Gargantua i Pantagruel, tytułowi bohaterowie powieści Francois Rabelais'go, to olbrzymy znane francuskiej publiczności z podań ludowych.
Podobno Rabelais kupił na straganie anonimowe dzieło opisujące losy Gargantui, a lektura utworu zainspirowała go napisania własnej wersji dziejów olbrzyma oraz jego syna, Pantagruela. Powieść przedstawia życie bohaterów od samego początku — włącznie z historią ich poczęcia i narodzin; ukazuje zarówno ich codzienność, jak i przygody: udział w walkach i podróżach. Dzieło zachowuje ludowy, trochę sowizdrzalski charakter — przygody są wzbogacane trywialnym humorem obfitującym w dowcipy o tematyce fekalnej i płciowej. W Gargantui i Pantagruelu łączy się wulgarność i erudycja autora — niektóre z żartów mają charakter lingwistyczny i wymagają znajomości francuskiego i łaciny. Niewątpliwie wiele słuszności ma tłumacz, wskazując, że w całej pełni smakować w pismach Rabelais'go mogą bodaj tylko mężczyźni; bowiem wśród beztroskich fantazji i facecji dochodzi mimo wszystko do głosu kulturowe dziedzictwo mizoginii, szczególnie w stosunku do kobiecej fizyczności i fizjologii.
Gargantua i Pantagruel to najsłynniejsze dzieło autorstwa Francois Rabelais'go. Poszczególne tomy były wydawane od lat 40. XVI wieku, ostatni z nich doczekał się publikacji już po śmierci pisarza w latach 60.
Czytasz książkę online - «Gargantua i Pantagruel - François Rabelais (gdzie mozna czytac ksiazki online txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 François Rabelais
Rozdział pięćdziesiąty. Jak powinno się obrabiać i przyrządzać ów słynny pantagruelion
Rozdział pięćdziesiąty pierwszy. Dlaczego to ziele nazywa się pantagruelion i jakie ma cudowne własności
Rozdział pięćdziesiąty drugi. Jako istnieje odmiana pantagruelionu, który nie może być zniszczony od ognia
Księga czwarta
Bohaterskich czynów i rzeczeń szlachetnego Pantagruela ułożona przez Mistrza Franciszka Rabelego doktora medycyny
Dawna przedmowa do czwartej księgi
Najdostojniejszemu i najłaskawszemu Książęciu, Jego Eminencji Kardynałowi Odet de Chatillon
Nowa przedmowa autora, mistrza Franciszka Rabelego, do czwartej księgi wiekopomnych czynów i rzeczeń Pantagruelowych. Do łaskawych czytelników
Rozdział pierwszy. Jako Pantagruel ruszył na morze, aby odwiedzić wyrocznię boskiej Bakbuk
Rozdział drugi. Jako Pantagruel, przybywszy do wyspy Medamothi, poczynił tam różne piękne zakupy
Rozdział trzeci. O tym, jak Pantagruel otrzymał list od ojca swego Gargantui i o szczególnym sposobie otrzymywania rychłych wiadomości z krajów obcych i dalekich
Rozdział czwarty. Jako Pantagruel pisze do swego ojca Gargantui i posyła mu wiele pięknych i rzadkich upominków
Rozdział piąty. Jako Pantagruel napotkał okręt z podróżnymi wracającymi z kraju Latarneńczyków
Rozdział szósty. Jako, po złagodzeniu sporu, Panurg targuje u Jendorka barana z jego stada
Rozdział siódmy. Dalszy ciąg targu pomiędzy Panurgiem a Jendorkiem
Rozdział ósmy. Jako Panurg utopił w morzu kupca i barany
Rozdział dziewiąty. O tym, jako Pantagruel przybył do wyspy Płaskonosów i o szczególnych pokrewieństwach w tym kraju
Rozdział dziesiąty. Jako Pantagruel zawinął do wyspy Szeli i poznał jej króla, świętego Panigona
Rozdział jedenasty. Dlaczego mnichowie radzi przebywają w kuchni
Rozdział dwunasty. O tym, jako Pantagruel przebył Prokurację i o szczególnych obyczajach Pozwańców
Rozdział trzynasty. Jako, za przykładem mistrza Franciszka Wilona, pan Buś chwali swoich ludzi
Rozdział czternasty. Dalszy ciąg młocki Pozwańców w domu pana Busiowym
Rozdział piętnasty. Jako Pozwaniec wskrzesza starożytne obyczaje zrękowin
Rozdział szesnasty. Jako brat Jan doświadcza natury Pozwańców
Rozdział siedemnasty. O tym, jako Pantagruel przebył wyspy Tohu i Bohu i o dziwnej śmierci Nosodmucha, połykacza wiatraków
Rozdział osiemnasty. Jako Pantagruel wyszedł cało z gwałtownej burzy morskiej
Rozdział dziewiętnasty. Jakie było zachowanie Panurga i brata Jana w czas burzy
Rozdział dwudziesty. Jako żeglarze zdają okręty na wolę burzy
Rozdział dwudziesty pierwszy. Dalszy ciąg burzy i krótka rozprawka o testamentach czynionych na morzu
Rozdział dwudziesty drugi. Koniec burzy
Rozdział dwudziesty trzeci. Jako, gdy burza minęła, Panurg odgrywa zucha
Rozdział dwudziesty czwarty. Jako brat Jan dowodzi Panurgowi, iż bez przyczyny lękał się podczas burzy
Rozdział dwudziesty piąty. Jako, po burzy, Pantagruel wylądował na wyspie Makreonów
Rozdział dwudziesty szósty. Jako dobry Makrob opowiada Pantagruelowi o życiu i zgonie bohaterów
Rozdział dwudziesty siódmy. Jako Pantagruel rozprawia o odchodzeniu dusz bohaterów i o strasznych znakach, które poprzedziły zgon nieboszczyka pana Langeńskiego
Rozdział dwudziesty ósmy. Jako Pantagruel opowiada żałosną historię tyczącą zgonu herojów
Rozdział dwudziesty dziewiąty. Jako Pantagruel przebył Wyspę Ścichapęków, w której władał król Popielec
Rozdział trzydziesty. Jako Ksenomanes zanatomizował i opisał króla Popielca
Rozdział trzydziesty pierwszy. Anatomia Popielca co do jego części zewnętrznych
Rozdział trzydziesty drugi. Dalszy ciąg osobliwości Popielca
Rozdział trzydziesty trzeci. Jako Pantagruel ujrzał potwornego Phyzetera około Wyspy Dzikiej
Rozdział trzydziesty czwarty. Jako
Uwagi (0)