nuta człowiecza (tomik) - Józef Czechowicz (biblioteka elektroniczna .txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «nuta człowiecza (tomik) - Józef Czechowicz (biblioteka elektroniczna .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Józef Czechowicz

Idź do strony:

tobołek

niesie w ręce ciemnej spracowanej

jeszcze pejzaż

drogę wóz turkotem napoił

ptak to obleciał jasną pręgą

oplótł oplatał

na koński łeb i chomąto

wionęło żywicą z choin

gdzie Boża Męka

jedź

dom blisko

dom blisko już

pod pianą fal przyboisko

prom jak zabawka malutki

gołębie i krzyże się iskrzą

na widocznych zza wzgórz

białych wieżach kościoła słobódki

a jezioro u drogi jak szklane słońce

dzień po zaściankach białoruski dymi

wodę ugrzewa38 w obrywistych39 brzegach

dzień białoruski w rybach grzybach mące

przez pola piosnka przebiega

spod sznurów opada i wzlata

echo ją goni a huśtawka skrzypi

jedź

wielkanoc tuż tuż

kraszanka w barwie tych z obrazka róż

za wodą ku rojstom 40spadła

modlitwa żałobna

że pod kwiatami niema dna

to wiemy wiemy

gdy spłynie zórz ogniowa kra

wszyscy uśniemy

będzie się toczył wielki grom

z niebiańskich lewad

na młodość pól na cichy dom

w mosiężnych gniewach

świat nieistnienia skryje nas

wodnistą chustą

zamilknie czas potłucze czas

owale luster

Póki się sączy trwania mus

przez godzin upływ

niech się nie stanie by ból rósł

wiążąc nas w supły

chcemy śpiewania gwiazd i raf

lasów pachnących bukiem

świergotu rybitą w tnących staw

i dzwonów co jak bukiet

chcemy światłości muzyk twych

dźwięków topieli

jeść da nam takt pić da nam rytm

i da się uweselić

którego wzywam tak rzadko Panie bolesny

skryty w firmamentu konchach

nim przyjdzie noc ostatnia

od żywota pustego bez muzyki bez pieśni

chroń nas

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/

opowiadanie

dian kończący rachunki zatęsknił tak za obrazem

że nawet w słojach stołu frunęły dymy nad rzeką

za jabłkiem odpływającym spoglądał wędkarz starzec

punkt perspektywy je wciągał rzucony dość daleko

owoc ten targowisko zroniło skłute dżdżu szydłem

a przylepione do wzgórz rojnymi plastrami tłumów

gdzie mleko w obłych blaszankach białym trzepało skrzydłem

targ ów zroniło miasto niech się poleje ku wodzie

miasto wsporniki41 pochyłe igły gotyckich wieżyc

które krzyżami od Trójcy bodzie obłoków łodzie

i biega w jarach zielonych nie chce jak inne leżeć

dian przechodził tamtędy niedostrzegalny a hardy

darł ornaty lazuru aż słodko w zaułkach grało

natknął się na włóczęgów tak ostro sypali karty

nie patrząc znad gry do góry na pięknej tęczy pałąk

odbiegam od rytmu wiersza dian patrzy ze schodów wielkich

znów targowisko w błocie dwóch dorożkarzy podeszwy

jeden kiełbasę dzielił drugi bulgotał z butelki

na przyjacielskie śniadanie pośród drzew kałuż i mierzwy42

dian wracaj wróć do wyliczeń świeżość poranka wiotczeje

zachłanny świat jak banię wynosi nad siebie światło

dian czas na ciebie spełnij matematyczne nadzieje

doprawdy starzec rybaczy stracił już z oczu jabłko

westchnienie

którem nieraz w księżyca pobiałach43 przemierzał

urocze miasteczko

włodzimierzu

pod perłowym stepem nieba

kiedy noc majowa

ogrom cerkwi płynął w drzewach

gwiazdy stały w rowach

parowozy gdzieś za stacją

oddychały długo

powiew niósł to i akacją

pachniało nad rzeczką

nad ługą44

cień dzwonnicy na ogrodzie

wskazał krzak słowiczy

wołynieje coraz słodziej

pianie okolicy

o miasteczko

piosenka czeski domek

od strony strun od strony strun

kończy się fantaplastyczny tom

zbudował anioł na łąkach łun

z rozkwitłych witek migdałowca

czeski domek taki mały figlarny dom

dla mnie świętowego wędrowca

matko skąd ptaki w kieszeniach masz

ach lecą lecą piosenki ros

domek jak bemol odwraca twarz

pójdą deszcze batami po owcach

nieco w górę i w prawo na wskroś

do mnie świętowego wędrowca

nie wiem i wiem nie wiesz i wiesz

śmieje się toń przemądrzała mórz

czeski domek mi żółknie jak papier wszerz

prócz dachu stanie żółtolity

o przynieście tu lubelskiej rzeczułki nóż

ukroimy wędrówkę świtu

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

je le sois

la journée d’autre passe

des années passent

non sans peine

les mains du poete brûlent d’amour

couronne tu reste toujours

lointaine

tu ne tombes pas sur le front

mais au lieu de toi les gouttes de l’orage

dans les jardins du feu

les éclats que le tonnere présage

j’attendrai encore

et puis

je m’abattrai comme tousmort

un jour la gloire de son or sombre

inondera la tombe

tu ne tombes pas sur le front

mais au lieu de toi les gouttes de l’orage

dans les jardins du feu

les éclats que le tonnere présage

j’attendrai encore

et puis

je m’abattrai comme tousmort

un jour la gloire de son or sombre

inondera la tombe

paysage nocturne

la nuit coupe ronde

qui dans la laine bleue du calme s’enlise

vilno ville église

dort blanche colombe

enjambant la ruelle cette arcade

maison serrant la main d’une autre

c’est figée soudain

le reverbére leur blafarde

se panche sur la pave clignote

et le vent fait vibre le jardin

la vilia s’allonge

gronde contre la berge

lithuanie pays des forêts vierges

qu’il fait bon

elegie der trauer45 ich:

du grüner stern aus norwegen

die nachtlager an den baümen im mai

auf dem schnnee glatt gleitend erzähle

dein schein

der stern:

feurige weiberfeiern stiegen zu den wassern nieder

ein leichter wind wiegte unsere welt in gesang

als goldener streifen schritt er

wenn er leuchtete so wurde den sternen bang

es rauchten karminrote lieder

aus der dickicht der farnkräuter steigend

regte sich der waldabend in ihrer duft

ich:

woher kam er wie hat er den zauber besiegt

der schatten der vorzeitige

im kalten flug

der stern:

die heiligen feiern die zu den wassern steigenden hat er überwunden

weil er meinen gedanken geahnt

ich traure um die verstorbenen die jungen

und die schwerter in ihrer hand

ich:

mit offner hand verdeck ich mich vor der verzweiflung einziger schützen

der november hält mich in den armen fest

dies gedicht hat man zerrissen

sieh schon stirbt es

der stern:

wenn es verstummen wird vom tod geblendet

auf meine hände wird es sinken als tau

schweigsam werd ich es tragen durch den pfad

den bläulichen

der ist nirgends da

da auf ihm erloschen bäume wind der meere geflüster

hier gingen die zu früh verschollenen

zerschlagener schwerter metallischer staub schwebt vor im finstern

und ich der nordstern werde still voruberrollen

hier gehst du

eh noch dein herz sich gestillt

Przypisy:

1. sosrąb — w budownictwie: belka stropowa w drewnianym domu biegnąca wzdłuż całego pułapu. [przypis edytorski]

2. wizyj — dziś popr.: wizji [przypis edytorski]

3. kosaciec (bot.) — inaczej Irys. [przypis edytorski]

4. Persefona — w mit. gr. bogini Podziemia, córka Zeusa i Demeter, małżonka Hadesa. [przypis edytorski]

5. Janus — w mit. rzym. bóg wszystkich początków, drzwi, bram, mostów. [przypis edytorski]

6. Eleusa — rosyjskie Umilenie, typ w sztuce ikonograficznej przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem. [przypis edytorski]

7. kaszlają — popr.: kaszlą a. pokasłują. [przypis redakcyjny]

8. twierdze Jerycha a mury Jerycha (przen.) — pozornie potężne przeszkody obalone w cudowny sposób: wg Biblii 7 dnia oblężenia 7 kapłanów 7 trąbami zatrąbiło 7 razy i mury Jerycha runęły, a Jozue zdobył miasto. [przypis redakcyjny]

9. teopais — boski młodzieniec (T. Kłak rozumie pojawiające się w wierszu określenie teopais jako zlepek dwóch greckich słów theos -bóg i pais-pacholę, młodzieńca, z: Wyobraźnia i słowo. Nuta człowiecza Józefa Czechowicza Magdaleny Bąk). [przypis edytorski]

10. łoszę — (reg.) źrebię. [przypis edytorski]

11. hesperus — w mitologi greckiej uosobienie planety Wenus. [przypis edytorski]

12. tanatos (mit. gr.) — syn Nocy i Erebu, brat bliźniak Hypnosa, uosobienie śmierci. [przypis redakcyjny]

13. rozłogi — otwarta przestrzeń, rozległy teren, szerokie pole. [przypis redakcyjny]

14. Jeruzalem — dziś: Jerozolima, jedno z najstarszych miast kananejskich, powstałe w 3 w. p.n.e., święte miasto chrześcijan, żydów i muzułmanów, do którego odbywają się pielgrzymki wiernych; przenośnie: ojczyzna dana narodowi wybranemu przez Boga, ojczyzna doskonała i jako taka stanowiąca cel dążeń. [przypis redakcyjny]

15. niewód — rodzaj sieci rybackiej. [przypis redakcyjny]

16. wichr — popr.: wicher. [przypis edytorski]

17. taraban — duży, podłużny bęben używany w tureckich kapelach janczarskich. Używano go także w dawnym wojsku polskim. [przypis edytorski]

18. surma — drewniany lub z kości słoniowej instrument dęty, pochodzenia azjatyckiego, używany w dawnym wojsku. [przypis edytorski]

19. Zaolzie — sporna część (z Czechosłowacją) Śląska Cieszyńskiego na zachód od Olzy. Nazwę zaczęto stosować od lat dwudziestych XX w. [przypis edytorski]

20. Horodło — wieś w Polsce położona w województwie lubelskim na lewym brzegu Bugu. 2 października 1413 r. w Horodle pomiędzy Polską a Litwą została zawarta unia horodelska potwierdzająca wspólną politykę obu państw. [przypis edytorski]

21. Święty Stefan — Stefan I Święty, z dyn. Arpadów, ur. ok. 975, zm. 15 VIII 1038, książę Węgier od 997, król od 1001. [przypis edytorski]

22. sobór — w Kościele prawosławnym nazwa katedry. [przypis edytorski]

23. ławra — duży klasztor prawosławny. [przypis edytorski]

24. konung — (z isl. konungur, poprawnie kóngur) sprawujący władzę lub namiestnik. [przypis edytorski]

25. lepiech (bot.) — tatarak zwyczajny. [przypis edytorski]

26. korab — okręt, łódź. [przypis edytorski]

27. bożyc (starop.) — syn boży. [przypis edytorski]

28. in quarto (z łac.) — czwarta część; format książki wielkości 1/4 arkusza (arkusz: jednostka miary tekstu; może być arkusz autorski, drukarski, introligatorski). [przypis edytorski]

29. kijanka — drewniana łopatka służąca dawniej na wsi do prania bielizny. [przypis edytorski]

30. kujawiak — polski taniec ludowy, popularny w XIX wieku, także muzyka do tego tańca. [przypis edytorski]

31. wisien (poet.) — wiśni. [przypis edytorski]

32. czeresien (poet.) — czereśni. [przypis edytorski]

33. niezabudka (gw.) — niezapominajka. [przypis edytorski]

34. uwroć — roślina z rodziny gruboszowatych. [przypis edytorski]

35. ligawka — ludowy instrument dęty, wykonany z wydrążonego pnia. [przypis edytorski]

36. zakwilić — zapłakać. [przypis edytorski]

37. rota — pieśń hymniczna; oddział wojskowy. [przypis edytorski]

38. ugrzewa — dziś popr.: ogrzewa. [przypis edytorski]

39. obrywistych — dziś popr.: urwistych. [przypis edytorski]

40. rojsty — (litew. raistas; reg.) miejsca bagniste porośnięte mchami, krzakami; torfowiska; moczary. [przypis edytorski]

41. wspornik (archit.) — występ w murze często ozdobny, służący do podtrzymywania. [przypis redakcyjny]

42. mierzwa (gw.) — zgnieciona słoma, używana najczęściej na ściółkę lub naturalny, organiczny nawóz, gnój. [przypis redakcyjny]

43. pobiała — warstwa cynku, którą powleczony jest przedmiot; biel cynkowa. [przypis redakcyjny]

44. Ługa — rzeka w Rosji o długości 353 km, płynąca przez obwód leningradzki i nowogrodzki. [przypis redakcyjny]

45. elegie der trauer — wiersz jest tłumaczeniem utworu Elegia żalu Józefa Czechowicza. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Idź do strony:

Darmowe książki «nuta człowiecza (tomik) - Józef Czechowicz (biblioteka elektroniczna .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz