Pamiątki po nas - Piotr Sommer (efektywne czytanie .txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Udostępniamy drugi tom poetycki Piotra Sommera, wydany w 1980 roku a zatytułowany Pamiątki po nas.

Krzysztof Siwczyk pytał „Czy ktoś wymyślił piękniejszy tytuł książki poetyckiej?”. Na pewno jest on świetnym sposobem wyrażenia dystansu zarówno do siebie, jak i do własnej rzeczywistości.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Piotr Sommer
Epoka: Współczesność
Rodzaj: Liryka

Czytasz książkę online - «Pamiątki po nas - Piotr Sommer (efektywne czytanie .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Piotr Sommer

Idź do strony:

class="verse">Ale nie chcę winić matki, sam

zmarnowałem jeszcze niejedną okazję.

Och, dziadku César,

dlaczego nie poczekałeś na mnie?

Twój prawnuk nie ma jeszcze trzech lat,

a jednak gdybym teraz umarł, chyba by

pamiętał już coś ze mnie.

Więc wystarczyłoby chociaż kilka lat

życia więcej, zupełnie nowy świat

którego musiałbyś się znowu uczyć,

te dziesięć lat, powiedzmy: koniec wojny,

Stalin, a w domu

zięć, który nie skończył bodaj czterech klas

w chederze, kuśnierz, i wreszcie ja,

w siedem lat po twojej śmierci.

o wykształceniu ojca mama wolała mi

nie mówić, było jej wstyd,

przed tobą wstyd być może byłby jeszcze większy.

Babcia nie lubiła go podobno,

ja nie mam stosunku, nie wiem

czy tylko sami ludzie ponoszą winę

za nieszczęśliwe małżeństwa.

(Pamiętam, raz mi zrobił kogel-mogel,

ale obiecał dać, gdy powiem, że wolę go od matki,

nie wiem, czy ona to pamięta,

ja pamiętam ten wstyd.)

Jest maj, parę dni temu spadły

pierwsze większe deszcze.

I nawet każda kropla ma swoją prehistorię,

która pozwala jej przybrać własny kształt.

Wiesz, czasem mi się zdaje, że jestem

zbitką gestów, które mnie przekonały,

słów, które jakimś cudem zapamiętałem

i czym prędzej schowałem do ręki

żeby nie uciekły, i paru milczeń

których nie umiem.

Po co ja to robię, no właśnie, po co?

W gruncie rzeczy nie ma mnie

dla ciebie jeszcze bardziej niż ciebie dla mnie,

choć ja przynajmniej wiem, że byłeś

i że umarłeś.

Po co ja piszę ten list, ten wiersz, to czy ja wiem co,

który chce mnie otworzyć z kilku stron

jednocześnie. Być może on powinien

znaleźć sobie jeszcze tylko jakiś naturalny koniec

i nie marudzić dłużej. Zawiesić cię w ramce

wspomnień na ścianie,

jako twój domniemany portret

(razem z tą jajecznicą z dwudziestu jaj, powiedzmy,

czy inną wyłudzoną historyjką),

ale on nie chce, on chce przez chwilę jeszcze

kontynuować temat, jakbyś naprawdę był

tylko literackim pretekstem, na tyle

pojemnym, by mówić o wszystkim.

Wiesz, przejeżdżałem dzisiaj

obok babci, to znaczy obok was

ja (wybacz, ale dopiero teraz

uzmysłowiłem sobie, że jeśli groby

nie zostały pomylone, jesteście tam razem),

było już ciemno, wziąłem taksówkę,

żeby zdążyć na sen dziecka,

którego nie widziałem tydzień.

Jechałem wzdłuż muru

oddzielającego martwych od żywych

i nie wiedziałem, czy wierzyć

w życie pozagrobowe, czy nie.

Czy to na pewno nasze dzieci

przenoszą nas dalej? Jakiś ślad

powinien zostać odciśnięty,

choć pewnie można by zapytać — po co.

I co to znaczy być wiernym sobie?

Za chwilę mam lekcję konwersacji

i powinienem wymyślić temat do rozmowy,

bo to już czerwiec i uczniowie

chcą się dostać na studia.

Czy ty lubiłeś prywatne lekcje, te panienki

przychodzące do ciebie do domu — teraz

zdaje się ulica Więckowskiego, a wtedy jak? —

Czy miałeś dla nich swój prawdziwy uśmiech, czy lekcje

to byłeś naprawdę ty?

Co za traf, że robię to samo!

(czy ty też musiałeś to robić?)

Owszem, uśmiecham się,

żeby nie wyszło całkiem źle, i zbieram, zbieram

wszystkie preteksty do wyduszania słów,

powody do rozmowy, na ciężkie chwile ciszy.

Pamiętam, że pisałem na ten temat wiersz,

który nie wyszedł. Ostatnio —

ale już spieszę się trochę — piszę

tylko wtedy, kiedy powinno wyjść,

albo gdy nie wiem, co wyjdzie, z ciekawości.

Ale czy ja naprawdę jestem mną?

I patrz, tyle myślałem o tym,

a to się samo kończy.

Przypisy:

1. cyplonok toże choczet żyt’ (ros.) — kurczak też chce żyć. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?

Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.

Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.

Ten utwór jest udostępniony na licencji Licencja Wolnej Sztuki 1.3

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/sommer-pamiatki-po-nas/

Tekst opracowany na podstawie: Piotr Sommer, Po ciemku też (wiersze z książek), Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Poznań 2013.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez fundację Nowoczesna Polska z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów autora. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Aleksandra Kopeć, Paweł Kozioł, Jan Szejko.

Okładka na podstawie: Marco Verch@Flickr, CC BY 2.0

ISBN 978-83-288-5239-6

Plik wygenerowany dnia 2021-07-08.

Idź do strony:

Darmowe książki «Pamiątki po nas - Piotr Sommer (efektywne czytanie .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz