Zjadacze kartofli - Julian Kornhauser (czytanie książek online za darmo .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Zjadacze kartofli — tomik Juliana Kornhausera z 1978 roku.
Zawiera on krótkie, skondensowane wiersze, często pisane w pierwszej osobie liczby pojedynczej, od czasu do czasu w trybie rozkazującym. Gramatyka dobrze oddaje tu podział między sferą prywatną a publiczną. Poeta zdecydowanie jest po stronie tej pierwszej.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Julian Kornhauser
- Epoka: Współczesność
- Rodzaj: Liryka
Czytasz książkę online - «Zjadacze kartofli - Julian Kornhauser (czytanie książek online za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Julian Kornhauser
Most węglowy Szczecin - Dania. Notatka prasowa
Punkt widzenia
Racja
Ogień
Biały kwiat
Wesprzyj Wolne Lektury
Strona redakcyjna
Zjadacze kartofli
Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/
Osiem linijek
Większa wartość
Kto wie, może to wszystko, co mówię,
ma większą wartość niż orzech, który
właśnie rozłupuję i dzielę na kilka
części, odrywając różową skórkę z jego
tłustego nasienia, by następnie rozgryzać
je w ustach aż do chwili, gdy poczuję
łagodnie gorzki smak na języku.
Gdy ciepło w pokoju
Słucham płyty z Benny Goodmanem,
piję herbatę z cytryną, mam chore
gardło, na chwilę udaje mi się
zapomnieć, że mam wielkie zadanie
do spełnienia. Wygniatam dobrze
cytrynę, gryzę plasterek, zastanawiam się,
czy dobrze robię, zapominając o moich
wrogach.
O sobie
Czy wierząc w siebie, daję
z siebie wszystko? A jeśli
nie daję, to dlaczego czekam?
Może, gdybym nie wierzył
w skuteczność tego, co robię,
czekałbym krócej? Nie myślę
już o tym, gaszę światło, idę
spać.
Kto na kogo czeka
Chciałem sięgnąć po książkę,
ale w pewnej chwili moja ręka
zatrzymała się w powietrzu:
nie wiedziałem, co wybrać.
Jak to dobrze, pomyślałem
nagle, że to książki czekają
na mnie, a nie ja na książki.
Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/
Pojednanie
Powiesiłem sobie nad biurkiem zdjęcie
Leszka Sobockiego. Niech wisi, powiedziałem,
niech będzie mną, niech on, Leszek Sobocki
będzie mną i rzeczywiście Leszek Sobocki
od pewnego czasu stał się mną.
Cel
Po co tyle gadać, rozpisywać się,
tworzyć tasiemce zdań, układać
metafory, dobierać słowa, używać
wyszukanych zwrotów, kiedy i tak
wiadomo, że racja jest po każdej
stronie. Po każdej stronie jest
racja, zawsze tak było, zawsze tak
będzie, niech nikt się nie ściga,
kto pierwszy ten gorszy, nagroda
jest jedna: satysfakcja z przegranej.
Przyjaźń ochronna
Siedzimy przy stole we czwórkę.
Jesteśmy przyjaciółmi, śmiejemy się,
żartujemy, robimy plany. Jest
nam dobrze, kiedy tak siedzimy.
Lecz każdy z nas myśli w duchu,
że jest już kimś innym niż
dawniej. To prawda, ale kto ją
pierwszy zrozumie?
Krótka przerwa
Dałeś się zamknąć
w celi przeszłości,
nawet nie mrugnąłeś
okiem. Masz nadzieję,
że będzie to pobyt
krótkotrwały. Wiesz,
że tak będzie.
Pretekst
Nie mogę odegnać smutku.
Kto jeszcze używa tego słowa?
Smutek to brzmi jak źdźbło,
ździebełko. Jestem smutny
i wiem na pewno, że tak ma
być. Smutek szuka pretekstu,
aby mnie zastraszyć.
Rozmowa
Jeśli mówię, że trudno mi
dostać się do ciebie, czuję
jak wszystko jest nieważne
i kruche, słyszę jak kwiat
śpiewa w wazonie, jak kwiat
śpiewa w wazonie.
Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/
O pewnym zdaniu
Zajrzałem do zeszytu, aby
przepisać pewne zdanie
o poezji. Przerzucałem kartkę
po kartce, szukałem uparcie
tego zdania, ale nie mogłem
go odnaleźć. Czyżbym się pomylił?
Ale to przecież nieważne. Szukałem
zdania o nieistnieniu poezji.
Obawa przed wami, przed nimi
Listy, które leżą na biurku,
już nie oddychają. Są jak
śnięte ryby rozrzucone na brzegu.
Boję się zajrzeć do nich. Wiem,
że jeśli to zrobię, stracę
ostatnie złudzenia.
Książka-okno
Dylan Thomas pisze o słońcu:
łosoś słońca. Powtarzam to kilka
razy — łosoś słońca, łosoś słońca.
The salmon sun. Spoglądam
w ciemne okno, skąd dochodzi
warkot rozpędzonego samochodu.
Wyprzedzaj, poeto
Poeci milczą zazwyczaj wtedy,
gdy naród oczekuje od nich
prawdy. Poeto, nie daj się zwieść
pozorom. Naród pragnie usłyszeć
tylko to, co sam wymyślił. To
ma być jego prawda, a nie twoja.
Dlatego nie zginaj karku, wyprzedzaj
to oczekiwanie.
Morza, oceany
Jak się cieszę, że są jeszcze
ludzie spragnieni widoku nowych
krajów, nowych miast, innych
flag, innych placów. Opowiadają
o swoich przyszłych wędrówkach,
trzymając w ręce siatkę
z zakupami.
Dziecko patrzy, jak piszę
Dziecko patrzy, jak piszę,
pióro skrzypi na papierze,
kartka staje się krótsza,
słowa mruczą przyjemnie.
Dziecko patrzy, jak piszę,
piszę jak patrzy dziecko,
jestem szczęśliwy, jestem
zupełnie szczęśliwy.
Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
Dysonans
Podziwiam twoją wiedzę, twoje
zdolności, twoją szlachetność.
Byłem wyrozumiały dla twych
słabości. Ale powiedz mi, dlaczego
tak mało w tobie ciepła?
Bieg po zdrowie
Bieg wokół rynku! Białą
linią szosy! Koło księgarń
i sklepów mięsnych Naprzeciw
delikatesów! Strzelamy w górę!
Całujemy bruk! Spadają na nasze
czoła łzy świateł, mamy wysoką
gorączkę, wkładamy ręce w paszczę
następnego dnia! Śpiewać, śpiewać
do mikrofonu! Niech usłyszy ten
śpiew fryzjer z naprzeciwka,
urząd dzielnicowy Kraków-Śródmieście,
a także rozbijający butelki
Janusz Anderman!
Daleko do końca
Niewiele jest już do zrobienia,
ale właśnie ta świadomość
wznieca we mnie nowe myśli.
Czy są to jednak nowe myśli?
Najważniejsze, pocieszam się, że
ci to nie wystarcza.
Przyczyna
Trzeba uciec od tyranii czasopism,
pisał w lutym 1914 roku Blaise Cendrars
w wierszu Mój taniec. Czyżby z tego
powodu wybuchła pierwsza wojna światowa?
Relacja
Patrzyłem którejś nocy na pożar
domu towarowego. Paliły się trzy
piętra od góry, wozy strażackie
ustawiono z każdej strony budynku,
woda tryskała jednak na wysokość
pierwszego piętra, gdzie nie było
jeszcze ognia. Pomyślałem, że stosunek
strażaków do płonącego domu
odpowiada stosunkowi krytyków
do poezji.
Osiem linijek
Pamiętasz ten piękny wiersz
Williamsa Czerwone taczki?
Często wracam do niego,
do jego białych i czerwonych
plam i gdy czytam na głos to
jedno krótkie zdanie, rozbite
na osiem linijek, wydaje mi się,
że stoję nieruchomo na deszczu
w miasteczku Rutherford.
Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/
Nieskończoność
Ulica skręca w lewo,
idę tą ulicą, myśląc
o nieskończoności.
Idę, ręce trzymam w kieszeniach,
wieje wiatr.
W samo południe