W cieniu wiązów - Anatole France (internetowa czytelnia książek TXT) 📖
W cieniu wiązów to pierwsza część tetralogii Historia współczesna autorstwa Anatole'a Franca.
Uczony Bergeret, uznawany za porte-parole autora, obserwuje współczesną mu rzeczywistość i konfrontuje się z jej problemami. Wchodzi w kontakt ze społecznością duchownych, z którymi odbywa interesujące dysputy, a także wyrabia sobie opinię dotyczącą kleru, mogąc dostrzec różne ułomności i niegodziwości. Uprzejmy, ale sceptyczny obserwuje przedstawicieli wyższych sfer, a odpoczywa w intelektualnej atmosferze w księgarni w towarzystwie starożytnych klasyków. Powieść W cieniu wiązów została wydana w 1896 roku.
Anatole France był francuskim pisarzem, którego lata twórczości przypadają na przełom XIX i XX wieku. Był bibliofilem i historykiem, prezentował postawę racjonalistyczną i sceptyczną, jego dzieła mają charakter filozoficzny, ale także satyryczny. Miał duży wpływ na twórczość m.in. Conrada, Prousta i Huxleya. W 1921 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.
- Autor: Anatole France
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «W cieniu wiązów - Anatole France (internetowa czytelnia książek TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Anatole France
58. prefekt Worms-Clavelin administrował powściągliwie, z placem Beauvau korespondował zwięźle — przy placu Beauvau w Paryżu mieściło się ministerstwo spraw wewnętrznych. [przypis tłumacza]
59. ad ferendos cibos (łac.) — do noszenia pokarmów. [przypis edytorski]
60. Jules Michelet (1798–1874) — fr. historyk, autor traktatu Czarownica (La Sorcière). [przypis edytorski]
61. Loudun — miejscowość w środkowo-zach. części Francji. [przypis edytorski]
62. wymowny herb Filipa Tricouillard — można domyślać się, że obraz na tarczy był związany z nazwiskiem (przezwiskiem) właściciela: Tricouillard oznacza mężczyznę o trzech jądrach (od fr. la couille: jądro). [przypis edytorski]
63. Drzewo Jessego — artystyczne przedstawienie drzewa genealogicznego Jezusa z Nazaretu. W Księdze Izajasza (11,1) jest mowa o wybitnym potomku Jessego, a chrześcijanie widzą w tym proroctwo dotyczące Chrystusa. Jesse — postać biblijna, ojciec króla Dawida, uważanego za przodka Jezusa. [przypis edytorski]
64. Mellin de Saint-Gelais (ok. 1491–1558) — fr. poeta renesansowy, lekarz i astrolog, nadworny poeta Franciszka I. [przypis edytorski]
65. sou (fr., lm sous) — drobna moneta, warta 5 centymów. [przypis edytorski]
66. Johann Froben (1460–1527) — szwajcarski drukarz i wydawca. [przypis edytorski]
67. Elzevir a. Elzevier — rodzina drukarzy i wydawców holenderskich, słynna w XVII w. [przypis edytorski]
68. Debure — rodzina fr. księgarzy, wydawców i bibliografów, najbardziej znani byli kuzyni Guillaume-François (1731–1782) oraz Guillaume (1734–1820). [przypis edytorski]
69. Tomasz Biegunka, fr. Thomas Diafoirus — jeden z bohaterów komedii Molière’a Chory z urojenia. [przypis edytorski]
70. Przyjmuję wróżbę i czekam jej spełnienia (fr. J’en accepte l’augure et j’ose l’espérer) — cytat ze sztuki Cynna (Cinna ou la Clémence d’Auguste) Pierre’a Corneille. [przypis edytorski]
71. Zgromadzenie w Bordeaux — Zgromadzenie Narodowe, obradujące w Bordeaux w 1871 r., na którym doszło do zmiany rządu i ratyfikacji pokoju z Prusami, kończącego wojnę francusko-pruską. W Zgromadzeniu dominowali zwolennicy monarchii. [przypis edytorski]
72. Charles Chesnelong (1820–1899) — fr. polityk, senator, jeden z przywódców partii legitymistów, orędownik powrotu monarchii w osobie Henryka d’Artois. [przypis edytorski]
73. Henryk od Boga zesłany — Henri d’Artois, hrabia Chambord (1820–1882), spadkobierca korony fr., przez zwolenników przywrócenia monarchii nazywany Henrykiem V. [przypis edytorski]
74. maltuzjanizm — teoria przeludnienia, ukuta przez ang. ekonomistę Thomasa Malthusa (1766–1834); tu: kontrola urodzeń, antykoncepcja. [przypis edytorski]
75. aptekarz z Mantui, który tak zadziwił tego szaleńca Romea — mowa o Aptekarzu z dramatu Romeo i Julia Shakespeare’a, opisanym przez tytułowego bohatera tymi słowami: Tak bardzo jesteś biedny, tak cię srodze / Los upośledza i boisz się umrzeć? (tłum. J. Paszkowski). Romeo chce skłonić Aptekarza do nielegalnej sprzedaży trucizny, za co zagraża kara śmierci. [przypis edytorski]
76. Jules Lemaître (1851–1914) — fr. pisarz, członek Akademii Francuskiej, przywódca jednego ze stronnictw nacjonalistycznych, przeciwnych uniewinnieniu Dreyfusa. [przypis edytorski]
77. Nireida — w oryginale fr. Nivée. [przypis edytorski]
78. Émile Faguet (1847–1916), René Doumic (1860–1937) i Georges Pellissier (1852–1918) — fr. krytycy literaccy. [przypis edytorski]
79. François de Pâris (1690–1727) — diakon, zwolennik jansenizmu, słynny ze swojej gorliwości religijnej; po śmierci został uznany za świętego przez mieszkańców Paryża, na jego grobie tłumy wpadały w ekstazę, widziały cuda i proroctwa. Autorytety kościelne nie zaakceptowały tego kultu, a w 1732 r. władze świeckie zamknęły cmentarz dla odwiedzających. [przypis edytorski]
80. Bal Bullier — sala taneczna w Paryżu, funkcjonująca od połowy XIX w. do 1940 r. [przypis edytorski]
81. misiurka — hełm z osłoną karku, wykonaną z plecionki kolczej (z kółek metalowych). [przypis edytorski]
82. Monaldeschi — ród możnowładców z Orvieto w środkowej części Włoch, wpływowi przeciwnicy polityczni papiestwa w XIII–XV w. [przypis edytorski]
83. Eugène Viollet-le-Duc (a. Viollet-Leduc; 1814–1879) — fr. architekt, archeolog i pisarz; jego ojcem był pisarz Emmanuel-Louis-Nicolas Viollet-le-Duc (1781-1857). [przypis edytorski]
84. Prosper Mérimée (1803–1870) — fr. pisarz, historyk i archeolog. [przypis edytorski]
85. Brantôme, właśc. Pierre de Bourdeille (1540–1614) — fr. pisarz, autor m.in. Żywotów pań swawolnych. [przypis edytorski]
86. Henri-Dominique Lacordaire (1802–1861) — dominikanin, fr. publicysta i polityk, zwolennik katolicyzmu liberalnego. [przypis edytorski]
87. Charles Montalembert (1810–1870) — dziennikarz, historyk i polityk fr, zwolennik katolicyzmu liberalnego. [przypis edytorski]
88. Louis Veuillot (1813–1883) — fr. dziennikarz i literat, publicysta katolicki. [przypis edytorski]
89. Léon Gambetta (1838–1882) — fr. polityk, przywódca partii republikańskiej. [przypis edytorski]
90. „Sto nowych nowel” (fr. Cent nouvelles nouvelles) — zbiór stu opowiadań, wzorowany na Dekameronie Boccaccia. Powstał w 1462 r. na dworze i z inspiracji księcia Burgundii, Filipa III Dobrego, autorstwo pozostaje przedmiotem sporu. [przypis edytorski]
91. Mieszkańcy kochali (...) Filipa Tricouillard, chociaż prawdę mówiąc znany im był tylko ze swej przyrodzonej zalety, której zawdzięczał znakomite przezwisko — przezwisko Tricouillard oznacza mężczyznę o trzech jądrach (od fr. la couille: jądro). [przypis edytorski]
Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.
Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.
Jak możesz pomóc?
Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056
Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.
Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.
Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.
Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/w-cieniu-wiazow
Tekst opracowany na podstawie: Anatol France, Historia współczesna, wyd. Czytelnik, Warszawa 1956.
Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Fundację Nowoczesna Polska z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów Pauliny Choromańskiej. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Wojciech Kotwica, Dorota Kowalska.
Okładka na podstawie: Jules & Jenny@Flickr, CC BY 2.0
ISBN 978-83-288-3213-8
Plik wygenerowany dnia 2021-07-08.
Uwagi (0)