(Dymy, wysokie sztandary...) - Krzysztof Kamil Baczyński (czytaj ksiazki on line TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «(Dymy, wysokie sztandary...) - Krzysztof Kamil Baczyński (czytaj ksiazki on line TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Krzysztof Kamil Baczyński

Krzysztof Kamil Baczyński (Dymy, wysokie sztandary...)

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

(Dymy, wysokie sztandary...) Strona tytułowa Spis treści Początek utworu Wesprzyj Wolne Lektury Strona redakcyjna

(Dymy, wysokie sztandary...)

Dymy, wysokie sztandary. Deszczu srebrna gałąź

kwitnie powoli i krople coraz to bardziej jak łzy.

Ona smukleje u grobów, deszczem owija ciało

i nie wie, czy żyje jeszcze, czy już odchodzi. Dym

duszny na pół z kwiatami, a kwiaty rude jak liście,

wybucha. Płomień pochłania. Smutek jakże ogromny.

Jak ciężkie statki na dno spływają ciała i domy,

puste domy bez ludzi. A ludzie mieszkają w ziemi,

świat przenoszą głęboko. Zdaje się, żyją tam

matki jak grona ciężarne i dzieci, które za niemi,

zduszone, zeszły w ziemię, bo ziemia tu jeszcze żywa

dzwoni blaszkami liści, kwiatami gam.

A żywi snują się nisko, groby, płomyki niżej,

razem jak zioła jesienne, ostatni, już ostatni,

nie wiedzą, czy glina tak miękka, że stopy pochłania, gdy liże,

czy taka przestrzeń już gęsta, że wchodzą powoli w śmierć

po szarych schodach powietrza. O co uderza pierś,

kiedy w szumieniu cmentarza spotyka łodyg ruch,

umarli to są, czy oni tak przemieniają się w puch?

A ona coraz to niżej, to z dymem pełza stopiona.

Ogromne płachty powietrza lepkie na postać się kładą,

to w nich się żywi odcisną, to jak pod maską bladą

ruszy się kształt niewidzialny, jak twarz bolesna drgnie.

Oto już widzi: jak smugi wody cienkie

wiją się z ziemi powoli. Ona gałęzią stóp

ledwo ziemię utrzyma; jak gwiazdę błękitną rękę

wyciąga ku nim, a oni jak ciężkie kłęby snu

sączą się, łączą i wznoszą pod szary deszczu dach

i słyszy śpiew podobny twarzom widzianym w snach,

głęboki, jak ziemia daleki, drżący jak trwogi nić

długa i srebrna, to znowu płaski jak wodny liść.

Duchy ziemi:

Olch szerokich kaptury się chwieją,

nitka wody drąży jak kornik,

warstwy czasu podobne nadziejom,

odwalonym bryłom historii.

Grudnie czarne jak grudy i rude,

jesienie rozdęte jak żagiel,

tu odmierzaj powoli, świdrem łez, a tu uderz,

znajdziesz serca jak strzechy nagie.

Więcej tutaj miłości się starło,

niż udźwignie koleb ziemskich dźwigar,

miłość taka, co jak orkan za gardło,

od niej krew jak ptak śmigła — zastyga.

Stygnął śpiew w dłoniach, z trzepotem skrzydłem pluskał.

W palców jej siatkę wiotką, w bolesny niebieski dotyk

szmer szary opadł z dymów ciągnących wolno, aż ustał,

w dłoniach ojcowski mundur jak ciężki pluszowy motyl.

«Ojcze — szeptała — ile

lat, ile oczu potrzeba,

żeby ten obraz twój z wolna jak cień biegnący w tyle

tak odbudować po kropli, jak dzień jeden teraz go wznosi?»

Chór ojców:

Nasze ciała wieczne są,

rdza przeżera stary mundur,

ale synom, wnukom z rąk

jeden kwiat wyrośnie — buntu.

Wielkie kraje są jak dzbany,

w których kipi miodu bulgot,

ale naszych wnuków rany

nie nasycą ziemi ulgą.

Chmur gejzery dzielą się na wstęgi,

nitka wody drąży warstwy grube,

zasadziliśmy młodziutkie dęby,

aby synom wyrosły na maczugę.

Ciemne wieki huczą jak głosy,

które w żarnach rzeki trud obraca z nami,

pod fundament po to było ryć ziemię,

aby wnukom z niej dobyć dynamit?

Oto niebiosa wysoko, daleko do nich,

ziemia ciężka za nisko już, jak ołów

ciężkie pręty zgrzybiałej broni

zamykają dróg naszych koło.

I szli już jak szare mary miast, które nagle ożywi

jedno wspomnienie bolesne czy jeden dziewczęcy uśmiech.

Przez dłonie jej wyciągnięte płynęła mgła.

Wołała: «Ojcze!», rzucała rękami jak dziecko w snach,

co wie, że nie ma powrotu, i długo marzy, nim uśnie.

Płakała cicho — tyle skruszyło się lat,

tyle oczu roztarły ogromnych armat koła.

Cisza była. Za nimi dym się zawinął jak bat.

Odeszli. Milczenie. Deszcz prószył. Nikt za nimi nie wołał.

A oto nowe gałęzie — mroczny puch,

kwitną powoli; rosną splecione z deszczem w konar.

Ciemność. Dłonie jej drżą. Powolny mogił ruch.

Głosy dalekie żywych czy zmarłych?

Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do prapremier wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?

Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.

Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/baczynski-dymy-wysokie-sztandary

Tekst opracowany na podstawie: Krzysztof Kamil Baczyński, Poezje, wybór K. Wyka, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1977.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez fundację Nowoczesna Polska.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paweł Kozioł, Maciej Rajski.

Publikację wsparli i wsparły: Katarzyna Walichnowska, Tomasz Kolinko, zby, sroczka, Piotr Skirski, animal, Jan Marcinkiewicz, Sławomir Czarnecki, Joanna Stępień, Alkina, Daga, Justyna Sławik, 10, Beata i Gabrysia Wcisło, Agnieszka Bielawska.

Okładka na podstawie: garlandcannon, CC BY-SA 2.0

Plik wygenerowany dnia 2021-07-08.

Darmowe książki «(Dymy, wysokie sztandary...) - Krzysztof Kamil Baczyński (czytaj ksiazki on line TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz