Hippolytos uwieńczony - Eurypides (pedagogiczna biblioteka .txt) 📖
Krótki opis książki:
Hippolytos uwieńczony — tragedia Eurypidesa, opisująca zemstę bogini miłości Afrodyty na Hippolytosie, czcicielu dziewiczej bogini Artemidy.
Bogini miłości sprawia, że w Hippolytosie zakochuje się jego macocha, Fedra, która jednak walczy z żądzą, a gdy ta staje się jawna za sprawą nieopatrznego wyznania poczynionego służącej, popełnia samobójstwo. Ojciec Hippolytosa, Tezeusz, po powrocie do pałacu zastaje ciało Fedry oraz jej list, fałszywie oskarżający Hippolytosa o gwałt. Przeklina więc swego syna, wykorzystując daną przez Posejdona obietnicę spełnienia jednego życzenia.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Eurypides
- Epoka: Starożytność
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Hippolytos uwieńczony - Eurypides (pedagogiczna biblioteka .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Eurypides
się w męce.
Wznieście w górę te ręce —
I ta chustka na czole
Zbyt mi cięży... Ja-ć wolę,
By tych włosów korona
Na me spadła ramiona.
PIASTUNKA
Męstwa, ciszy, spokoju!
Nie rzucaj się! Toć w znoju
Łatwiej wytrwać i trudzie,
Gdy odważni są ludzie:
Zresztą na to my przecie,
Aby cierpieć na świecie!
FEDRA
Ajaj!
A niechże mnie tej chwili
świeży trunek posili,
Z jasnych krynic czerpany!
Na kwieciste mnie łany,
Na murawy ponieście!
Przy topoli szeleście
Czemuż spocząć nie mogę?
PIASTUNKA
Szał cię opadł, niebogę!
Snać majaczysz w chorobie!
Nie my same tu obie,
Tłum nas słucha! Strzeż-że się!
FEDRA
Być mi w górach! W tym lesie
Śród tych jodeł, gdzie w zwierza
Psów zajadłych uderza
Rozszczekany rój.
Z jakim ja bym zachwytem
Szczuła sforę! Z dzirytem
Tessalijskim w tej dłoni
Za jeleniem w pogoni,
Jakże ja bym śmigała
Jego grotem! Jak strzała
Mknąłby oszczep, rzucony
Obok włosów korony
W ten myśliwski bój...
PIASTUNKA
O dziecino ma chora,
Na co-ć łowy i sfora?
Żądza twoja się ciska,
Chcesz górskiego źródliska?
Za tą bramą jest wzgórze,
Tam ci wodą usłużę.
FEDRA
Artemido, ty pani
Słonej, morskiej przystani,
Władająca na torze,
Który stado twe orze
Kopytami! O święta!
Jakżeż ja bym źrebięta
Chciała kiełzać weneckie!
PIASTUNKA
Co za myśli zdradzieckie!
Co za szał to niezdrowy!
To chcesz w góry, na łowy,
To znów chętka cię bierze
Na piaszczyste wybrzeże,
By dosiadać rumaki!
Wieszcz-li zgadłby dziś, jaki
Bóg cię z toru wytrącił,
Kto twe zmysły zamącił!
FEDRA
Co ja biedna zrobiła?
Co za straszna mi siła
Wzięła rozum? Zaiste,
Zły opętał mnie duch!
Zakryj twarz mi! Rzęsiste
Pod spuszczoną powieką
Łzy ja czuję! Łzy cieką
Z ócz ze wstydu i bólu!
Zakryj-że mnie, matulu!
Wstyd mi tego, com rzekła!
Ach! Prawdziwe to piekła
Stracić zmysły! Źle z nowa,
Gdy odzyszcze je głowa!
Umrzeć juści najlepiej,
Zanim rozum się skrzepi!
PIASTUNKA
Już zakrywam. Lecz kiedy
Grób mnie wyrwie z tej biedy,
Kiedyż ciało me skryje?
Długo, długo-ć ja żyję,
Wiem niejedno i powiem:
Źle ze serca jest zdrowiem,
Jeśli przyjaźń zawiera,
Która nazbyt jest szczera,
Która w duszę zapada
Zbyt głęboko. Ma rada
Żyć pod uczuć tych władzą,
Które zawsze się dadzą
Czy rozluźniać do woli,
Czy też ścieśniać! Zbyt boli,
Nazbyt ciężar ugniata,
Jeśli człek się tak zbrata,
Że się troska za dwóch,
Jak ja dzisiaj. Toć przecie
Rzecz wiadoma na świecie,
Że gdy człowiek przesadzi,
Częściej bólu, a rzadziej
Dozna szczęścia! I zdrowie
Też nie wieczny jest zuch —
Cierpi na tym... Przysłowie
Przypomnąć się ośmielę,
Że gdy czego za wiele,
To niezdrowo!... W tym właśnie
Mądry człek mi przyklaśnie.
PRZODOWNICA CHÓRU
Staruszko, naszej Fedry opiekunko wierna!
Widzimy, że jej boleść dolega bezmierna,
Lecz czym jest ta choroba, tego nikt nie zgadnie,
Więc racz-że nam powiedzieć, wyjaśnić dokładnie!
PIASTUNKA
Jać sama tego nie wiem — ukrywa przede mną.
PRZODOWNICA CHÓRU
Przyczyna tych tajemnic również ci tajemną?
PIASTUNKA
Nic zgoła tutaj nie wiem, toć milczy zawzięcie.
PRZODOWNICA CHÓRU
Zmarniała ponad wyraz, zwiędła nad pojęcie.
PIASTUNKA
Bo jakoż? Dzień już trzeci bez żadnego jadła!
PRZODOWNICA CHÓRU
Z choroby, czy też myśl ją o śmierci opadła?
PIASTUNKA
Nie wiedzieć, lecz to jasne: na śmierć się zagłodzi.
PRZODOWNICA CHÓRU
Mężowi jej — rzecz dziwna — wcale to nie szkodzi?
PIASTUNKA
Ukrywa przed nim wszystko, mówi, że jest zdrowa.
PRZODOWNICA CHÓRU
Czy z ócz jej nie wyczyta, co się w wnętrzu chowa?
PIASTUNKA
Zdarzyło się, że teraz poza krajem bawi.
PRZODOWNICA CHÓRU
A ty nie masz potrzeby dotrzeć jak najżwawiej,
Co niszczy tak jej ciało i umysł rozprzęga?
PIASTUNKA
Zrobiłam już, co można i żadna potęga
Nie zrobi tu nic więcej. Lecz i dziś nie spocznę
W staraniach najgorętszych... Wy, świadki naoczne,
Widzicie, jak zabiegam w nieszczęsnej chorobie
Mej pani... do Fedry Córko droga! Zapomnijmy obie
Poprzednie nasze słowa. Popatrz się wesoło,
Pochmurne brwi te wygładź, rozjaśnij to czoło,
I ja się zwrócę z drogi poprzedniej, na której
Nie pięknie-m się sprawiła, biorąc ciebie z góry,
I lepszą dam ci radę... Jeśli masz z chorobą
Tajemną do czynienia, pogadają z tobą
Niewiasty — są tu obok, a jeśli mężczyzna
Posłyszeć o tym może, niech się lekarz wyzna
W tym wszystkim, przywołamy co prędzej lekarza.
Co? Milczysz? Nie trza milczeć! Niech dziecię me zważa:
Źle radzę, więc mi przygań, lecz słuchać wypada,
Jeżeli się w mych słowach dobra mieści rada;
Mów, spojrzyj! Nieszczęśliwa jest istota ze mnie!
Niewiasty! My się wszystkie trudziły daremnie!
Jesteśmy, gdzieśmy były! Moich rad nie słucha,
A wiedz — chociażbyś była nad morskie bałwany
Nieczulsza — ani jeden syn twój ukochany
Nie będzie gospodarzem w swym ojcowskim domu,
Jeżeli ty ich zdradzisz, niepamiętna sromu,
Pragnąca teraz umrzeć!... Tak! Na Amazonę,
Co dzieciom twoim pana zrodziła, nie płone
Wzdyć plemię, acz bękarcie — znasz je, Hippolita
Nazwisko ma — —
FEDRA
O rety!
PIASTUNKA
Takeś tym przybita?!
FEDRA
Zabijasz mnie, matuchno! Ból mi serce ściska!
Na boga, nie powtarzaj mi tego nazwiska!
PIASTUNKA
A widzisz! Mądra jesteś, lecz ci nie przeleci
Przez myśl dbać o swe życie i o szczęście dzieci.
FEDRA
Ja kocham je!... Mną teraz dola miota inna.
PIASTUNKA
A wszak bez krwawej zmazy jest twa dłoń niewinna?
FEDRA
Bez zmazy dłoń, lecz w sercu moim plama krwawa!
PIASTUNKA
Azali to jest wroga zawziętego sprawa?
FEDRA
Wbrew woli mej i swojej druh do zguby zmusza.
PIASTUNKA
Czy może jaką krzywdę masz od Tezeusza?
FEDRA
Bodaj-żeby on krzywdy nie doznał z mej strony!
PIASTUNKA
I cóż cię pcha ku śmierci? Jaki grzech spełniony?
FEDRA