Namiętność - Stefan Grabiński (czytanie po polsku .TXT) 📖
Miłość w Wenecji. Adam, młody Polak, udaje się do Wenecji. Tam, podczas rejsu poznaje piękną i ponętną Hiszpankę, Inez de Torrę Orpegę, młodą wdowę.
Ich romantyczna wenecka przygoda rozwija się, młodzi kochankowie są szczęśliwi jak w raju. Wenecka sielanka jest jednak podszyta pewnym niepokojem — donia de Orpega ma przeszłość z samobójstwem męża w tle, a ulicami miasta snuje się obłąkana Gina Vamparone, znana jako Donna Rotonda…
Utwór Namiętnosć autorstwa Stefana Grabińskiego, został opublikowany w 1930 roku. Nazywany „polskim Edgarem Allanem Poem” Grabiński był najpopularniejszym przedstawicielem nurtu fantastyki grozy w Polsce. Zasłynął jako autor mrocznych powieści i noweli, jego bohaterowie konfrontują się nie tylko z tajemniczym światem mar i demonów, lecz także z dwudziestowiecznym światem uwikłanym w nadzieje i niepokoje związane z rozowjem cywilizacyjnym.
- Autor: Stefan Grabiński
- Epoka: Dwudziestolecie międzywojenne
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Namiętność - Stefan Grabiński (czytanie po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Stefan Grabiński
— Czy seniora ma gości? — zapytałem go niechętnie.
Przewoźnik ziewnął i przeciągając się leniwo, odpowiedział z dziwnym uśmiechem:
— O tak, signora ma gościa — rzadkiego gościa.
Gdy wszedłem na stopnie, kotara oddzielająca loggię od wnętrza rozchyliła się i wyszła Rotunda. Spostrzegłszy mię, drgnęła, lecz natychmiast opanowała się i obojętna, z kamiennym spokojem na twarzy chciała mnie minąć. Zawrzałem gniewem.
— Czego tu szukasz? — zapytałem ostro. — Dlaczego włóczysz się koło tego domu?
Zbyła mnie milczeniem i zeszedłszy po schodkach, wsiadła do swej gondoli. Plusnęło skrzele wiosła, sfałdowała się woda i łódź wysunęła się skwapliwie na środek kanału.
Rzuciłem się ku wejściu i odsunąwszy draperię, wpadłem do przedsionka. Tu, na posadzce pod jedną z kolumn leżała na wznak Ineza; w piersi jej wbity po rękojeść tkwił wenecki puginał129. Pewną miała rękę Gina Vamparone, pewną i niezawodną: ugodziła w samo serce...
I znów jest piękne, weneckie popołudnie, słońce gra na opalowej fali i roztocz laguny skrzy się miriadami blasków. I znów, jak dnia pierwszego, kiedy ją poznałem, odbijam od Fondamente Nuove z moją ukochaną. I jak wtedy, płyniemy znów w tę samą stronę: ku Wyspie Cmentarnej...
Spoczywa przede mną na dnie czarnej gondoli słodka i pogodna, z uśmiechem na alabastrowej twarzy, w powodzi fiołków i białych róż — śpi cicha i królewska na rozkołysanej fali, a nad nią sklepi się szafirowe niebo...
Pochylam się ku małym, w atłasowe ciżmy130 odzianym stopom, tulę je do ust mych i słyszę, jak poza mną, na wyżce łodzi ktoś płacze... To Beppo — nasz gondolier...
Wenecja, lipiec r. 1927
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
1. sestiere (wł.) — dzielnica wenecka. [przypis autorski]
2. Canal Grande (wł.) — Kanał Wielki. [przypis autorski]
3. vaporetto (wł.) — tramwaj wodny. [przypis edytorski]
4. rio (wł.) — rodzaj kanału. [przypis autorski]
5. twórca Nibelungów — Ryszard Wagner (1813–1883), kompozytor niemiecki, twórca m.in. wielkiego dzieła operowego w czterech częściach, opartego na motywach mitologii starogermańskiej pt. Pierścień Nibelunga. [przypis edytorski]
6. Non nobis, Domine, non nobis (łac.) — Nie nam, Panie, nie nam. [przypis edytorski]
7. rzuciwszy raz jeszcze na koronkę pałacu — prawdopodobnie: rzuciwszy okiem a. rzuciwszy spojrzenie. [przypis edytorski]
8. avanti (wł.) — naprzód. [przypis edytorski]
9. śpichlerz — dziś popr.: spichlerz. [przypis edytorski]
10. ferma (wł.) — stop, zatrzymać się. [przypis edytorski]
11. Galleria d’Arte Moderna — właśc. Galleria Internazionale d’Arte Moderna: wenecka galeria sztuki. [przypis edytorski]
12. ponticello (wł.) — mostek. [przypis edytorski]
13. dolce far niente (wł.) — słodka bezczynność. [przypis edytorski]
14. stranieri (wł.) — cudzoziemcy. [przypis autorski]
15. baedeker a. bedeker — przewodnik turystyczny. [przypis edytorski]
16. cwikier (daw.) — binokle; okulary. [przypis edytorski]
17. tualeta — dziś popr.: toaleta, tj. strój. [przypis edytorski]
18. Pietro Fragiacomo (1856–1922) — wł. malarz, pejzażysta, członek Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji. [przypis edytorski]
19. przyjść w pomoc — dziś popr.: przyjść z pomocą. [przypis edytorski]
20. El secreto del acueducto, por Ramón Gómez de la Serna (hiszp.) — Tajemnica akweduktu, książka pisarza hiszpańskiego Ramóna Gómeza de la Serna (1888–1963), prekursora surrealizmu. [przypis edytorski]
21. Dispense V. Este libro pertence a V. No es verdad (hiszp.) — Przepraszam panią, ta książka należy do pani, czyż nie? [przypis autorski]
22. donia (hiszp. doña) — pani. [przypis edytorski]
23. przystanka — dziś popr. forma D. lp: przystanku. [przypis edytorski]
24. buffo (wł.) — żartobliwie; groteskowo. [przypis edytorski]
25. dzióbem — dziś popr.: dziobem. [przypis edytorski]
26. dżetowy — błyszcząco czarny; dżet — błyszczący czarny kamień ozdobny, czarny paciorek. [przypis edytorski]
27. stora — ciężka zasłona. [przypis edytorski]
28. loggia — ozdobny otwarty pawilon, altana. [przypis edytorski]
29. wdychiwała zapach perfumy — dziś popr.: wdychała zapach perfum. [przypis edytorski]
30. Erberia — dawny wenecki targ owocowo-warzywny. [przypis edytorski]
31. gelateria (wł.) — cukiernia, w której wyłącznie podają lody. [przypis autorski]
32. Ponte Vecchio (wł.) — Most Złotników, najstarszy florencki most na rzece Arno, zabudowany niewielkimi budynkami. [przypis edytorski]
33. brakować (daw.) — tu: wybierać towar. [przypis edytorski]
34. jucht — wyprawiona bydlęca skóra. [przypis edytorski]
35. wnętliwy (daw.) — tu: dojmujący, drążący. [przypis edytorski]
36. manela (daw.) — metalowa bransoletka. [przypis edytorski]
37. bric à brac (fr.) — rupieciarnia. [przypis edytorski]
38. trattoria (wł.) — gospoda. [przypis edytorski]
39. cicerone (daw., z wł.) — przewodnik. [przypis edytorski]
40. Złoty Dom — Ca d’Oro, pałac uważany za najwspanialszy nad Canale Grande. [przypis edytorski]
41. vicoletto (wł.) — uliczką. [przypis autorski]
42. cava il felze (wł.) — odsłoń kabinę. [przypis autorski]
43. A, oel! Sia stali! (gw. weneckich gondolierów) — Uwaga! Na prawo! [przypis edytorski]
44. popod — dziś: pod. [przypis edytorski]
45. arpeggio (wł., muz.) — wykonanie akordu, polegające na zagraniu kolejnych dźwięków kolejno w szybkim tempie. [przypis edytorski]
46. Sia premi! Sia stali! Sia di lungo! (gw. weneckich gondolierów) — Na lewo! Na prawo! Prosto przed siebie! [przypis edytorski]
47. duśba — tłok; por. czas. dusić. [przypis edytorski]
48. debarkader — przystań na rzece, jeziorze; miejsce wyładowywania. [przypis edytorski]
49. Sta bene, signora, sta bene (wł.) — Dobrze, pani. [przypis autorski]
50. Un baiocco, bella signora, un baiocco ai poveri bambini (wł.) — Pieniążek, piękna pani, pieniążek dla biednych dzieci. [przypis edytorski]
51. marsala — wino włoskie, produkowane na Sycylii, w gminie Marsala. [przypis edytorski]
52. turmalinowy — w kolorze turmalinu, ciemnego minerału. [przypis edytorski]
53. chianti — wytrawne wino włoskie, produkowane w Toskanii. [przypis edytorski]
54. granatina (wł.) a. grenadyna (z fr.) — słodki syrop z owoców granatu, używany w drinkach. [przypis edytorski]
55. isola (wł.) — wyspa. [przypis edytorski]
56. bleu foncé (fr.) — ciemnoniebieski, granatowy. [przypis edytorski]
57. Avanti, signor gondoliere, avanti! (wł.) — Naprzód, panie gondolierze, naprzód! [przypis edytorski]
58. Por Dios (hiszp.) — Na Boga. [przypis autorski]
59. adelante (hiszp.) — naprzód. [przypis edytorski]
60. Sia di lungo! — Prosto przed siebie! (po włosku, tj. po wenecku). [przypis autorski]
61. rengloty — odmiana śliwek. [przypis edytorski]
62. Monet, Claude (1840–1926) — malarz francuski, jeden z twórców impresjonizmu. [przypis edytorski]
63. Wyczółkowski, Leon (1852–1936) — malarz młodopolski, przedstawiciel nurtu realistycznego. [przypis edytorski]
64. brewiarz — zbiór modlitw obowiązujących duchownych; modlitewnik. [przypis edytorski]
65. harmonium a. fisharmonia — klawiszowy dęty instrument muzyczny, używany zamiast organów. [przypis edytorski]
66. Ave Maria — pieśń oparta na łacińskim tekście modlitwy Zdrowaś Mario. Napisana przez Charles’a Gounoda jako głos solowy do Preludium C-dur z Das Wohltemperierte Klavier Jana Sebastiana Bacha. [przypis edytorski]
67. Gounod, Charles-François (1818–1893) — fr. kompozytor operowy. [przypis edytorski]
68. feston — girlanda; malowniczo zwieszająca się roślinność. [przypis edytorski]
69. A Luisa Riccardi, moglie adorata, il marito (wł.) — Ludwice Riccardi, uwielbianej żonie, mąż. [przypis autorski]
70. patrycjuszka — włoska arystokratka, przedstawicielka uprzywilejowanego rodu. [przypis edytorski]
71. daga — krótki sztylet. [przypis edytorski]
72. Al suo adorato sposo, Don Antonio de Orpega, spento nel supremo piacere, la moglie (wł.) — Swemu uwielbianemu małżonkowi, Don Antoniowi de Orpega, zgasłemu w najwyższej rozkoszy, żona. [przypis autorski]
73. nieszpory — katolicka msza wieczorna. [przypis edytorski]
74. umbrella — parasolka. [przypis edytorski]
75. l’amore altissimo, l’amore supremo (wł.) — miłość najwyższa, miłość ostateczna. [przypis edytorski]
76. piroscafo (wł.) — parowiec. [przypis edytorski]
77. szkarpa — dziś: skarpa. [przypis edytorski]
78. biust (tu daw.) — popiersie. [przypis edytorski]
79. Latający Holender — opera Richarda Wagnera. [przypis edytorski]
80. Santa Lucia — pieśń sławiąca nadmorską dzielnicę Neapolu, Santa Lucia. [przypis edytorski]
81. tym długim wrębie granitowym, zielonymi poprzerywanym kanałami, białymi mostami pospajanym, gdzie kilka tysięcy okrętów przystań miewa — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida Menego. [przypis autorski]
82. nie do mnie należał — cytat z noweli Norwida Garstka piasku. [przypis autorski]
83. w siebie pochylon — cytat z wiersza Cypriana Kamila Norwida Klaskaniem mając obrzękłe prawice. [przypis edytorski]
84. Veronese, Paolo (1528–1588) — włoski malarz renesansowy. [przypis edytorski]
85. Robusti, Jacopo, zw. Tintoretto (1518–1594) — włoski malarz manierystyczny, przedstawiciel szkoły weneckiej. [przypis edytorski]
86. Tycjan, właśc. Tiziano Vecellio (ok. 1488–1576) — włoski malarz renesansowy. [przypis edytorski]
87. Tam, o jutrzni we mgłach, odpływają małe statki rybackie (...) lśniący topór u gondoli dziobu przytwierdzony profilem zębatym się określa... — cytaty z noweli Cypriana Kamila Norwida Menego. [przypis edytorski]
88. Maurice Maeterlinck (1862–1949) — piszący po francusku belgijski dramaturg, eseista i poeta. [przypis edytorski]
89. za głęboko w fale zaszedł — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida pt. Menego. [przypis edytorski]
90. wszędzie łatwo miejscowym tradycjom się poddając z posłuszeństwem słowiańskim szkole każdej, wzór cierpliwości, zaparcia się i pokory — cytat z Menego Cypriana Kamila Norwida [cytat nieznacznie zmieniony; red. WL]. [przypis autorski]
91. w ręku ułowioną rzecz jedną, muszlę pustą — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida pt. Menego. [przypis edytorski]
92. albo jak jeszcze jeden niezatarty zapis się wyraża — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida pt. Menego. [przypis edytorski]
93. piazzetta (wł.) — placyk. [przypis edytorski]
94. kapitel — zwieńczenie kolumny. [przypis edytorski]
95. twórca Promethidiona — Cyprian Kamil Norwid. [przypis edytorski]
96. dokoła pod obiegającym czworobok placu korytarzem zaczynało być gwarno, porozświecały się kawiarnie i czekano muzyki przez wojskową kapelę z Czechów zwykle (w owych czasach) złożoną, wykonywanej tu w wieczór — cytat z noweli Cypriana Kamila Norwida pt. Menego. Wtrącenie w owych czasach pochodzi od Stefana Grabińskiego. [przypis edytorski]
97. Zaiste smutny jest ten świat aż do śmierci — cytat z utworu Cypriana Kamila Norwida Garstka piachu. [przypis edytorski]
98. Do you know something about painter-medium Luigi Bellotti (ang.) — Czy wie pan o malarzu medium Luigi Bellotti? [przypis autorski]
99. calle (hiszp.) — ulica. [przypis edytorski]
Uwagi (0)