Druga ojczyzna (tomik) - Jerzy Liebert (złota biblioteka .TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Jerzy Liebert pisał o religii i filozofii, przedstawiał Boga, jako bezwzględnego Stwórcę. Druga ojczyzna to jego debiutancki tomik opublikowany w 1925 roku.

Początkowo publikował swoje wiersze na łamach „Wiadomości literackich”, „Pamiętnika Warszawskiego” oraz „Skamandera”. Był związany z otwartym środowiskiem katolickim w Zakładzie dla Ociemniałych w Laskach, do którego trafił dzięki przyjaciółce i niespełnionej miłości, Bronisławie Wajngold. To właśnie tam Libert przeżył duchowe odrodzenie, które wpłynęło na jego życie i twórczość. W jego poezji charakterystyczny jest motyw śmierci i przemijania. Zmarł przedwcześnie w wieku zaledwie 27 lat.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Druga ojczyzna (tomik) - Jerzy Liebert (złota biblioteka .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Jerzy Liebert

Idź do strony:

Jerzy Liebert Druga ojczyzna (tomik)

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

ISBN 978-83-288-3503-0

Druga ojczyzna (tomik) Strona tytułowa Spis treści Początek utworu [Druga ojczyzna - Dedykacja] Druga Ojczyzna Słowo Do Anny Morze i wino Gołębie w kościele Św. Aleksandra Koncha, Perły i Słowik Muzyka poranna Do młodzieńca z obrazu Maas'a Pan Bóg i bąki Zaloty Jeziora górskie Sonet Miłość doskonała Apostrofa [Jak kochankowie...] Odpowiedź Dwa wina Wiersz miłosny Serce Anny Zamiejskie ogrody Niebo i ziemia Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna

Druga ojczyzna (tomik)

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

[Dedykacja]

Mojej Siostrze Annie

Druga Ojczyzna

Nocą, kiedy różowy świt po gwiazdach schodzi,

Chłód, jak ćma senna, wpada, gdy okno otworzę,

Myślę, że mnie jak rosę wypije przestworze,

Że nie ziemia mnie wchłonie i nie ziemia rodzi.

Że tam, ponad światami, ponad drogą mleczną,

Nad błękitem, co rankiem w bladą dmucha tarczę —

Jest ojczyzna, za którą tęsknię tu i walczę

Z smutkiem, co w duszy rośnie i z miłością wieczną.

Bo wierzę, że Bóg wszystko wyrówna i zgodzi.

Niepokój serca mego z pogodą obszaru,

Jak obłok, od gwiazd ciężkich i srebra nadmiaru,

Od ziemi mnie, od ciała i dnia oswobodzi.

Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Słowo

Jeśli nieba przejrzystość albo wód głębina

Jest zwierciadłem pogodnym lub sinym odmętem,

A wonny słup powietrza, który się ugina,

Jak kolumna od srebra, zwiemy firmamentem1,

Jeżeli wszystkie kwiaty znamy po imieniu

I śmierć z miłością wiążemy niby narcyz z różą,

A śledząc serc i planet obroty w skupieniu,

Znużenie ciszą zwiemy, a niepokój burzą,

O, jeśli wszystko ma swój dźwięk, barwę lub imię

Na tej ziemi, co czarna błękitem oddycha,

Jak nazwać falę wrzącą, co przez piersi płynie

A na usta jak gołąb wylatuje cicha?

Do Anny

Z okna Twego, jak z szklanki wąskiej, piję wino

Błękitne i różowe z gwiazdami, co płyną

Na dnie przejrzystem2.

A Ty z serca mojego, co wrzące i gwarne,

Słodką, serdeczną dłonią zbierasz krople czarne

Jak łzy perliste.

I tak w nieba i piersi wsłuchani oddechy,

Z winem różowym nasze łączymy uśmiechy

W przyjaźni zgodnej.

Aż serca niespokojne i dręczone burzą,

Jak żagle się w przestworzach skąpią i zanurzą

W mowie pogodnej.

I gdy małą uliczkę dzień słońcem wybiela

I jak pszczelny ul dzwoni kościół Zbawiciela

Na pacierz ranny,

Usta, od słów błękitne, są jak obłok chłodne

I światło przez nie płynie czyste i łagodne —

Mój wiersz do Anny.

Morze i wino

Kiedy ustami mymi Twe oczy otworzę!

Po cóż podróż daleka i głębokie morze?

Rzęsy jak ptaki lecą, aż wieczór je znuży,

W powiekach nieba toną niby w płatkach róży.

Wtedy morze fal piersią wznosi się zmęczone,

Całuje gwiazdy lekko i bierze w ramiona

A ziemia, jak twe usta, brzoskwinią i winem

Napełnia welon nocy, co z księżycem płynie.

Wiem, droga, że nas miłość łączy i rozwodzi,

Jak wino nas upaja i jak morze chłodzi.

Z naszych oczu, z ust biorąc odwieczną przyczynę —

Oczy tęsknią za morzem, a usta za winem.

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/

Gołębie w kościele Św. Aleksandra

Gdy słońce w górę biegnie jak złota wiewiórka,

Potrząsając ogonem puszystym w przestrachu,

Dwa gołębie, w dzień letni na kościelnym dachu

Przed upałem i kurzem kryją białe piórka.

Tutaj w cieniu bezpieczne gruchają nad miastem,

Jak dobrze jest i chłodno pod stopą anioła,

A gdy słońce znów przyjdzie i wszędzie jest jasno,

Jak para oblubieńców płyną do kościoła.

Koncha, Perły i Słowik

Wieczór jest jako flakon — kiedy się odmyka,

Wszystko chciałby odurzyć perfumą słowika.

Muszlę nieba otwiera jak morza odmęty,

A z muszli perły srebrne lecą w firmamenty3.

Noc je na nitkach wątłych leciutko kołysze,

Niby główkę słowiczą zasłuchaną w ciszę.

Aż wschód w palce różowe pocznie gwiazdy chwytać

I w konchę niebios perły bledziutkie zamykać.

Muzyka poranna

Daleko i bardzo leciutko,

Wiatr niebo i drzewa kołysze,

Ptaki błękit z gardziołków

Kroplami leją w ciszę.

Cisza, jak waza pełna

Po brzegi słodkiego płynu,

Rozlewa błękit w kieliszki

Akacyj4 i jaśminu.

Błękit się z srebrem łączy,

Mocną wypryska wonią,

Ptakom języczki drapie

I nowe krople dzwonią.

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

Do młodzieńca z obrazu Maasa5

Młodzieńcze, próżno wzrok swój ukrywasz przed nami,

Oczy coraz smutniejsze zachodzą ci łzami,

Na smukłą, młodą postać zapatrzony czule,

Jak winem się upiłeś szlachetnym swym bólem.

W południe, spowinięte6 gorącym muślinem,

Na twarzy ukochanej śledząc żyłki sine,

Możeś w oczy jej patrząc, jak w dwa nieba, przeczuł,

Że zarówno z błękitem i ją zgasi wieczór.

I gdy z wolna odejdzie pogodna i wiotka

Ta, którą ukochałeś wśród innych, na wieki,

Gdy jak płatki opadną jej zwiędłe powieki —

Wiedz, pod twoim spojrzeniem nawet śmierć jest słodka.

Pan Bóg i bąki

Pan Bóg jest dzieckiem

Idź do strony:

Darmowe książki «Druga ojczyzna (tomik) - Jerzy Liebert (złota biblioteka .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz