Długie czerwone światło - Justyna Bargielska (gdzie można przeczytać książkę w internecie za darmo .TXT) 📖

i powoli przestawał w swoim okokardkowanym łepku postrzegać samozatratę jako jedyne rozwiązanie sytuacji. Na szczęście nikt jeszcze nie zaczął trąbić. Zwinęłam spódnicę, żeby nie przyciąć jej drzwiami, usłyszałam, jak ta pani krzyczy za nami „dziękuję”, ruszyliśmy i wszystko z nami ruszyło.

Potem ze dwa razy pocałowałam Mateusza w rękę podczas jazdy, za pierwszym razem spojrzał na mnie zdziwiony, bo to raczej była jego działka, całować mnie w rękę w czasie jazdy, za drugim razem po prostu zmienił bieg tą drugą.

— Stworzenie — powiedział. — Nigdy nie wiadomo, co zrobi.

Od tamtego momentu zaczęłam uważać, żeby nie zostawić w jego samochodzie rudego kręconego włosa do ramion. Jego żona miała czarne proste do połowy pleców. Zanim wsiadłam, związywałam włosy w ciasny węzeł: ogromnie trudno jest związać w ciasny węzeł rude kręcone włosy do ramion. Ale robiłam to, bo zależało mi na jego szczęściu. Szereg rzeczy zrobiłam jeszcze w miarę upływu czasu, bo zależało mi na jego szczęściu, a potem się rozstaliśmy, bo czegóż innego można było się spodziewać, ale nadal w poczuciu wzajemnego zrozumienia i na pewno nie przez mój rudy kręcony włos do ramion w jego samochodzie.

A mogłam przewidzieć, że tak będzie, mogłam nas całych zobaczyć jak na filmie już pierwszego dnia: mieliśmy pływać, ale tak naprawdę mieliśmy po raz pierwszy uprawiać seks i byłam bardzo spięta. Zatrzymaliśmy się na rogu kupić czereśnie na straganie, a potem w jakimś biedakerfie po zimne picie. Nie braliśmy koszyka, przyszliśmy tylko po dwa zimne picia. Mateusz wziął z lodówki kolorowe bezalkoholowe piwo, ja wzięłam podobne, ale nie takie samo, żeby było więcej detali w obrazie, na których mogłabym się skupić, gdybym nie była w stanie skupić się na seksie, i odruchowo schowałam puszkę do torby. Nie odruchowo, bo kradnę kolorowe bezalkoholowe piwa po biedakerfach, tylko odruchowo, bo byłam napięta jak struna i mój mózg nie zarejestrował, że jestem w sklepie i kupuję, zarejestrował tylko, że sięgnęłam po coś ręką i nadal to w niej trzymam, a przecież na ramieniu mam torbę. Mateusz zauważył to, przyciągnął mnie do siebie, objął mnie, ja go objęłam. Odruchowo. Jeden odruch unieważnił poprzedni. To już nie była próba kradzieży, nawet nie zdążyłam poczuć wstydu, na pewno nie wtedy. Przed kasą po prostu wyjęłam puszkę z torby, zapłaciliśmy, wyszliśmy, za dwie godziny miało zacząć się lato.