epoka - "Romantyzm" na darmoweebooki.pl
Roderyk Usher prosi swojego przyjaciela o przyjazd i pomoc w chorobie — mężczyzna cierpi na przeczulicę oraz stany lękowe. Przyjaciel zgadza się i przybywa do niego. Usher pokazuje mu swoje obrazy oraz przedstawia własne kompozycje muzyczne, które robią na gościu duże wrażenie. Chory stwierdza również, że w jego domu dzieje się coś dziwnego. Staje się to dostrzegalne niedługo później, gdy Usher informuje przyjaciela o śmierci siostry… Opowiadanie Poego Zagłada domu Usherów zostało po raz
W noweli William Wilson Poe obiera za temat posiadanie sobowtóra. Tytułowy bohater wspomina swoje młodzieńcze lata. Opowiada o tym, że chodził do szkoły z chłopcem, który nosił takie samo imię i nazwisko, jak on oraz był do niego bardzo podobny. Z tego powodu między chłopcami narodziła się ogromna rywalizacja o oceny, osiągnięcia i popularność. Dalszy rozwój wydarzeń pozwala Williamowi dostrzec, że jego sobowtór robi się do niego coraz bardziej podobny… Tłem dla noweli jest młodzieńcza
Czasy hiszpańskiej inkwizycji. Więzień czeka na wydanie wyroku przez okrutnych sędziów. Jego nadzieje na wolność — podobnie jak płonące świece — bardzo szybko się zmniejszają. Zostaje skazany na śmierć i zamknięty w pomieszczeniu, które przypomina grobowiec. Wizja nadchodzącej śmierci przeraża go, kilkakrotnie traci przytomność, a namalowany na suficie obraz Ojca Czasu oraz śmiercionośne wahadło i tajemnicza studnia wcale nie pomaga w znalezieniu ukojenia i przygotowania się na śmierć. Studnia
Niebieskie, przysłonięte bielmem oko pewnego starca to dla głównego bohatera obiekt, który doprowadza go do szału. Za każdym razem, gdy je widzi, w mężczyźnie budzi się agresja i chęć mordu. Postanawia on więc dokonać zbrodni. Skrzętnie ją planuje, a przez tydzień, co noc, zagląda do sąsiedniego pokoju, w którym mieszka starzec i obserwuje go cicho, tak by go nie obudzić — cały czas powtarza również, że nie może być uznany za szaleńca, ponieważ jego zdaniem żaden szaleniec nie planowałby
Główny bohater i narrator Rękopisu znalezionego w butli wypływa na pokładzie statku transportowego z Batavii (obecnej Dżakarty) — nie czuje się związany ani z krajem, ani z rodziną. Po pewnym czasie dochodzi do wypadku — ogromna fala uderza w statek. Porywa wszystkich, poza dwoma mężczyznami — narratorem i pasażerem szwedzkiej narodowości. Niedługo później jednak, podczas zderzenia z innym statkiem, bohater traci towarzysza, a jemu samemu udaje się przedostać na drugi okręt. Tam postanawia
Pewien mężczyzna, zainteresowany hipnozą i magnetyzmem, stwierdza, że nie miał jeszcze do czynienia z osobą zahipnotyzowaną w momencie śmierci. Na przeprowadzenie eksperymentu zgadza się pan Waldemar, stary gruźlik, któremu nie pozostało już wiele doczesnego życia. Po 7 miesiącach hipnotyzer otrzymuje list od swojego pacjenta, z informacją, że ten umrze w ciągu 24 godzin. W ostatnich godzinach życia Waldemar zostaje zahipnotyzowany. Hipnotyzerowi udaje się go zatrzymać w tym stanie przez kilka
Roderyk Usher prosi swojego przyjaciela o przyjazd i pomoc w chorobie — mężczyzna cierpi na przeczulicę oraz stany lękowe. Przyjaciel zgadza się i przybywa do niego. Usher pokazuje mu swoje obrazy oraz przedstawia własne kompozycje muzyczne, które robią na gościu duże wrażenie. Chory stwierdza również, że w jego domu dzieje się coś dziwnego. Staje się to dostrzegalne niedługo później, gdy Usher informuje przyjaciela o śmierci siostry… Opowiadanie Poego Zagłada domu Usherów zostało po raz
W noweli William Wilson Poe obiera za temat posiadanie sobowtóra. Tytułowy bohater wspomina swoje młodzieńcze lata. Opowiada o tym, że chodził do szkoły z chłopcem, który nosił takie samo imię i nazwisko, jak on oraz był do niego bardzo podobny. Z tego powodu między chłopcami narodziła się ogromna rywalizacja o oceny, osiągnięcia i popularność. Dalszy rozwój wydarzeń pozwala Williamowi dostrzec, że jego sobowtór robi się do niego coraz bardziej podobny… Tłem dla noweli jest młodzieńcza
Czasy hiszpańskiej inkwizycji. Więzień czeka na wydanie wyroku przez okrutnych sędziów. Jego nadzieje na wolność — podobnie jak płonące świece — bardzo szybko się zmniejszają. Zostaje skazany na śmierć i zamknięty w pomieszczeniu, które przypomina grobowiec. Wizja nadchodzącej śmierci przeraża go, kilkakrotnie traci przytomność, a namalowany na suficie obraz Ojca Czasu oraz śmiercionośne wahadło i tajemnicza studnia wcale nie pomaga w znalezieniu ukojenia i przygotowania się na śmierć. Studnia
Niebieskie, przysłonięte bielmem oko pewnego starca to dla głównego bohatera obiekt, który doprowadza go do szału. Za każdym razem, gdy je widzi, w mężczyźnie budzi się agresja i chęć mordu. Postanawia on więc dokonać zbrodni. Skrzętnie ją planuje, a przez tydzień, co noc, zagląda do sąsiedniego pokoju, w którym mieszka starzec i obserwuje go cicho, tak by go nie obudzić — cały czas powtarza również, że nie może być uznany za szaleńca, ponieważ jego zdaniem żaden szaleniec nie planowałby
Główny bohater i narrator Rękopisu znalezionego w butli wypływa na pokładzie statku transportowego z Batavii (obecnej Dżakarty) — nie czuje się związany ani z krajem, ani z rodziną. Po pewnym czasie dochodzi do wypadku — ogromna fala uderza w statek. Porywa wszystkich, poza dwoma mężczyznami — narratorem i pasażerem szwedzkiej narodowości. Niedługo później jednak, podczas zderzenia z innym statkiem, bohater traci towarzysza, a jemu samemu udaje się przedostać na drugi okręt. Tam postanawia
Pewien mężczyzna, zainteresowany hipnozą i magnetyzmem, stwierdza, że nie miał jeszcze do czynienia z osobą zahipnotyzowaną w momencie śmierci. Na przeprowadzenie eksperymentu zgadza się pan Waldemar, stary gruźlik, któremu nie pozostało już wiele doczesnego życia. Po 7 miesiącach hipnotyzer otrzymuje list od swojego pacjenta, z informacją, że ten umrze w ciągu 24 godzin. W ostatnich godzinach życia Waldemar zostaje zahipnotyzowany. Hipnotyzerowi udaje się go zatrzymać w tym stanie przez kilka