W obliczu końca - Marian Zdziechowski (czytanie książek na komputerze txt) 📖
Krótki opis książki:
Kilkanaście szkiców profesora Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie publikowanych wcześniej w prasie, wybranych przez autora i wydanych w formie książki rok przed jego śmiercią. Pesymizm, dominujący w poglądach Zdziechowskiego, skłania go do przekonania, że „Stoimy w obliczu końca historii. Dzień każdy świadczy o zastraszających postępach dżumy moralnej, która od Rosji sowieckiej pędząc, zagarnia wszystkie kraje, wżera się w organizmy wszystkich narodów, wszędzie procesy rozkładowe wszczyna, w odmętach zgnilizny i zdziczenia pogrąża”.
Chociaż według słów autora treścią tych tekstów, „jak w ogóle wszystkiego, co po wojnie pisałem, jest walka z bolszewictwem”, dotyczą różnorodnej tematyki, począwszy od masonerii, poprzez opis terroru bolszewickiego, rozważania na temat przyczyn upadku cywilizacji rzymskiej i wad demokracji, analizę francuskiego antyromantyzmu, na mowach okolicznościowych skończywszy. Zbiór zawiera również studium O okrucieństwie, opublikowane w formie książkowej w roku 1928.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Marian Zdziechowski
- Epoka: Dwudziestolecie międzywojenne
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «W obliczu końca - Marian Zdziechowski (czytanie książek na komputerze txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Marian Zdziechowski
i widnokrąg cały świata, i przycisnąć świat jak brata chciał do swej piersi... — parafraza fragm. poematu Krasińskiego Przedświt. [przypis edytorski]
595. qui opere ac doctrina sustentabit ecclesiam (łac.) — który pracą i nauczaniem podtrzyma Kościół. [przypis edytorski]
596. Nigdy w dziejach Kościoła Chrystusowego cudowna moc pokory i posłuszeństwa nie zaświeciła tak pięknie... — [Friedrich Heiler], Fr. von Assisi u. die Kathol. Kirche w kwartalniku „Una Sancta”, Stuttgart 1926. [przypis autorski]
597. collegia poenitentium (łac.) — zgromadzenia pokutne. [przypis edytorski]
598. joie, simplicité, miséricorde (fr.) — radość, prostota, miłosierdzie. [przypis edytorski]
599. po miłości poznacie je — por. J 13, 35. [przypis edytorski]
600. Japonia zgruchotała potęgę Rosji — w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905). [przypis edytorski]
601. Domina Paupertas (łac.) — Pani Ubóstwo. [przypis edytorski]
602. Marsylianka — patriotyczna pieśń francuska z czasów Rewolucji Francuskiej, napisana w 1792 jako Marsz wojenny Armii Renu. Zyskała wielką popularność i nową nazwę, kiedy do Paryża triumfalnie wkroczyły oddziały ochotników z Marsylii, śpiewające ją jako swoją piosenkę marszową. W 1795 Marsylianka została ogłoszona hymnem państwowym Republiki Francuskiej. [przypis edytorski]
603. strychulec — deseczka służąca do zgarniania nadmiaru towarów sypkich, np. zboża, z wierzchu naczynia służącego jako miara; podciągać pod jeden strychulec: mierzyć jedną miarą. [przypis edytorski]
604. Chacun doit être comme tout le monde (fr.) — każdy musi być taki jak wszyscy. [przypis edytorski]
605. Ozanam, Antoine Frédéric (1813–1853) — francuski historyk literatury i filozofii, katolicki działacz społeczny; błogosławiony Kościoła katolickiego (1997). [przypis edytorski]
606. szuka paradoksów najśmielszych, występuje z tezami najbardziej spornymi... — por. Mgr. Baunard, Fr. Ozanam, Paris 1912, s. 443. [przypis autorski]
607. Anhelli — tytułowy bohater poematu Juliusza Słowackiego, który podróżuje po Syberii i spotyka polskich zesłańców. [przypis edytorski]
608. Ażeby przejść przez życie, potrzebujemy nie kija... — por. [Ozanam], Oeuvres Complétes, t. X., s. 152. [przypis autorski]
609. Ks. Lacordaire nazwał go jedną z tych rzadkich uprzywilejowanych istot, których Bóg jakby ręką własną tworzy... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 309. [przypis autorski]
610. serce tkliwe jest mu przewodnikiem w nauce... — ibid., s. 63. [przypis autorski]
611. Ozanam, według słów jednego z jego nauczycieli, był w gronie kolegów swoich najbardziej przez wszystkich ukochanym... — ibid., s. 17. [przypis autorski]
612. Słodką dla mnie pociechą, mówił on już na schyłku życia, jest pewność, że broniąc zawsze prawdy z energią, nikogo nigdy nie znieważyłem... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 436. [przypis autorski]
613. która tak w dusze pojedyncze, jak i w instytucje społeczne wniosła dwa uczucia... — por. Ouvres, t. I, s. 78. [przypis autorski]
614. choćby ludzie wszyscy wyrzekli się Chrystusa, to w niewysłowionej słodyczy komunii... — Oeuvres, t. XI, s. 382. [przypis autorski]
615. ideą bezlitosną, która wiecznie dręczy człowieka, każe mu gardzić wszystkim, co zna... — Oeuvres, t. I, s. 69. [przypis autorski]
616. Poznałem całą grozę wątpień, co żrą serce... — Oeuvres, t. I, s. 44. [przypis autorski]
617. On w myśli moje wprowadził ład i światło... — ibid. [przypis autorski]
618. trzeba widzieć zło takim, jakim jest, a ono jest straszne — Oeuvres, t. I, s. 50. [przypis autorski]
619. albowiem Piękno absolutne polega na absolutnej harmonii przedmiotów Bożych... — ibid., s. 66. [przypis autorski]
620. Tu sciebas, quid patiebar, nullus hominum (łac.) — Ty wiedziałeś, co cierpiałem, a nikt z ludzi (Augustyn, Wyznania VII 7). [przypis edytorski]
621. estote perfecti (łac.) — bądźcie doskonali (Mt 5, 48). [przypis edytorski]
622. Potężniejsza jednak nad wszelkie wątpienie jest żądza Boga i idąc za nią, w świetle idei Boga widzimy... — Oeuvres, t. I, s. 64. [przypis autorski]
623. sensualizm — stanowisko filozoficzne, zgodnie z którym jedynym źródłem poznania są doznania zmysłowe. [przypis edytorski]
624. staje się jedyną mocą zdolną dać pokój narodom — ibid., s. 61–2. [przypis autorski]
625. Dzieje chrześcijaństwa, które wyratowało zdobycze ducha ludzkiego z rozbicia w epoce upadku Rzymu i najść barbarzyńskich, są dowodem jego boskości... — ibid., s. 48. [przypis autorski]
626. Bernard z Clairvaux (1090–1153) — opat klasztoru w Clairvaux, wpływowy teolog, kaznodzieja; ojciec mistyki średniowiecznej; zaliczany do tzw. Doktorów Kościoła. [przypis edytorski]
627. quotidie namque crescunt mala subtrahuntur bona (łac.) — [codziennie zwiększają zło, pomniejszając dobro]; Meditationes II [Meditationes piissimae de cognitione humanae conditionis, dzieło przypisywane Bernardowi z Clairvaux, pochodzące jednak z XIII w.; red. WL]. [przypis autorski]
628. Gerbert z Aurillac (ok. 945–1003) — francuski mnich benedyktyński, uczony, od 999 papież (jako Sylwester II); spopularyzował w chrześcijańskiej Europie osiągnięcia naukowe świata arabskiego: cyfry arabskie, system dziesiętny oraz przyrządy astronomiczne. [przypis edytorski]
629. Odon z Cluny (ok. 878–942) — drugi opat klasztoru w Cluny, wprowadził reformy w sieci klasztorów benedyktyńskich we Francji i we Włoszech. [przypis edytorski]
630. Dei adiutores sumus (łac.) — pomocnikami Boga jesteśmy. [przypis edytorski]
631. Dei adiutores sumus. Jak nie widzieć wszystkich wielkich możliwości zawartych wszystkich duszach!... — A. Gratry, Souvenirs de ma jeunesse, Paris, VII ed., 1907. [przypis autorski]
632. Istotną przyczyną końca cywilizacji nie są namiętności... — Oeuvres, tom I, s. 109. [przypis autorski]
633. Symmach, Kwintus Aureliusz Symmachus (ok. 340–402) — rzymski mówca, senator i polityk, obrońca tradycyjnej religii rzymskiej; przewodniczył delegacji sprzeciwiającej się dekretowi cesarza Gracjana, nakazującemu usunięcie z budynku senatu ołtarza bogini zwycięstwa, Wiktorii; jego późniejszy ponowny apel w tej sprawie doprowadził do konfliktu z Ambrożym, biskupem Mediolanu. [przypis edytorski]
634. nie ma nic straconego, prawdy wieczne nie dają upaść społeczeństwom, które są ich dziełem... — ibid., s. 210. [przypis autorski]
635. pod rozmaitymi formami znała ludzkość tylko dwa dogmaty... — ibid., s. 246. [przypis autorski]
636. powstało nad górami Judei i stamtąd oświetliło Europę, a potem resztę świata — ibid., s. 246. [przypis autorski]
637. Otworzyły mu się oczy, opowiadał w liście... — Oeuvres, t. X, s. 39. [przypis autorski]
638. Si oblitus fuero tui, Jerusalem [...] adhaereat lingua mea faucibus meis (łac.) — Jeżeli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech mi język przyschnie do podniebienia (Ps 136, 5–6, w tłumaczeniu Wulgaty). [przypis edytorski]
639. Nie podoba mi się Paryż, nie ma w nim życia, nie ma wiary... — ibid., s. 40–51. [przypis autorski]
640. po pół roku ze smutkiem zapytywał, czy zdołali oni pomimo całej gorliwości swojej, zdobyć dla Chrystusa choć jedną duszę — Mgr. Baunard, op. cit., s. 93. [przypis autorski]
641. Mieliśmy do czynienia z materialistami, z deistami... — Oeuvres, t. X, s. 74–5, przytaczam w streszczeniu. [przypis autorski]
642. Saint-Simon, Henri de (1760–1825) — francuski pisarz i filozof, socjalista utopijny. [przypis edytorski]
643. Fourier, Charles (1772–1837) — francuski socjalista utopijny. [przypis edytorski]
644. Ażeby praca nasza, mówił Ozanam na jednym z zebrań, została ubłogosławiona przez Boga... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 96. [przypis autorski]
645. Wincenty a Paulo (1581–1660) — francuski ksiądz katolicki, opiekun sierot i ubogich, założyciel zgromadzeń misjonarzy i szarytek; święty Kościoła katolickiego (1737). [przypis edytorski]
646. Patron to ideał, który powinniśmy mieć przed sobą... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 128–9. [przypis autorski]
647. Po upływie dwóch lat liczyło ono już stu członków... — Mgr. A. Baudrillart, F. Ozanam, Bloud 1912, s. 13. [przypis autorski]
648. wyrażał się Ozanam w jednym z listów, że chciałby ducha polityki unicestwić, ażeby go zapałem do kwestii socjalnej zastąpić — por. Oeuvres, t. X, s. 113. [przypis autorski]
649. tych, o których powiedziano, że łatwiej wielbłądowi przejść przez uszko igielne, niźli im do Królestwa Niebieskiego wnijść — tj. bogaczy (Mt 19, 24). [przypis edytorski]
650. siłami wszystkimi uczepiły się ziemi i nie chcą słyszeć o niczym innym... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 418. [przypis autorski]
651. nie jest kwestią form politycznych, lecz kwestią społeczną; chodzi o to, czy górę weźmie duch egoizmu... — Oeuvres, t. X, s. 202. [przypis autorski]
652. Chrześcijaństwo zachowało własność jako materiał do ofiar, jako warunek do wyzbywania się z niej... — Oeuvres, t. VII, por. rozprawa Les origines du socialisme, s. 224–227. [przypis autorski]
653. Tomasz z Akwinu (ok. 1225–1274) — filozof i teolog, dominikanin, jeden z najważniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa; twórca tomizmu, nurtu filozoficznego powstałego na bazie filozofii Arystotelesa i wyłożonego w Summie teologii, jednym z głównych dzieł filozoficznych i teologicznych średniowiecza, który stanowi do dziś nieoficjalną filozofię Kościoła katolickiego. [przypis edytorski]
654. Bazyli z Cezarei, zw. Bazyli Wielki (329–379) — pisarz wczesnochrześcijański, twórca jednej z pierwszych reguł zakonnych; jeden z tzw. Ojców i Doktorów Kościoła. [przypis edytorski]
655. Ambroży z Mediolanu, właśc. Ambrosius Aurelius (ok. 340–397) — biskup Mediolanu, teolog, jedna z najbardziej wpływowych postaci IV w.; jeden z tzw. Ojców i Doktorów Kościoła. [przypis edytorski]
656. u bogaczy niech biorą dużo jałmużny, u ubogich dużo rezygnacji... — Oeuvres, t. X, s. 212. [przypis autorski]
657. Naukę dobra społecznego i reform dobroczynnych zdobywamy nie tylko z książek... — Baunard, op. cit., s. 409. [przypis autorski]
658. Nasze biedne młode umysły wychowane na łonie katolicyzmu, rozpraszają się tu wśród tłumu... — Oeuvres, t. X, s. 126. [przypis autorski]
659. W mniemaniu zaś Ozanama (...) nie było węzła, co by silniej mógł młodych ze sobą połączyć, jak wspólne ćwiczenia w dziełach miłosierdzia — ibid. [przypis autorski]
660. Tu es Dominus et Deus meus (łac.) — Ty jesteś pan i Bóg mój (niedokładny cytat słów Tomasza apostoła, por. J 20, 28). [przypis edytorski]
661. Jeśli nie umiemy miłować Boga, jak Go święci miłowali, to zapewne dlatego... — Oeuvres, t. X, s. 201. [przypis autorski]
662. W jednym z artykułów swoich nazywał on ubogich wysłańcami Boga, którzy tu są, ażeby wypróbować... — Oeuvres, t. VII, s. 293. [przypis autorski]
663. ekspiacja — pokuta, zadośćuczynienie, odkupienie winy. [przypis edytorski]
664. większy ciężar, niż mogą unieść inni (...) jest odkupienie — Słowacki, Anhelli. [przypis edytorski]
665. c’est la plus grande moitié du génie — Des devoirs littéraires des chrétiens (Oeuvres, VII, 152). [przypis autorski]
666. prefacja (z łac.) — wstępna, dziękczynna część chrześcijańskiej modlitwy eucharystycznej w rzymskiej tradycji liturgicznej. [przypis edytorski]
667. Orzeł unosi pisklę swoje w błękit... — Du progrés par le christianisme; Oeuvres, VII, 130–231. [przypis autorski]
668. Jeśli nauka fałszywa ostać się mogła w ciągu tylu wieków pomimo gromów klątw, surowości praw... — Oeuvres, t. VII, s. 263. [przypis autorski]
669. co stanąwszy na przeciwległym biegunie, poniżają robotników, widząc w nich tylko narzędzie... — Mgr. Baunard, op. cit., s. 403. [przypis autorski]
670. Chrześcijaństwo ma w sobie wszystkie prawdy reformatorów społecznych, a nic z ich złudzeń... — ibid., s. 399, Les causes de la misére; Oeuvres, VII, 281. [przypis autorski]
671. który należy do wszystkich krajów i wieków i imię jego sławione jest wszędzie, gdzie słońce oświeca krzyże na wieżach kościołów — Oeuvres, VII, 262. [przypis autorski]
672. Ludzi wielkich czcimy wszyscy: wielkich wojowników, wielkich mężów stanu, wielkich poetów i uczonych... — M. Zdziechowski, Walka o duszę młodzieży, Wilno 1927. [przypis autorski]
673. Teresa z Lisieux, zw. Teresa Mała, właśc. Thérèse Martin (1873–1897) — karmelitanka francuska, mistyczka, jedna z najpopularniejszych świętych katolickich (kanonizowana w 1925), patronka misji katolickich, Doktor Kościoła; przedstawiana z różami w dłoniach. [przypis edytorski]
674. Je ferai tomber des pluies de roses (fr.) — ześlę deszcz róż. [przypis edytorski]
675. człowiek współczesny, stosując materię do coraz to nowych użytków, uwierzył, że... — por. E. Hello, Z życia i ze sztuki w przekładzie i z przedmową Walerego Gostomskiego, Warszawa 1901, s. 6. [przypis
Darmowe książki «W obliczu końca - Marian Zdziechowski (czytanie książek na komputerze txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)