Gatunek "Opowiadanie" na darmoweebooki.pl. Jesteś na tej stronie - 1
Irytujące osły, ukochane żabusie, wredne małpy — w codziennych rozmowach przewija się czasem cały zwierzyniec. Nie inaczej było ponad sto lat temu, za czasów Zapolskiej. Historie koteczków i gołąbków, małp, oślic i kozłów ofiarnych, czasem śmieszne, czasem straszne, a czasem okrutne. Łączy je wyjątkowy zmysł obserwacji autorki, która w scenkach z życia powszedniego uchwyciła wychodzące z ludzi zwierzęta, te przerażające i te budzące współczucie. Gabriela Zapolska, czyli Maria Gabriela Janowska
Sodžiaus vaizdeliai, czyli obrazki z życia wiejskiego, są pewnego rodzaju przekrojem codzienności wiejskiej, ludu nieraz zwanego ciemnotą. Przedstawiając kolejno różne sytuacje (np.: stypę, pogrzeb) pisarka otwiera przed czytelnikiem drzwi chaty chłopskiej, wnętrze której wypełniają nieszczęście, bieda, smutek, żal. Mėšlavėžis oraz Budynė, tworzące ów zbiorek, ilustrują zjawiska negatywne. Nasycająca je ironia, nadmierny obiektywizm mimo smutnej wymowy, niczym obrazki jednak uwydatniają ledwie
Baśniowe opowiadania wielkiego angielskiego pisarza z dwóch książek: The Happy Prince and Other Stories (Szczęśliwy Książę i inne opowiadania, 1888) oraz The House of Pomegranates (Dom w granatowym gaju, 1891), powstały, gdy Oscar Wilde był jeszcze pisarzem niemal bez dorobku. Dzisiaj to klasyka literatury dziecięcej: utwory z obu tomów były wielokrotnie wznawiane, inscenizowane, filmowane, przerabiane na musicale i animacje. Choć Oscar Wilde tworzył je niegdyś z myślą o swych małych synach:
Palangos Juzė – jest to piękna powieść, którą tworzą opowiadania krawca Juzė o pięknych ziemiach Auksztoci i Żmudzi. Wróciwszy na ziemię ojczystą Juzė ze skrzypcami w ręku prawi o zwiedzonych miejscach i miejscowościach, zakątkach Litwy, ludziach, ich codzienności, kulturze i tradycjach. Utwór ów bez obaw można by nazwać pierwszym podręcznikiem o litewskiej geografii, kulturze, etnografii. Prócz różnego rodzaju obrzędów weselnych, w usta Juzė autor wkłada teksty zabaw i pieśni ludowych. 13
Proza Magdaleny Tulli często ma klimat oniryczny, bystre obserwacje ujęte są w poetycką formę, niestroniącą od metafor; skłania do refleksji filozoficznej, stanowiąc zarazem źródło przyjemności intelektualnej i estetycznej. Sny i kamienie, jej debiutancka powieść z 1995 r., posiada wszystkie te cechy. Stanowi opowieść o mieście — rozpoznawalnym, ale niewątpliwie celowo nienazwanym. Dzięki temu, zachowując kontakt z konkretem, staje się wypowiedzią bardziej uniwersalną, pokazującą życie,
Opowiadania Rabindranatha Tagore, zebrane przez polskiego tłumacza w tom Głodne kamienie, pokazują obraz społeczności oddalonej od nas o sto lat i tysiące kilometrów. Możemy w nich jednak zobaczyć w nowym świetle to, co jest nam bliskie. I tak, czytając o politeizmie i okrutnym systemie kastowym, obserwując malowniczą wielokulturowość tamtego świata, wnikając w hierarchiczną strukturę indyjskiej rodziny, spotykamy się z takimi sprawami, jak różnorodność relacji i uczuć rodzinnych, przemiany