Wiersze o samotności - Rainer Maria Rilke (książka czytaj online .TXT) 📖

Tak jest. Tęsknię do ciebie, Jak potok zbudzony,

sama się sobie wyślizguję z rak,

bez nadziei, bym zmogła To, co od twej strony

idzie mnie zamknąć, jako niecofniony,

mocny, niezłomny i wyroczny krąg.

...lata one: o, jakże bez drgnienia!

Nic, co by zwało — lub targnęło ster, —

cisza ma była, jak cisza kamienia,

po którym źródło toczy senny szmer.

Ale dzisiaj — z tej wiosny nawałą

coś mnie z wolna lekko odłamało

od bezwiednych moich ciemnych lat.

I coś ciepłe odkrzepłe me ciało

komuś w ręce litościwie dało,

kto nic nie wie, czym był ten mój świat.

* * *

Wierzę we wszystko niewypowiedziane,

Moje najtkliwsze uczucia wyzwolę.

Czego nikt jeszcze nie śmiał chcieć, na czole

będę miał kiedyś proste i niechciane.

Daruj mi Boże, jeśli to zbyt śmiałe.

Lecz ja Ci przez to chcę rzec tylko jedno:

Moc ma najlepsza niech ci da nawałę

pędów bez lęku, bezgniewną, bezwiedną;

tak Cię kochają przecież dzieci małe.

Tym falowaniem i w otwarte morze

Wlewaniem się ramionami szerokimi

i powrotami rosnącymi

chcę Cię wyznawać, chcę Cię głosić, Boże,

jak przedtem nikt na ziemi.

A jeśli to pycha, daj mi pychy strumień

gwoli modlitwy mojej,

co tak samotna wśród zadumań

przed Twoim chmurnym czołem stoi.

* * *

Co byś Ty zrobił, Boże, gdyby mnie nie było?

Jam Twe naczynie (a gdyby się zbiło?)

Jam jest Twój napój (a gdyby to zgniło?)

Jam jest Twą szatą, rzemiosłem i siłą.

Ty sens swój stracisz, gdy stracę go ja.

Po mnie nie będziesz miał domu, gdzie gra

ku Tobie słowo blisko i serdecznie.

Opuści stopy, strudzone odwiecznie,

sandał kosztowny, którym jestem ja.

I spadnie złota Twa opona.

Twe oczy, które na policzki moje

jak na wezgłowie biorę i ukoję,

przyjdą, szukając, czy li je napoję —

i o zachodzie, jak ciche powoje

oplotą głazów obcych łona.

Co byś Ty zrobił, Boże? Ja się boję.