 rzutniejszy jak każdy wracający z sali obrad publicznych. — Domniemywamy się23, że wszystkie miasta, chociaż w nocy tylko, jak ów diabeł kulawy — zapewne zwiedził, a więc będzie nam mógł wskazać miejsce, kędy by się przyjemnie żyć dało. — Patrz! patrz no tam, jakie to prześliczne mury! Istotnie! jakby je rusałki wyczarowały!
DUDASJuż znowu się unosisz nad kupą starych kamieni?
BURZYCKINieochybnie24 on tam mieszka. — He! he! puszczyku! he! he! panie puszczyku! Nie masz nikogo w domu?
PAPUGAPanowie! Moi panowie! Jak mam zaszczyt25? skąd przybywacie? Jakaż miła niespodzianka?
BURZYCKIPrzychodzim poznać pana Puszczyka.
DUDASPrawieśmy karki poskręcali, by pozyskać zaszczyt służenia mu.
PAPUGACzegóż się nie czyni dla poznania tak wielkiego męża? Miłem będzie panu mojemu, przybycie wasze. — Jakkolwiek tego nie okazuje, bardzo lubi, by go odwiedzano.
BURZYCKICzy waćpan u niego w obowiązku26?
PAPUGATak to, dopóki mi się zdawać27 będzie.
DUDASA jakże się waćpan zowie?
PAPUGAZowią mnie: Postępowiczem.
BURZYCKIPostępowiczem?!
PAPUGAA z rodu jestem — papuga!
BURZYCKITo bym się łacniej domyślił.
DUDASKontentże waść z pana swego?
PAPUGAOt tak, tak. — Już tośmy jakby stworzeni jeden dla drugiego. — On po całych dniach bez ustanku myśli — a ja — zupełnie nic nie myślę; on wszystko rozbiera, osądza, a to mi wcale28 na rękę, bo już ja tego nie potrzebuję robić. — A jeśli mnie co tak serdecznie cieszy — jeżeli się tego na pamięć wyuczę i przez cały dzień z tem noszę, to też wieczorem idę do niego i pytam go: a warteż to co?
BURZYCKIAleż się tu musicie okropnie nudzić?
PAPUGAA gdzież tam, my tu o wszystkiem wiemy.
DUDASAle co porabiacie przez dzień cały?
PAPUGAEj! tak oczekujem przyjścia wieczora.
BURZYCKITo zapewne macie jeszcze jakie osobiste pasyjki, zamiłowania?
PAPUGAJuż to moja pasja — słowiki — skowronki i wszystkie ptasie śpiewaki! Całe godziny — w dzień i w nocy stoję i słucham ich śpiewu, a takim szczęśliwy, tak się unoszę, że niekiedy myślę, iż mi pióra ulatują. — Na nieszczęście i pan mój przepada, za temi stworzeńkami — tylko w inny sposób; — kędy które z nich dopadnie; łaps! trzyma za łebek i skubie. — Zaledwo na usilne me prośby dozwolił, by tu na górze żyło ich kilkoro, a właśnie te nie najlepsze.
BURZYCKIWypadałoby remonstrować29.
PAPUGATo nic nie pomoże, gdy on głodny.
DUDASWięc mu waść inny żer podsuń.
PAPUGAI to się robi, o ile można, i z tem też właśnie moja bieda. Gdyby to zawsze myszy dostać można! — On znajduje, że myszy równie delikatne jak skowronki, a najpiękniejszego skowroneczka połknie jak myszkę.
DUDASI czemuż mu waść służy?
PAPUGAKiedy już jest moim panem.
BURZYCKIJa bym go tu zostawił na górze w tem jego pustkowiu, a tam na dole wyszukałbym sobie takie ładne, lube cieniste drzewko — pełne słowików, nad którem by setki skowronków unosząc się śpiewało; i tam żyłbym sobie rozkosznie.
PAPUGAAch! żeby to tak już było!
DUDASTo uwolń30 się od niego.
PAPUGAJakże to sobie począć?
BURZYCKICzy tak doskonale karmi, że kędy indziej31 lepszej znaleźć nie można strawy?
PAPUGAUchowaj Boże! ja tę odrobinę — sam sobie wyszukać muszę. — Gdybym ja kości i szkielety mógł spożywać; bo te tylko z swoich zostawia obiadów.
BURZYCKIOtóż to zowię posadą nie lada! — Lecz wreszcie chcielibyśmy poznać tego pana, co godny mieć tak wiernego sługę.
PAPUGATylko cicho, cicho, byście go nie obudzili! bo w marzeniach zaniepokojony jak dzieciuch kaprysi — lecz zwykle jest wcale poważnym mężem. — Otóż słyszę, że się właśnie przebudziwszy z drzymki32 poobiedniej trzepocze; — więc w dobrym będzie humorze; — zaraz go zawiadomię. — Mój drogi panie! uniżenie proszę, przybyło tu parę arcy uprzejmych przybyszów! — Niebo osłonione chmurami nie będzie razić wzroku.
PUCHACZW jakim przedmiocie żądają panowie usłyszeć me zdanie?
BURZYCKINie tak zdanie; jak radę!
PAPUGATo właśnie jego forsa33. — Nie zdarzyło mi się widzieć, aby on każdemu — cokolwiek zrobi — potem własnym jego nosem nie wskazał co lepszego.
PUCHACZDobrej rady chcecie, moi panowie?
DUDASAlbo i wiadomości — jak to tam pan nazwać woli.
PAPUGATem będzie mógł panom służyć; on o wszystkiem zawiadomiony.
PUCHACZTak jest, ja mam korespondencje z wszystkimi malkontentami całego świata; otrzymuję więc najskrytsze wiadomości — papiery i dokumenta; i z rozmów takich tylko ludzi można się szczerej prawdy dowiedzieć.
BURZYCKINaturalnie!
DUDASBez wątpienia.
PAPUGAO! niezawodnie.
PUCHACZTrwożyć ptastwo to serdeczna moja rozkosz! I każdemu z nich jakoś ckliwo, gdy mnie i z najdalsza zwietrzy. Wtenczas to wrzaski, piski, krakanie, a jak gwarliwe stare baby, ani się ruszą z miejsca, kędy ich kto droczy. — Ale też ten i ów wie dokładnie, żem mu jego pisklęta zanatomizował34, by mu okazać, że należało im mniej wiotkie lota, silniejsze dzióby i kształtniejsze łapki sprawić.
DUDASWięc my szczęśliwie dobry skład zdybali; boć szukamy — miasta, państwa, kędy by nam lepiej było jak w owem, z któregośmy przybyli.
PUCHACZJeśli się dowiedzieć chcecie, kędy jest gorzej, to bym mógł łacniej tem służyć. Bądźcie przekonani, że żaden naród na całym świecie nie umie sobie postąpić, a żaden król rządzić.
BURZYCKIA przecie wszyscy jakoś żyją.
PUCHACZTo właśnie najgorzej! Ale cóż was wypędziło z ojczyzny?
BURZYCKITo wcale nieznośne urządzenie. Uważ35 waćpan. Czyśmy w domu siedząc luleczkę36 kurzyli, czy poszli łyknąć dobrego starego winka; — to zupełnie nikt naszych trudów wynagrodzić nam nie chciał. Co byśmy robić największą mieli chętkę, to najsurowiej było zakazane, a było tylko spróbować37 — to za najlepsze chęci jeszcze nas karano.
PUCHACZAleż bo to moi panowie! zdajecie się mieć jakieś dziwne pojęcia.
DUDASO bynajmniej! największa część naszych przyjaciół
Uwagi (0)