Z dawnej przeszłości - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (czytaj .TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Z dawnej przeszłości - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (czytaj .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Idź do strony:

Kazimierz Przerwa-Tetmajer Z dawnej przeszłości

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

Z dawnej przeszłości Strona tytułowa Spis treści Początek utworu I II III IV V VI VII VIII Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna

Z dawnej przeszłości

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

W pamięci mojej stanęła tak blada

jak widmo senne,

a przed tym widmem cały świat upada

w głębie bezdenne.

Upada z całą swą walką, cierpieniem

w głębie bezdenne,

przed jednym bladym i znikomym cieniem,

jak widmo senne.

Z daleka patrzą na mnie twe oczy

błękitne, duże,

a chociaż takie są jasne, jak słońce,

powiek nie mrużę.

Powiek nie mrużę i nieolśniony

tym blaskiem stoję,

bo jak lód zimne, choć jak słońce jasne

są oczy twoje.

Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/

III

Coraz to większy czar mnie uderza

z lic twych obrazu,

patrzę weń często, często i długo

z tęsknotą bez wyrazu.

I z serca mego w twoje bym serce

krew przelał, miła,

własnym mym życiem chciałbym to sprawić,

abyś mi ty ożyła...

Słyszałem ciebie... zdało mi się może,

lecz głos twój dzwonił mi chwilę w przestworze,

podobny woni, ziół i kwiatów echu,

co w przestrzeń leci w powietrznym oddechu.

Może bez wiedzy twej, we śnie, w odległy

kraj ku mnie myśli twe cicho pobiegły,

jak te jaskółki, co niekiedy wrócą

zobaczyć dawne gniazda, które rzucą.

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/

Zda mi się czasem,

jakby mi na twarz padało to słońce,

co w ową wiosnę świeciło przed laty

dziwnie promienne — —

jakbym tak samo jak wówczas pachnące

w ogrodzie na wprost mych okien czuł kwiaty,

kwiaty wiosenne...

Zda mi się czasem,

że mi ta wiosna czarowna powraca

i wszystkie moje umarłe marzenia

zmartwychpowstaną — —

i cały świat mi szkli się i rozzłaca,

i patrzę w jakieś świetlne oddalenia,

w przestrzeń świetlaną...

Kocham cię jeszcze... Ani mnie powiedzieć

nie wolno tego, ani tobie wiedzieć,

lecz ja nie żądam nic, nawet pamięci...

A wszak tym, którym na oczy się rzuci

noc: o jasności nikt marzyć nie broni,

i to marzenie najwięcej ich nęci,

chociaż im jasność nigdy już nie wróci

i chociaż bardzo cierpią, tęskniąc do niej.

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

VII

Idę przez drogę życia złą i ciemną,

dokąd?... Czyż wiem?...

A zawsze, wszędzie twój cień idzie ze mną,

nocą i dniem.

Zawsze i wszędzie słucha serca mego

najskrytszych drgnień,

ani opuszcza mię, choć lata biegą1,

twój blady cień.

VIII

Pamiętam ciebie... Zda mi się, że cała

jasność, mojemu życiu przeznaczona,

przeszła wraz z tobą, wielka i wspaniała,

i nigdy więcej, nigdy nie zadnieje...

A nieraz jeszcze wyciągam ramiona

tęskne za tobą, jakbym miał nadzieję,

że przyjdziesz do mnie, i nie mogę do tej

myśli przywyknąć, żeś dla mnie stracona,

że nie zostało mi nic, prócz tęsknoty...

Pamiętam ciebie... Dzień mi bez godziny

nie spłynął jeden, choć lat zbiegło wiele,

żebyś ty z wspomnień mych ciemnej głębiny

nie wyłoniła się, cicha i blada,

jaką widziałem cię niegdyś w kościele

po raz ostatni... Naówczas owłada

mną taki smutek i tak wielka żałość,

jakbym cię wczoraj żegnał... Wobec cienia

postaci twojej, wobec przywidzenia

czuję tę samą młodzieńczą nieśmiałość,

te same dziwne dreszcze i pragnienia,

jakiem czuł niegdyś — i nic już nie pomnę,

ni lat przebytych, ni późniejszych wrażeń,

i myśli moje błądzą nieprzytomne

w krainie zmarłych, zmartwychwstałych marzeń...

Przypisy:

1. biegą — dziś popr. forma: biegną. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?

Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.

Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/przerwa-tetmajer-z-dawnej-przeszlosci

Tekst opracowany na podstawie: Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezyj czwarty, nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa [1919].

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja

Idź do strony:

Darmowe książki «Z dawnej przeszłości - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (czytaj .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz