Darmowe ebooki » Wiersz » Epos - nasza - Cyprian Kamil Norwid (biblioteka dla dzieci i młodzieży TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Epos - nasza - Cyprian Kamil Norwid (biblioteka dla dzieci i młodzieży TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Cyprian Kamil Norwid



1 2
Idź do strony:
Cyprian Kamil Norwid Epos — Nasza

 

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

Epos - nasza Strona tytułowa Spis treści Początek utworu I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna
Epos — Nasza

1848

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/
I
Z którego dziejów czytać się uczyłem, 
Rycerzu! — piosnkę zaśpiewam i tobie. 
Wysoki, właśnie obrócony tyłem 
Do słońca, które złoci się na żłobie 
I, po pancerzu przebiegłszy promieniem, 
Z osieroconym bawi się strzemieniem... 
 
II
Liców1 twych — wyznam — opiewać nie mogę, 
Bowiem rozlałeś profil swój na wielu. 
Lecz serce? — czuję — i podzielam trwogę 
O bohatyrstwo... stary przyjacielu! 
Podzielam, mówię, gorącość i zapał, 
Których-em z dziejów twych usty nałapał. 
 
III
Dziecina — pomnę — nad ciemnawą kartą 
(Bo nawet odcień pamiętam papieru) 
Schylony — z głową oburącz podpartą, 
O! ileż, ileż ciągnąłem eteru2 
Z czytania, z księgi, z możności czytania? —- 
I jak smutnawo było mi dokoła, 
Kiedy już świeca gasła (rzecz tak tania!...) 
Albo gdy z starszych kto nagle zawoła, 
Albo gdy widzę już, że kilka tylko 
Arkuszy — tak że końca dotkniesz szpilką!... 
 
IV
Czylim cię kochał i czy prawdę piszę, 
To wiedz ze wspomnień, które tu skreśliłem, 
Bom niepiśmienny ja i mało grzészę 
Twórczością: piszę — śpiewam — tak jak żyłem... 
 
Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/
V
To tak!... więc stajesz mi znów przed oczyma, 
Jak ongi, rdzawą osłonięty zbroją, 
I smutek budzisz, co się wężem zżyma, 
Bo i ja miałem Dulcyneę3 moją! 
 
VI
To tak!... a śmiechu nie ma w tym, oj! nie ma — 
Dla widzów chyba i dla czytelników, 
Lecz dla nas? — mówię: dla nas, co obiema 
Rękami nikłych walczym rozbójników, 
Oswobodzając księżniczkę zaklętą — 
Ból, spieka4, gorycz i marsz drogą krętą. 
 
VII
A śmiech? — to potem w dziejach — to potomni 
Niech się uśmieją, że my tacy mali, 
A oni szczęśni tacy i ogromni, 
I czyści, i tak zewsząd okazali... 
 
VIII
A oni? — że tak zniskąd nie zdradzani 
Po paradyzie5 latają w promieniach 
Z Beatryksami6 swymi — rozkochani— 
W purpurze, w wieńcach i w drogich kamieniach, 
Co odśmiechują się niebieskim ciałom 
I oczom — i otwartym w strop aż na wskroś Chwałom! 
 
Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/
IX
Szczęść-że im, Panie . . . . . . . . . . . . . . . 
 
X
...a my — kawalery błędne, 
Bez giermków, z wstęgą na piersi czerwoną, 
Przez mokre lasy, przez lasy żołędne, 
Ciągniemy przędzę z dala zaczepioną: 
U przekreślonych szyb żelazną kratą, 
U najeżonych bram wściekłą armatą...  
 
XI
Raz smoków stado, grzejące się cicho 
Na wygorzałej od jadu darninie; 
Drugi raz psotny gnom brzozową wiéchą 
Około nozdrza koniowi zawinie; 
A indziej panna z wieży woła chustką; 
A indziej szary wąż z żółtą wypustką... 
 
XII
Przez jakie ścieżek bo chadzałem krocie 
Z ogromną dzidą, co gałęzie kruszy, 
Ty jeden, wielki, znasz to, Don Kichocie, 
Jednego ciebie to wspomnienie wzruszy, 
Bo gawiedź śmiać się będzie wielolica, 
Niewarta ostróg z la Manczy szlachcica! 
 
Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
XIII
A Dulcynea moja — o! prze-chrobry7 
Rycerzu — wiedz, że w swojej ona 
Osobie nigdy mi nie odsłoniona; 
— Chyba że wietrzyk jaki, wietrzyk dobry, 
Uchyli czasem kwefu8 i nad włosem 
Rumianych grono gwiazd pokaże z dala, 
Albo obrączkę tęczową z opala, 
Albo obuwia, co się bawi z wrzosem 
Kwitnącym, rąbek mały, taki mały, 
Jak najdrobniejsza koncha perłowana... 
 
XIV
To wszystko!... ptaki często mi śpiewały, 
Że już zbudzona i odczarowana 
Pomiędzy smoki wychodzi z wieżyce9; 
Że lampę trzyma w ręku, a potwory, 
Nie mogąc światła znieść, w ziemię się ryją, 
Skrzydłami w ciasne łopoczą piwnice 
I klną, i gardła rozdzierają... wyją... 
 
XV
Ale cóż? — ptaki, co im się przywidzi, 
To wyśpiewują, przysiadłszy na tarczy 
Albo na hełmie moim — a duch widzi, 
Że kłamią — prawda jedynie wystarczy 
Nam, co za prawdą gonim, Don Kichotom, 
Przeciwko smokom, jadom, kulom, grotom!... 
 
Przypisy:

1. liców — dziś popr. forma D.lm: lic. [przypis edytorski]

2. eter — gaz stosowany w XIX w. jako środek znieczulający. [przypis edytorski]

3. Dulcynea — bohaterka powieści Don Kichote Miguela Cervantesa, kochana przez głównego bohatera. [przypis edytorski]

4. spieka — dziś popr.: spiekota. [przypis edytorski]

5. paradyz — raj. [przypis edytorski]

6. Beatrycze — bohaterka Boskiej Komedii Dantego, jego miłość i przewodniczka po raju. [przypis edytorski]

7. chrobry (daw.) — odważny. [przypis edytorski]

8. kwef — zasłona na twarzy kobiety. [przypis edytorski]

9. z wieżyce — dziś popr. forma Msc.lp: z wieżycy. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?


Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:

1 2
Idź do strony:

Darmowe książki «Epos - nasza - Cyprian Kamil Norwid (biblioteka dla dzieci i młodzieży TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz