Wybór pism - Søren Kierkegaard (biblioteka dla dzieci i młodzieży txt) 📖
Krótki opis książki:
Zaprezentowany poniżej Wybór pism Sørena Kierkegaarda zawiera obszerne fragmenty trzech ważnych tekstów duńskiego filozofa — Albo–albo, Bojaźni i drżenia oraz Chwili. Traktują one o rozwoju duchowym, który prowadzi człowieka w stronę prawdziwej wiary. Na proces ten składają się, zdaniem autora, trzy fazy: estetyczna, etyczna i religijna.
Koncepcja duchowych faz rozwojowych stanowi bazę dla całokształtu poglądów filozoficznych Kierkegaarda, zatem przedstawione tutaj refleksje są reprezentatywne dla jego twórczości.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Søren Kierkegaard
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Wybór pism - Søren Kierkegaard (biblioteka dla dzieci i młodzieży txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Søren Kierkegaard
rzymski w latach 54–68 n.e. [przypis edytorski]
41. dyferencja — różnica, spór. [przypis edytorski]
42. wątpiciel (daw.) — człowiek wątpiący, sceptyk. [przypis edytorski]
43. aequale temperamentum (łac.) — równy temperament, stały charakter. [przypis edytorski]
44. Narcyz (mit.) — w mitologii greckiej bardzo urodziwy młodzieniec, który zakochał się w swoim odbiciu. [przypis edytorski]
45. anachoreta — człowiek żyjący w odosobnieniu, świątobliwy asceta. [przypis edytorski]
46. Samuel (rel.) — bohater biblijny z XI wieku p.n.e., opisywany w 1 Księdze Samuela, prorok i kapłan. [przypis edytorski]
47. Blackfeld, Ludwik — prawdopodobnie postać fikcyjna. [przypis edytorski]
48. ecclesia pressa (łac.) — kościół uciśniony, cierpiący. [przypis edytorski]
49. eksperymentacja — eksperymentowanie. [przypis edytorski]
50. sofistyka (filoz.) — nurt filozoficzny o orientacji humanistycznej i relatywistycznej, rozwijany w V i IV w. p.n.e. w Grecji. [przypis edytorski]
51. przeduchowić (daw.) — napełnić wyrazem uduchowienia. [przypis edytorski]
52. γνῶθι σεαυτόν (gr.) — poznaj samego siebie. [przypis edytorski]
53. afektacja — egzaltacja. [przypis edytorski]
54. inter et inter (łac.) — pomiędzy i pomiędzy, pośród i pośród. [przypis edytorski]
55. dystynkcja — tu: różnica, cecha odróżniająca. [przypis edytorski]
56. κατὰ δύναμιν (gr.) — stosownie do zdolności, potencjału, możliwości. [przypis edytorski]
57. husytyzm (rel.) — piętnastowieczny czeski ruch religijno-polityczny, zapoczątkowany przez Jana Husa. [przypis edytorski]
58. paradigma (łac.) — paradygmat, wzór, przykład. [przypis edytorski]
59. teleologia — finalizm, ostateczna celowość. [przypis edytorski]
60. fluktuacja — zmiana nasilenia przebiegu, przypadkowe odchylenie wartości. [przypis edytorski]
61. empiria (filozof.) — doświadczenie, poznanie zmysłowe. [przypis edytorski]
62. Niger — trzecia pod względem długości i powierzchni dorzecza rzeka w Afryce Zachodniej. [przypis edytorski]
63. punkt archimedesowy — dotyczy zasady dźwigni odkrytej przez Archimedesa, który powiedział: „Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię”. Archimedes (287–212 p.n.e.) grecki matematyk, fizyk i filozof. [przypis edytorski]
64. Salomon (ok. 1000–931 p.n.e.), (rel.) — prorok biblijny, król Izraela, syn i następca Dawida. Całe zdanie stanowi autorskie tłumaczenie fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza: ”Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani nie przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich.” (Mt 6, 28-29, Biblia Tysiąclecia). [przypis edytorski]
65. normatyw — norma, wskaźnik norm. [przypis edytorski]
66. unus tenor (łac.) — nad jedną treścią, nad jedną zawartością. [przypis edytorski]
67. indolencja — niezaradność, bierność. [przypis edytorski]
68. Arystoteles (384–322 p.n.e.) — filozof grecki. [przypis edytorski]
69. quod petis, hic est (łac.) — to, czego pragniesz, jest tutaj. [przypis edytorski]
70. in optima forma (łac.) — w doskonałej postaci, w najlepszej formie. [przypis edytorski]
71. Trwoga i drżenie — Bojaźń i drżenie (Frygt og Bæven, duń.), dzieło filozoficzne Kierkegaarda, opublikowane pod pseudonimem Johannes de Silentio w 1843. Tekst jest w całości poświęcony sprawie ofiary Abrahama, który złożył w niej Bogu swojego syna, Izaaka. [przypis edytorski]
72. Abraham (rel.) — patriarcha hebrajski, żyjący w ok. II tysiącleciu p.n.e. Był praojcem narodu arabskiego i żydowskiego, mężem Sary i Hagar oraz ojcem Izmaela i Izaaka. [przypis edytorski]
73. Izaak (rel.) — patriarcha biblijny, syn Abrahama i Sary, ojciec Jakuba i Ezawa. Na żądanie Boga został przez ojca złożony w ofierze na górze Moria. [przypis edytorski]
74. Moriah (rel.) — Wzgórze Świątynne, jeden z największych obszarów sakralnych na świecie, zlokalizowany we Wschodniej Jerozolimie. W czasach biblijnych wzgórze nosiło nazwę Moria. [przypis edytorski]
75. egzegeta — tu: teolog komentujący teksty religijne. [przypis edytorski]
76. Sara (rel.) — postać z Księgi Rodzaju, żona Abrahama i matka Izaaka. [przypis edytorski]
77. Hagara a. Hagar (rel.) — postać biblijna z Księgi Rodzaju, matka Izmaela. Była niewolnicą żony Abrahama, bezpłodnej Sary, która oddała Hagar swemu mężowi za żonę, aby ta urodziła mu upragnione dziecko. [przypis edytorski]
78. Eliezar a. Eliezer (rel.) — Eliezer z Damaszku, początkowo uważany za spadkobiercę Abrahama, w rzeczywistości syn jednego z jego sług i także sługa pierwszego żydowskiego patriarchy. [przypis edytorski]
79. suspensa (daw.) — zawieszanie kogoś w urzędowaniu; zawieszenie mocy obowiązującej dokumentu; w Kościele katolickim pozbawienie osoby duchownej prawa pełnienia funkcji. [przypis edytorski]
80. immanentnie — w sposób sobie właściwy, w swej wewnętrznej istocie. [przypis edytorski]
81. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
82. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
83. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
84. suspendować — zawieszać w pełnieniu obowiązków, w czynnościach urzędniczych. [przypis edytorski]
85. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
86. Boileau, Nicolas (1636–1711) — francuski poeta, pisarz i krytyk literacki. [przypis edytorski]
87. un sot trouve toujours un plus sot, qui l’admire (fr.) — głupiec zawsze znajdzie głupszego od siebie, który będzie go uwielbiał. [przypis edytorski]
88. in mente (łac.) — w pamięci, w myśli. [przypis edytorski]
89. Ifigenia w Aulis — Ifigenia w Aulidzie, klasyczna tragedia grecka autorstwa Eurypidesa (ok. 480–406 p.n.e.), jednego z najwybitniejszych dramaturgów starożytnych. [przypis edytorski]
90. Izrael (rel.) — starożytne państwo żydowskie na Bliskim Wschodzie, powstałe, gdy Bóg zawarł przymierze z Abrahamem. Jakubowi, synowi Izaaka, Bóg zmienił imię na Izrael. [przypis edytorski]
91. Jefta a. Jefte (rel.) — jeden z sędziów we wczesnym okresie Izraela, pod którego dowództwem Bóg wyzwolił Izraelitów spod dominacji Ammonitów. Jefte złożył w tym celu ofiarę z własnej córki. [przypis edytorski]
92. Brutus, Lucjusz Juniusz — rzymski polityk, pierwszy konsul Rzymu w VI w. p.n.e. [przypis edytorski]
93. Agamemnon (mit.) — w mitologii greckiej król Myken; bohater wojny trojańskiej, który złożył w ofierze swą córkę, Ifigenię. [przypis edytorski]
94. Ifigenia (mit. gr.) — w mitologii greckiej córka Agamemnona i Klitajmestry, siostra Elektry, Chrysotemis i Orestesa. W Aulidzie ojciec złożył ją w ofierze Artemidzie, by przebłagać gniew bogini. [przypis edytorski]
95. liktor — wykonawca wyroków sądowych w starożytnym Rzymie. [przypis edytorski]
96. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
97. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
98. τέλος (gr.) — cel. [przypis edytorski]
99. horror religiosus (łac.) — groza religijna, strach religijny, dreszcz religijny. [przypis edytorski]
100. góra Synaj — góra w południowej części Półwyspu Synaj, utożsamiana z biblijną górą Synaj (Horeb), gdzie Bóg przekazał Mojżeszowi kamienne tablice. [przypis edytorski]
101. Aulis a. Aulida — starożytne miasto w Beocji nad zatoką Euripos. [przypis edytorski]
102. somnambulista (daw.) — obecnie somnambulik; lunatyk. [przypis edytorski]
103. Pitagoras (ok. 572–497 p.n.e.) — grecki matematyk, filozof i mistyk. [przypis edytorski]
104. σκάνδαλον (gr.) — skandal, afera, awantura. [przypis edytorski]
105. docent (docens, docentis, łac.) — uczony, uczący. [przypis edytorski]
106. nędzota (daw.) — nędza, bieda. [przypis edytorski]
107. erectioris ingenii (erectius ingenium, łac.) — gwałtowniejszego charakteru, żywszej inteligencji. [przypis edytorski]
108. Judasz Iskariota (rel.) — jeden z apostołów; wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu. [przypis edytorski]
109. tautologia — pleonazm, wyrażenie składające się z wyrazów znaczących to samo. [przypis edytorski]
110. Rousseau, Jean-Jacques (1712–1778) — filozof, pisarz, muzyk i pedagog szwajcarski. [przypis edytorski]
111. Kafrowie — nazwa nadana południowym i wschodnim ludom Bantu przez Arabów w czasie wojen kolonialnych, oznaczająca niewiernych; obecnie nieużywana. [przypis edytorski]
112. idiosynkrazja — wstręt, niechęć, antypatia, nadwrażliwość, uczulenie. [przypis edytorski]
113. nec opinate (łac.) — lub jest przypuszczalne. [przypis edytorski]
114. Sokrates (ok. 470–399 p.n.e.) — grecki filozof. [przypis edytorski]
115. realiter (łac.) — naprawdę, rzeczywiście. [przypis edytorski]
116. Łukasz XIV 26 (rel.) — Ewangelia wg św. Łukasza, Łk 14, 26. [przypis edytorski]
117. μισεῖν (gr.) — nienawidzić. [przypis edytorski]
118. per (łac.) — przez, poprzez. [przypis edytorski]
119. μείωσιν (gr.) — redukcja. [przypis edytorski]
120. minus diligo, posthabeo, non colo, nihil facio (łac.) — mniej kocham, mniejszą przykładam wagę, nie dbam, nic nie robię. [przypis edytorski]
121. κατ ’ αναλογίαν (gr.) — przez analogię. [przypis edytorski]
122. Kain (rel.) syn Adama i Ewy, zabił swojego młodszego brata, Abla. [przypis edytorski]
123. koncesja — tu: ustępstwo. [przypis edytorski]
124. Kunktator, Quintus Fabius Maximus Verrucosus (ok. 280–203 p.n.e.) — rzymski polityk i wódz, pięciokrotny konsul i dwukrotny dyktator. Przydomek Kunktator (łac. „zwlekający”) odnosi się do jego strategii rozmieszczenia wojsk podczas II wojny punickiej. [przypis edytorski]
125. publici iuris (łac.) — tu: publicznie dostępna. [przypis edytorski]
