Gargantua i Pantagruel, tytułowi bohaterowie powieści Francois Rabelais'go, to olbrzymy znane francuskiej publiczności z podań ludowych.
Podobno Rabelais kupił na straganie anonimowe dzieło opisujące losy Gargantui, a lektura utworu zainspirowała go napisania własnej wersji dziejów olbrzyma oraz jego syna, Pantagruela. Powieść przedstawia życie bohaterów od samego początku — włącznie z historią ich poczęcia i narodzin; ukazuje zarówno ich codzienność, jak i przygody: udział w walkach i podróżach. Dzieło zachowuje ludowy, trochę sowizdrzalski charakter — przygody są wzbogacane trywialnym humorem obfitującym w dowcipy o tematyce fekalnej i płciowej. W Gargantui i Pantagruelu łączy się wulgarność i erudycja autora — niektóre z żartów mają charakter lingwistyczny i wymagają znajomości francuskiego i łaciny. Niewątpliwie wiele słuszności ma tłumacz, wskazując, że w całej pełni smakować w pismach Rabelais'go mogą bodaj tylko mężczyźni; bowiem wśród beztroskich fantazji i facecji dochodzi mimo wszystko do głosu kulturowe dziedzictwo mizoginii, szczególnie w stosunku do kobiecej fizyczności i fizjologii.
Gargantua i Pantagruel to najsłynniejsze dzieło autorstwa Francois Rabelais'go. Poszczególne tomy były wydawane od lat 40. XVI wieku, ostatni z nich doczekał się publikacji już po śmierci pisarza w latach 60.
Czytasz książkę online - «Gargantua i Pantagruel - François Rabelais (gdzie mozna czytac ksiazki online txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 François Rabelais
Rozdział czterdziesty szósty. Jako Bakbuk wykłada słowo boskiej Flaszy
Rozdział czterdziesty siódmy. Jako Panurg i inni, uniesieni furią poetycką, zaczynają składać rytmy
Rozdział czterdziesty ósmy. Jako, pożegnawszy się z Bakbuk, opuścili wyrocznię Flaszy
Dodatek do ostatniego rozdziału
Pomniejsze pisma
Pantagrueliczne przepowiednie pewne, prawdziwe, nieomylne, na rok nieustający świeżo ułożone ku pożytkowi i rozważaniu ludzi z natury pomylonych i łakomych na migdały niebieskie przez mistrza Alkofrybasa architryklina rzeczonego Pantagruela
Do życzliwego czytelnika. Pozdrowienie i pokój w Jezusie Chrystusie!
Rozdział pierwszy. O rządzie i władcy tegorocznym
Rozdział drugi. O eklipsach tego roku
Rozdział trzeci. O chorobach tego roku
Rozdział czwarty. O owocach i płodach ziemnych
Rozdział piąty. O stanie niektórych ludzi
Rozdział szósty. O stanie niektórych krajów
Rozdział siódmy. O czterech porach roku, a najpierw o wiośnie
Rozdział ósmy. O lecie
Rozdział dziewiąty. O jesieni
Rozdział dziesiąty. O zimie
Almanach na rok 1533, obliczony wedle południka szlachetnego miasta Lionu i wedle klimatu królestwa Francji, ułożony przeze mnie, Franciszka Rabelais, doktora medycyny i profesora stomatologii etc.
Uzupełnienie
Wielkie i nieoszacowane kroniki wielkiego i potężnego olbrzyma Gargantui: opisujące genealogię, wielkość i siłę jego ciała, a także przeraźliwe czyny wojenne, jakich dokonał dla króla Artura, jako to dalej ujrzycie. Wytłoczne na świeżo. 1532
Jako, za czasu dobrego króla Artura, żył bardzo biegły czarnoksiężnik, nazwiskiem Merlin
Jako Merlin rzekł królowi Arturowi, iż będzie miał siła do czynienia przeciw swoim nieprzyjaciołom
Jako Merlin kazał przynieść kości dwóch wielorybów, aby uczynić z nich ojca i matkę Gargantui
Jako Merlin uczynił nadprzyrodzoną kobyłę, iżby dźwigała ojca i matkę Gargantui
Jak Merlin zastanowił swoje czary
Jako Tęgospust i Galmela poszli szukać kobyły i jako spłodzili Gargantuę
Jako Tęgospust i Galmela wspomnieli sobie, aby iść szukać Merlina na dworze króla Artura
O tym, jako wybrali się w drogę i o lasach w Szampanii
Jako ojciec i matka Gargantui pomarli na febrę i jako Gargantua zabrał dzwony z kościoła Najświętszej Panny w Paryżu
Jako Merlin zawiózł Gargantuę do wielkiej Bretanii
Jako ubrano Gargantuę w barwy króla Artura
Jako Gargantua sekretnie podziękował Merlinowi
Jako król Artur wysłał poselstwo do Holendrów i Irlandczyków
Jako posłowie zdali sprawę ze swego poselstwa i jako król gotował się do wojny
Jako Merlin oznajmił Gargantui, iż trzeba mu ruszyć w pole
Uwagi (0)