Olbrzym w lesie - Krzysztof Kamil Baczyński (bezpłatna biblioteka cyfrowa TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Olbrzym w lesie - Krzysztof Kamil Baczyński (bezpłatna biblioteka cyfrowa TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Krzysztof Kamil Baczyński

Idź do strony:

Krzysztof Kamil Baczyński Olbrzym w lesie

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

Olbrzym w lesie Strona tytułowa Spis treści Początek utworu Wstęp do poematu 1 2 3 4 Wariant: 5 Przypisy Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna

Olbrzym w lesie

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Wstęp do poematu

Kiedy przebudzili się rano, zapytał Aboon Sahii:

— Co ci się śniło?

— Widziałam góry, które ruszały się jak zwierzęta, a potem zmieniły się w zwierzęta.

— Widziałam zwierzęta z gór powstałe, które płakały jak człowiek i zamieniły się w człowieka.

— Widziałam człowieka, który płakał i który w nic już zmienić się nie mógł, ale gromy biły, drzewa padały i spośród nich wyszedł brat człowieczy, który szedł w imię płaczących i w imię zbrodni, który szedł w imię Boga i w imię szatana, który szedł w imię chmur i w imię ziemi, a człowiek, który płakał, wołał do niego: „Ślepy, idziesz w imię urojenia!” i w wiatr się rozsypał. A ten idąc w imię płaczących i w imię zbrodni, w imię Boga i w imię szatana, w imię chmur i w imię ziemi, nie słyszał go ani wiatru, w który człowiek płaczący się rozsypał. I szedł dalej, aż zamienił się w drzewo zielone, a po lat tysiącu runął, a po tysiącu jaworem wyrósł, a po tysiącu runął, a po tysiącu dębem wyrósł, a po tysiącu runął —

Oto wstań, Aboonie! i wyjrzyj w dzień, który nastaje. Oto wstań, Aboonie! Czy widzisz tę strzelistą sosnę człowieczą za oknem?!!!

Jak gdybyś ciszą znużoną spojrzał na światło:

elipsy, kreski i koła

krążące przez krzywe zwierciadło.

Z drugiego końca ciszy nie echo, tyś sam wołał.

Przez dzień płyną już tylko ptaki,

czasem opada liść jak karta proroczych pism.

Możeś pędzącym przez burze rozwianym chłopcem,

możeś już tylko sam o sobie list?

To nie, że lęk mnie zjeżył i płaczę oparty

o kolumny krzyżów człowieczych.

To nie, że ja nie dudnię pięścią w kamień martwy,

tylko żem nie znał oczu głębszych niż ten wieczór.

Teraz są te jaskółki zwieszone u powiek

jak odłamki nieznanych gwiazd.

Teraz są chmury — coraz to inne zwierzęta,

maszerujący tętnem las.

To nie, że mi nie była żadna ziemia święta,

ale żem ciszą znużoną spojrzał na światło

i uniósł czas tak mały, jakby to nie czas.

Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Tabuny oceanów płoną na równinach,

równiny są jak niebo, niebo jest jak woda.

Koczują złote smoki po wielkich przyczynach,

po ziemi wstępujące jak po czarnych schodach.

Góry ruszyły z legowisk, góry tak są lekkie,

sypią jak piasek z ręki obłoków do ręki.

W namarszczonym milczeniu, jak zwierzęta piękne

mruczą i dymią ostro swoim ciężkim wdziękiem.

Był czas, gdy strach nie istniał, tylko w ciemnym wnętrzu

przewalało się serce jak dzwon pustej studni

i piętrzyło się siłą, jakby krzyk się piętrzył.

Światy tonęły w światach. Dziś w każde południe

słychać jeszcze, jak gwiazda zatopiona jęczy.

Kto grał na tej fanfarze, wydymał złe morza

pełne gwiazd i błyskawic, i ryb niepoczętych,

huczące w trąby wirów, czerwone jak pożar

od idei wszystkich kształtów i wszystkich zamętów.

Żeby odwalić ziemię, po kamieniu kamień,

po liściu liść oderwać z wszystkich drzew,

zobaczysz wypalone w martwej ciszy znamię —

— naprężony do skoku tygrysi gniew

jak olbrzyma zastygłe ramię.

Był czas hipocentaurów1, zwierząt zodiakalnych,

gdy niebo rosło z ziemi jak korona blasku.

Te zwierzęta z obłoków jak kosmate palmy

ulepione z namułu i wzdętego piasku.

O świecie muzealny! Skorpiony napięte

jak kusze przed wystrzałem wielkich prawd,

gdy w plusku płetw jak drzewa, w dzikim śpiewie mięty

szedł niebem srebrny komar i jak pasterz — grał.

A pod piosenkę — ciche powtórzenie wrzawy,

szły szeregi zdziwione, jakby ziemią sięgając do chmur,

gdzie w kolebce kotliny, w mrocznych stadach trawy

kołysał się na liściu maluteńki stwór.

I śmiały się zwierzęta — wędrujące góry,

z ostatniego potomka burzy,

kiedy wodził palcami w koczowniczych chmurach

i wróżył.

Marszczyły się i tarły grzebieniami grzbietów

o niebo z ognia pełne dziwnych figur,

podobne zadumanym nad śmiercią kobietom,

sierść obłoków — uszami strzygąc.

W lesie krętych storczyków został mały człowiek,

a był to prometeusz2. Rósł, aż go uniosła

wielka woda, i płynął, odbijał od brzegów,

wiosłując jak płomieniem — ognistym wiosłem.

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/

Rosły rany w zieleni — czarne głowy zamków,

rżały chmury spętane, przemienione w konie.

Tylko w hosannach wiosny wspomnieniem o wdzięku

kwitły różowe i złote jabłonie.

Nikt nie powracał drogą. Czekały dziewczęta

odnajdując w zwierciadłach zastygłych rycerzy,

bo wojom — nie pamiętać, kobietom — pamiętać,

bo tętnił drogą człowiek — który wierzył.

O, twarze światowidów3, odynów4, proroków,

o, twarze ciemiężonych, którzy szli w takt serc,

o, twarze tych bez bogów i twarze tych bogów,

trącające o gwiazdy, o radość i śmierć.

Stał olbrzym w głosie ziemi jak w szacie

pod piorunami.

Stał olbrzym jak tysiące w rosnącej postaci

ponad trupami poległych, nad łzami.

Stoi olbrzym pod niebem jak wir

pełnym mgławic — warczących zwierząt.

Stoi w kompaniach lasów, w dzwonach wielkich lir,

ustoi — wierząc.

Wariant:

Szukajcie w lasach rzeki echa,

bogów zaklętych w kamień i żywych

ptaków w dziecięcych uśmiechach,

wyzwoleń ludzi prawdziwych,

zwycięstwa smutnych spojrzeń,

przywalonych przez granitową noc,

i buntu, który dojrzał —

znajdziecie bunt i bitwę, i noc.

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

Wzniesiemy dom ze słońca i z szumu dłoni,

żelazny dom.

Cóż, że się zamknie ziemia nad nami

jak zaczytany tom.

Rosnąć dalej w liście i dęby puszcz

jak własny pomnik,

zrywać światło pąkami ust,

wyrosnąć murem zwycięskich wspomnień.

Glina jest dobra i jak krew słona,

jak trawa wzejdzie nad nas ptaków śpiew,

a barbarzyńska ziemia z krzykiem rozciągnie ramiona,

przetętnią po nas śpiewne tabuny drzew.

ukończone 24 maja 41 r.

Przypisy:

1. hipocentaur — inne określenie centaura, mitologicznej istoty o końskich nogach i tułowiu z ludzkim korpusem i głową. [przypis edytorski]

2. Prometeusz (mit. gr.) — tytan, który ulepił z gliny pierwszych ludzi i opiekował się nimi, ucząc wielu przydatnych umiejętności, w tym rzemiosł. Ponieważ bogowie nie pozwalali ludziom poznać tajemnicy ognia, Prometeusz ulitował się i wykradł z Olimpu płonącą żagiew, by im ją podarować. Za karę został przykuty do zbocza w Górach Kaukaskich, skazany na tortury zadawane mu przez sępa, który codziennie rano wyżerał mu odrastającą przez noc wątrobę. [przypis edytorski]

3. Światowid — właśc. Świętowit, pogańskie bóstwo słowiańskie. [przypis edytorski]

4. Odyn (mit.) — nordyckie bóstwo wojny i niewolników, najważniejszy bóg spośrod Azów. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?

Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż

Idź do strony:

Darmowe książki «Olbrzym w lesie - Krzysztof Kamil Baczyński (bezpłatna biblioteka cyfrowa TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz