epoka - "Dwudziestolecie międzywojenne" na darmoweebooki.pl
Stare Miasto to wyjątkowo klimatyczny i oddziaływający na wyobraźnię obraz warszawskiej starówki sprzed czasów wojny. To specyficzne miejsce, w którym atmosfera jest zupełnie inna niż w pozostałych dzielnicach Warszawy. Tu żyją obok siebie i Żydzi, i Polacy, a łączy ich jedno — bieda. Sprawia to, że są sobie bliżsi niż gdziekolwiek indziej w tym mieście. Na warszawskiej starówce spotyka się dwóch mężczyzn — Izrael i Szajke, by podzielić się swoimi troskami związanymi z pracą i codziennymi
Przez to, że żona Leona Brojnera, Basia, otrzymała liścik miłosny, mężczyzna opuścił dom rodzinny i zupełnie zwątpił w moralność ludzką. Brojner był pisarzem i do tej pory znał ludzkie nieszczęścia tylko z historii, które czytał lub sam wymyślał. Gdy zetknął się z osobistą tragedią, mimo że jej nie przeanalizował — nie wiedział nawet, kim był autor liściku i czy rzeczywiście żona go zdradziła — doświadczył załamania. Remedium dla literatów to rozdział powieści Silni i słabi, utworu autorstwa
Tytułowy Dziwny Żyd to Berl Podlaski, gospodarz i właściciel ziemski. Poznajemy go w momencie, gdy wyciąga z wody dwa niedźwiedzie, które sam wyhodował. Chwilę później ratuje krowę dławiącą się ziemniakiem. Mężczyzna, który poskramia niedźwiedzie, potrafi sobie poradzić w każdej sytuacji, a do tego mimo że jest Żydem, trudni się uprawą roli. Dziwny Żyd to rozdział z powieści Silni i słabi, utworu autorstwa Altera Kacyzne, polskiego pisarza, publicysty i fotografa o pochodzeniu żydowskim,
Arabeski napisane prozą poetycką są zbudowane z bardzo delikatnej materii baśni. Kacyzne łączy w nich współczesność z przeszłością. Wśród tych utworów wybijają się na czoło Chore perły. Można je uznać za małe arcydzieło, utwór poczęty z ducha największego biblijnego poematu erotycznego Pieśń nad pieśniami Salomona.Z całkiem innego świata pochodzi opowiadanie Swaty w Parczewie. Śmiałe pod względem treści i awangardowe formalnie, Swaty w Parczewie są nowym, bulwersującym w sensie obyczajowym,
Wielki zmierzch to pamiętnik młodopolskiego pisarza i krytyka literackiego Cezarego Jellenty z pierwszych miesięcy I wojny światowej. Przedstawione w nim doświadczenia cywila — warszawiaka z niepokojem zerkającego na każdy nagłówek prasowy zostały wzbogacone o głębokie refleksje natury filozoficznej i liczne odwołania do sztuki. Na niemalże każdej stronie ujawnia się artystyczna wrażliwość Jellenty oraz jego ogromna erudycja. Jellenta w Wielkim zmierzchu wojny nie widzi. On ją ogląda niczym
Ekspresjonistyczna powieść wydana w roku 1925. Jej osią fabularną jest rozgrywka dwóch amerykańskich miliarderów, usiłujących zbawić kulturę europejską po kryzysie cywilizacji, jaki nastąpił po wielkiej wojnie światowej. Dawid Yetmeyer postanawia założyć w Toledo Dacing Przedśmiertny, w którym będą odbywać się „nowoczesne misteria pantomimowo-taneczne, pobudzające ludzi do wskrzeszania uczuć religijnych i do historycznego sposobu ujmowania rzeczywistości”. Zafascynowany obrazem El Greca
Poemat powstały w paryskim okresie twórczości Brunona Jasieńskiego, uznawany przez krytyków literackich za jeden z najważniejszych utworów autora. Przyjęta przez poetę forma ludowej pieśni stanowi niebanalną próbę stylizacji literackiej, która wydaje się być stworzona dla prezentacji losów Jakuba Szeli — chłopskiego powstańca w okresie rzezi galicyjskiej. Jasieński swoim utworem stawia się w opozycji do dotychczasowej interpretacji sylwetki buntownika, z jaką spotykamy się w tekstach Marii
Ponad sześciusetwersowy poemat, w dużej części utrwalony zgodnie z zasadami zapisu fonetycznego. Bruno Jasieński w swojej „Pieśni o głodzie” (1922) za nic zdaje się mieć zasady ortograficzne. Cały tekst, poza krótkim fragmentem „Śpiew maszyńistuw”, zapisana jest dość uciążliwą w odbiorze pisownią fonetyczną. To utwór chaotyczny i przesycony metaforami. Jest wyrazem radykalizacji poglądów poety na kwestie polityczne i przedstawia wzburzony proletariat. Tekst spotkał się z niechęcią krytyki, a
Stare Miasto to wyjątkowo klimatyczny i oddziaływający na wyobraźnię obraz warszawskiej starówki sprzed czasów wojny. To specyficzne miejsce, w którym atmosfera jest zupełnie inna niż w pozostałych dzielnicach Warszawy. Tu żyją obok siebie i Żydzi, i Polacy, a łączy ich jedno — bieda. Sprawia to, że są sobie bliżsi niż gdziekolwiek indziej w tym mieście. Na warszawskiej starówce spotyka się dwóch mężczyzn — Izrael i Szajke, by podzielić się swoimi troskami związanymi z pracą i codziennymi
Przez to, że żona Leona Brojnera, Basia, otrzymała liścik miłosny, mężczyzna opuścił dom rodzinny i zupełnie zwątpił w moralność ludzką. Brojner był pisarzem i do tej pory znał ludzkie nieszczęścia tylko z historii, które czytał lub sam wymyślał. Gdy zetknął się z osobistą tragedią, mimo że jej nie przeanalizował — nie wiedział nawet, kim był autor liściku i czy rzeczywiście żona go zdradziła — doświadczył załamania. Remedium dla literatów to rozdział powieści Silni i słabi, utworu autorstwa
Tytułowy Dziwny Żyd to Berl Podlaski, gospodarz i właściciel ziemski. Poznajemy go w momencie, gdy wyciąga z wody dwa niedźwiedzie, które sam wyhodował. Chwilę później ratuje krowę dławiącą się ziemniakiem. Mężczyzna, który poskramia niedźwiedzie, potrafi sobie poradzić w każdej sytuacji, a do tego mimo że jest Żydem, trudni się uprawą roli. Dziwny Żyd to rozdział z powieści Silni i słabi, utworu autorstwa Altera Kacyzne, polskiego pisarza, publicysty i fotografa o pochodzeniu żydowskim,
Arabeski napisane prozą poetycką są zbudowane z bardzo delikatnej materii baśni. Kacyzne łączy w nich współczesność z przeszłością. Wśród tych utworów wybijają się na czoło Chore perły. Można je uznać za małe arcydzieło, utwór poczęty z ducha największego biblijnego poematu erotycznego Pieśń nad pieśniami Salomona.Z całkiem innego świata pochodzi opowiadanie Swaty w Parczewie. Śmiałe pod względem treści i awangardowe formalnie, Swaty w Parczewie są nowym, bulwersującym w sensie obyczajowym,
Wielki zmierzch to pamiętnik młodopolskiego pisarza i krytyka literackiego Cezarego Jellenty z pierwszych miesięcy I wojny światowej. Przedstawione w nim doświadczenia cywila — warszawiaka z niepokojem zerkającego na każdy nagłówek prasowy zostały wzbogacone o głębokie refleksje natury filozoficznej i liczne odwołania do sztuki. Na niemalże każdej stronie ujawnia się artystyczna wrażliwość Jellenty oraz jego ogromna erudycja. Jellenta w Wielkim zmierzchu wojny nie widzi. On ją ogląda niczym
Ekspresjonistyczna powieść wydana w roku 1925. Jej osią fabularną jest rozgrywka dwóch amerykańskich miliarderów, usiłujących zbawić kulturę europejską po kryzysie cywilizacji, jaki nastąpił po wielkiej wojnie światowej. Dawid Yetmeyer postanawia założyć w Toledo Dacing Przedśmiertny, w którym będą odbywać się „nowoczesne misteria pantomimowo-taneczne, pobudzające ludzi do wskrzeszania uczuć religijnych i do historycznego sposobu ujmowania rzeczywistości”. Zafascynowany obrazem El Greca
Poemat powstały w paryskim okresie twórczości Brunona Jasieńskiego, uznawany przez krytyków literackich za jeden z najważniejszych utworów autora. Przyjęta przez poetę forma ludowej pieśni stanowi niebanalną próbę stylizacji literackiej, która wydaje się być stworzona dla prezentacji losów Jakuba Szeli — chłopskiego powstańca w okresie rzezi galicyjskiej. Jasieński swoim utworem stawia się w opozycji do dotychczasowej interpretacji sylwetki buntownika, z jaką spotykamy się w tekstach Marii
Ponad sześciusetwersowy poemat, w dużej części utrwalony zgodnie z zasadami zapisu fonetycznego. Bruno Jasieński w swojej „Pieśni o głodzie” (1922) za nic zdaje się mieć zasady ortograficzne. Cały tekst, poza krótkim fragmentem „Śpiew maszyńistuw”, zapisana jest dość uciążliwą w odbiorze pisownią fonetyczną. To utwór chaotyczny i przesycony metaforami. Jest wyrazem radykalizacji poglądów poety na kwestie polityczne i przedstawia wzburzony proletariat. Tekst spotkał się z niechęcią krytyki, a