Achilleis - Stanisław Wyspiański (biblioteka cyfrowa txt) 📖
Krótki opis książki:
Dramat powstał w roku 1903. Składa się z luźno powiązanych ze sobą scen, opartych na klasycznym homeryckim micie o wojnie trojańskiej.
Charakterystyczną cechą utworu jest podkreślanie konfliktów zarówno w obozie greckim (sztuka zaczyna się od sporu Achillesa z Agamemnonem), jak i trojańskim (między Hektorem a Parysem). Zgodnie z antyczną tradycją, dramaturg wielokrotnie ukazuje wpływ bóstw na bieg wydarzeń.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Stanisław Wyspiański
- Epoka: Modernizm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Achilleis - Stanisław Wyspiański (biblioteka cyfrowa txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Stanisław Wyspiański
class="verse">wybiedz?
AGAMEMNON
wraca
HIPODAMIA
do dziewczyny
Weź moją chustę.
DZIEWCZYNA
okrywa się jej chustą
DZIEWCZĘTA
ustawiają się rzędem
AGAMEMNON
nie patrząc, rzuca chustę pierwszej z brzegu
i ta za nim idzie
DZIEWCZYNA
odziana w chustę Hipodamii wymyka się tymczasem
AGAMEMNON
do dozorcy dziewcząt
Policzyć dziewczęta.
Niech za próg jutro przez dzień nikt się wyjść nie waży.
Każesz im dziergać płótna.
DOZORCA DZIEWCZĄT
Wola wasza święta.
AGAMEMNON
odchodzi wsparty na wybranej dziewczynie
DZIEWKA
do Hipodamii
Byłam pewna, że tobie chusta się dostanie.
HIPODAMIA
No, toś się pomyliła. Sama będę spała.
DZIEWKA
Ułożymy się razem, mnieś się spodobała.
HIPODAMIA
Szmato!
DZIEWKA
Coś ty lepszego?
DOZORCA DZIEWCZĄT
Milczeć! Na leżyska!
HIPODAMIA
Zła, że ją pominięto i o to się ciska.
DZIEWKA
podsłuchując pod płótnami kędy się oddalił Agamemnon
Ale tam sobie jedzą i piją aż miło.
do Hipodamii
I powiedz, czy nie lepiej tam z nim by ci było?
Cożeś się tak już z jednym miłością zażegła,
żeby ci szkodzić miało, gdybyś z innym legła?
DOZORCA DZIEWCZĄT
przegania dziewczęta
MUZYKĘ FLETÓW
słychać przez chwilę
GŁOS
wywołującego echa pożegnalne, ginie, coraz z innej strony płynąc.
cisza
AGAMEMNON
uchyla płócien z boku i wkracza
stąpa ostrożnie
nadsłuchuje
oczekuje
wychodzi przed namiot
przed nim błyska światło księżyca
AGAMEMNON
wraca
skłaniając się przed kimś, kto dąży do namiotu
REZOS
wchodzi
jakby w obłędzie, niespokojny
obdarty z szat
AGAMEMNON
podchodzi ku niemu i rozszerza ramiona
całuje go
wskazuje miejsce na skórach
przynosi i podaje szaty
przynosi mu pić
pije sam wprzódy
klęka przed gościem
zdejmuje sandały Rezosa
kładzie rękę na sercu Rezosa
powstaje
palec kładzie na ustach swoich
palec kładzie na ustach Rezosa
REZOS
Jestem tu zakładnikiem? I z Priama woli?
Jak widzę z twojej twarzy i szczerości lica
podejmujesz mnie godnie.
AGAMEMNON
Strzegę. — Tajemnica.
Rozumiem. — Jesteś tego sojuszu poręką.
REZOS
Śle mnie Priam —?
AGAMEMNON
Król Troi wie, że cię przyjmuję.
Za jego to jest wolą — gościem się raduję.
Ktokolwiek jesteś, raduj się w mojej gościnie.
REZOS
Jam jest Rezos, a imię moje prawdą słynie.
Szedłem w obronę prawdzie i tamtym w ucisku,
gdy schwytali mię zbójcę, gdym spał w okopisku.
Z szat moich mię odarli — i wiedli — — ku tobie,
mówiąc, że z twoją wiedzą i z wiedzą Priama.
Dopiero u namiotu twego, gdy już brama
odemknięta poza mną chustami opadła,
z ust mi zdjęto wiązadła.— — — Konie....?
AGAMEMNON
...Są przy żłobie.
REZOS
Drużyna moja — — nie wiem, czyli żywa?
AGAMEMNON
Dawno pewno już w mieście zdrowa i szczęśliwa.
REZOS
Sądziłem, że ta zgraja konie mi wykradła
i mój skarb, który miałem.
AGAMEMNON
Słońce ci je zwróci.
Niech sen ciało pokrzepi i czasu bieg skróci.
oddala się
wraca
prowadząc Hipodamię
oddala się
HIPODAMIA
usiadła przy Rezosie na skórach
Kazano bawić was rozmową.
REZOS
Jesteś tu niewolnicą?
HIPODAMIA
W niewoli jestem, lecz czuję się wolna.
Jestem u tego zakładnicą,
co włada w tym namiocie.
REZOS
A czyjąże tu jesteś kochanką?
HIPODAMIA
Kochanek mój jest ten, co pierwszy przed innymi
mieczem i słowem. A tych nienawidzę.
Nie wierzcie im, bo to są psy podstępne.
REZOS
Nienawidzisz? — Posłuchaj. A przybliż się nieco,
bo może słucha kto, choć mówię cicho.
Złowiony jestem w sieć. — Spałem w miłości
w parowie górskim, wśród lesistej głuszy,
i kochanka moja była przy minie.
Czar nas opętał i błogość dał duszy,
i sań mój śniłem rozkoszy,
kiedym się zbudził, ockniony jej krzykiem
strasznym. — Ból czuję. — Związane mam oczy
mocnym rzemieniem, który ktoś zaciska.
I wlecze mnie wśród nocy,
wśród skał parowu — i, widać, wzdłuż rzeki,
bo chłód powiewu wody czułem.
Gdzie się mój orszak podział? Moje wozy?
Gdzie dziewczę? — Nie wiem. — Tu rzemień mi zdjęto
z czoła — u progu tego namiotu
i winem i ubiorem gościnnym przyjęto. —
Ten jej okropny krzyk dotąd mnie woła;
w uszach mi dzwoni wśród nocy. — —
Więc mówisz, że Achilles nie jest w zmowie
z rodem Atrydów — że jest im niechętny?
Więc także łupem i zdobyczą
z nim się nie dzielą...?
HIPODAMIA
Że tyle jeno ma, co sam zdobędzie
ze swymi ludźmi, gdy idą po nocy
na łup i zdobycz.
REZOS
Przyrzekł mi Atryda,
że sprawców zbrodni wykryje i skarze.
HIPODAMIA
Jak mnie porwano z domostwa rodziców,
gdy dam nasz spłonął i zapadł się w gruzy,
ostałam wtedy w namiocie zwycięzcy.
Był dobrym dla mnie.
REZOS
Więc ty?
HIPODAMIA
Dziś prócz niego
nie mam nikogo. On — właśnie zabronił,
bym, jako inne, szła przez ręce wszystkim,
i strzegł mej hańby, by mię po namiotach
co wieczór inny pieścił,
i on to słowem potężnym obwieścił,
że mnie jedyną chce pojąć za żonę,
gdy stąd odpłynie...
[VIII] W DOMOSTWIE PRIAMA
PRIAM
do domownika
Co jest za jeden, jaki, jak ubrany?
HEKABE
Przekupień, często przynosi świecidła,
które sprzedają nam tamci z obozu,
a w zamian bierze nasze.
PARYS
Szpieg, powiesić.
HEKABE
Znam go dobrze i z dawna; Grek pewien spokojny;
handluje drobnostkami, jest bardzo przystojny.
A miłyć zawsze widok człowieka grzecznego.
Dopuścić go bezpiecznie. Powie co nowego.
TERSYTES
wchodzi
rozkłada na ziemi, na środku izby mały dywanik i na nim usiada
rozwija przed sobą tobół i dobywa różnych przedmiotów
Ojcowie i synowie Ilionu, oto jest maść, którą się maści Achilles i ciało jego przepojone jest tą wonią. Kiedyś przyjdzie czas, gdy was posiecze. Ale oto niezawodny środek na nieśmiertelność.
Bodajbym się nie ruszył z tego miejsca, jeźli mi boski syn Tetydy nie dziękował wielokrotnie ze łzami wdzięczności i rąk tych moich nie całował, rąk tych kształtem pięknych i piękną cerą.
Matki i córy Ilionu, oto warkocze uplecione z włosów najmilszych kochanek, których lubością i czarem ciała cieszyli się Atrydzi po trudach mozolnych bojów z wami, o przesławni obrońcy świątyni Pozejdona.
Oto naszyjnik z potworków morskich suszonych na słońcu. Ktokolwiek go nosi, żywot jego wydłużon będzie o tyleż dni, ile łebków liczy ta święta obroża.
WSZYSCYmilczą
TERSYTES
zdejmuje z głowy sutą jakby czapkę z upiętych loków, niezmiernie długich, w której był przyszedł modą trojańską ubrany; znów jest tylko w swoich naturalnych lokach
potrząsa peruką w rękach
Taka różnica was jednych od drugich,