126. fuszer — człowiek wykonujący pracę niedbale i niefachowo. [przypis edytorski]
127. bracia Grimm: Wilhelm Karl Grimm (1786–1859) i Jacob Ludwig Karl Grimm (1785–1863) — rodzeni bracia, pisarze i uczeni niemieccy, autorzy Baśni braci Grimm. [przypis edytorski]
128. Luter, Martin (1483–1546) — niemiecki reformator religijny i teolog. [przypis edytorski]
129. Wielki Inkwizytor — tytuł używany przez zwierzchników hiszpańskiej inkwizycji. [przypis edytorski]
130. antycypacja — oznaka, zapowiedź przyszłych wydarzeń, pogląd przyjęty z góry. [przypis edytorski]
131. Chodowiecki, Daniel Mikołaj (1726–1801) — polsko-niemiecki malarz i rysownik. [przypis edytorski]
132. Calais — miasto i gmina we Francji, w regionie Nord-Pas-de-Calais-Pikardia. [przypis edytorski]
133. larifari (niem.) — brednie. [przypis edytorski]
134. Kratyles a. Kratylos — jeden z dialogów filozoficznych Platona, dotyczący zagadnień językoznawczych. [przypis edytorski]
135. owemu mężowi, który szedł z Jerycha do Jerozolimy i wpadł w ręce zbójców — Łk 10, 30. [przypis edytorski]
136. Marengo — Spinetta Marengo, wieś w prowincji Alessandria, we włoskim regionie Piemont. 14 czerwca 1800 roku miała tu miejsce decydująca bitwa drugiej kampanii włoskiej Napoleona, zakończona zwycięstwem Francuzów nad Austriakami. [przypis edytorski]
137. jurydyczny — prawny, prawniczy, związany z prawem. [przypis edytorski]
138. teodydakta — nauczany przez Boga. [przypis edytorski]
139. αὐτουργός τις τῆς φιλοσοφιας (gr.) — ten, kto wykonał samodzielnie pracę filozoficzną. [przypis edytorski]
140. por. Uczta Ksenofonta , gdzie Sokrates używa tego określenia w odniesieniu do siebie samego. Ksenofont (ok. 430–355 p.n.e.) grecki pisarz, historyk i żołnierz [red. WL]. [przypis autorski]
141. θεουργός (gr.) — osoba praktykująca w celach religijnych rytuały o charakterze magicznym; osoba prowadzona duchowo przez bóstwo. [przypis edytorski]
142. Platon (424/423–348/347 p.n.e.) — filozof grecki. [przypis edytorski]
143. Alkibiades a. Alcybiades (450–404 p.n.e.) — ateński strateg. [przypis edytorski]
144. korybanci (mit.) — demoniczne bóstwa oraz uczestnicy kultu bogini Kybele. [przypis edytorski]
145. ἀκίνητος πάντα κινεῖ (gr.) — nieporuszony wszystko porusza. [przypis edytorski]
146. ἀκίνητος πάντα κινεῖ (gr.) — Arystoteles wspomina o tym w traktacie z zakresu filozofii przyrody, zatytułowanym O niebie. [przypis edytorski]
147. Polos — żyjący na przełomie V i IV wieku p.n.e. retor i filozof grecki. Jeden z bohaterów dialogu Platona zatytułowanego Gorgiasz. [przypis edytorski]
148. Gorgiasz — jeden z dialogów Platona, traktujący o retoryce jako nauce zbudowanej na podstawach filozofii. [przypis edytorski]
149. Temistokles (ok. 524–459 p.n.e.) — polityk i wódz ateński, twórca potęgi morskiej Aten. [przypis edytorski]
150. πολλούς καί καλούς λόγους καί μεγαλοπρεπής τίκτει διανοήματα εν φιλοσοφία αφθονώ (gr.) — filozofia przepełniona jest niezliczonymi pięknymi słowami oraz myślami zrodzonymi przez piękny umysł. [przypis edytorski]
151. Symp. §. 210. D — Platon, Uczta, §. 210. D. [przypis edytorski]
152. §. 209. C — Platon, Uczta, §. 209. C. [przypis edytorski]
153. Pegaz (mit.) — w mitologii greckiej skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy. [przypis edytorski]
154. Gorgony (mit.) — w mitologii
Darmowe książki «Wybór pism - Søren Kierkegaard (biblioteka dla dzieci i młodzieży txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)