rodzaj - "Epika" na darmoweebooki.pl
Powieść Władysława Reymonta, za którą otrzymał Nagrodę Nobla w 1924 roku, publikowana w tomach między 1904 a 1909 rokiem. To utwór przedstawiający losy społeczności zamieszkałej we wsi Lipce. Fabuła powieści obejmuje 10 miesięcy i opisuje losy Macieja Boryny, jego rodziny i innych mieszkańców Lipiec. Ukazuje zarówno problemy społeczne, z którymi spotykają się chłopi, jak i przedstawia ich codzienność, święta oraz tradycje, życie uzależnione od pór roku i pogody, wpisuje także chłopów w tradycję
Mamy przed sobą dzieło wielkiego gawędziarza, którym Mikołaj Rej niewątpliwie był. Zanim swoje opowieści zapisał, testował je zapewne na słuchaczach, pouczając ich i bawiąc. Widać to w jego stylu, w zdaniach łączących się w długie łańcuchy nieprzerwanych fraz, w nasyceniu pytaniami retorycznymi, ale też w szeregach wyliczeń, licznych powtórzeniach i zdrobnieniach: wszystko to miało przykuć uwagę odbiorców. Żywot człowieka poczciwego, najobszerniejszy tekst spośród wchodzących w skład zbioru
Najbardziej znana powieść Edwarda Redlińskiego, nagrodzona przez tygodnik „Kultura” jako najlepsza książka roku 1973. Na jej podstawie w 1981 roku zrealizowano film o tym samym tytule, doczekała się także ponad 20 adaptacji teatralnych. Prości, niepiśmienni mieszkańcy zapadłej wsi Taplary od pokoleń żyją pracowicie i po bożemu, w stałym rytmie pór roku. W swojej małej wspólnocie trwają przy dawnych zwyczajach, wierzeniach i zabobonach. Od wielkiego, obcego świata z jego pędem do zmian,
Relacja z podróży i dwuletniego pobytu autorki w Persji pod koniec XIX wieku. Ratuld-Rakowska opisuje uciążliwą wyprawę przez wschodnią Turcję i północną Persję do Teheranu, którego opis zamyka pierwszą część książki. Część druga poświęcona jest samej Persji. Autorka barwnie przedstawia krajobrazy, ubiory i zwyczaje, wiele miejsca poświęca odmiennościom wyposażenia domów, miejscowej kuchni, różnicom w sposobach spożywania potraw. Opisuje tętniące życiem bazary z mnogością towarów, wędrownych
Osadzone w realiach prowincjonalnej Polski po przemianach gospodarczych opowiadanie fantastyczne z motywami baśniowymi i mistycznym finałem. Główny bohater ma niezwykle bliskie relacje ze zwierzętami niedrapieżnymi i niewielkimi, takimi jak myszy czy psy, ale już nie koty. Sam bowiem ma podobny do nich charakter: drapieżcom łatwo go zranić. Kryje jednak przez całe życie niezwykłą tajemnicę, niosącą zniszczenie i ocalenie zarazem.
Vincas Stonis to jedna z najsłynniejszych powieści pisarki, przedstawiająca prawdziwą szkołę męskości, jaką musiał przejść tytułowy bohater. Gospodarka, rodzina, kształcenie się — po wyjeździe ojca do Ameryki Vincas musiał dźwigać na swych barkach wszystko. Lecz nawet trudności, z jakimi się zetknął, nie pozbawiły go uczuć głęboko żywionych do ojca, rodzeństwa i ojczyzny, którą nazywał swą drugą matką. Wierność własnym ideałom, ojczyźnie nie tylko czyni Vincasa dorosłym mężczyzną, lecz
Iš daktaro pasakojimų, Sulaukė oraz Rudens dieną — są to trzy opowiadania o niezwykłej wymowie artystycznej. W nich to bowiem pod wpływem potoku impulsów autorka zawarła dążenia do ideału, zasady moralności, kontemplację wieczności, nadając utworom w ten sposób charakter nieco autobiograficzny. Tęsknota matki do dziecka, czekanie, nadzieja — to jest tylko kilka z mnogości poruszanych przez pisarkę elementów skomplikowanego duchowego świata człowieka. Dzięki nie raz zwykłym na pozór sytuacjom,
Być może z własnego doświadczenia pracy z dziećmi Marija Pečkauskaitė jak nikt potrafiła dostrzec ich obawy, pragnienia, potrzeby. Czego może pragnąć dziecko urodzone i wychowane na wsi? Lepszego, jasnego życia. Takie dziecko pragnie „światła”, jakim jest przede wszystkim wiedza. W swym opowiadaniu pisarka w przejrzysty sposób przedstawia starania chłopczyka – Wincentego – pokładane dążąc w kierunku „światła”, czyli „į šviesą”, o czym prawi też tytuł utworu. Czy mu się uda?
Powieść Władysława Reymonta, za którą otrzymał Nagrodę Nobla w 1924 roku, publikowana w tomach między 1904 a 1909 rokiem. To utwór przedstawiający losy społeczności zamieszkałej we wsi Lipce. Fabuła powieści obejmuje 10 miesięcy i opisuje losy Macieja Boryny, jego rodziny i innych mieszkańców Lipiec. Ukazuje zarówno problemy społeczne, z którymi spotykają się chłopi, jak i przedstawia ich codzienność, święta oraz tradycje, życie uzależnione od pór roku i pogody, wpisuje także chłopów w tradycję
Mamy przed sobą dzieło wielkiego gawędziarza, którym Mikołaj Rej niewątpliwie był. Zanim swoje opowieści zapisał, testował je zapewne na słuchaczach, pouczając ich i bawiąc. Widać to w jego stylu, w zdaniach łączących się w długie łańcuchy nieprzerwanych fraz, w nasyceniu pytaniami retorycznymi, ale też w szeregach wyliczeń, licznych powtórzeniach i zdrobnieniach: wszystko to miało przykuć uwagę odbiorców. Żywot człowieka poczciwego, najobszerniejszy tekst spośród wchodzących w skład zbioru
Najbardziej znana powieść Edwarda Redlińskiego, nagrodzona przez tygodnik „Kultura” jako najlepsza książka roku 1973. Na jej podstawie w 1981 roku zrealizowano film o tym samym tytule, doczekała się także ponad 20 adaptacji teatralnych. Prości, niepiśmienni mieszkańcy zapadłej wsi Taplary od pokoleń żyją pracowicie i po bożemu, w stałym rytmie pór roku. W swojej małej wspólnocie trwają przy dawnych zwyczajach, wierzeniach i zabobonach. Od wielkiego, obcego świata z jego pędem do zmian,
Relacja z podróży i dwuletniego pobytu autorki w Persji pod koniec XIX wieku. Ratuld-Rakowska opisuje uciążliwą wyprawę przez wschodnią Turcję i północną Persję do Teheranu, którego opis zamyka pierwszą część książki. Część druga poświęcona jest samej Persji. Autorka barwnie przedstawia krajobrazy, ubiory i zwyczaje, wiele miejsca poświęca odmiennościom wyposażenia domów, miejscowej kuchni, różnicom w sposobach spożywania potraw. Opisuje tętniące życiem bazary z mnogością towarów, wędrownych
Osadzone w realiach prowincjonalnej Polski po przemianach gospodarczych opowiadanie fantastyczne z motywami baśniowymi i mistycznym finałem. Główny bohater ma niezwykle bliskie relacje ze zwierzętami niedrapieżnymi i niewielkimi, takimi jak myszy czy psy, ale już nie koty. Sam bowiem ma podobny do nich charakter: drapieżcom łatwo go zranić. Kryje jednak przez całe życie niezwykłą tajemnicę, niosącą zniszczenie i ocalenie zarazem.
Vincas Stonis to jedna z najsłynniejszych powieści pisarki, przedstawiająca prawdziwą szkołę męskości, jaką musiał przejść tytułowy bohater. Gospodarka, rodzina, kształcenie się — po wyjeździe ojca do Ameryki Vincas musiał dźwigać na swych barkach wszystko. Lecz nawet trudności, z jakimi się zetknął, nie pozbawiły go uczuć głęboko żywionych do ojca, rodzeństwa i ojczyzny, którą nazywał swą drugą matką. Wierność własnym ideałom, ojczyźnie nie tylko czyni Vincasa dorosłym mężczyzną, lecz
Iš daktaro pasakojimų, Sulaukė oraz Rudens dieną — są to trzy opowiadania o niezwykłej wymowie artystycznej. W nich to bowiem pod wpływem potoku impulsów autorka zawarła dążenia do ideału, zasady moralności, kontemplację wieczności, nadając utworom w ten sposób charakter nieco autobiograficzny. Tęsknota matki do dziecka, czekanie, nadzieja — to jest tylko kilka z mnogości poruszanych przez pisarkę elementów skomplikowanego duchowego świata człowieka. Dzięki nie raz zwykłym na pozór sytuacjom,
Być może z własnego doświadczenia pracy z dziećmi Marija Pečkauskaitė jak nikt potrafiła dostrzec ich obawy, pragnienia, potrzeby. Czego może pragnąć dziecko urodzone i wychowane na wsi? Lepszego, jasnego życia. Takie dziecko pragnie „światła”, jakim jest przede wszystkim wiedza. W swym opowiadaniu pisarka w przejrzysty sposób przedstawia starania chłopczyka – Wincentego – pokładane dążąc w kierunku „światła”, czyli „į šviesą”, o czym prawi też tytuł utworu. Czy mu się uda?