Skrócona i zredagowana wersja powieści Czarne Indie, stanowi przykład mistrzowskiej pozycji literackiej dla młodzieży o intrygującej i wzruszającej fabule. Akcja osadzona jest w dusznej atmosferze kopalni węgla i pobliskiej wiosce. Anna, młodziutka dziewczyna, zmuszona trudnymi warunkami życiowymi postanawia zatrudnić się w kopalni, aby zarobić na utrzymanie rodziny. Ukrywa przed najbliższymi prawdę, gdzie pracuje, w obawie, że otrzyma zakaz narażania się na ryzyko śmiertelnego wypadku.

Francuski naukowiec, Piotr Aronnax, oraz jego harpunnik i lokaj zostają wysłani, by złapać i unicestwić potwora morskiego, przez którego wiele statków doświadczyło wypadku. Długie poszukiwania kończą się niespodzianką — okazuje się, że owym potworem wcale nie był, jak oczekiwano, wieloryb, ale wielki statek, Nautilus. Aronnax i jego drużyna trafiają na jego pokład. Okazuje się, że jest to niezwykły statek — dzięki elektryczności generowanej przy użyciu sodu, może zanurzać się bardzo głęboko.

Palangos Juzė – jest to piękna powieść, którą tworzą opowiadania krawca Juzė o pięknych ziemiach Auksztoci i Żmudzi. Wróciwszy na ziemię ojczystą Juzė ze skrzypcami w ręku prawi o zwiedzonych miejscach i miejscowościach, zakątkach Litwy, ludziach, ich codzienności, kulturze i tradycjach. Utwór ów bez obaw można by nazwać pierwszym podręcznikiem o litewskiej geografii, kulturze, etnografii. Prócz różnego rodzaju obrzędów weselnych, w usta Juzė autor wkłada teksty zabaw i pieśni ludowych. 13

Wielokotnie powtarzana główna teza rozprawy głosi, iż „nauka Nietzschego jest schopenhauerianizmem, zwróconym w kierunku pozytywnym, a to odwrócenie Schopenhauera dokonało się pod wpływem darwinizmu”. Autor dochodzi do tego wniosku na podstawie próby wyróżnienia dominujących tendencji w filozofii Fryderyka Nietzschego, co jest trudne ze względu na aforystyczny styl prac filozofa. Vainhinger wylicza tendencję antymoralistyczną, antysocjalistyczną, antydemokratyczną, antyfeministyczną,

Księżniczka to powieść autorstwa Zofii Urbanowskiej, wydana w 1886 roku. Główna bohaterka, Helena Orecka, to córka zubożałego szlachcica, której w życiu nigdy nic nie brakowało. Kiedy ojciec bankrutuje, Helenka jest zmuszona podjąć pierwszą pracę zarobkową. Nieprzystosowana do życia, przyzwyczajona do wygód, początkowo nie potrafi odnaleźć się wśród ludzi, którzy są przyzwyczajeni do pracy. Wkrótce jednak zaczyna dostrzegać ich ideały, patriotyczną postawę i podejmuje wyzwanie stania się

Gucio zaczarowany to powieść Zofii Urbanowskiej skierowana do młodszych czytelników. Głównym bohaterem jest 8-letni Gucio, bardzo leniwy chłopiec, który nie potrafi zrozumieć, jak ważna w życiu jest praca, a nie wyłącznie zabawa. Gucio zostanie przemieniony przez wróżkę w muchę, by móc odpokutować swoje nieposłuszeństwo — na znak tego nosi czerwoną czapeczkę. Jako mucha przemierza świat wraz z Joasią, która pokutuje jako pszczoła. Oboje poznają tajemniczy świat zwierząt — książka zawiera

Żyto w dżungli to plon rocznego pobytu Zbigniewa Uniłowskiego w Brazylii (przebywał także w Paragwaju i Argentynie). Dwudziestopięcioletni pisarz dotarł do Brazylii latem 1934 roku, jako stypendysta Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Jego protektor i jeden z wpływowych polityków MSZ, Wiktor Drymmer, zapewne oczekiwał od pisarza utworu opisującego życie tamtejszej Polonii oraz promocji dalszych polskich planów kolonizacyjnych. Reportaże z podróży do Brazylii i innych krajów Ameryki Południowej