Darmowe ebooki » Wiersz » Poczytalnia - Jarosław Lipszyc (wirtualna biblioteka txt) 📖

Czytasz książkę online - «Poczytalnia - Jarosław Lipszyc (wirtualna biblioteka txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Jarosław Lipszyc



1 2 3 4
Idź do strony:
słuchaj
Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/
długie
dla Tomasza Januchty  
  1
to oczywiste mówisz jak dla ciebie nic 
a dla mnie wszystko traci kolory i ląduje w ostro skontrastowanym 
to syndrom kastracji powiem re 
interpretacja reinkarnacji o! 
jakbym w ogóle nic nie mówił 
nic nie zmienia faktu że cmok cmok absmak 
ale soczyście 
 
i tu wielki wybuch złości voila  
 
znamy coraz więcej wyrazów 
uznania (smaków zapachów reakcji zwrotnych) i coraz mniej ich 
potrzeba 
coraz prostszy starszy i jednoznaczny jesteś 
my pisane razem uderzeniem oczyma (a najważniejsze są 
oczywiste) coraz potrzebniejsze 
są oczy  
 
te zdania pąki zdań pęta  
zapętlenia 
prawdziwe barokowe szaleństwo! 
powoli można zaśmiecić odwrócić uwagę od pewności 
rutyny naszych splątań  
 
(widzisz jak to wszystko jednak harmonijnie w rytmie na dwa się dobrze składa?)  
 
na przykład zgodziłem się na powrót do znanej szeroko 
na pamięć retoryki 
na stratę toru myśli w zamian 
nastroju 
strój cywilizacji  
 
komunikacja miejska 
miejscowa wrażliwość repertuar środków zaradczych rady grodzkie 
grodzie wodoszczelne  
 
żeby nikt do nas nie na trafił  
  2
ten lotny stan skupienia który zaowocuje 
coraz krótszymi wersami zdań 
trzecia czwarta wersja zdarzeń 
zderzeń (znasz te przejścia na pamięć prawda 
ma zamknięte oczy jak zamglenie i jak zniknięcie 
w przejściu podziemnym skrótem my 
śladowym) pierwiastkiem ale soczyście 
wybuchawym  
 
daruję ci  
 
teraz listy pisze się inaczej 
zdania są krótkie  
wersje ostateczne  
poglądy ustatkowane 
tonących się nie uraduje  
 
słowa już nie bawią się w kotka i myśl 
co się w nas tak zeszkliło że się nie myli  
  3
ten szelest który słyszysz szyboczący się na ciebie 
te wszystkie szepty obszemrujące dookoła twojej masz 
klującej głowy w sam rdzeń kręgowy i oczka w głowie  
 
ten trzask w słuchawkach jak test próbny pięść 
dziesiąty raz mgła w głowie kran kapiący w to wszystko wzięliśmy w łeb 
w te nasze biedne głowy  
 
ten głos dyktujący ci coraz szybciej do pogubienia przecinków 
przecinaków logiki ciągłej w nierozciągłą ale skuteczną i refleksyjną 
fleksyjną bo coraz to się odmienia stan i tan! 
 
ten tren  
 
dyptyk obłędny (albo rozprawka z językiem)

zaczyna się

Jerzy Krzysztoń1, Obłęd

Wzejście obłędu na horyzoncie renesansu daje nasamprzód o sobie znać poprzez zniweczenie symboliki gotyckiej; jak gdyby zakotłował się ów świat o gęstej sieci znaczeń duchowych i jakby stamtąd wynurzyły się postacie o znaczeniu uchwytnym już tylko w kategoriach bezsensu. Gotyckie formy trwają jeszcze przez jakiś czas, ale z wolna milkną, przestają wyrażać, przypominać i nauczać - prezentują jedynie swą fantastyczną obecność nie ujętą żadnym możliwym wykładem, chociaż dobrze znajomą oczom. Wyzwolony z reguł mądrości i nauki, obraz zaczyna się sprowadzać do własnej niedorzeczności.

Michel Foucault2 Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu część pierwsza
coś co zmienia punkt widzenia jak 200 watowa żarówka ciąg nie dotrzymanych umów  
obietnic terminów jak termity lęgnące się w głowie jak głaskanie po włosach kolejnych 
prezydentów posłów raz na kadencję zmieniających tonację w dur  
brzuszny i zgrzytanie niesmarowanych pieniędzmi z reklamy trybów 
pręgierzy trybunałów wewnątrz i zewnątrz ogolonej głowy rekruta  
zatrutych jestem pragmatykiem mówi co oznacza praktyczną gramotność  
szczęśliwe zramolenie spanie do piątej rano i świeży oddech pora  
z selerem selenem snem se m 
niech gruchnie ta klatka ze światłem i niech zmieni się pryzmatem  
przez który patrząc zupełnie inaczej pomyślimy o tym wszystkim  
ta nadzieja wszystkich etosowców ludzi o zbyt dużej głowie i  
zaskakująco małym wyczuciu taktu społecznego który rytmicznie  
połyka prawie wszystkich i wszystkie pierwsze  
naiwne myśli co jest co co co 
dobrze to tylko kolejna perseweracja kolejny ślepy zaułek ciągu myśli 
teraz już się nie dam już będzie dobrze już wiem że jest po prostu źle 
zacząłem od samego początku że pociąg do pięknych brzmień nie zastąpi  
tylko nadepnie rozplaska blask klakierów i dekoratorów mój język dogoni go 
i obejmie jak klamra jak spoiwo zatrzyma nie pozwoli uciec rozpłynąć do  
kanałów zamknąć wszystkie wielkoformatowe zawory kulowe skulić się nie pa 
trzeć ten blask uciekł tak daleko by nas nie oślepić nie olśnić byliśmy jesteśmy  
będziemy się kulgać ze śmiechu jak nas okpiono i kopano 
kto nas prześladuje i prześwietla oby był błogosławiony  
musiałem stanąć z tobą twarzą w twarz nosem w nos zębem za zęby językiem 
po czole włosach szyi i dalej zgodnie z logiką  
i nic z ciebie nie zrozumiałem  
i z siebie 
i logiki 
bezradność opuszczająca moje ręce w kierunku jądra rzeczy ciekawość którą trudno 
i nudno wtłoczyć w cienkie rurki norm ram i mar które żyją na mózgach umysłach i nawet 
(choć to słowo dawno wyszło z życia i jest naocznym typem idealnym bez żadnego desygnatu 
karabinu do zabijania niedowiarków niewiernych miernych i marnych 
i niemierzalnych i) duszy mężatki z dwojgiem dzieci która pewnego dnia 
wstaje zza stołu od komputera taśmy montażowej biurka i bura 
idzie i naburmuszona w stronę najbliższego jej oczom wyjścia 
ewakuacyjnego oczywisty sytuacyjny protest sprzeciw przejście na stronę opozycji 
gra w piłkę rozdanie podanie o przeniesienie wyciąg z konta i wyciągnięte ręce 
nogi półka z fiszkami stan badań błogosławiony trybunał stanu i standard wyjątkowy na szczęście 
pani sprawę rozpatrzono na strzępy ale pozytywnie rozproszono między ludzi 
którzy przyjdą się źle bawić grać w karty 
dań tańczyć dancing i cafe cologne wielki bal z otwarcia 
ognia i wody stołowej zza którego dopiero co wstaliśmy ale 
to już pani nie dotyczy pani status jest wyjątkowy a tatuś nie przypomina dzieci 
om nic znanego wcześniej 
niż zdołaliśmy o uciekinierze pomyśleć 
stara wiara mówiła z pewnością w głosie 
da się wyróżnić elementy porządku nadprzyrodzonego to nie tylko mentalne 
zjawisko to fakt niewzruszony bez żadnych uczuć prawo 
objawienie spotkanie nie wymaga wzruszeń tylko porządku 
podporządkowania żółte znaki ostrzegawcze odwrócony do góry dnem trójkąt wiadro 
ostrzegawczy znak stop a dalej mówiła wiara rozum nie jest bezkresny jeśli tej zimowej kampanii 
tej zmowy zgody przyrody z przyrodzonym nam poczuciem godności mocarstwowej nie da 
się wygrać to odwrót rojem pod pewnym kątem patrzenia to lepiej 
mocniej ale żadnego poczucia winy 
kolejny ze świtów drapie ja lekko uniesiony 
świadek dużych złości i uzasadnionych pretensji kwitnących słów 
sadzonek bez szans na zło czy dobro fabuły ociekające 
potem świat czy antyświat dożywany powoli i bezwolnie trochę 
ekstrawagancji wakacje od pracy praca w wakacje prasa codzienna 
wyciskająca z czoła małe słone krople tyle się trzeba było najeść 
tyle wstydu ale tego nikt nie powie nie powierzy wstyd wstydu 
samozaciskająca pętla pluskanie w butach ta druga strona 
błękitnej metalicznej kuli 
frazy o których prawie zapomniałem zwoje map bezkreśnie wypełnianych przez kartografów  
nadprzyrodzone ręce mapy oplatające rzeczywistość jej kopią 
kalką technicznym żargonem tych kilku liczących się języków 
liżących demony maxwella3 po brudnych zapracowanych brodach niewierna więc pociągająca  
namiastka szwadronów dźwięków i pustyń koloru 
i piwnice zamknięte za powiekami loki dymu znaczącego siną farbą braki w tlenie 
baraki powiedzeń znaków i tymczasowe zatrzymanie czasu 
akcji na rzecz con templum 
tego dość żenującego królestwa i partackiej sprawczości popartej szumnym sprawozdaniem 
stosownie do kondycji i treningu 
już już starczy ten tren musi się skończyć 
skoczyć w niebyt zostawić odrobinę posadzki terrrakoty linoleum ziemi  
której proste zasadnicze linie mają jeszcze wiele innych perspektyw 
  część druga
unikać ludzi i skazać się na galerię typów mówisz 
stateczny ojciec dzieciom będący jednocześnie dynamicznym biznesmenem  
niezatapialna telewizja klasy średniej i wagi przyciężkawej  
ciążowe sukienki i przerażające dane statystyczne  
dynamo-dzieci pożerające produkt krajowy brud 
na papieże umysłu trzeba mieć metodę 
togę kombinezon skafander osłonięty pleksiglasem nos nie rozglądać się 
do przodu cordon sanitaire mózgu 
skazać się na galery statki szaleńców infamię ograniczenie wolności  
to bezcenne bezecne ta wiara w pierwsze zasady i kwasy pruskie  
ostateczne rozwiązania i rozwiązłe ostatki 
halsem przez rozbiegane oczy rozpierzchnięte usta rozdarte nozdrza  
to ciągle te same twarze i te same myśli którym coś się stało 
a zaczęło się jak zawsze od języka wysuwanego powoli  
na pozycje zasady naczelnej 
w gardło zapchać słowa samymi sobą 
spetryfikować sny i sunąć w martwicę białej poparzonej snami skóry  
rzeczy dźwięku 
to okazało się nagle wyjściem awaryjnym język ujściem dusznej rzeki 
pomarańczowymi językami ognia i językami pon 
tonów kamiennych słów 
na tym statku statecznie odkrywała się 
uderzenie po uderzeniu jak archeologia 
bramka znaczenia to znaczy dla mnie więcej 
niż myślisz niż jesteś w stanie pomyśleć 
znaki tak stare nie udają 
nikt nie ma złudzeń 
nie przekraczają barier dźwięku i artykulacji  
są jak puszka 
muszkat uniesiony w powietrze  
lewitujący mózg rzesza moich uniesień  
zamknięta w stałych  
związkach 
niezbyt frazeologicznych 
zawsze urwaną frazą 
„koniec — aktorzy — są niepotrzebni w tej sztuce 
latania — wypowiem to jasno i prosto — 
jak pęk granatów myśl rzucę 
a ta — jak bunkier wiadomością radosną 
wybuchnie i runą tłumy w ramiona wieczystym obłędom 
i w wieczystym tańcu — na scenie pozostanie 
smutny samotnie brzęczący łańcuch” 
dobrze nic nie będę rzucać mięsa 
na rynek kartek na przemiał głowy na tory serca na pożarcie panzernym brykietom ognia 
jestem umiarkowany jak ubek i jak ubikacja wierny przesądom 
mój język zostanie pokaleczony będę owijał głową bandażem elastycznym 
(co słowo tysiąc wersów) 
pokornie pokornie w końcu nie posunąłem się ciągle o krok  
zaparzam herbatę w szklance kalkuluję samochód 
nieuchwytne choć ociera się o szyję nie może przeciąć skóry i głowa  
trzyma się ciągle prosto 
niech opadnie ta głowa i głos mi się podniesie do stanu krzyku 
 
kamera obskóra4 1
więc dobrze będziemy 
zmieniać perspektywę emocjonalny odjazd 
i zwolnione tempo przeżuwania 
słów całkiem przyzwoicie wypełnionych treścią 
żołądkową 
gorzką i pestkówką będziemy 
wyciągiem z sennego wiśniowego serca 
(jak proporzec chorągiew pułk zabójczych myśli 
na sekundę 
niebo zawisło w wyciągniętych i unieruchomionych gipsem rękach) 
 
aż pękną brzuchy mięsożernych słów 
i kanibale zaludnią puste sieci neuronowe miast 
spojrzeć w lustro zaznaczyć pianą kraniec strefy cięcia i mocno pociągnąć ostrzem 
 
obraź obraz 
te lustra popękały i nie będziemy się mogli tłumaczyć iluzją wyobrażeniem spacerem i potem 
staniemy twarzą w twarz ręka w rękę policzek 
nie obraź tego sobie zbyt wyraźnie to prawdziwy polip w gardle 
  2
jeden ucieka drugi ściga go wzrokiem 
krok zagubionych kotów i rozbitych małżeństw 
kiedy najpierw wbija się nóż między dwie płaskie skorupki a potem 
z ostrym trzaskiem (a fe! kt) przekręca 
 
wszystko  
 
maszynka do mięsa 
nagie jądro rozpaczliwie się kurczy pod cytrynowym sokiem  
czyn niegodny synów Noego  
sos wsiąka w serwetki i w końcu 
żadnych uczuć wyższych  
  3 (albo chmury argonu)
ten trudny styk rozumu i niedowiarka 
który trzeba spawać w osłonie gazów szlachetnych (bardzo) 
trzeba spać i być w tym śnie zaszlachtowanym 
żeby się przebrała 
i wreszcie wyszła 
ten trudny styk na którym parują bity nikną okręty z ekranów radarowych 
udar słoneczny wielkie waciane palce i głowy 
ciągle te rozchwiane głowy  
ci argonauci5  
 
Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/
w kwestii smaku raz jeszcze6
to rzeczywiście nie było nic wielkiego 
po narkozie został nam lekki szum w głowie ale było już po wszystkim  
 
wyniesiono meble nie wolno się uderzyć 
na blado zaladzono ścierką czysty kontuar czyste konto 
wypuszczono wszystkich 
pusto i nie wiadomo co się stało z niektórymi słowami  
wielki post.  
 
mówili mi używając po prostu prostackich argumentów  
nic nie pamiętasz 
nie wiesz jak to było 
skojarzenie z zatłoczonym tramwajem było oczywiste 
 
Kanaan7 błyszczał aluminium plastikowymi koszami na śmieci zawsze świeżo wyszorowanymi  
posadzkami z lastryko 
kremy odmładzające upiękniły nawet tych wydawałoby się straconych dla świata  
coś było nie tak w sposób na tyle oczywisty że nikt nie chciał w to uwierzyć  
 
poszukiwaliśmy odpowiednich metafor chcieliśmy oddać się strukturom meandrów myślowych  
wyprowadzić myśl do celi consensusu 
nie dano 
bułka zgwałcona siekanym kotletem 
dziwny aż królewską purpurą napój o słodyczy szampana 
 
nauczyliśmy się wiele wiemy że da się wyliczyć 
wylizać do czysta z większości znanych chorób że 
są tacy co rozumieją zależności że 
należy się pogodzić zapłacić że nie należy 
nie wolno się ruszać
1 2 3 4
Idź do strony:

Darmowe książki «Poczytalnia - Jarosław Lipszyc (wirtualna biblioteka txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz