epoka - "Współczesność" na darmoweebooki.pl
Książka ta jest świadectwem potężniejącego w drugiej połowie lat 30. XX wieku buntu robotników przeciw wyzyskowi i niemal feudalnym stosunkom w zakładach pracy. Jest to powieść-reportaż, z dynamiczną akcją, z portretami działaczy związkowych, agentów policji, urzędników i fabrykantów. Są liczne postaci kobiet i wstrząsający wątek traktowanej zwyczajowo przemocy seksualnej w zakładzie pracy. Widzimy sztywność ról społecznych, nici powiązań i wzajemnej usłużności w obrębie klas wyższych, a więc
Czarne kwiaty dla wszystkich to pierwszy tom poetycki Pawła Kozioła, wydany przez Staromiejski Dom Kultury w 2003 r. Zebrane tu teksty ujawniają głęboko uwewnętrznioną recepcję tradycji barokowej, z jej tropami (jak konstelacje wpatrzonych w siebie lustrzanych odbić), estetyką (jak choćby tytułowe czarne kwiaty) i nieuchronną melancholią. Jednocześnie, konstruując własny styl ekspresji, autor wierszy czerpie twórczo z tego, co wypracował warsztat awangardystów, przez co w zdumionym czytelniku
Zjadacze kartofli — tomik Juliana Kornhausera z 1978 roku. Zawiera on krótkie, skondensowane wiersze, często pisane w pierwszej osobie liczby pojedynczej, od czasu do czasu w trybie rozkazującym. Gramatyka dobrze oddaje tu podział między sferą prywatną a publiczną. Poeta zdecydowanie jest po stronie tej pierwszej.
Niniejszy tom wierszy Juliana Kornhausera powstał z myślą o córce poety, jak wskazuje podtytuł zbioru: Tyle rzeczy niezwykłych. Wiersze dla Agatki. Jest zatem adresowany przede wszystkim do najmłodszych czytelników. Niecodzienne widzenie spraw codziennych: miasta nocą, potoku w górach czy zwykłej szklanki — to coś, co wspólne jest dzieciom i poetom. Dobrze, że kiedy jedne dzieci dorastają, przychodzą inne dzieci. Dzięki temu poeci nie są samotni w swych zaczarowanych zamkach ze słów.
Świat nieprzedstawiony — wydana w 1974 roku książka krytycznoliteracka złożona z tekstów Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego. Książka stanowi zapis światopoglądu oraz poglądów estetycznych twórców tzw. Nowej Fali. Apeluje o realizm i kontakt literatury ze współczesnością, a z niechęcią podchodzi do wszelkich literackich technik zapośredniczonego opisu. Świat nieprzedstawiony stanowi unikatowe połączenie manifestu ze zbiorem szkiców krytycznoliterackich.
Krytyk Paweł Kaczmarski pisze o tym tomiku, iż „Centralne miejsce tomu zajmują wiersze […] rozważające wybrane pojęcia i kategorie istotne dla lewicującego poety: przyczyna/skutek; użyteczność/przyjemność; dyskurs; walka klas; alienacja; ideologia; fetyszyzm towarowy”.
same, same — tomik poetycki złożony z wierszy odnoszących się do cielesności i dyskretnie poruszających temat jej ograniczeń, takich jak choroba. Wiersze napisane są długą, spokojną frazą, niekiedy w trzeciej osobie liczby pojedynczej.
Kipling przenosi czytelnika w realia XIX-wiecznej angielskiej szkoły z internatem dla chłopców. Tytułowy Stalky i jego przyjaciele przeżywają wiele zabawnych, a także dających do myślenia przygód, pokazują młode lata chłopców w świecie, który dla współczesnych nastolatków jest zupełnie obcy. Opowieść o Stalkym i jego kolegach pokazuje jednak, że skłonność do psot, ciekawość świata i przyjacielska solidarność u młodzieży są uniwersalne. Stalky i spółka to utwór z 1899 roku, inspirowany szkolnymi
Książka ta jest świadectwem potężniejącego w drugiej połowie lat 30. XX wieku buntu robotników przeciw wyzyskowi i niemal feudalnym stosunkom w zakładach pracy. Jest to powieść-reportaż, z dynamiczną akcją, z portretami działaczy związkowych, agentów policji, urzędników i fabrykantów. Są liczne postaci kobiet i wstrząsający wątek traktowanej zwyczajowo przemocy seksualnej w zakładzie pracy. Widzimy sztywność ról społecznych, nici powiązań i wzajemnej usłużności w obrębie klas wyższych, a więc
Czarne kwiaty dla wszystkich to pierwszy tom poetycki Pawła Kozioła, wydany przez Staromiejski Dom Kultury w 2003 r. Zebrane tu teksty ujawniają głęboko uwewnętrznioną recepcję tradycji barokowej, z jej tropami (jak konstelacje wpatrzonych w siebie lustrzanych odbić), estetyką (jak choćby tytułowe czarne kwiaty) i nieuchronną melancholią. Jednocześnie, konstruując własny styl ekspresji, autor wierszy czerpie twórczo z tego, co wypracował warsztat awangardystów, przez co w zdumionym czytelniku
Zjadacze kartofli — tomik Juliana Kornhausera z 1978 roku. Zawiera on krótkie, skondensowane wiersze, często pisane w pierwszej osobie liczby pojedynczej, od czasu do czasu w trybie rozkazującym. Gramatyka dobrze oddaje tu podział między sferą prywatną a publiczną. Poeta zdecydowanie jest po stronie tej pierwszej.
Niniejszy tom wierszy Juliana Kornhausera powstał z myślą o córce poety, jak wskazuje podtytuł zbioru: Tyle rzeczy niezwykłych. Wiersze dla Agatki. Jest zatem adresowany przede wszystkim do najmłodszych czytelników. Niecodzienne widzenie spraw codziennych: miasta nocą, potoku w górach czy zwykłej szklanki — to coś, co wspólne jest dzieciom i poetom. Dobrze, że kiedy jedne dzieci dorastają, przychodzą inne dzieci. Dzięki temu poeci nie są samotni w swych zaczarowanych zamkach ze słów.
Świat nieprzedstawiony — wydana w 1974 roku książka krytycznoliteracka złożona z tekstów Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego. Książka stanowi zapis światopoglądu oraz poglądów estetycznych twórców tzw. Nowej Fali. Apeluje o realizm i kontakt literatury ze współczesnością, a z niechęcią podchodzi do wszelkich literackich technik zapośredniczonego opisu. Świat nieprzedstawiony stanowi unikatowe połączenie manifestu ze zbiorem szkiców krytycznoliterackich.
Krytyk Paweł Kaczmarski pisze o tym tomiku, iż „Centralne miejsce tomu zajmują wiersze […] rozważające wybrane pojęcia i kategorie istotne dla lewicującego poety: przyczyna/skutek; użyteczność/przyjemność; dyskurs; walka klas; alienacja; ideologia; fetyszyzm towarowy”.
same, same — tomik poetycki złożony z wierszy odnoszących się do cielesności i dyskretnie poruszających temat jej ograniczeń, takich jak choroba. Wiersze napisane są długą, spokojną frazą, niekiedy w trzeciej osobie liczby pojedynczej.
Kipling przenosi czytelnika w realia XIX-wiecznej angielskiej szkoły z internatem dla chłopców. Tytułowy Stalky i jego przyjaciele przeżywają wiele zabawnych, a także dających do myślenia przygód, pokazują młode lata chłopców w świecie, który dla współczesnych nastolatków jest zupełnie obcy. Opowieść o Stalkym i jego kolegach pokazuje jednak, że skłonność do psot, ciekawość świata i przyjacielska solidarność u młodzieży są uniwersalne. Stalky i spółka to utwór z 1899 roku, inspirowany szkolnymi