Intryga i miłość - Fryderyk Schiller (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖
Intryga i miłość to wydana w 1784 tragedia niemieckiego poety, Friedricha Schillera. Oprócz pisania zajmował się także filozofią, historią, estetyką czy teatrem.
W dramacie autor ukazał stosunki społeczne jakie panowały w Niemczech. Jest to historia miłości arystokraty Ferdynanda von Waltera oraz przedstawicielki mieszczaństwa, Luizy Miller. Ojciec Ferdynanda próbuje ich rozdzielić, ponieważ Luiza pochodzi z niższej warstwy społecznej. Ostatecznie za to, że spiskował przeciwko ukochanej syna, spotyka go kara.
- Autor: Fryderyk Schiller
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Intryga i miłość - Fryderyk Schiller (gdzie czytać książki online za darmo txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Fryderyk Schiller
Umierając przebaczył Zbawiciel mój świata! — Błogosławieństwo tobie i jemu.
Czekaj, czekaj! Jeszcze chwilę, o aniele nieba! Porywa za rękę i prędko opuszcza. Zimna, zimna, i spotniała — już jej duszy nie ma. Powstaje. Boże mojej Ludwiki! Przebaczenia najokropniejszemu zabójcy — przebaczenie było jej ostatnią modlitwą! Jakże piękna i pociągająca nawet po zgonie! Śmierć wzruszona, łagodnie przeszła po cichych jej licach. Wyraz dobroci nie był jej maską. — Śmierci się oparł i został. Po chwili. Cóż to — ja nic nie czuję? — Czy siła młodości ma mnie zatrzymać? Niewdzięczny trudzie — tego ja nie ścierpię.
Synu! Czy być może — nigdy nie uwierzę.
FERDYNANDTo patrz, rozbójniku!
PREZYDENTSynu mój! Na co, na coś to uczynił?
FERDYNANDZapewne! Trzeba było ministra się radzić, czy dzieło do jego planów przypadało. Wyborny, zadziwiający był pomysł, żeby związek naszych serc zazdrością rozerwać. Wyrachowanie godne było mistrza; szkoda tylko, że gniewna miłość nie powodowała się80 ruchom druta, jak twoje lalki drewniane.
PREZYDENTCzy nie ma tu nikogo, żeby nad niepocieszonym ojcem zapłakał?
MILLERPuszczajcie mnie — na Boga, puszczajcie.
FERDYNANDDziewica jest świętą — za nią kto inny modlić się powinien.
Moje dziecię! Moje dziecię! Mówią tu o truciźnie. — Córko moja! Gdzie jesteś?
FERDYNANDJam niewinny! — Ot temu podziękuj.
MILLERO Jezu!
FERDYNANDW krótkich słowach, ojcze! Zaczynają mi być drogimi. — Niegodziwie z życia zostałem okradziony — okradziony przez ciebie. Drżę o mój rachunek z Bogiem — ale złoczyńcą nigdy nie byłem. — Wiekuiste moje przeznaczenie jakiekolwiek będzie, na ciebie niech nie spada. Ale ja zabójstwo popełniłem, zabójstwo, które nie zechcesz, abym sam przed sąd Boga zanosił. Uroczyście zwalam większą i straszniejszą połowę na ciebie. — Jak się z nią ułatwisz, twoje w tym staranie. Prowadząc go do Ludwiki. Tu, barbarzyńco! Nad tym okropnym owocem dowcipu81 twojego paś oczy twoje — na tej twarzy głoskami zniszczenia stoi wypisane imię twoje, i anioł śmierci głośno go odczyta kiedyś. Postać, jaką tu widzisz, odchyli zasłonę łoża twojego, gdy w śnie spoczniesz i poda ci lodowatą rękę. Postać, jaką tu widzisz, w godzinie śmierci stanie przed duszą twoją i z ust twoich strąci ostatnią modlitwę. Postać ta na twoim grobie się ukaże, gdy cię na zmartwychwstanie obudzą, i przy Bogu stanie, gdy ten cię sądzić będzie.
PREZYDENTNie mnie, nie mnie, sędzio świata! Ale jego pytaj o tę duszę.
WURMMnie?
PREZYDENTCiebie, przeklęty! — Ciebie, szatanie! Ty dałeś jadowitą radę — na tobie odpowiedzialność — ja umywam ręce.
WURMNa mnie? Ze strasznym śmiechem. Wybornie! Wybornie! Wiem teraz przynajmniej, jak szatani dziękują. Na mnie, głupi złoczyńco? — Byłżeto mój syn? Ha! Przy tym widoku, co szpik w kościach zamraża, na mnie zwalasz odpowiedzialność? — Zgubiony jestem, ale i ty ze mną. Chodźcie — po mieście ogłoście zabójstwo, obudźcie sprawiedliwość. Zwiąż mi ręce, straży, i prowadź do sędziów — ja odkryję tajemnicę, która włosy słuchaczom najeży.
Przecież nie zechcesz, szalony?
WURMZechcę, towarzyszu! Zechcę — szalonym mnie nazywasz — prawda, ale to twoje dzieło — i po szalonemu postąpię. Ręka w ręce z tobą pójdę na rusztowanie! Ręka w ręce z tobą pójdę do piekła. — Mojej miłości pochlebi, razem być z tobą potępionym!
Przyprawiaczu trucizny! Zatrzymaj złoto twoje — czy chciałeś nim dziecko moje zapłacić?
Bieżcie za nim — on rozpacza! Oddajcie mu złoto, straszliwą moją zapłatę. Ludwiko! Ludwiko! — idę — bądźcie zdrowi — przy tym ołtarzu, pozwólcie, niech umrę.
PREZYDENTSynu mój! Ferdynandzie! Nie rzuciszże jednego spojrzenia na ojca przygnębionego?
Bogu miłosiernemu należy się to ostatnie.
PREZYDENTStwórca i stworzenie opuszczają mnie. Na ulgę sercu, czyż jednego nie rzucisz spojrzenia?
FERDYNANDPrzebaczył mi! Do straży — teraz do więzienia.
1. Wurm — nazwisko znaczące, w jęz. niem. oznacza robaka. [przypis edytorski]
2. mores (daw.) — posłuszeństwo. [przypis edytorski]
3. na koszu osiąść — spotkać się z odmową propozycji małżeństwa. [przypis edytorski]
4. wietrznik (daw.) — osoba niestała w uczuciach. [przypis edytorski]
5. niebawnie — dziś popr.: niebawem. [przypis edytorski]
6. mucha hiszpańska — afrodyzjak. [przypis edytorski]
7. kuplerka (daw.) — stręczycielka. [przypis edytorski]
8. plezir (z fr.) — przyjemność. [przypis edytorski]
9. żabot — ozdoba z marszczonej tkaniny umieszczana na przodzie bluzki. [przypis edytorski]
10. manszet — mankiet, zakończenie rękawa wzmocnione dodatkowym paskiem tkaniny. [przypis edytorski]
11. harbuz (daw., pot.) — odmowa na propozycję małżeństwa. [przypis edytorski]
12. skribus (z łac.) — pisarz (tj. urzędnik zajmujący się dokumentacją). [przypis edytorski]
13. wschody — dziś popr.: schody. [przypis edytorski]
14. umizgać się — zalecać się. [przypis edytorski]
15. palić koperczaki (daw., pot.) — zalecać się. [przypis edytorski]
16. przysada (daw.) — wada. [przypis edytorski]
17. dowcip (daw.) — rozum, spryt. [przypis edytorski]
18. malaga — gatunek słodkiego wina hiszpańskiego. [przypis edytorski]
19. nazad (daw.) — z powrotem. [przypis edytorski]
20. impromptu — improwizacja. [przypis edytorski]
21. merde d’oie (fr.) — kolor żółtozielony (dosł.: gęsie odchody). [przypis edytorski]
22. czy podobna (daw.) — czy to możliwe? [przypis edytorski]
23. także — tak z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
24. dla (daw.) — z powodu. [przypis edytorski]
25. kupler (daw.) — stręczyciel. [przypis edytorski]
26. assemblée (fr.) — zebranie. [przypis edytorski]
27. dwóch Indii — tj. Indii wschodnich i zachodnich. [przypis edytorski]
28. seraj — rezydencja sułtana. [przypis edytorski]
29. petliczy (daw.) — gadatliwy. [przypis edytorski]
30. asan (daw.) — waćpan, waszmość pan. [przypis edytorski]
31. szczutek (daw.) — prztyczek. [przypis edytorski]
32. adagio — utwór muzyczny w powolnym tempie. [przypis edytorski]
33. liwerunek (daw.) — podatek, zwykle w naturze, na utrzymanie wojska. [przypis edytorski]
34. pro memoria (łac.) — upominek (dosł.: dla pamięci). [przypis edytorski]
35. rumel-pikieta — gra w karty. [przypis edytorski]
36. burgund — gatunek francuskiego wina. [przypis edytorski]
37. roztoczyć — rozgryźć, zniszczyć. [przypis edytorski]
38. gran — niewielka jednostka wagi, por. ang. grain, tj, ziarno. [przypis edytorski]
39. androna (daw.) — bzdura, kłamstwo. [przypis edytorski]
40. niepodobieństwo (daw.) — niemożliwość. [przypis edytorski]
41. śklniący — błyszczący. [przypis edytorski]
42. en passant (fr.) — w przelocie. [przypis edytorski]
43. do tyla (daw.) — do tego stopnia. [przypis edytorski]
44. sa fortune (fr.) — swój los, swoje szczęście. [przypis edytorski]
45. mon Dieu (fr.) — mój Boże. [przypis edytorski]
46. kamerjunkier — młodszy szambelan. [przypis edytorski]
47. malice (fr.) — złośliwość. [przypis edytorski]
48. wyparować — wyprząc z zaprzęgu. [przypis edytorski]
49. bon mot (fr.) — dowcipne powiedzonko. [przypis edytorski]
50. rendez-vous (fr.) — spotkanie. [przypis edytorski]
51. Mort de ma vie! (fr.) — śmierć mojego życia. [przypis edytorski]
52. wystawa — wystawne wyposażenie. [przypis edytorski]
53. alkierz (daw.) — sypialnia. [przypis edytorski]
54. salopa — wierzchnie okrycie kobiece z pelerynką, podbite futrem. [przypis edytorski]
55. ludzkość (daw.) — miłosierdzie. [przypis edytorski]
56. suplikantka — osoba wnosząca prośbę. [przypis edytorski]
57. Argus (mit. gr.) — stuoki, zawsze czuwający olbrzym. [przypis edytorski]
58. powodować (daw.) — dać się kierować. [przypis edytorski]
59. Argus (mit. gr.) — stuoki, zawsze czuwający olbrzym. [przypis edytorski]
60. nazad (daw.) — z powrotem. [przypis edytorski]
61. rękojmia (daw.) — gwarancja. [przypis edytorski]
62. faraon — daw. gra w karty. [przypis edytorski]
63. niepodobna (daw.) — nieprawdopodobne, niemożliwe. [przypis edytorski]
64. Mon Dieu (fr.) — mój Boże. [przypis edytorski]
65. ostrowidz — ryś. [przypis edytorski]
66. także — tak z partykułą pytającą -że. [przypis edytorski]
67. z lichwą (daw.) — z procentem. [przypis edytorski]
68. échauffée (fr.) — rozgorączkowana. [przypis edytorski]
69. ciel (fr.) — niebo. [przypis edytorski]
70. z lichwą (daw.) — z procentem. [przypis edytorski]
71. podobna (daw.) — możliwe. [przypis edytorski]
72. ludzkość — tu: miłosierdzie. [przypis edytorski]
73. pomnieć (daw.) — pamiętać. [przypis edytorski]
74. bawić (daw.) — tu: zwlekać. [przypis edytorski]
75. drei-kenig — gatunek tytoniu. [przypis edytorski]
76. konsyliarzowa (daw.) — żona lekarza. [przypis edytorski]
77. kidebari — (z fr. cul de Paris) rodzaj torebki. [przypis edytorski]
78. puliares — portfel. [przypis edytorski]
79. przenosić (daw.) — woleć. [przypis edytorski]
80. powodować się (daw.) — dać się kierować. [przypis edytorski]
81. dowcip (daw.) — rozum, spryt. [przypis edytorski]
Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.
Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.
Jak możesz pomóc?
Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056
Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.
Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.
Uwagi (0)